Odeszli znani i lubiani
28 stycznia 2019
Michel Legrand nie żyje
Zmarł słynny francuski kompozytor filmowy Michel Legrand. Autor muzyki do filmów „Parasolki z Cherburga” i „Panienki z Rochefort” Jacquesa Demy miał 86 lat.
O śmierci kompozytora w dniu 26 stycznia poinformował jego rzecznik prasowy.
Legrand w czasie swej 60-letniej kariery skomponował muzykę do ponad 200 filmów, seriali, musicali. Był laureatem wielu międzynarodowych nagród; 13-krotnie nominowany do Oscara. Zdobył trzy statuetki – za muzykę do „Sprawy Thomasa Crowna”, „Lata roku 1942” i piosenkę do filmu „Yentl”. Otrzymał też 5 nagród Grammy. 14 razy był nominowany do nagrody Golden Globe, a także nagród i nominacji do Cesarów, BAFTA, czy Emmy.
Był twórcą oprawy muzycznej do filmu „Parasolki z Cherburga” z 1964 roku, za którą otrzymał Złotą Palmę na festiwalu filmowym w Cannes, a także muzyki do seriali animowanych takich jak: „Był sobie człowiek”, „Było sobie życie”, „Były sobie odkrycia” czy też „Biały delfin Oum”.
Współpracował m.in. z Ray Charles’em, Orsonem Wellesem, Frankiem Sinatrą, Edith Piaf, a także twórcami francuskiej „Nowej Fali” – w tym z Jean-Luc Godardem, Agnes, Vardą i Claudem Chabrolem.
kultura.onet.pl
18 grudnia 2018
Kazimierz Kutz nie żyje. Miał 89 lat
Kazimierz Kutz zmarł we wtorek, 18 grudnia 2018 r. w wieku 89 lat. Wybitny Ślązak, reżyser, twórca, ale i polityk. Był senatorem, wicemarszałkiem Senatu i posłem. W ostatnim czasie ciężko chorował. O śmierci artysty poinformowała jego żona.
Kazimierz Kutz urodził się 16 lutego 1929 roku w katowickiej dzielnicy Szopienice. W 1955 roku ukończył studia na Wydziale Reżyserii łódzkiej „filmówki”. Kończąc szkołę filmową, rozpoczął współpracę z Andrzejem Wajdą. W 1954 r. został jego asystentem przy filmie „Pokolenie”, a w dwa lata później pracował jako drugi reżyser na planie „Kanału”. Do najbardziej znanych filmów Kutza należą m.in. „Paciorki jednego różańca”, „Śmierć jak kromka chleba” i „Sól ziemi czarnej”.
1 października 2018
Charles Aznavour – nie żyje
Francuski kompozytor, piosenkarz i aktor Charles Aznavour – nazywany „francuskim Sinatrą” – nie żyje. Artysta zmarł w wieku 94 lat, o jego śmierci poinformowała menedżerka. W ciągu swojej kariery Aznavour napisał ponad 1000 piosenek i wystąpił w 80 filmach. W połowie maja trafił do szpitala, gdzie przyjęto go po złamaniu kości ramieniowej.
kultura.onet.pl
6 września 2018
Nie żyje Burt Reynolds
Zmarł Burt Reynolds – amerykański aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, znany m.in. z komedii sensacyjnej „Mistrz kierownicy ucieka”. Był także reżyserem, scenarzystą i producentem filmowym. Informację o jego śmierci podały media, powołując się na menedżera aktora. Reynolds miał 82 lata.
Hollywoodzki gwiazdor był także reżyserem, scenarzystą i producentem filmowym.
Reynolds, którego szczyt kariery przypadł na lata 70. i 80. ub. wieku, znany jest z głównych ról w takich filmach jak „Uwolnienie” (1972), „Najdłuższy jard” (1974), kolejne części komedii sensacyjnej „Mistrz kierownicy ucieka” (1977, 1980, 1983) czy „Boogie Nights” (1997).
Ze swym charakterystycznym wąsem, surowym wyglądem i aurą macho był wiodącym męskim symbolem seksu lat 70. W roku 1972 w magazynie dla kobiet „Cosmopolitan” pojawił się nago, leżąc na niedźwiedziej skórze.
