Wszystko rozpoczęło się w 1981 roku. Bernhard Lloyd i Frank Mertens, obaj zainteresowani muzyką postanowili założyć zespół. To czego im brakowało to „prawdziwy” piosenkarz. Okazało się, że głos Bernharda już nie wystarczał. Bernd znał Mariana od trzech lat (choć według niektórych źródeł wszyscy trzej spotkali się w barze pod koniec 1982 roku). W każdym razie Marian po przesłuchaniu ich dotychczasowych kompozycji ułożył spontanicznie słowa do kilku piosenek, tak powstało m.in.’Forever young’.

Ich pierwszy oficjalny występ miał miejsce w 1981 roku w Münster przed 7-osobową komuną 'Nelson Project’, jej członkowie: Ariana (wtedy dziewczyna Mariana), Bernd, Frank, Julia, Steffi, Ulli i oczywiście Marian, byli zainteresowani różnymi dziedzinami sztuki. Poglądami i pomysłami wymieniali się przy słynnym okrągłym, kuchennym stole. Grupa pod nazwą 'Forever Young’ dała swój drugi koncert na przełomie 1982/83 roku. Niestety ostatni na następne 10 lat.

W 1984 roku ukazały się ich debiutanckie single: „Big in Japan’, 'Sounds like a melody’ i 'Forever young’. W październiku światło dzienne ujrzał krążek 'Forever young’ – uważany od tej pory za jeden z najlepszych albumów muzyki z pogranicza elektro-popu lat 80-tych. Zespół funkcjonuje pod nową 'Alphaville’, zainspirowaną filmem francuskiego reżysera Jean Luca Godarda o samotnym mieście położonym w odległej galaktyce. Filmy zawsze odgrywały ogromną rolę w ich twórczości. Każda piosenka: oryginalna, kolorowa, opowiadająca ciekawą historię jest właściwie jak mini-film.

W czasie gdy światowe listy przebojów podbijał pierwszy single 'Big in Japan’, Marian pracował jeszcze w restauracji, Frank uczył się, a Bernhard pracował dla IDIS (the Institute of Documentation and Information of Social Medicine and Public Healthcare). Z pewnością nie zapomną swojej pierwszej sesji zdjęciowej, której nie wspominają zbyt mile: 'W WEA był facet (…), który doskonale wiedział jak powinniśmy wyglądać: ubrani w grube, ogromne, ręcznej roboty norweskie swetry (…), musieliśmy siedzieć ściśnięci ciasno razem, w świetle 1000 watowej żarówki. Byliśmy niemalże upieczeni żywcem’.

W grudniu Frank Mertens opuścił zespół. Zastąpił go gitarzysta i specjalista od keyboardów Ricky Echolette (właściwie Wolfgang Neuhause. Echolette to nazwa starego rodzaju niemieckiego mikrofonu), znajomy Mariana z zespołu 'Chinchilla Green’. Frank niedługo po swoim odejściu założył własny zespół 'The Lonely Boys’. Pod koniec 1984 roku Alphaville napisali ścieżkę dźwiękową do filmu 'Der Bulle Und Das Madchen’ w reżyserii P. Keglowicza (w rolach głównych wystapili Anette V. Klier i Jurgen Prochnow), wzieli także udział w charytatywnym projekcie 'Band Für Afrika’.

W 1985 roku wydany zostaje czwarty singiel 'The Jet Set’, zmiksowany później przez Johna 'Jellybeana’ Beniteza. Powstało także video pod tym samym tytułem, w którym oprócz Mariana, Ricky’ego i Bernharda, wystąpili m.in.: The Electric Captains, Kit&Kitty, The Klaatu. Sisters. Marian i s-ka fundusze z singli i pierwszego albumu zainwestowali w swoje własne studio – Lunapark.

Z początkiem 1986 roku ukazał się singiel 'Dance with me’, który był zapowiedzią drugiej płyty 'Afternoons in Utopia’, wyprodukowanej przez Petera Walsh’a (Simple Minds) i Steve’a Thompsona (A-ha, David Bowie). Wraz z powstaniem płyty zrodził się projekt sceniczny z wyraźnie zarysowanymi bohaterami, mający ilustrować teksty piosenek i uzupełniać obraz wędrówki ku lepszej przyszłości, która jest motywem przewodnim 'Afternoons in Utopia’. Niestety do urzeczywistnienia tych marzeń nie dochodzi, gdyż grupa zdecydowała się na zarzuceniem działalności scenicznej na rzecz pracy w studio. W czerwcu ukazały się 'Popołudnia w Utopii’ razem z singlem 'Universal daddy’, w grudniu został wydany kolejny singel – 'Jerusalem’.

