Rock
5 kwietnia 2017
De Mono – XXX
Najnowsza, szesnasta płyta De Mono, ukaże się 7 kwietnia 2017 r. Album pt. XXX to prezent dla fanów z okazji 30-lecia zespołu. Longplay nagrany w stylowych, akustycznych wersjach zawiera dwanaście piosenek stanowiących przekrój przez wszystkie lata istnienia grupy. Płyta XXX to zestaw wielkich przebojów De Mono, zarejestrowanych w studio. Znajdziemy na niej tak znane hity jak Kochać inaczej, Statki na niebie, Póki na to czas, Moje miasto nocą czy Zostańmy sami. Charakterystyczny głos Andrzeja Krzywego już od trzech dekad będący wizytówką grupy, idealnie komponuje się z brzmieniem akustycznych gitar, akordeonu, ukulele oraz dźwiękami instrumentów perkusyjnych i pianina.
Akustyczną płytę XXX zespół De Mono nagrał w składzie: Andrzej Krzywy (śpiew, ukulele), Piotr Kubiaczyk (ukulele bas), Dzidek Zioło (gitara akustyczna), Tomasz Banaś (gitara akustyczna, gitara elektryczna), Paweł Dampc (instrumenty klawiszowe, chórki), Paweł Pełczyński (saksofony, klarnet, flet, instrumenty perkusyjne, akordeon, chórki), Marcin Korbacz (instrumenty perkusyjne, cajon).
Lista utworów:
1. Próżno nie chcę czekać na twoją miłość (B. Marley – B. Marley/słowa polskie A. Krzywy)
2. Póki na to czas ( T. Banaś – W. Byrski)
3. Zostańmy sami (De Mono – M. Kościkiewicz)
4. Statki na niebie (M. Kościkiewicz – M. Kościkiewicz)
5. Ostatni list (A. Krzywy – M. Kościkiewicz)
6. Nasza jest cała ta noc (B. Dylan – B. Dylan/słowa polskie J. Onufrowicz)
7. Moje miasto nocą (De Mono – M. Kościkiewicz)
8. Kolory (A. Krzywy – M. Kościkiewicz)
9. Siedem dni (Z. Zioło – J. Onufrowicz)
10. Ostatni pocałunek (A. Krzywy – M. Kościkiewicz)
11. Kochać inaczej (De Mono – M. Kościkiewicz)
12. Kim naprawdę jesteś (M. Kościkiewicz – M. Kościkiewicz)
datapremiery.pl
3 kwietnia 2017
Europe – A Mother’s Son” (2006)
A Mother’s Son – utwór z siódmego albumu grupy Europe Secret Society wydanego 25 pazdziernika 2006 Roku , nakładem wytwórni Sanctuary Records.
3 kwietnia 2017
Dire Straits – Money for Nothing (1985)
„Money for Nothing” – utwór zespołu Dire Straits skomponowany przez Marka Knopflera wynady w 1985 roku na albumie Brothers in Arms . Po ponownym wydaniu kompozycji jako singiel , stała się ona międzynarodowym przebojem. Piosenka charakteryzowała się kontrowersyjnym , jak na tamte czasy tekstem oraz imponowała nowatorskim teledyskiem. „Money for Nothing” był wideoklipem , który jako pierwszy został wyemitowany przez zaczynającą swą działalność międzynarodową stację telewizyjną MTV Europe 1 sierpnia 1987 roku.
Teledysk do utworu prezentował wczesną animację komputerową opartą na grafice wektorowej. Mimo iż animacja wydawała się zbyt surowa jak na ówczesne standardy , to wideoklip był jednym z pierwszych , w których zaprezentowano animowane i generowane ludzkie postacie. Teledysk od razu uznano za przełomowy ze względu na wykorzystaną technikę i uzyskany efekt.
31 marca 2017
Perfect – Live, April 1.1987
1 kwietnia na rynek trafi album „Perfect – Live, April 1.1987”. Na płycie znalazły się takie przeboje jak „Ale wkoło jest wesoło”, „Wyspa, drzewo, zamek”, „Obracam w palcach złoty pieniądz”, czy „Opanuj się”. Zespół Perfect od niemal czterech dekad utrzymuje stały, wysoki poziom i artystyczną formę. Każdy fan zespołu doskonale zna jego historię i wie, że bywało różnie – pod górę i wiatr wiał muzykom w oczy. Jednak Perfect po każdej zawierusze wracał silniejszy i bardziej zdeterminowany.