Życie osobiste Reynoldsa czasami przyćmiewało jego filmy. Małżeństwa z aktorkami Loni Anderson i Judy Carne zakończyły się rozwodami, romansował z aktorkami Sally Field czy Dinah Shore.
W szczytowym okresie swojej kariery Reynolds był jednym z najbardziej kasowych aktorów w branży filmowej, do czasu dekoniunktury w połowie lat 80 – zwraca uwagę agencja Reutera. Jednak nietrafione inwestycje, życie ponad stan i seria nieudanych filmów sprawiły, że znalazł się na skraju bankructwa. By podreperować swój budżet, przed dwoma laty zaczął wyprzedawać majątek i napisał autobiografię „But enough about me” („Dość już o mnie”).
W marcu 2010 roku aktor przeszedł operację wszczepienia bypassów naczyń wieńcowych serca.
28 sierpnia 2018
Ed King, były gitarzysta Lynyrd Skynyrd, nie żyje
W wieku 68 lat zmarł gitarzysta Ed King, który w swojej karierze występował między innymi w legendarnej grupie Lynyrd Skynyrd. O śmierci muzyka poinformowała jego rodzina.
– Z wielką przykrością informujemy o śmierci Eda Kinga, który odszedł w swoim domu w Nashville 22 sierpnia 2018 roku – możemy przeczytać w oświadczeniu opublikowanym przez rodzinę gitarzysty. – Dziękujemy przyjaciołom i fanom, którzy wspierali Eda swoją miłością przez całe jego życie i karierę – zakończono krótki wpis na Facebooku.
Choć nie podano oficjalnej przyczyny śmierci 68-letniego Eda Kinga, wszystko wskazuje na to, że była nią choroba nowotworowa. Ostatnimi czasy muzyk trafił do szpitala w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia – spowodował je nowotwór płuc, który już jakiś czas temu zdiagnozowano u gitarzysty.
Ed King dołączał do Lynyrd Skynyrd dwukrotnie – najpierw w 1972 roku, ale ta przygoda z zespołem potrwała zaledwie trzy lata, czyli do 1975 roku. Później, przy okazji kolejnej reaktywacji grupy, znów znalazło się dla niego miejsce – grał z Lynyrd Skynyrd od 1987 do 1996 roku. W swojej karierze King występował również w zespole Strawberry Alarm Clock wykonującym psychodeliczną odmianę rocka.
Gitarzysta został wprowadzony do Rock And Roll Hall Of Fame w 2006 roku jako jeden z najważniejszych członków zespołu Lynyrd Skynyrd. To między innymi on uczestniczył w pracach nad trzema pierwszymi albumami amerykańskiej grupy: „Pronounced Leh-nerd Skin-nerd”, „Second Helping” oraz „Nuthin’ Fancy”.
Jest jednym ze współtwórców legendarnego „Sweet Home Alabama”.
terazmuzyka.pl
16 sierpnia 2018
Aretha Franklin nie żyje
Aretha Franklin, królowa soulu i jedna z największych gwiazd amerykańskiej muzyki, nie żyje – poinformowała jej przedstawicielka, Gwendolyn Quinn. Franklin miała 76 lat. Cierpiała na raka trzustki.
Legenda soulu w ostatnich latach mierzyła się z licznymi problemami zdrowotnymi. W 2010 roku zdiagnozowano u niej raka. Piosenkarka zrezygnowała z występów publicznych w lutym 2017 roku.
Aretha Franklin była niepodważalną królową muzyki soulowej. Obok takich wykonawców jak: Sam Cooke, Ray Charles, Stevie Wonder, Nina Simone czy Al Green, była jedną z najpopularniejszych przedstawicielek tego gatunku.
