Odeszli znani i lubiani
4 listopada 2019
Zmarła Marie Laforêt. „Złotooka” legenda francuskiej piosenki i kina
Zmarła aktorka i wokalistka Marie Laforêt. Jej „Viens, Viens” zaliczane jest do kanonu piosenki francuskiej, wystąpiła w 35 filmach i sprzedała ponad 35 mln płyt. Miała 80 lat. O śmierci poinformowała rodzina. Nie jest znana przyczyna zgonu.
Marie Laforêt (Maïtena Doumenach) była aktorką i piosenkarką. Urodziła się w 1939 roku w Soulac-sur-Mer w Gironde. Jej kariera zaczęła się w 1959 roku – zastąpiła swoją siostrę w konkursie wokalnym Naissance d’une Étoile (Narodziny gwiazdy). Była nieprzygotowana, a decyzja – spontaniczna. W nagrodę wystąpiła u boku Alaina Delona w głośnym filmie „W pełni słońca” w reż. René Clément. Filmem nagrodą miał być inny obraz – „Liberté” w reż. Louisa Malle nigdy jednak nie ujrzał światła dziennego.
Publiczność pokochała jej francuskojęzyczny cover przeboju grupy The Rolling Stones „Paint it black” oraz duetu Simon & Garfunkel – „Sound of Silence”. Jej pierwsze kompozycje były tworzone w nurcie yéyé – to m.in. „Viens sur la montagne”, „Katie cruelle” czy „La tendresse”. Każda kolejna piosenka Marie wskakiwała na najwyższe miejsce zestawień muzycznych – „Ivan Boris et moi”, „Que calor la vida” i „Mon amour, mon ami”.W 1973 roku powróciła z utworem „Viens, viens” – jej najpopularniejszym utworem, który nawiązywał do jej dzieciństwa, kiedy jej ojciec opuścił rodzinę dla innej kobiety. Wielkim hitem okazała się także piosenka „Il a neigé sur yesterday”.
W latach 80. wróciła na ekrany – najczęściej jednak studyjnych – kin oraz deski teatrów Włoch i Francji. Była stałym gościem w radiowym talk-show Laurenta Ruquiera „On va s’gêner” na antenie Europe 1. W 1994 roku opublikowała kompilację swoich piosenek na czterech albumach, obejmujących jej 30-letnią karierę.
7 października 2019
Ginger Baker (Cream) nie żyje
Uważany za jednego z najlepszych perkusistów w historii muzyki rockowej, współtwórca grup Cream i Blind Faith, Ginger Baker zmarł w wieku 80 lat – poinformowały w niedzielę media. W ciągu swojej długiej kariery muzyk współpracował z takimi artystami jak Fela Kuti, Steve Winwood, Gary Moore, Charlie Haden czy Eric Clapton.
Informację o śmierci Gingera Bakera podali w niedzielę administratorzy jego strony w mediach społecznościowych. „Z przykrością informujemy, że Ginger zmarł spokojnie tego ranka. Dziękujemy wszystkim za słowa wsparcia, które płynęły przez ostatnie tygodnie” – czytamy we wpisie. Kilkanaście dni temu rodzina Bakera potwierdziła, że muzyk w stanie krytycznym trafił do szpitala. Nie podano przyczyny hospitalizowania.
Karierę rozpoczął na początku latach 60., gdy związał się z rhythm and bluesową grupą Graham Bond Organisation, z którą nagrał dwa albumy. W 1966 r. Baker dołączył do basisty Jacka Bruce’a i gitarzysty Erica Claptona w „rockowej supergrupie” Cream, dziś uważanej za jedną z najważniejszych formacji w historii muzyki rockowej. W wyniku spięć między członkami grupy, Cream rozpadł się w 1968 r. Baker dołączył następnie do kolejnej „supergrupy” – w skład której ponownie wszedł Clapton – Blind Faith. Zespół nagrał tylko jeden album, po czym zakończył działalność. W 1970 r. Baker stanął na czele własnej grupy, czerpiącej z rocka psychodelicznego, bluesa, jazzu i muzyki afrykańskiej Ginger Baker’s Air Force. Perkusista zgłębiał także muzykę afrykańską, pracując z jednym z najwybitniejszych muzyków nurtu afrobeat, Nigeryjczykiem Felą Kutim. Flirtował z jazzem, współpracując z wybitnym kontrabasistą Charliem Hadenem, a w 2005 r. znów spotkał się na scenie z kolegami z Cream podczas koncertu w Royal Albert Hall. Jego ostatni album „Why?” ukazał się w 2014 r.