Zaraz po zakończeniu pracy nad drugim albumem, Alphaville zabrali się za pracę nad trzecim krążkiem. Tym razem chcieli zrobić coś innego – film. Była to bezpośrednia odpowiedź na presję ze strony firmy nagraniowej; członkowie Alphaville uważali, że gdy nakręcą film o nowym albumie unikną trasy koncertowej, której byli niechętni. Dałoby im to także czas na rozwinięcie pomysłów z czasów Nelson Project. Jeszcze w 1986 roku we wschodnich Niemczech album zatytułowany po prostu 'Alphaville’ ukazał się pod szyldem wytwórni Amiga. Zawierał 6 utworów z płyty 'Forever young’ i 6 z 'Afternoons In Utopia’. Wkład grupy w składankę był minimalny, ale zaaprobowali pomysł ze względu na trudności ze zdobyciem innych albumów w NRD.

W 1987 roku to początek współpracy z Klausem Schulze rozpoczętej od żartu. Klaus zaproponował, że jeśli się spieszą, on może zmiksować dla nich utwory. Marian odpowiedział: Jasne, zaczynaj. Dwie godziny z zespołem zamieniły się w półtoraroczny pobyt w Berlinie wraz z Alphaville.

Utwór 'Forever young’ został wydany ponownie na singlu w 1988 roku i rozpoczął wędrówkę na szczyt list przebojów w USA. Ten sukces spotęgował 'The Singles Collection’ zrealizowany w Stanach Zjednoczonych. Był to album zawierający 8 kawałków: po dwa mixy piosenek 'Forever young’, 'Big in Japan’, 'Red Rose’ i 'Dance with me’.

W maju 1989 roku został wydany trzeci album 'The Breathtaking Blue’. Niestety tym razem płyta nie cieszyła się taką popularnością jak poprzednie krążki. WEA niechętnie udzielała funduszy, a możliwości finansowe członków Alphaville były ograniczone. Pomimo przeszkód udało im się spełnić fantastyczny sen: film zatytułowany 'Songlines’. 'Linie śpiewu’ to wg wierzeń Aborygenów niewidzialne ślady stwórców kosmosu, którzy „wyśpiewali” świat. Aby uniknąć estetyki zwykłego wideoklipu, zrodził się pomysł połączenia muzyki z krótkometrażowymi, niebanalnymi filmami. Pracowało nad nim 9 producentów, w tym Godrey Reggio. Wśród reżyserów był również Ricky Echolette odpowiedzialny za film do piosenki 'Ariana’. Dzieło Christopha i Wolfganga Lauensteinów zainspirowane 'Middle of the Riddle’ jako 'Balance’ zdobyło filmowego Oskara. Niestety zostało zaprezentowane ze zmienioną ścieżką dźwiękową. The Breathtaking Blue to pierwsza próba podwyższenia statusu CD połączonego z grafiką, poprzednika DVD.

Po wydaniu trzeciego albumu Alphaville zrobili sobie zasłużoną przerwę. Marian rozpoczął pracę nad swoim pierwszym solowym albumem 'So Long Celeste’, a Bernhard miał czas na pracę w studio remixując co bardziej znane utwory grupy, które w końcu znalazły się na wydanej w 1992 roku płycie 'First Harvest 1984-92′ podsumuwującej dotychczasową działalność grupy.

W swoim studio Lunapark, Alphaville zaczeli wstępnie pracować nad 'Prostitute’ – albumem, który mieli sobie sami wyprodukować. Ukazało się dzieło Mariana 'So Long Celeste’, zaś prace nad 'Prostitute’ wydłużyły się i pochłonęły więcej czasu niż planowano, więc data wydania oddaliła się na ponad półtora roku. W 1993 roku skuszeni zaproszeniem spontanicznie postanowili dać koncert w Bejrucie (po 10 latach nieobecności na scenie!!!). Był to pierwszy koncert zachodniego zespołu w tym kraju. Alphaville wzbudzili ogromny entuzjazm!!!