Franklin zaczęła swoją karierę już jako dziecko, śpiewając w chórze swojego ojca. Przełomowym momentem w jej karierze był rok 1967, kiedy powstały utwory ”Rescpect”, „(You Make Me Feel Like) A Natural Woman” oraz ”Think”, które przyniosły jej światową sławę i sprawiły, że zyskała tytuł ”królowej soulu”. Aretha Franklin za singiel ”Respect” otrzymała dwie nagrody Grammy, a jej nazwisko stanęło na szczycie popularnego, muzycznego pisma ”Billboard”. Aretha Franklin miała na swoim koncie aż 18 nagród Grammy, a jej płyty są jednymi z najlepiej sprzedających się na świecie.
Była wszechstronnie uzdolniona, nie zamykała się tylko na soul. Śpiewała w wielu stylach, począwszy od gospelu, przez taneczny pop, R&B, po jazz. Franklin w zestawieniu 100 najlepszych wokalistów wszech czasów magazynu ”The Rolling Stone” zajmuje pierwsze miejsce, a jej utwór ”Respect” również na liście stworzonej przez magazyn ”The Rolling Stone”, ale tym razem na 500 najlepszych utworów wszech czasów, zajmuje miejsce piąte.
Aretha Franklin była postacią rozpoznawaną nie tylko ze względu na swój nieprzeciętny wokal, ale także aparycję. Wygląd sceniczny Franklin zmieniał się wielokrotnie. Piosenkarka słynęła z noszenia napuszonych fryzur i ekstrawaganckich sukienek, którymi podkreślała swoje korzenie. Nosiła etniczne ubrania nawiązujące do kultury afroamerykańskiej.
Była zamężna dwa razy. W 2014 za swoje muzyczne zasługi została uhonorowana tytułem doktora sztuki (Doctor of Arts) na Uniwersytecie Harvarda. Aretha Franklin wystąpiła w kilku filmach m.in. ”The Blues Brothers”.
źródło: consequenceofsound.net
29 lipca 2018
Tomasz Stańko nie żyje
Tomasz Stańko nie żyje – poinformowała jego córka. Polski trębacz jazzowy i kompozytor miał 76 lat. Tomasz Stańko zmarł 29 lipca 2018r nad ranem w Warszawie.
W ostatnim czasie Stańko chorował. Zmagał się z rakiem. Z tego powodu był zmuszony odwoływać koncerty. W marcu br. zagrał po raz ostatni. Trafił wówczas do szpitala z podejrzeniem zapalenia płuc. Niestety, okazało się, że diagnoza jest dużo poważniejsza.
Tomasz Stańko urodził się 11 lipca 1942 roku w Rzeszowie. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Krakowie w klasie trąbki. W 1962 roku wspólnie z kontrabasistą Jackiem Ostaszewskim, pianistą Adamem Makowiczem i perkusistą Wiktorem Perelmutterem, założył zespół Jazz Darings, uznawany za jedną z pierwszych formacji free-jazzowych w Europie. Rok później trębacza zaprosił do współpracy pianista i kompozytor Krzysztof Komeda. Stańko przez cztery lata grał w jego kwintecie.W 1967 roku powstał Tomasz Stańko Kwartet, przekształcony po roku w Tomasz Stańko Quintet. Zespół nagrał trzy płyty: „Music For K.” (1970), „Jazz Message From Poland” (1972), „Purple Sun” (1973).
Do połowy lat 80. Stańko występował z różnymi muzykami m.in. z saksofonistą Tomaszem Szukalskim i perkusistą Edwardem Vesalą, nie wiążąc się na dłużej z żadną grupą muzyczną. W 1985 roku założył zespół Freelectronic, w którym skoncentrował się na eksperymentach z brzmieniami syntetycznymi. W latach 90. Tomasz Stańko powrócił do grania akustycznego. Koncertuje i nagrywa dla wytwórni płytowej ECM Records z młodymi muzykami z Simple Acoustic Trio.
Tomasz Stańko koncertował niemal na całym świecie, występował i nagrywał m.in. z Cecilem Taylorem, Janem Garbarkiem, Peterem Warrenem, Stu Martinem, Donem Cherrym, Garym Peacockiem, Davem Hollandem, Dino Saluzzim, Adamem Makowiczem, Januszem Muniakiem, Zbigniewem Seifertem, Michałem Urbaniakiem. Jest laureatem polskich i międzynarodowych nagród. Jako pierwszy polski artysta został uhonorowany Europejską Nagrodą Jazzową (2003).