Płyta „Live April 1. 1987” to zapis koncertu nagranego w gdańskiej hali Oliwii. Wydarzenie to o tyle niezwykłe, że muzycy zagrali aż dwadzieścia pięć piosenek, które wówczas stanowiły lwią część ich dorobku. Słyszymy tu między innymi: „Idź precz”, „Chcemy być sobą”, „Nie płacz Ewka”, czy legendarną „Autobiografię”.
Reedycja albumu „Live April 1. 1987” to materiał ponownie poddany masteringowi, dzięki czemu brzmi jeszcze lepiej i mocniej niż w oryginalnej wersji.
onet.pl
29 marca 2017
The Kelly Family – I Can’t Help Myself (1996)
27 marca 2017
U2
U2 – irlandzki zespół rockowy, powstały w Dublinie w roku 1976. W jego skład wchodzą: Bono (frontman – wokal i gitara), The Edge (gitara, instrumenty klawiszowe, drugi głos), Adam Clayton (gitara basowa) i Larry Mullen Jr. (perkusja). Zespół powstał w 1976 r., gdy jego członkowie byli jedynie nastolatkami o ograniczonych możliwościach technicznych i muzycznych. Początkowo był to kwintet pod nazwą Feedback, który jednak już po dwóch koncertach zmienił nazwę na The Hype. Po odejściu jednego z muzyków (brata The Edge’a – Dicka Evansa) zmienił nazwę na U2. Do połowy lat 80. zespół zyskał międzynarodowy rozgłos, za sprawą pełnego pasji wokalu Bono (tenor, ponad 3 oktawy), gry gitarowej Edge’a i repertuaru, który pozwala kwalifikować U2 do przedstawicieli tzw. rocka stadionowego. Sukces grupy jako zjawiska przewyższał sukces sprzedaży płyt, aż do roku 1987, kiedy ukazał się album „The Joshua Tree”. Jak pisał magazyn „Rolling Stone”, podniósł on U2 na wyższą rangę, „od bohaterów do supergwiazd”. Muzycy dokonali znacznej zmiany albumem „Achtung Baby” (1991) oraz towarzyszącą wydaniu płyty trasą Zoo TV Tour. Była to odpowiedź na ich własną muzyczną stagnację, rewolucje dance i rocka alternatywnego oraz krytykę wizerunku zespołu. Podobne eksperymenty kontynuowane były przez całe lata 90. Od roku 2000 U2 powrócili do bardziej tradycyjnych brzmień, ale bez wyraźnego pozbywania się wpływu wcześniejszych muzycznych doświadczeń.
U2 to kwartet należący do tych, które zdefiniowały brzmienie rocka lat osiemdziesiątych. Grupa zyskała światową popularność około roku 1983, podczas światowego tournée promującego płytę War. Jako jeden z nielicznych zespołów utrzymują ją do początku XXI wieku. Brzmienie grupy oparte jest na wibrującym, elektronicznie obrabianym dźwięku gitary elektrycznej z zastosowaniem wielokrotnego pogłosu, melodyjnym śpiewie i typowej dla nowej fali solidnie grającej sekcji rytmicznej.
Zespół U2 na swojej płycie War zamieścił utwór pt. „Sunday Bloody Sunday” (Krwawa Niedziela) odnoszący się do wydarzeń w Derry 30 stycznia 1972. Pomimo licznych zapewnień członków zespołu, że piosenka jest pacyfistyczna i nie ma na celu nawoływania do walki, część radykałów z Irlandzkiej Armii Republikańskiej posługuje się nią jak hymnem.