kultura.onet.pl
2 października 2019
Karel Gott nie żyje
Karel Gott nie żyje. Czesi mieli go za najwybitniejszego rodzimego piosenkarza w historii, a niektórzy widzieli w nim nawet kandydata na prezydenta kraju. Miał setki romansów, kochały się w nim Czeszki, Niemki, Austriaczki, Rosjanki i Polki. Miał wiele przydomków – od „Słowiańskiego Sinatry” czy „Złotego Głosu z Pragi” do „Presleya Wełtawy” – i podobnie jak on doczekał się swojego muzeum, tyle że otwartego już za jego życia. Karel Gott zmarł w swoim domu w otoczeniu rodziny 1 października. Od kilku miesięcy mówiono o jego walce z białaczką, która niestety pokonała jednego z najbardziej znanych czeskich artystów.
onet.pl
28 września 2019
Zmarł aktor teatralny i filmowy Jan Kobuszewski
Jan Kobuszewski – wybitny aktor, komik, reżyser, wykonawca skeczy i piosenek zmarł w sobotę o godz. 9. Informację o śmierci artysty potwierdziła dyrekcja Teatru Kwadrat w Warszawie. 19 kwietnia aktor świętował 85. urodziny.
Kobuszewski przez ponad 20 lat pracował w teatrach dramatycznych: w latach 1958-64 i 1969-75 grał w warszawskim Teatrze Polskim, w okresie 1964-69 występował w Teatrze Narodowym, sezon 1975-76 spędził w Teatrze Nowym w Łodzi.
W 1976 r. – jak się okazało do końca kariery scenicznej w 2013 r. – związał się z Teatrem Kwadrat w Warszawie. Do dokonań Kobuszewskiego na tej scenie należą, m.in.: Rotmistrz w „Damach i huzarach” Aleksandra Fredry (1977), tytułowy „Wstrętny egoista” Francoise Dorin (1977) w jego reżyserii, Człowiek ze sztuki „Czy zna pan Mleczną Drogę” Karola Wittlingera (1979) czy tytułowy „Czarujący łajdak” Pierre’a Chesnota (1985) we własnej reżyserii.
W ostatnich dekadach w Teatrze Kwadrat współpracował m.in. z Marcinem Sławińskim, u którego zagrał Elwooda Dowda w spektaklu „Mój przyjaciel Harvey” (1995, 2006) i Anioła Stróża w „Przyjaznych duszach” Pam Valentine (2008). Wcielił się w postać Spriggsa w „Złodzieju” Erica Chappella w reż. Janusza Majewskiego (2001). W 2003 r. powrócił do repertuaru klasycznego i wystąpił w roli Pantalona w „Słudze dwóch panów” Carla Goldoniego w insc. Waldemara Matuszewskiego.
Aktor otrzymał wiele odznaczeń. W 1975 r. przyznano mu Złoty Krzyż Zasługi, w 1979 r. – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 1998 r. – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1998). W 2012 r. odznaczono go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej”.
W 1981 r. wręczono mu Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury, a w 2006 r. – Złoty Medal – Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 1977 r. w jego ręce powędrował Złoty Ekran, a w 2005 r. – SuperWiktor. Rok wcześniej odcisnął też swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. W 2016 r. Jan Kobuszewski otrzymał Nagrodę im. Cypriana Norwida – „Dzieło Życia”, przyznawaną za całokształt twórczości.
onet.pl
23 września 2019
LARRY WALLIS NIE ŻYJE
19 września 2019 smutno zapisze się w historii muzyki. Właśnie tego dnia w wieku 70 lat odszedł Larry Wallis, ceniony artysta, współzałożyciel zespołu Motorhead grający również w grupach Pink Fairies i UFO. Był nie tylko świetnym muzykiem, lecz również sprawdzał się w roli producenta. Przyczyna śmierci nie została do tej pory podana
16 września 2019
Ric Ocasek, wokalista zespołu The Cars zmarł w wieku 75 lat
W niedzielę (15 września) zmarł Ric Ocasek, znany głównie jako lider The Cars, jednej z najpopularniejszych grup amerykańskiego pop-rocka The Cars. Ric Ocasek naprawdę nazywał się Richard T. Otcasek.