Artysta angażował się w przygotowanie imprezy propagującej muzykę jazzową. Był organizatorem i dyrektorem festiwalu „Jesień Jazzowa” w Bielsku-Białej.
Tomasz Stańko nagrał około czterdziestu albumów, skomponował muzykę do kilkudziesięciu filmów, wśród których znalazły się „Pożegnanie z Marią” (reż. Filip Zylber), „Reich” (Władysław Pasikowski), „Egzekutor” (Filip Zylber) oraz spektakli teatralnych: „Balladyna”, „Nienasycenie”, „Wyzwolenie”.
Najważniejsze płyty autorskie Tomasza Stańki to m.in. „Music for K.” (1970), „Witkacy – Pejotl” (1988), „Freelectronic: Switzerland” (1988), „Soul Of Things” (2002), „Suspended Night” (2004) i „Lontano” (2006).
28 lipca 2018
Kora nie żyje. Miała 67 lat.
„Z ogromnym żalem i rozpaczą informujemy, że dziś 28 lipca 2018r o 5.30 na swoim ukochanym Roztoczu w otoczeniu najbliższych osób, ukochanych zwierząt i wspaniałej przyrody zmarła Kora. Wielka artystka, piosenkarka, poetka, malarka” – poinformowali bliscy piosenkarki. Kora, czyli Olga Sipowicz, zmarła w sobotę nad ranem w wieku 67 lat. Była wokalistką zespołu Maanam. Od pięciu lat zmagała się z chorobą nowotworową.
„Wyjątkowa kobieta, żona, matka, babcia, przyjaciółka. Ikona wolności. Zawsze bezkompromisowa w dążeniu do prawdy. Zaangażowana w ruch hipisowski, w działalność pierwszej Solidarności, w budowę demokracji i ruchy kobiece” – napisał w komunikacie opublikowanym w mediach społecznościowych Kamil Sipowicz, wieloletni partner artystki. „Dawała ludziom miłość i otoczona była miłością” „Kora tworzyła pewną epokę, która wraz z jej odejściem kończy się. Od pięciu lat walczyła mężnie z chorobą nowotworową. Ostatni miesiąc był bardzo trudny. Na końcowej drodze towarzyszyła jej rodzina, przyjaciele i wiele oddanych osób. W tę długą walkę zaangażowanych było wiele najlepszych szpitali, lekarzy, pielęgniarek i opiekunów, za co im z całego serca dziękujemy. Kora dawała ludziom miłość i otoczona była miłością. Zawsze będziemy ją kochać” – czytamy w oświadczeniu bliskich piosenkarki.
Kora była wokalistką rockową, autorką tekstów oraz solistką Maanam w latach 1976-2008. Urodziła się 8 czerwca 1951 w Krakowie. Jako nastolatka była silnie związana z krakowskim środowiskiem artystycznym i hippisowskim. W tamtym czasie przyjęła pseudonim Kora. W grudniu 1971 roku poślubiła muzyka Marka Jackowskiego. Ich małżeństwo trwało do 1984 roku. Zadebiutowała w jego zespole M-a-M. Grupa zyskała nową nazwę Maanam, a Kora została główną wokalistką. Niezapomniane przeboje Zespół wylansował takie przeboje, jak „Boskie Buenos”, „O! Nie rób tyle hałasu”, „Kocham cię, kochanie moje”, „To tylko tango” czy „Lucciola” w latach 80. Większość tekstów do piosenek zespołu napisała Kora.
Po drugim zawieszeniu działalności zespołu w 2008 roku zaczęła działać solo. W czerwcu 2010 roku premierę miał jej utwór „Zabawa w chowanego”, który wzbudził kontrowersje z powodu poruszanej w niej tematyki pedofilii wśród księży. Teledysk do piosenki zdobył główną nagrodę festiwalu operatorów filmowych Camerimage, czyli Złotą Żabę. Był także nominowany do nagrody Grand Prix festiwalu Yach Film, nagradzającego najlepsze teledyski. W listopadzie 2011 roku ukazała się płyta Ping Pong, która była pierwszym solowym albumem w karierze Kory z całkowicie premierowym repertuarem. Trudna walka z chorobą W 2014 roku Kora została odznaczona przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, przyznawanym osobom szczególnie wyróżniającym się w dziedzinie twórczości artystycznej, działalności kulturalnej lub ochronie kultury i dziedzictwa narodowego.