W 1994 rou równo dziesięć lat od założenia zespołu ukazał się czwarty album – 'Prostitute’ oraz singel 'Fools’, do którego powstał wspaniały teledysk nakręcony w Meksyku. Ciekawostką jest, że MTV odmówiło jego rozpowszechniania ze względu na obecne w nim walki kogutów, mimo, że jak zapewniał Marian: „koguty z natury nie lubią się nawzajem”, a żadnemu ze zwierząt nie stała się krzywda. CD miało formę kalejdoskopu, złożonego z ogromnej ilości materiału, który narósł w ciągu ponad dwóch lat pracy. Mimo, że zespół nadal ociągał się z podjęciem decyzji o wyruszeniu w trasę koncertową, w 1995 roku menadżer nakłonił ich do osiągnięcia kompromisu i skompletował zespół, w którym Marian był jedynym oryginalnym członkiem. Ten pomysł pozwalał grupie „pokazać się”, dając jednocześnie pozostałym członkom Alphaville szansę pracy nad piątym longplayem. W tym celu grupa udała się do Południowej Francji, by tam razem tworzyć materiał na przyszły album. W 1996 roku Bernhard dołączył do zespołu grającego na żywo.

W 1997 roku Ricky Echolette z niewiadomych przyczyn opuszcza alphavillowy pokład. (Może zniechęcony wizją grania na żywo, za którym nigdy nie przepadał??). Przedtem czyniąc istotny wkład w albumy 'Salvation’ i 'United’ – drugą solową płytę Mariana wydaną wyłącznie w Południowej Afryce w 1996 roku i w USA w maju 1999. Grupa koncertowa osiadła w Londynie gdzie miały miejsce nagrania do 'Salvation’ z producentem Andym Richardsem (Art of Noise/OMD). Mniej więcej w tym samym czasie zaprezentowali także swą główną bazę komunikacji z fanami i zarazem oficjalną stronę www.alphaville.de. Zwiastunem nowej płyty jest singiel 'Wishful thinking’, a album 'Salvation’ ukazał się we wrześniu. Była to ostatnia płyta z WEA, kontrakt między grupą a wytwórnią został zakończony.

W 1998 Alphaville koncertował w Niemczech i Wschodniej Europie, grał także w Peru i Rosji. Przygotował również swoją antologię (co nie oznacza oczywiście końca zespołu). Wydane w styczniu 1999 roku 'Dreamscapes’ to 125 piosenek na 8 kompaktach na które złożyła się ich historia od późnych lat 70 -tych aż po końcówkę 90-tych. Ten wyjątkowy album zawiera, nagrania koncertowe, wcześniej niepublikowane utwory oraz remiksy. 'Dreamscapes’ sprzedawał się niewiarygodnie dobrze i Alphaville podejeli ryzyko: wydali utwór 'Flame’ w Stanach Zjednoczonych i podobnie jak 'Dreamscapes’ był wydany wyłącznie przez Alphaville bez udziału dużej firmy nagraniowej. Singiel zawiera remiks piosenki 'Flame’, unplugged 'Forever young’ i 'Big in Japan’ w wersji live. Pierwsza edycja 'Dreamscapes’ zostaje wyprzedana w przeciągu trzech miesięcy. Jakby dopełnieniem ekspansji na rynek amerykański było wydanie w 2000 roku w zmienionej szacie graficznej i z bonusami albumu 'Salvation’. W lipcu miały miejsce dwa duże koncerty w Salt Lake City w Stanach Zjednoczonych. Na obydwa występy bilety zostały wykupione niemal natychmiast, zanim nawet rozpoczęto promowanie wydarzenia!!! Do końca czerwca Alphaville zagrali również w Portugalii dla 17-tysięcznego tłumu.

Zespół w dalszym ciągu koncertował na całym świecie, pracując równolegle nad nowym studyjnym albumem, którego premierę zapowiedziano na 2002 rok. Póki co w czerwcu 2000 roku ukazał się 'Stark Naked And Absolutely Live’ – ich pierwszy oficjalny album nagrany na żywo. Podbijał on niemieckie alternatywne listy przebojów, będąc numerem 1 przez trzy tygodnie. W sierpniu zagrali także swój największy jak dotąd koncert, który odbył się w Szczecinie!!! Tak, tak, przed publicznością złożoną niemal z 300 tysięcy polskich alphafanów!!!

