Header

Synth Pop

13 marca 2017

New Kids On The Block

New Kids on the Block (skrót NKOTB lub New Kids) był pierwszym słynnym boysbandem. Powstał w połowie lat 80. w Bostonie. Jego twórcą był producent i kompozytor Maurice Starr. Członkami zespołu byli nastolatkowie: bracia Jordan Knight i Jonathan Knight, Joey McIntyre, Donnie Wahlberg oraz Danny Wood. Płyty zespołu sprzedały się na całym świecie w 70 milionach egzemplarzy.

Początki zespołu sięgają lata 1984 roku, kiedy producent muzyczny Maurice Starr, po rozpadzie stworzonego przez siebie zespołu New Edition, postanowił założyć „białą wersję” tej grupy (New Edition był zespołem, w którego skład wchodzili młodzi Afroamerykanie, grający muzykę R&B). Wysłał na ulice Bostonu łowczynię talentów, Mary Alford, która odkryła wśród dzieci, grających i tańczących na ulicach Dorchesteru, utalentowanego chłopca, Donniego Wahlberga. Donnie ujął Maurice’a i jego współpracowników tym, że poproszony o próbkę swojego talentu, na poczekaniu wymyślił rapowaną rymowankę, do rytmicznego przyklaskiwania Starra. Dodatkową atrakcją występu było to, że Donnie w co drugiej linijce przepraszał za przekleństwa, których używał w pierwszej. Następnie należało znaleźć następnych członków formującej się grupy. Pod uwagę byli brani dwaj bracia Donniego, w tym Mark, ale nie przeszli szczegółowej rekrutacji (mama chłopców stwierdziła, że Mark nie jest jeszcze na to gotowy). Z dwóch szkolnych przyjaciół Donniego: Jamiego Kelly’ego i Danny’ego Wooda, został zaakceptowany ten drugi. Donnie znał ze szkoły także dwóch utalentowanych braci- Jordana i Jonathana Knightów, którzy śpiewali w chórze kościelnym. Oni także zostali zwerbowani w szeregi nowo formującej się grupy. Piątym członkiem został Joey McIntyre, który urzekł Maurice’a Starra głosem przypominającym wokal młodego Michaela Jacksona. Tak wyglądają początki zespołu New Kids on the Block.

Nazwę zespołu wymyślił Donnie, ponieważ pierwotnie nazywał się Nynuk, a ta nazwa nie zyskiwała aprobaty żadnego z członków projektu. Kontrakt muzyczny grupa podpisała z Columbia Records i w 1986 roku światło dzienne ujrzała pierwsza płyta nastolatków z Bostonu, zatytułowana po prostu New Kids on the Block. Płytę promowały single Be My Girl oraz Stop It Girl, ale płyta sprzedała się bardzo kiepsko (nakład około 20 tysięcy egzemplarzy). Chłopcy byli rozczarowani, natomiast Maurice Starr, widząc potencjał utalentowanych nastolatków, postanowił szybko nie rezygnować z projektu.

Wiosną 1988 roku wydany został pierwszy singel zapowiadający nową płytę, zatytułowany Please, don’t go girl. Piosenka, śpiewana przez Joeya i Jordana, utrzymana była w rytmie R&B i podbiła serca amerykańskich nastolatek a z czasem także i całego świata. Dostała się na 10 miejsce listy Billboardu i stała się pierwszym hitem grupy.

We wrześniu tego roku ukazał się drugi album, Hangin’ Tough, natomiast grupa udała się w trasę wraz z inną nastoletnią muzyczną gwiazdą, Tiffany. Kolejne single – You Got It (The Right Stuff), Cover Girl czy I’ll Be Loving You Forever (piosenka, śpiewana w całości falsetem przez Jordana, dotarła do pierwszego miejsca listy Bilboardu) potwierdziły pozycję zespołu i sprawiły, że płyty New Kids on the Block zaczęły sprzedawać się świetnie. Producenci, na fali zainteresowania zespołem wydali na jednym z singli Didn’t I Blow Your Mind (This Time), cover zespołu Stylistics, który znajdował się na pierwszej płycie boysbandu.

Hangin’ Tough pokrył się ośmiokrotną platyną, przez 132 tygodnie utrzymywał się na listach najlepiej sprzedających się płyt, został także uhonorowany dwoma statuetkami American Music Awards.