Kora od pięciu lat walczyła z genetycznym rakiem jajnika. O chorobie poinformowała w 2014 roku. Miała dwóch synów. W 2013 roku sformalizowała trwający od 40 lat związek z Kamilem Sipowiczem. „Nigdy nie przegrywała” Jak powiedział na antenie TVN24 dziennikarz Polskiego Radia Piotr Stelmach, to kompletnie szokująca wieść. – Jestem zdruzgotany – dodał. – Będzie mi brakowało nadziei na to, że kiedyś jeszcze usłyszymy płytę z nowymi piosenkami, na co tak bardzo liczyłem. Wiedziałem, że ona naprawdę nigdy nie przegrywała, że to była bardzo mocna osobowość. Będzie brakowało tego, żeby spotkać się z nią jeszcze na jakimś koncercie, żeby porozmawiać – mówił.
Dziennikarz Polskiego Radia Paweł Sztompke podkreślił, że najważniejszą działalnością Kory była jej z jednej strony niezależność, a z drugiej szukanie zupełnie nowych jakości w muzyce rozrywkowej.
Autor: js//now / Źródło: tvn24.pl
24 czerwca 2018
Vinnie Paul nie żyje. Perkusista zespołu Pantera miał 54 lata
Vincent Paul Abbott, znany szerzej jako Vinnie Paul, nie żyje. Perkusista zespołów Pantera i Hellyeah zmarł w wieku 54 lat.
O śmierci perkusisty poinformował na Facebooku zespół Pantera . Narazie nie są znane przyczyny śmierci.
Vinnie Paul urodził się 11 marca 1964 roku. Od początku zespołu istnienia Pantera, czyli od 1981 roku, był jego współtwórcą. Grupa jednak ogłosiła swój rozpad w 2003 roku, jeszcze przed śmiercią gitarzysty i współzałożyciela, Dimebaga Darrella. Wielokrotnie spekuluwano na temat powrotu zespołu na scenę, reaktywacja jednak nie doszła do skutku, w dużej mierze przez konflikty panujące między muzykami.
Po rozwiązaniu zespołu, Vinnie Paul angażował się w inne, mniej popularne, projekty – Damageplan oraz Rebel Meets Rebel. Najbardziej udzielał się jednak w zespole Hellyeah. To właśnie z tą grupą perkusista opublikował aż pięć albumów i był z nią od samego początku, czyli 2006 roku. Ostatnim albumem wydanym przez Hellyeah jest Unden!able z 2016 roku
12 czerwca 2018
Nie żyje Jarosław Kozidrak
Nie żyje Jarosław Kozidrak, brat Beaty Kozidrak i jeden z założycieli zespołu Bajm. Miał 63 lata. Muzyk zmarł 12 czerwca, o jego śmierci poinformowała Beata Kozidrak. „To był wspaniały człowiek, obdarzony wielkim talentem, twórca przebojów takich jak: 'Józek nie daruję Ci tej nocy’, 'Nie ma wody na pustyni’ czy 'Dwa serca, dwa smutki”.
Jarosław Kozidrak urodził się 8 stycznia 1955 roku w Lublinie. W 1978 roku z siostrą Beatą oraz z Andrzejem Pietrasem założył kultowy zespół Bajm, w którym grał na gitarze. Był też kompozytorem ich najsłynniejszych przebojów m.in.: „Nie ma wody na pustyni”, „Różowa kula” czy „Dwa serca, dwa smutki”.
Jarosław Kozidrak odszedł z Bajmu w 1987 roku, ale nadal grywał sporadycznie na koncertach.
12 czerwca 2018
Nie żyje były gitarzysta Fleetwood Mac – Danny Kirwan
Danny Kirwan, były gitarzysta Fleetwood Mac, zmarł 8 czerwca 2018 w wieku 68 lat. Jak na razie nie podano przyczyny jego nagłej śmierci.