Dokonania muzyczne U2 można podzielić na trzy okresy: pierwszy, trwający od wydania pierwszej płyty Boy w 1980, aż do Rattle and Hum w 1989. Muzyka zespołu w tym okresie odznaczała się bardzo prostymi brzmieniami, opierającymi się na wibrującym brzmieniu gitary elektrycznej The Edge’a. Teksty z płyt wydanych w latach osiemdziesiątych traktowały głównie o sprawach wiary (October), sytuacji politycznej i sposobie życia (War) czy choćby pojęciu miłości i codzienności na The Joshua Tree.Drugi okres rozpoczął się w 1991 roku poprzez wydanie singla „The Fly” z płyty Achtung Baby i charakteryzował się diametralnie różnym brzmieniem i charakterem. Bono określił „The Fly” jako ścinanie przez czterech facetów Drzewa Jozuego (ang. The Joshua Tree) i jest to bardzo trafna charakterystyka tamtego okresu w muzyce U2. Członkowie zespołu zerwali z tym, co ich wyróżniało w latach osiemdziesiątych, stawiając na pierwszym miejscu eksperymentalne, pełne elektroniki utwory. Na lata dziewięćdziesiąte przypada też okres największych tras koncertowych U2, np. Zoo TV Live. Fani charakteryzują albumy wydane w latach dziewięćdziesiątych jako „Trylogię” (Achtung Baby, Zooropa i Pop), jako że wszystkie trzy albumy były pełne nowych rozwiązań, poszukiwań miłości w zmaterializowanym świecie. Pop, wydany w 1997 jest uznawany za najbardziej mroczną i ponurą płytę U2, choć Bono sam przyznał, że album był próbą przebicia się przez technologiczną otoczkę do sedna życia. Po zakończeniu trasy koncertowej PopMart w 1998 roku U2 zniknęli na dwa lata z życia publicznego.
Ostatni i trwający do dziś okres stanowi swojego rodzaju powrót do prostych melodii z lat osiemdziesiątych, czego zapowiedzią była wydana w 2000 roku płyta All That You Can’t Leave Behind, przez część krytyków uznana wręcz za zbyt „prostą”. U2 odrzucili charakteryzującą zespół w latach 90. ironię, pastisz i elektronikę, stawiając na autentyzm i prostotę przekazów. Kolejnym krokiem w tę stronę przemiany była wydana cztery lata później płyta How to Dismantle an Atomic Bomb, uznana za najbardziej osobisty album w historii zespołu. W listopadzie 2006 r. wydano kompilację 16 najpopularniejszych utworów U2 + 2 nowych („Window in the Skies” oraz „The Saints Are Coming” – cover grupy The Skids nagrany razem z zespołem Green Day) pod tytułem U218 Singles. 9 grudnia 2006 r. U2 zakończyło trwająca od 2005 roku trasę koncertową Vertigo Tour podczas koncertu w Honolulu. W marcu 2009 ukazał się najnowszy album grupy pt. „No Line on the Horizon”.
Grupa znana jest ze spektakularnych, multimedialnych występów prezentujących ich tematyczne albumy. Muzycy U2 znani są ze stanowczych wypowiedzi o treści politycznej, społecznej i religijnej, a równocześnie zaangażowania w różne ruchy społeczne i charytatywne. W 2005 otrzymali od Amnesty International tytuł „Ambasadora sumienia”.
Zespół trzy razy wystąpił w Polsce. Pierwszy raz na warszawskim Służewcu 12 sierpnia 1997, podczas trasy PopMart. Dwa kolejne występy miały miejsce przed 70-tysięczną widownią zgromadzoną na Stadionie Śląskim w Chorzowie. 5 lipca 2005 występ poprzedziły formacje The Killers oraz The Magic Numbers a 6 sierpnia 2009, w trakcie tournée o nazwie 360° Tour, zespół Snow Patrol.
4 kwietnia 2008 r. w Polsce miała miejsce premiera filmu „U2 3D” wykonanego w nowoczesnej technologii 3D, zawierającego nagrania koncertów U2 z tournée Vertigo w Ameryce Południowej. Film wyreżyserowali Catherine Owens – odpowiedzialna za oprawę wizualną koncertów U2 przez ponad 15 lat i Mark Pellington – autor wideo „One” zespołu.
Obecnie grupa U2 zakończyła prace nad nowym albumem. Kwartet wspierali Brian Eno oraz Daniel Lanois. Podczas pracy nad albumem nie obyło się bez wpadek – cztery utwory z nowej płyty przedostały się w sierpniu 2008 do sieci. Zespół dozując emocje, co jakiś czas udostępniał subskrybentom strony u2.com filmiki z prac nad albumem, kręcone przez Adama Claytona. Ujrzeć możemy w nich kawałki nowych melodii, które znalazły się na albumie. 19 stycznia 2009 miejsce miała radiowa premiera pierwszego singla o tytule Get on Your Boots, promującego nowy album. 30 stycznia natomiast, pojawił się teledysk do wymienionego utworu. 27 lutego miał premierę album „No Line On The Horizon”. Został przyjęty mieszanymi recenzjami – jedni oceniają go jako arcydzieło („The Rolling Stone Magazine”), inni jako „bubel” („Dziennik”). Następnym singlem z „No Line…” był Magnificent, wydany 4 maja 2009 roku.