W 1989 grupa wydała krążek zatytułowany „Merry, Merry Christmas”, na którym zawarte były świąteczne standardy muzyczne oraz promujący płytę singel „This One’s For the Children” w dwu wersjach.

W następnym roku ukazał się kolejny longplay grupy, „Step by Step”, a New Kids on the Block zyskali miano pięciu najbardziej pracowitych dzieciaków showbiznesu. Płytę promowała tytułowa piosenka oraz inna kompozycja – „Tonight”. New Kids ruszyli w wyczerpująca trasę, a jeśli uwzględnić fakt, że po trasie „Hangin Tough” nie mieli wakacji, dość oczywiste stało się zmęczenie grupy. New Kids – mania była w tym czasie w pełnym rozkwicie, grupa dawała nawet po 2 koncerty dziennie, zorganizowano koncert w Providence, który za pośrednictwem telewizji transmitowany był na żywo do wielu krajów. Obok muzyki zaczęło się też szaleństwo marketingowe – sprzedawane są koszulki, kubki, breloczki, figurki, nawet poszewki na poduszki, powstaje komiks o członkach zespołu.

Na fali popularności zespołu już w 1991 na rynku muzycznym ukazał się kolejny album, tym razem były to remiksy największych przebojów, które nosiły nazwę „No More Games/The Remix Album”. Warto dodać, że remiksy zostały po części powierzone samym członkom zespołu. Celował w tym zwłaszcza Donnie, który zainteresowany był elementami hip-hopu i samplowaniem. Pierwszym singlem był utwór „Games (The New Kids Get Hard Mix),” w którym już zespół określany był skrótem NKOTB, a w warstwie tekstowej, za którą odpowiedzialny był również Donnie, pojawiły się znamienne słowa dotyczące krytyki, z którą na co dzień musieli spotykać się członkowie grupy. Drugim singlem była piosenka „Call It What You Want (The C&C Pump-It Mix)”.

W 1992 grupa wypuściła singel „If You Go Away”, subtelną balladę w wykonaniu Jordana i Joe, po czym udała się na zasłużone wakacje. Powodem było nie tylko zmęczenie fizyczne i psychiczne członków grupy, ale także nieustanne ataki, ponawiane przez krytykę. W czasie afery z zespołem Milli Vanilli również New Kids on the Block oskarżeni zostali o śpiewanie z playbacku. Dodatkowo Donnie, nie na darmo noszący przydomek „Bad Boy”, w 1991 został aresztowany za podpalenie hotelu w Kentucky. Jordan i Danny musieli odpowiadać przed sądem za rzekomy plagiat utworu, który skomponowali dla Tommy’ego Page’a („I’ll Be Your Everything”, hit na amerykańskich listach przebojów). Sprawę wygrali, bo, podobnie jak oskarżenie o gwałt na pewnej nastolatce, i te insynuacje okazały się bezpodstawne. Największym jednak problemem, z jakim przyszło się im zmierzyć, były kłopoty z jednym z członków zespołu, mianowicie z Jonathanem, który coraz gorzej znosił sławę.

Po pewnym czasie stało się jasne, że mimo iż w 1993 członkowie New Kids weszli do studia, najbliższy album może być ostatni. Tak też się stało. W styczniu 1994 ukazała się płyta „Face The Music”, niemal w całości napisana, zaaranżowana i skomponowana przez członków zespołu. Było jasne, że Maurice Starr stracił autorytet i dlatego też pożegnalny longplay brzmiał zupełnie niepodobnie do poprzednich. Krytyka przyjęła album bardzo życzliwie, gorzej było z fanami. Okazało się, że do fanów (w dużej mierze fanek), którzy przyzwyczajeni byli do niewinnie brzmiących piosenek, nowy image zespołu nie do końca stał się komunikatywny. Pierwszy singel, „Dirty Dawg”, zaprezentował nowe oblicze zespołu nazywanego już teraz tylko NKOTB. Piosenki z nowego krążka dotyczyły trudnych tematów, nie tylko damsko- męskich, ale nawet w tej kwestii wiele się zmieniło. Ewoluowało także brzmienie płyty – stała się połączeniem wpływów hip-hopu, house, brzmień elektronicznych, r&b, swingu itp. Zespół wypuścił jeszcze jeden singel, „Never Let You Go”, śpiewany przez Jordana, i udał się w trasę. W odróżnieniu od poprzednich, nie występowali już na dużych obiektach, a jedynie w klubach mogących pomieścić do tysiąca osób. W czasie tournée zespół definitywnie opuścił Jonathan. W czerwcu tego roku członkowie zespołu podjęli trudną decyzję – zespół NKOTB przestał istnieć.