Informacja pojawiła się na fanpage’u na Facebooku Fleetwood Mac. Lider kapeli, Mick Fleetwood, tak wspomina zmarłego kolegę: „Dzisiaj dotarła do mnie smutna informacja, że Danny Kirwan zmarł w Londynie. Danny był wielką siłą we wczesnych latach zespołu. Jego miłość do bluesa spowodowała, że zaproponowałem mu dołączenie do Fleetwood Mac w 1968 i przez wiele lat był to jego „muzyczny dom”. Uważam, że jego spuścizna będzie żyć wiecznie w muzyce, którą stworzył i grał tak pięknie jako część fundamentu Fleetwood Mac, który przetrwał 50 lat. Dziękuję ci Danny, będziemy za tobą tęsknić.”
Danny Kirwan dołączył w wieku 18 lat do zespołu w 1968 roku po ukazaniu się albumu „Mr. Wonderful”. Pierwszym jego nagraniem z Fleetwood Mac okazał się singiel „Albatross”. W sumie gitarzysta pojawił się na 5 krążkach – „Then Play On” z 1969, „Blues Jam at Chess”, „Kiln House” z 1970, „Future Games” z 1971 oraz „Bare Trees” z 1972.
W czasie trasy w 1972 roku gitarzysta został wyrzucony z kapeli z powodu swoich problemów z alkoholem. Kirwan w drugiej połowie lat 70. wydał 4 solowe albumy, w kolejnych dekadach muzyk borykał się z chorobą psychiczną i bezdomnością.
W 1998 roku Danny Kirwan został włączony jako członek Fleetwood Mac do Rock and Roll Hall of Fame, jednak nie pojawił się na ceremonii wprowadzenia do galerii sław.
antyradio.pl
11 czerwca 2018
Roman Kłosowski nie żyje. Miał 89 lat.
Roman Kłosowski nie żyje. O śmierci aktora poinformował Teatr Syrena na Facebooku. Kłosowski miał 89 lat. od lat zmagał się z problemami zdrowotnymi. W ostatnich latach przebywał w domu opieki pod Łodzią.
Widzowie darzyli go ogromną sympatią – a największą popularność przyniosła mu bez wątpienia rola Romana Maliniaka w „Czterdziestolatku”, która całkowicie zdominowała jego wcześniejsze i późniejsze aktorskie dokonania. Niesłusznie, bo Kłosowski stworzył wiele świetnych kreacji zarówno filmowych, jak i scenicznych (teatr zresztą pociągał go najbardziej i tam najchętniej się realizował). Irytował się, gdy na ulicy wołano do niego nazwiskiem fikcyjnego bohatera – nie mógł też przeboleć, że od tamtej pory postrzegano go jako aktora komediowego. „Wszystkie inne moje dokonania stricte dramatyczne przykryła rola Maliniaka zagrana w kultowym >Czterdziestolatku< Gruzy - wspominał w wywiadzie udzielonym portalowi Teatr dla Was. - A przecież zagrałem naprawdę wiele ról dramatycznych".
4 czerwca 2018
Nie żyje Robert Brylewski
Nie żyje Robert Brylewski. Muzyk miał 57 lat. Informację przekazała rodzina artysty . Jak podano, Brylewski zmarł po „kilkutygodniowej śpiączce, spowodowanej ciężkim urazem”. Był liderem i współzałożycielem zespołów punkrockowych Kryzys i Brygada Kryzys oraz zespołu reggae Izrael. W latach 80. był współzałożycielem i gitarzystą grupy Armia, w której grał do 1993 roku. W latach 90. był realizatorem muzycznym i właścicielem Gold Rock Studio (później Złota Skała). W 2003 roku reaktywowano Brygadę Kryzys, w której ze starego składu, oprócz Brylewskiego, grał Tomasz Lipiński. W 2011 roku Robert Brylewski świętował 30-lecie kariery muzycznej w Nadbałtyckim Centrum Kultury w Gdańsku.