Teledysk do tego utworu ukazał się na U2.com 6 maja 2009 roku. Kolejny singiel I’ll Go Crazy If I Don’t Crazy Tonight, ukazał się 17 sierpnia 2009 roku.
Skład zespołu
Bono (właściwie Paul Hewson) – (wokal, gitara, harmonijka)
The Edge (właściwie Dave Evans) – (gitara, pianino, wokal)
Adam Clayton – (gitara basowa)
Larry Mullen Jr. – (perkusja)
Dyskografia
Albumy studyjne
Boy (1980)
October (1981)
War (1983)
The Unforgettable Fire (1984)
The Joshua Tree (1987)
Rattle and Hum (1988)
Achtung Baby (1991)
Zooropa (1993)
Pop (1997)
All That You Can’t Leave Behind (2000)
How to Dismantle an Atomic Bomb (2004)
No Line on the Horizon (2009)
Songs Of Innocence (2014)
na podstawie: wikipedia.org
27 marca 2017
Europe – Superstitious (1988)
27 marca 2017
Europe – Let the Good Times Rock (1988)
27 marca 2017
Europe
Europe – zespół muzyczny ze Szwecji grający muzykę glam metalową, rockową, hard rockową oraz tradycyjny heavy metal powstały w 1979 roku.
Zespół stał się popularny w 1986 po wydaniu albumu The Final Countdown, z którego piosenka tytułowa oraz ballada Carrie stały się światowymi przebojami. Do samej grupy przypięto łatkę zespołu z jednym hitem. We wczesnym okresie istnienia zespół tworzyli Kee Marcello – gitara prowadząca, gitara rytmiczna, wokal wspierający (1986-1992, 1999) Tony Reno – perkusja (1979-1984), Peter Olsson – gitara basowa (1979-1981), Marcel Jacob – gitara basowa (1981).
Zespół powstał w 1979 w Upplands Väsby, z inicjatywy Joeya Tempesta (Rolfa Magnusa Joakima Larssona), pod nazwą Force. W założeniu miał grać hard rocka. W czasie powstawania zespołu, grupa wydała demo z sześcioma utworami, jednakże te otrzymały negatywne recenzje. Początkowo zespół wydając albumy Europe (1983) oraz Wings of Tomorrow (1984) nie odnosił znacznych sukcesów. Z pierwszego albumu pojawiły się przeboje Seven doors hotel, oraz In the Future to Come, które tymczasowo odnosiły sukces. Z drugiego albumu tymczasowym hitem stał się utwór Stormwind.
W 1985 stworzono utwór Rock the Night, który natychmiast stał się przebojem. Do singla został dołączony także odświeżony utwór Seven doors hotel.
W roku 1985 zespół Europe podpisał kontrakt z Epic Records, a 26 maja 1986 wydany został ich trzeci album studyjny, The Final Countdown, który okazał się najpopularniejszym albumem. Tytułową piosenkę napisał wokalista zespołu Joey Tempest. Sam utwór został zaliczony do najważniejszych utworów glam metalowych na świecie!. Album w przeciwieństwie do pozostałych wzorował się na muzyce glam metalowej i pop metalowej. Płyta znalazła się na listach TOP10 w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii. Obok nagrania The Final Countdown przebojami stały się utwory Rock the Night, Carrie, oraz Cherokee. Album sprzedał się w nakładzie ponad 8 milionów sztuk.
Dwa lata później zespół Europe wydał album Out of This World, który osiągnął tymczasowy sukces. Out of This World to pierwsza płyta na której nie gra John Norum, którego zastąpił Kee Marcello. Wraz z albumem wydany został singel Superstitious, który zajął 31 miejsce na liście Billboard Hot 100, dziewiąte na liście Mainstream Rock Tracks i 34 na liście UK Singles Chart.
W 1992 z powodu wewnętrznych nieporozumień grupa rozpadła się. W czasie przerwy, Joey Tempest, oraz John Norum wydawali albumy pod swoimi nazwiskami.