W 2001 roku okazało się, że Bernhard stoi za enigmatycznym, wirtualnym projektem 'Atlantic Popes’ ze specjalnie zaprojektowaną, wartą odwiedzenia stroną www.atlanticpopes.de). Założyciel Alphaville, Frank Mertens pracuje w tym czasie nad swoim internetowym projektem Maelstrom i udziela się nie tylko jako muzyk, ale również jako malarz, rzeźbiarz i poeta. Marian Gold pracował równocześnie pisząc teksty na nowy album Alphaville, razem z Effjottem Krugerem (Ideal) i Klausem Schulze – gigantami muzyki elektronicznej nad projektem 'Sputnik Roadhouse’ (www.sputnikroadhouse.de) oraz dla niemieckiego filmu telewizyjnego 'Klassentreffen’ rozpowszechnianego przez SAT 1. Marian i chłopaki wystąpili w jednej ze scen jako trupa 'Woundering Stars’ z przebojową piosenką 'Those were the days’.

Ukazało się także DVD z zapisem koncertów w Salt Lake City, powstałe dzięki fanom z Ameryki, którzy profesjonalnie sfilmowali to wielkie wydarzenie. DVD ukazało się pod tytułem: 'Little America’ (nazwa hotelu, w którym przebywał Marian z ekipą) podpisane przez Golda. W październiku ukazał się album 'Forever pop’, który zawierał utwory zremixowane (za przyzwoleniem AV) przez znanych DJ-ów: De Phazza, Paula Van Dyka, Marka Platiego, F.A.F., Jose Alvareza, Brilla, Eiffela 65 i innych. Właściwie Alphaville miało wkład wyłącznie w jedną piosenkę na tym albumie: 'Lassie come home’. Album z remiksami to wymysł wytwórni muzycznej, która wydaje się, że w pogoni za finansowym zyskiem wymusiła na muzykach Alphaville zgodę na wydanie tego krążka.

W kwietniu 2002 roku rozpoczęła się trasa koncertowa 'Miracle Healing’ (Cudowne Uzdrowienie), która wiodła przez Szwajcarię, Czechy, Węgry, Austrię, a także przez całą Republikę Federalną Niemiec. Alphaville zagrali także na kilku letnich festiwalach. Po koncertowych bojach przyszedł czas na pracę nad nowym albumem 'Crazyshow’, który zapowiadał kolejne zmiany w składzie. Był to pierwszy album, w którym nie wziął udziału Bernhard Lloyd. W grudniu Marian Gold koncertował z 'Nokia Night of the Proms’ po Niemczech.

Od 14 lutego 2003 roku można było zakupić przez Internet nowy album 'Crazyshow’ – limitowany zestaw 4-ech płyt w specjalnym formacie. 18 marca Marian Gold został sam na pokładzie. Bernhard opuszcza zespół i obwieszcza oficjalnie, że już dłużej nie jest członkiem Alphaville. Centrum zespołu jest teraz Marian Gold, keyboardzista Rainer Bloss, który współkomponował muzykę Alphaville od początku lat 90. i Anglik Martin Lister, który był dotychczas muzycznym dyrektorem zespołu na trasie i który miał wkład w dwa utwory na Crazyshow: 'Ways’ i 'Still falls the rain’. 5 kwietnia na festiwalu 'Eurorock’ w Belgii po raz pierwszy zaprezentowano na żywo piosenki z najnowszego albumu. Niedługo potem ruszyły nagrania opery 'L’invenzione Degli Angeli/the Invention of Angels’ napisanej przez Klausa Schulze i Hermanna Schneidera. Co ciekawe, libretto opery jest po włosku. Marian wcielił się w rolę Wysłannika. 9 listopada rusza produkcja nowego albumu.

W 2004 roku zespół świętował 20-lecie powstania. Kwiecień i maj Marian spędził w Londynie pracując z Martinem Listerem nad piosenkami na nową płytę. W maju wokalista Alphaville świętował swoje 50-te urodziny!!! Uroczystość zbiegła się 20-tą rocznicą AV, która była celebrowana 29 sierpnia w Tipi Tent Tiergarten w Berlinie. Fani, przyjaciele i zespół zebrali się, by wziąć udział w imprezie. Po raz pierwszy Alphaville akompaniował kwartet smyczkowy. Zachęcony sukcesem 'Berlin Salonorchester Quartet’ zdecydował się towarzyszyć AV w ich dużej, rocznicowej trasie. Grają na Wegrzech, w Czechach, Słowacji, Szwajcarii, Danii, Szwecji i Niemczech. Razem ze znanymi przebojami prezentowane są całkiem nowe piosenki. Po zakończeniu trasy Marian, Martin i Rainer zaczeli pracę nad musicalem opartym na baśni 'Alicja w Krainie Czarów’ Lewisa Carolla, który planowano wystawić w 2006 roku w niemieckim Würzburgu. Od listopada 2005 roku można kupić w internetowym sklepie „Alphaville Webshop” rzeczy związane z zespołem