8 marca 2018
Nie żyje Piotr Janczerski. Wokalista Niebiesko-Czarnych miał 79 lat
W wieku 79 lat zmarł Piotr Janczerski, wokalista m.in. zespołów Niebiesko-Czarni i No To Co oraz autor tekstów piosenek. Informację o śmierci artysty potwierdził menedżer No To Co Aleksander Kawecki.
Janczerski był konferansjerem, kompozytorem, autorem tekstów i wokalistą popularnych zespołów: Niebiesko-czarni, z którym był związany od 1963 do 1967 r., i No To Co. Następnie założył Bractwo Kurkowe 1791 i grupę Fraction. Od połowy lat osiemdziesiątych ub. wieku artysta reżyserował widowiska plenerowe i współpracował z grupą Babsztyl (1983-1985). Zajmował się także kompozycją oraz pisaniem tekstów piosenek i scenariuszy programów dla dzieci.
Wylansował takie przeboje jak m.in.: „Te opolskie dziołchy”, „Pożar w Kwaśniewicach”, „A ja lubię defilady”, „Po ten kwiat czerwony”, „Ballada kataryniarzy”, „Gdy chciałem być żołnierzem” czy „Nikifor”.
Z grupą Niebiesko-Czarni wystąpił w filmie „Mocne uderzenie” w 1967 r., a z grupą No To Co w filmie „Milion za Laurę”.
Otrzymał m.in. medal 200-lecia USA za przygotowane widowiska „Wieczerza wigilijna u księcia Radziwiłła”, „Panie Kochanku” dla Polonii amerykańskiej. Za popularyzację polskiego folkloru otrzymał nagrodę państwową III stopnia Ministra Kultury i Sztuki oraz nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji.
11 lutego 2018
Pat Torpey, perkusista Mr. Big, nie żyje
Pat Torpey, perkusista Mr. Big zmarł 7 lutego 2018 r. w wyniku powikłań towarzyszących chorobie Parkinsona.
Zespół Mr. Big powstał w 1988 roku, a Pat Torpey działał w nim od samego początku.
Cierpiący od wielu lat na chorobę Parkinsona Torpey w ostatnich latach zmniejszył swoją aktywność, jednak jeszcze w zeszłym roku okazjonalnie występował z Mr. Big.
Założony w 1988 roku zespół Mr. Big zadebiutował w 1989 roku albumem „Mr. Big„. Największy sukces grupie przyniosła jednak płyta „Lean Into It” z 1991 roku z przebojem „To Be With You„.
Najnowszy album grupy zatytułowany „Defying Gravity” ukazał się w lipcu 2017 roku. W większości utworów na perkusji zagrał Matt Starr, jednak w kilku zagrał też Torpey, który objął rolę perkusyjnego producenta.
terazrock.pl
11 lutego 2018
Mieczysław Święcicki nie żyje
Mieczysław Święcicki, współzałożyciel Piwnicy pod Baranami, zmarł w Krakowie w wieku 81 lat. Święcki nazywany był „księciem nastroju”.
O śmierci Mieczysława Święcickiego poinformowała Piwnica pod Baranami.
Święcicki założył Piwnicę pod Baranami w 1956 roku wraz z przyjaciółmi. Artysta związany był z nią do samego końca.
Mieczysław Święcicki urodził się 27 marca 1936 roku w Sokalu (obecnie Ukraina). Gdy miał osiem lat, jego rodzina została przesiedlona do Jarosławia.
Do Krakowa przyjechał w 1956 roku na studia na Wydziale Wokalnym Wyższej Szkoły Muzycznej. Oprócz występowania w Piwnicy pod Baranami, był też aktorem Teatru Starego, Teatru Rapsodycznego i Teatru 38.
W 1963 roku pojechał do Opola z piosenką „Nie wołaj mnie”, za którą otrzymał wyróżnienie. W repertuarze miał głównie piosenki cygańskie i rosyjskie.
Na koncie miał m.in. medal „Kraków – Europejskie Miasto Kultury 2000”, odznakę „Honoris Gratia”, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i klucze do miasta Krakowa otrzymane na swoje 75-lecie w 2011 roku.
źródło: muzyka.onet.pl