Do dnia dzisiejszego zostały podjęte dwie poważne próby zjednoczenia sił na powrót. W 1999 odmówił jednak Jonathan. Zaś w 2004 roku Aamer Haleem ze stacji telewizyjnej VH1 jeszcze raz podjął próbę przekonania członków zespołu do reaktywacji choćby na jeden występ. Tym razem zgody nie wyrazili Donnie, Danny i Joey.

Dnia 26 stycznia 2008 magazyn People ogłosił, iż grupa szykuje się do powrotu. Strona internetowa po wielu latach znów zaczęła działać.

16 maja 2008 przy Rockefeller Plaza w Nowym Jorku odbył się pierwszy po 15 latach występ NKOTB na żywo, który pokazała telewizja NBC w programie „Today”. Zespół zaprezentował kilka starych piosenek w nowych aranżacjach i z nową choreografią, a także nowy singiel „Summertime”. 02.09.2008 ukazał się najnowszy album „The Block”, który zadebiutował na drugim miejscu listy BILLBOARD TOP 200. We wrześniu 2008 rozpoczęła się trasa koncertowa po USA i Kanadzie. Na wiosnę 2009 zespół dał koncerty w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Francji i Holandii. Latem 2009 miał miejsce kolejny tour – „Full Service Tour”. Obejmował on tylko USA. Zespół wystąpił w wielu miastach ale już nie w wielkich halach widowiskowo – sportowych, lecz w amfiteatrach.

Dyskografia

1986 New Kids on the Block
1988 Hangin’ Tough
1989 Merry, Merry Christmas
1990 Step by Step
1991 No More Games – The Remix Album
1991 H.I.T.S.
1994 Face the Music
2008 The Block
2013 10

Single

1990.07.26 Tonight
1990.09.20 Let’s Try It Again
1990.10.05 Step By Step
1990.11.21 You Got It
1990.11.21 Please Don’t Go
1990.11.21 I’ll Be Loving You
1991.05.21 Call It What You Want
1991.07.01 Games (12″Remix)
1991.10.22 Baby, I Believe
1991.12.05 Megamix
1992.02.21 If You Go Away
1993.12.21 Dirty Dawg
1994.03.15 Never Let You Go

2008 Summertime
2008 Single (Ne-Yo)
2008 Dirty Dancing
2009 2 In The Morning

żródło: wikipedia

13 marca, 2017 0

1 marca 2017

Papa Dance

Pierwszy skład (1984-1985)
Początkowo zespół był tylko muzycznym eksperymentem założycieli zespołu – Sławomira Wesołowskiego i Mariusza Zabrodzkiego (współpracowników Andrzeja Korzyńskiego), którzy z pomocą wokalisty Grzegorza Wawrzyszaka w trójkę dokonali w studio programu III na Myśliwieckiej w Warszawie nagrań W 40 dni dookoła świata i Ordynarny faul. Na potrzeby teledysków do wokalisty dołączono dwóch muzyków. Pierwszy skład grupy tworzyli: Grzegorz Wawrzyszak (wokal), Marek Karczmarek (instr. klawiszowe) i Tadeusz Łyskawa (perkusja). Początkowo grupa działała pod nazwą Papa Dock, lecz wkrótce zmieniono ją pod naciskiem cenzury, gdyż była kojarzona z przydomkiem dyktatora Haiti François’a Duvaliera, brzmiącym Papa Doc. Zachowując dotychczasowe inicjały grupa przemianowała się na Papa Dance.

Pierwsze przeboje – W 40 dni dookoła świata i Ordynarny faul z 1984 spotkały się z życzliwym przyjęciem publiczności. Wkrótce, z myślą o możliwości zaprezentowania się na żywo, do składu dołączono dwóch nowych muzyków grających na instrumentach klawiszowych: Konstantego Yoriadisa i Krzysztofa Kasprzyka. Kolejnymi hitami stały się piosenki nagrywane odtąd w studiu Tonpressu: Kamikaze wróć (wydana w 1985 na singlu przez Tonpress z piosenką Czy ty lubisz to co ja?) i Pocztówka z wakacji (wydana w 1985 na singlu Tonpressu z piosenką Kanał XO2). Do większych przebojów pierwszego składu należą też takie utwory jak: Panorama Tatr czy Te głupie strachy.

