Niemiecki duet Milli Vanilli został wskrzeszony w roku 1988 przez niemieckiego producenta Franka Fariana, który postanowił skompletować grupę wokalistów, którzy wyśpiewają dla niego przeboje warte miliony dolarów.
Pamiętajmy że w latach 70′ Frank Farian dorobił się fortuny, powołując do życia słynny zespół Boney M.
Niestety, kiedy znalazł już głosy idealne do napisanych piosenek, okazało się, że ich posiadacze nie są wystarczająco ładni, aby pokochały ich tłumy. Wtedy pojawił się iście szatański pomysł, jak oszukać cały muzyczny świat.
Do współpracy zatrudniono dwóch modeli, Roba Pilatusa i Fabrice’a Morvana, którzy zaczęli występować jako duet Milli Vanilli.
Pod koniec lat 80′ duet ten podbił serca fanów po obu stronach Atlantyku, a ich debiutancki album All or Nothing z roku 1988, kupiło aż 10 milionów osób.
To właśnie z tego albumu pochodzą największe przeboje grupy „Girl You Know It’s True” i „I’m Gonna Miss You”, które to nagrania bardzo długo były grane we wszystkich dyskotekach.
Kiedy wydawało się że kariera obu panów nabiera tempa Frank Farian oświadcza publicznie…pod ogromną presją medialną że żaden z powszechnie znanych przystojniaków nie zaśpiewał ani jednej z dotychczasowych piosenek Milli Vanilli że panowie Pilatus i Morvan… w ogóle nie uczestniczyli w nagraniu bestsellerowej płyty, a jedynie występując w teledyskach, a na płycie zespołu śpiewali wynajęci wokaliści, John Davis i Brad Howell.
Choć brzmiało, to dość nieprawdopodobnie, świat dał się oszukać. W lutym 1990 roku, przy okrzykach uwielbienia i ogromnych oklaskach, Milli Vanilli otrzymali najbardziej prestiżowe wyróżnienie muzyczne, czyli statuetkę Grammy (muzyczny Oscar) w kategorii Best New Artist (najlepszy artysta roku).
Panowie Rob i Fab dumnie wkroczyli na scenę i odbierając nagrodę dodali nawet, że dedykują ją wszystkim artystom na świecie!
Niedługo potem po ujawnieniu skandalu Robert i Fabrice wzięli udział w konferencji, podczas której zwrócili statuetki, oraz potwierdzili oszustwo, zwalając w dużej mierze winę na Franka Fariana.
O tym, że Rob i Fab śpiewają z playbacku publiczność przekonała się już w roku 1989, kiedy w trakcie jednego z występów zacięła się płyta z ich wokalem, obaj zbiegli wtedy ze sceny z poczuciem ogromnego wstydu.
Nigdy wcześniej, ani później w historii tej nagrody nie doszło do tak wielkiego skandalu, jaki miał miejsce w 1990 roku. Jak się okazało później, oszustwo to zakończyło się nie tylko oburzeniem, ale i tragedią.
Jednak producent nie zamierzał się tak łatwo poddać, chociaż druga płyta Milli Vanilli była już nagrana i gotowa do wydania, w ostatnim momencie wprowadził kilka niezwykle istotnych zmian.
Zamiast twarzy znanych modeli, na okładce pojawili się wokaliści, którzy rzeczywiście zaśpiewali nagrane piosenki, a nazwę zmieniono na The Real Milli Vanilli.
Niestety, publiczność była zbyt zbulwersowana, aby spojrzeć na to przychylnym okiem i sam projekt poniósł dotkliwą klęskę.
Jednak koniec duetu był dopiero początkiem dramatu jednego z dwóch rozsławionych „wokalistów”.
Chociaż obaj próbowali jeszcze się ratować, nagrywając album pod szyldem Rob & Fab, starczyło im pieniędzy na wydanie płyty tylko w Stanach Zjednoczonych, czyli kraju w którym zostali najbardziej znienawidzeni.
Od tamtej pory Robert Pilatus zaczął się staczać, uciekł w alkohol i narkotyki, a w roku 1996 trafił do więzienia za bójki, akty wandalizmu i napaść rabunkową.
Niedługo potem narodziła się propozycja reaktywowania duetu Milli Vanilli, ale z Robem i Fabem na wokalu. W tym okresie Pilatus trafił na sześciomiesięczny odwyk.
Niestety, w kwietniu 1998 roku został znaleziony martwy w swym pokoju hotelowym we Frankfurcie nad Menem. Przyczyną śmierci było przedawkowanie silnych leków w mieszance z alkoholem, w chwili śmierci miał 32 lata.
Fab Morvan w 1999 roku rozpoczął karierę solową, której wynikiem było wydanie w 2003 roku pierwszego solowego albumu Love Revolution.

Albumy:
All or Nothing 1988

Ważniejsze nagrania:
1988 Blame It On The Rain
1988 Ma Baker
1988 Girl You Know It’s True
1989 I’m Gonna Miss You
1989 Baby Don’t Forget My Number
1990 Keep On Running

źródło:własne materiały