Przyszły muzyk urodził się 23 marca 1944 r. lub 1949 r. w Baltimore, w stanie Maryland (USA). Rok urodzin do dziś budzi wątpliwości, choć raczej należy się składać do tego, że Ocasek miał 75 lat.
Początki jego kariery to folk-rockowy zespół Milkwood, w którym poznał Bena Orra, późniejszego basistę i wokalistę The Cars.
Debiutancki album zatytułowany po prostu „The Cars” (1978) przyniósł przeboje: „My Best Friend’s Girl” i „Good Times Roll”. Wraz z nastaniem lat 80. i wykrystalizowaniem się (głównie w Europie) wywodzącego się z New Wave nurtu New Romantic, The Cars zaczęli coraz wyraźniej korzystać z elektroniki, co sprawiło, że stali się jeszcze bardziej popularni.
Na listach przebojów sukcesy odnosiły płyty „Shake It Up” i „Heartbeat City” (1984), która przyniosła największe hity: „You Might Think”, „Magic” i „Drive”. Ostatecznie „Heartbeat City” pokrył się czterokrotną platyną.
Zespół The Cars rozpadł się w 1988 r. i od tego czasu Ocasek mówił, że nigdy nie dojdzie do reaktywacji. Krążące od czasu do czasu pogłoski ostatecznie przerwała śmierć Orra w 2000 r.
Lider The Cars poza macierzystą formacją wydał siedem solowych płyt, poczynając od „Beatitude” (1982), kończąc na „Nexterday” (2005). Do jego dyskografii należy też dodać album „Getchertikitz”, na którym muzycznie uzupełnił recytacje awangardowego plastyka i poety Alana Vegi.
Jako producent pracował z takimi wykonawcami, jak m.in. Bad Brains, Weezer, Hole, No Doubt, Bad Religion, Johnny Bravo i Jonathan Richman.
Ocasek był trzykrotnie żonaty – z każdą żona miał po dwóch synów. Ostatnią była czeska supermodelka Paulina Porizkova, którą poznał na planie teledysku „Drive”.
muzyka.interia.pl
24 lipca 2019
Rutger Hauer nie żyje. Słynny aktor miał 75 lat
Rutger Hauer nie żyje. Aktor zmarł 19 lipca 2019 roku w swoim domu w Holandii po długiej chorobie. Dopiero dziś ogłoszono tę informację na jego oficjalnej stronie. Według jego agenta, Steve’a Keniego pogrzeb odbył się 24 lipca 2019 roku. Przekazał te szczegóły amerykańskiemu portalowi Deadline.com.
Wszyscy pamiętają jego kultową rolę czarnego charakteru w klasyku kina science fiction Łowca androidów, ale miał znacznie więcej dobrych i zapadających w pamięć kreacji. Na koncie miał ponad 170 filmów i seriali. Jest tam wiele przedstawicieli gatunku kina klasy B, ale nie brak też tytułów wartych wspomnienia. Zapamiętamy takie produkcje z jego udziałem jak Ślepa furia, Autostopowicz, Ucieczka z Sobiboru (nagrodzony Złotym Globem za rolę), Nocny jastrząb, Zaklęta w sokoła, Batman – Początek, Niebezpieczny umysł, Sin City – Miasto grzechu czy Młyn i krzyż w reżyserii Lecha Majewskiego.
Miał też niewątpliwe dobre role w serialach: Merlin (1998), Miasteczko Salem (2004), Czysta krew, Galavant, Upadek królestwa czy Channel Zero Ostatnio pracował na planie miniserialu A Christmas Carol.
Założył też fundację Rutger Hauer Starfish Association, która zajmuje się walką z AIDS.
inf. naekranie.pl