Latem 1985 wydana została debiutancka płyta zatytułowana Papa Dance (Savitor), na której jedną piosenkę – Bez sensacji zaśpiewał perkusista – Tadeusz Łyskawa. Zespół wystąpił w 1985 na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w koncercie przebojów „Od Opola do Opola” z piosenką Kamikaze wróć i zdobył dzięki głosom publiczności drugie miejsce. Występ nie należał do udanych – zaczęto pisać, że zespół nie umie grać i śpiewać na żywo. Jesienią zespół nagrał dla zachodnioniemieckiej firmy Norton singiel z niemiecką i angielską wersją przeboju Kamikaze wróć – Kamikaze You Are Mine. Również jesienią na polskim rynku muzycznym ukazała się nakładem firmy Polmark kaseta magnetofonowa z częścią materiału z pierwszej płyty plus nagrania, które nie wyszły wcześniej na jakimkolwiek nośniku, czyli: w 40 dni dookoła świata, Ordynarny faul i utwór instrumentalny Papa Dance.

Po półtora roku działalności założyciele zespołu rozwiązali grupę, a w jej miejsce powołali do życia duet. Pozostali muzycy przez kilka miesięcy używali bezprawnie nazwy Papa Dance (działały wówczas dwa zespoły o tej nazwie), lecz wkrótce zmuszeni byli przemianować się na Ex-Dance. Dodajmy,ze teksty dla Papa Dance pisal p. Sokół, ojciec dzisiejszego hiphopowca z warszawskiej grupy WWO, Wojtka Sokoła.

Drugi skład – Papa Dance New Sound (1986)

Na miejscu starego Papa Dance Wesołowski i Zabrodzki powołali do życia duet Papa Dance New Sound, w skład którego weszli: Paweł Stasiak i Kostek Yoriadis. Grupa znana jest za sprawą piosenek: Naj Story (która na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1986 zdobyła 3. nagrodę w głosowaniu publiczności, jak również była jedynym przebojem zespołu, który osiągnął 1. pozycję na Liście Przebojów Programu III), Miłość z walkmana, O-la-la oraz Ocean wspomnień (która zdobyła tytuł przeboju roku w I programie Polskiego Radia, a w 1987 ukazała się na singlu z piosenką Bez dopingu, wydanym przez Arston).

Papa Dance New Sound nagrał materiał na płytę Poniżej Krytyki. Duet nagrał również w nowych wersjach stare przeboje Mateusza Święcickiego: Jedziemy autostopem (z repertuaru Karin Stanek) oraz Był taki ktoś – zaśpiewany wspólnie z jego pierwszą wykonawczynią – Kasią Sobczyk. Duet wziął udział w nagraniu teledysku dla niemieckiej TV do piosenki Kamikaze You Are Mine (wokal Grzegorza Wawrzyszaka, a na wizji Paweł Stasiak). Duet nagrał również, wydany przez Elizabeth Sound Music, singiel z niemieckim wokalistą Jesse Colem Little Lady (na str. B był utwór Lovers Lane, a w Polsce wydała go firma Tonpress). Kilka miesięcy później z duetu odszedł Kostek Yoriadis. Do oficjalnego składu oprócz Pawła Stasiaka dołączono muzyków dotychczas towarzyszących duetowi podczas koncertów.

Trzeci skład (1986-1990)

Pod koniec 1986 powstał trzeci (wzbogacony brzmieniowo o gitary) skład grupy. Od tej pory tworzyli ją: Paweł Stasiak (wokal), Jacek Szewczyk (gitara solowa), Waldemar Kuleczka (gitara basowa), Konstanty Dinos (instrumenty klawiszowe; odszedł z zespołu po około roku), Andrzej Zieliński (instr. klawiszowe; obecnie z Grzegorzem Wawrzyszakiem tworzy reaktywowany Ex-Dance) i Tadeusz Łyskawa (perkusja). Grupa bardzo szybko zdobyła popularność wśród nastoletniej publiczności dzięki takim przebojom jak: Maxi singiel (pierwsze miejsce w głosowaniu publiczności na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1987), Nasz Disneyland (1. miejsce w głosowaniu publiczności na KFPP w Opolu w 1988) czy Nietykalni (nagroda Bursztynowa Patera na KFPP w Opolu w 1988 w koncercie premier, stanowiąca jednocześnie zaproszenie od organizatorów Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich w Rostoku do udziału w nim).