W styczniu 2006 roku ukazał się album 'Dreamscapes Revisited’, który jest odpowiedzią na prośby fanów o wznowienie wydawnictwa z 1999 roku. Aby zachować niepowtarzalność poprzedniej limitowanej edycji 'Dreamscapes’, reedycja różni się nieznacznie od pierwszej wersji. Przez cały rok trwają pracę nad nowym studyjnym albumem, niestety wydanie nowego krązka zostało ponownie przesunięte, tym razem na rok 2007. Według nieoficjalnych informacji zespół nagrał już wszystkie utwory na następny album studyjny. Już w tej chwili wiadomo, że płyta ma mieć charakter bardzo elektroniczny i nowoczesny. Niestety, termin oficjalnej premiery nie jest jeszcze znany. Ostatecznie album „Catching Rays on Giant” ukazuje się 19 listopada 2010 roku i jest gorąco przyjęty przez fanów.
Na kolejną płytę trzeba było poczekać niemal 7 lat. Album „Strange Attractor” ukaże się w marcu 2017 roku i jest promowany singlem „Heartbreak City”, który odbiega stylem od tego co grupa zaprezentowała 7 lat wcześnej. CDN.

Członkowie

Obecni
Marian Gold (wł. Hartwig Schierbaum, ur. 26 maja 1954) – śpiew
Rainer Bloss – instrumenty klawiszowe
Mattes Leon – perkusja
David Goodes – gitara

Byli
Frank Mertens (wł. Frank Sorgatz, ur. 26 października 1961) – instrumenty klawiszowe (tylko 1984)
Ricky Echolette (wł. Wolfgang Neuhaus, ur. 6 sierpnia 1958) – instrumenty klawiszowe, gitara (1985-1996)
Bernhard Lloyd (wł. Bernhard Gößling, ur. 2 czerwca 1960) – instrumenty klawiszowe (do 2003)
Martin Lister – instrumenty klawiszowe (ur. w 1962, zmarł 21 maja 2014 roku)

Albumy

Forever Young (1984)
Afternoons In Utopia (1986)
The Singles Collection(1988)
The Breathtaking Blue (1989)
First Harvest (1992) – album składankowy
Prostitute (1994)
Salvation (1997)
Dreamscapes (1999) – 8-płytowa antologia niepublikowanych i rzadkich utworów
Visions of Dreamscapes (1999) – limitowana wersja, wydana tylko w Brazylii
Salvation (1999) – wydanie amerykańskie
Stark Naked And Absolutely Live (2000) – album koncertowy
Forever Pop (2001) – płyta z remiksami
CrazyShow (2003) – album 4-płytowy
Dreamscapes Revisited (2005) – 8-płytowa antologia niepublikowanych i rzadkich utworów (reedycja częściowa)
Catching Rays on Giant (2010)
Strange Attractor (2017)

Koncerty w Polsce

1995 – Wrocław
sierpień 1997 – Sopot Festival (honorarium za występ przekazał na rzecz ofiar powodzi tysiąclecia)
luty 1999 – Poznań, Warszawa, Katowice
5 sierpnia 2000 – Szczecin
4 czerwca 2005 – Płock
12 marca 2007 – Warszawa (w Teatrze Muzycznym Roma)
23 czerwca 2007 – Kraków (w czasie corocznego koncertu „Wianki”)
7 września 2007 – Łódź (w ramach Festiwalu Dialogu Czterech Kultur)
7 czerwca 2008 – Toruń (z okazji przemianowania Radia Toruń na VOX FM Toruń)
14 września 2008 – Opole (koncert z okazji zakończenia lata)
30 listopad 2013 – Discotex Łódź
21 czerwca 2014 – Chodzież
22 czerwca 2014 – Wrocław Wromantic Festival