Zespół koncertował w Związku Radzieckim, gdzie między innymi wziął udział w festiwalu polskiej piosenki w Witebsku. W Moskwie na koncercie Papa Dance gościło 120000 widzów. Grupa współpracowała z czeskim wokalistą Petrem Kotvaldem, z którym nagrała anglojęzyczną piosenkę It’s A Simple Song (w chórkach pojawiła się Anna Jurksztowicz). Papa Dance wydał w tamtym czasie dwie płyty długogrające: Poniżej Krytyki (nagrana w 1986 jeszcze w duecie Paweł/Kostek, Arston 1987) i Nasz Ziemski Eden (nagrywana w latach 1987-1988, a wydana przez Tonpress w 1989, wersja na kasecie magnetofonowej wydana przez Polmark). Wraz z płytą Nasz Ziemski Eden pojawił się w sprzedaży maxisingiel Nasz Disneyland (Tonpress 1989). Rok później materiał z płyt winylowych, wydanych w 1989, ukazał się na płycie CD Tonpressu jako jeden z pierwszych polskich kompaktów – Nasz Ziemski Eden. Ponadto utwory Papa Dance znalazły się na składankach Dyskoteka Pana Jacka:Na dzień dobry jestem dobry i Złudzenia telelenia na części pierwszej oraz Kosmiczne Disco na części drugiej.

W 1989 i 1990 zespół zarejestrował nowe nagrania: Okinawa, Dla Ciebie jestem (dziś wykonywany jako Ogień jest w Tobie, a w anglojęzycznej wersji jako Fire In Your Eyes), High Time oraz Before The Rainbow (dziś znany jako Bez braw na finał), które być może były zalążkiem czwartej płyty zespołu. Papa Dance wziął udział w jednej z pierwszych polskich reklam telewizyjnych dla firmy Konkret z Poznania (tekst reklamowy zaśpiewany do podkładu z piosenki Okinawa). Nagrał również w angielskich wersjach pięć utworów ze swojego repertuaru do filmu reklamowego Metalexportu. Latem 1989 grupa wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie jako reprezentant firmy Tonpress. Pod koniec 1989 i w 1990 grupa koncertowała w Stanach Zjednoczonych – głównie w klubach polonijnych. W tym czasie odszedł z zespołu Jacek Szewczyk, a zastąpił go grający wcześniej w Lady Pank Edmund Stasiak. W USA Papa Dance wydali swój pierwszy składankowy CD The Best Of Papa Dance vol. 1 (Adriador 1990). Podczas tego wyjazdu grupa rozpadła się i do wydania nowej płyty nie doszło. W latach 80. zespół Papa Dance dał około 600 koncertów, a płyty i kasety magnetofonowe rozeszły się w ponadpółmilionowym nakładzie.

Powrót Papa Dance

Pierwszą próbę reaktywacji Papa Dance podjął w 1999 pierwszy wokalista – Grzegorz Wawrzyszak. Zakończyła się ona wydaniem tylko jednego singla – Panorama Tatr ’99 Koch International . W 1999 roku firma Point Music wydała na CD i kasecie magnetofonowej nieautoryzowaną przez zespół składankę Platynowa Kolekcja, która zawierała jedynie w zmienionej kolejności materiał z płyty Nasz Ziemski Eden. Kilka reedycji płyty Nasz Ziemski Eden wydały firmy: Andromeda, Tomi, Koch International i MTJ.

Drugą i udaną próbę podjął trzeci skład – reaktywowany w roku 2001. W 2002 ukazał się singiel Wszystko się zdarzy na plaży (Magic Records). W 2003 wydana została składanka największych przebojów grupy Złota Kolekcja – Naj Story (Pomaton EMI), zawierająca jedno premierowe nagranie – Zwykła historia (obecnie Ona i on). Reedycja Złotej Kolekcji ukazała się w 2005 roku ze zmienioną kolorystycznie szatą graficzną. W tym samym roku Agencja Artystyczna MTJ w serii „The Best” wydała składankę „Nasz Disneyland”.

W połowie marca 2005 roku na rynek trafił przede wszystkim cały album z premierowymi piosenkami 1 000 000 fanek nie mogło się mylić! (Warner Music Poland), do którego dołączono płytę z nowymi wersjami największych hitów grupy z lat 80. Pochodziły z niego przeboje: Czarny śnieg, Gdzie one są? oraz Bez braw na finał, z którym zespół startował w polskich preselekcjach do konkursu „Bursztynowy Słowik” międzynarodowego festiwalu piosenki Sopot Festival. Powrót okazał się sukcesem, gdyż wydawnictwo to doszło aż do 1. pozycji na oficjalnej polskiej liście bestsellerów płytowych OLiS. W 2007 roku ukazała się reedycja tego albumu, wydana jako dual disc (płyta hybrydowa, kompakt dwustronnego odtwarzania – na jednej stronie dysk audio, a na drugiej DVD), wzbogacona o sześć remiksów oraz zawierająca trzy teledyski, ale przeszła niezauważona.

Pod koniec marca 2008 nakładem firmy A.A. MTJ po raz pierwszy na CD ukazały się dwie pierwsze płyty Papa Dance – pierwsza – Papa Dance (po 23 latach) oraz druga – Poniżej Krytyki (po 21 latach). Były to jedynie zremasterowane kopie płyt winylowych, które pod względem jakości pozostawiały wiele do życzenia.

Papa D

Pod koniec listopada 2007 Papa Dance zmienił nazwę na Papa D. Zespół zakończył współpracę z perkusistą Tadeuszem Łyskawą i współzałożycielem grupy – Mariuszem Zabrodzkim. Odtąd grupę tworzą: Paweł Stasiak – wokal, Jacek Szewczyk – gitara solowa, Waldemar Kuleczka – gitara basowa, Marcin Tywoniuk – instrumenty klawiszowe i Dariusz Piskorz – perkusja.

W listopadzie 2007 roku miał premierę utwór Będziemy tańczyć, zapowiadający piąty album zespołu Papa D. W marcu 2008 roku premierę miał kolejny singiel – Dla Ciebie, a w czerwcu pojawił się następny – Bezimienni, z którym zespół wystąpił na Sopot Hit Festiwal 2008 w konkursie na polski przebój lata. Latem Papa D trzykrotnie pojawił się na transmitowanym przez telewizyjną Dwójkę cyklu koncertów „Hity na czasie” Radia Eska.

Pod koniec sierpnia ukazała się cała płyta zatytułowana Bezimienni, zawierająca 12 premierowych nagrań. Od września wokalista Papa D – Paweł Stasiak był uczestnikiem ósmej edycji show „Taniec z gwiazdami” w stacji TVN.

Na początku roku 2009 z zespołu odszedł Marcin Tywoniuk, a jego miejsce zajął producent ostatniej płyty Filip Siejka.

26 marca 2011 zespół wystąpił na benefisie Adama Małysza. W 2015 r. Zespół obchodził rocznicę 30-lecia pracy i został odznaczony medalem Zasłużeni dla Kultury Polskiej nadanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Otrzymał nagrody Stowarzyszenia Autorów i Kompozytorów ZAIKS oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów Wykonawców SAWP. Swoją rocznicę zespół obchodził również wcześniej, 31 grudnia 2013, wtedy to zespół wykonał różne utwory i odebrał specjalną nagrodę za 30 lat pracy artystycznej, przyznanej przez Polsat, Radio Zet i Fakt.Zespół wystąpił także na Sylwestrowej Mocy Przebojów 2014/2015 w Gdyni, gdzie świętowali swoje 30-lecie pracy artystycznej.

W 2016 roku Paweł Stasiak i Papa D wystąpili w serialu Ojciec Mateusz

Albumy:

1985 – Papa Dance
1986 – Poniżej krytyki
1988 – Nasz ziemski Eden
1990 – The Best Of
1999 – Platynowa Kolekcja Papa Dance
2004 – Złote przeboje
2005 – 1 000 000 fanek nie mogło się mylić

Jako Papa D

2008 – Bezimienni Lemon Records
2013 – Papa Loves Dance Fonografika

źródło: wikipedia.pl

01 marca, 2017 0