Europe został reaktywowany w 2004. W tym samym roku ukazała się pierwsza od czasu wznowienia działalności płyta Start from the Dark, która miała znacznie cięższe brzmienie niż pozostałe albumy.
25 października 2006 roku zespół wydał płytę Secret Society, na której znalazł się singel Always the Pretenders. Singel zajął drugie miejsce na liście Sverigetopplistan. Jednakże album bez żadnej promocji przepadł na rynku muzycznym.
28 marca 2010 roku grupa pojawiła się gościnnie w teleturnieju muzycznym Jaka to melodia?.
19 czerwca 2010 roku Europe zagrał koncert w ramach imprezy Wianki nad Wisłą w Warszawie.
Najnowszym studyjnym albumem zespołu jest wydany 27 kwietnia tego samego roku Bag of Bones. W ramach promocji do singla Not Supposed To Sing The Blues zrealizowano teledysk.
1 maja 2012 roku grupa wystąpiła podczas festiwalu Thanks Jimi Festival na Wyspie Słodowej we Wrocławiu.
30 maja 2014 roku zespół wystąpił na koncercie w ramach Międzynarodowego Zlotu Motocyklistów w Dolinie Charlotty – Charlotta Moto Fest 2014, który odbył się w amfiteatrze Doliny Charlotty.
Obecny skład zespołu:
Joey Tempest – wokal prowadzący, gitara akustyczna, gitara rytmiczna, keyboard (1979-1992, od 2003)
John Norum – gitara prowadząca, gitara rytmiczna, wokal wspierający (1979-1986, od 2003)
John Levén – gitara basowa (1981-1992, od 2003)
Mic Michaeli – syntezator, wokal wspierający, gitara rytmiczna (1984-1992, od 2003)
Ian Haugland – perkusja, wokal wspierający (1984-1992, od 2003)
Albumy:
1983 Europe
1984 Wings of Tomorrow
1986 The Final Countdown
1988 Out of This World
1991 Prisoners in Paradise
1993 1982-1992
1997 Definitive Collection
1999 1982-2000
2004 Rock the Night: The Very Best of Europe
2004 Start from the Dark
2006 Secret Society
2008 Almost Unplugged
2009 Last Look at Eden
2012 Bag of Bones
2014 War Of Kings
Single:
1983 „Seven Doors Hotel”
1983 „Lyin’ Eyes”
1984 „Dreamer” – – –
1984 „Stormwind” – – –
1984 „Open Your Heart”
1985 „Rock the Night”
1985 „On the Loose”
1986 „The Final Countdown”
1986 „Love Chaser”
1986 „Rock the Night”
1986 „Carrie”
1986 „Cherokee”
1988 „Superstitious”
1988 „Open Your Heart”
1989 „Let the Good Times Rock”
1989 „More Than Meets the Eye”
1991 „Prisoners in Paradise”
1991 „I’ll Cry for You”
1991 „Halfway to Heaven”
1993 „Sweet Love Child”
1999 „The Final Countdown 2000”
2004 „Got to Have Fait
2004 „Hero” – – –
2006 „Always the Pretenders
Teledyski:
1983 „In the Future to Come”
1986 „The Final Countdown”
„Rock the Night”
„Carrie”
1987 „Cherokee”
1988 „Superstitious”
„Open Your Heart”
„Let the Good Times Rock”
1991 „Prisoners in Paradise”
„I’ll Cry for You”
1992 „Halfway to Heaven”
1999 „The Final Countdown 2000”
2004 „Got to Have Faith”
2004 „Hero”
2006 „Always the Pretenders”
żródło: wikipedia
26 marca 2017
Oddział Zamknięty
Oddział Zamknięty – Zespół powstał jesienią 1979 roku w Warszawie. Pierwsze próby odbywały się w ciasnej warszawskiej kawalerce. W okresie późniejszym zespół przenosi się do Domu kultury na warszawskim Mokotowie. W pierwszym składzie znaleźli się Krzysztof Jaryczewski, Wojciech Łuczaj-Pogorzelski, Paweł Mścisławski i Jarosław Szlagowski. W tym składzie zespół nagrał m. in. „Ten wasz świat”, „Ich marzenia, oraz „Obudź się”. Podczas drugiej sesji nagraniowej do pierwszego albumu pojawił się Włodzimierz Kania, który nagrał z zespołem takie hity jak „Party”, czy „Odmienić los”. Po tych nagraniach Szlagowski i Mścisławski odeszli do zespołu Lady Pank. W roku 1982 Zespół nagrywa „Jestem zły” i „Andzia i ja” W tym roku też oficjalnie zmienia się skład zespołu. Jarosława Szlagowskiego zastępuje Michał Conganianu, a Pawła Mścisławskiego – Marcin Ciempiel. W tym czasie muzycy nie byli zbyt grzeczną kapelą. Częste „zadymy” w hotelach i na koncertach wyrobiły im opinię „złych chłopców”. Do historii przeszła również sytuacja, kiedy podczas podpisywania pierwszej płyty w warszawskim EMPiKu został zablokowany ruch na ulicy Marszałkowskiej, a szyby w salonie zostały powybijane. Nie obyło się bez interwencji milicji, zespół zaś musiał uciekać tylnym wyjściem . W roku 1984 z zespołu odchodzi Włodzimierz Kania, a zastępuje go Krzysztof Zawadka. Zespół nagrywa płytę Reda by Night, nie zwalniając szalonego tempa. W 1985 nieleczona choroba gardła powoduje paraliż strun głosowych Jaryczewskiego. Przyszłość zespołu staje pod znakiem zapytania. Kolejnym wokalistą w zespole zostaje Robert Janowski. Z nim w składzie zespół nagrywa singel z utworami „Ostatni do Edenu” i „Koniec”. Singel zostaje słabo przyjęty, z zespołu odchodzi Marcin Ciempiel, Robert Janowski zaś, decyduje się na karierę solową. W okolicach roku 1987 wokalistą OZ zostaje Zbigniew Bieniak. Razem z nim zespół nagrywa materiał na nową płytę, która nie została wydana ze względu na błędy realizacyjne. Następuje zawieszenie działalności. Pogorzelski, rozpoczyna solowy projekt o nazwie A YA GORE, wyjeżdża do Mediolanu na zaproszenie wytwórni EMI. W roku 1990 Pogorzelski wraca do kraju, aby dograć coś do materiału na płytę A YA GORE, znajomy proponuje mu reaktywowanie zespołu, by ten mógł zagrać na otwarciu klubu Fugazi. Pojawia się nowy wokalista – Jarosław Wajk, powraca także pierwszy perkusista kapeli, Jarosław Szlagowski. Pozytywne przyjęcie zespołu po kilku latach, staje się podwaliną powstania nowej płyty zatytułowanej Terapia, na której znalazły się hity takie jak „Gdyby nie Ty”, czy „Sama”. Zespół idzie za ciosem i wydaje płytę Bezsenność. Wydanie jej zbiega się z odejściem Wajka. Jego miejsce zajmuje wokalista o mocnym rockowym głosie – Krzysztof Wałecki. Z tym wokalistą zostaje nagrana „Parszywa 13”. w 1999 roku Oddział Zamknięty obchodził 20 – lecie istnienia, które uczcił koncertem w Operze Leśnej w Sopocie. W roku 2000 w zespole pojawia się Marcin Czyżewski, zastępując tym samym Wałeckiego. Oprócz niego nowym basistą w zespole zostaje Paweł Mąciwoda. Zespół nagrywa ostatnią jak dotąd płytę Co na to ludzie, która jest łagodniejsza w brzmieniu niż poprzednia. W roku 2003 miejsce Czyżewskiego zajmuje Cezary Zybała, zaś miejsce Mąciwody, który przechodzi do zespołu Scorpions – Grzegorz Stępień. Powraca też Krzysztof Zawadka. W tym składzie trwają do roku 2007. Zawadka zajął się innym projektem muzycznym a jego miejsce zajął gitarzysta grający na płycie Parszywa 13 – Piotr Ożerski. Obecnie zespół przygotowuje nowy album.
Członkowie zespołu
Obecny skład
Cezary Zybała-Strzelecki – śpiew (2003 – ?)
Piotr Ożerski – gitara (1996 – 2000, 2007 – ?)
Wojciech Łuczaj Pogorzelski – gitara (1979 – ?)
Grzegorz „Ornette” Stępień – gitara basowa (2003 – ?)
Dariusz Henczel – perkusja (1997 – ?)
Byli członkowie
Krzysztof Jaryczewski – śpiew, gitara (1979 – 1985)
Paweł Mścisławski – gitara basowa (1979 – 1982)
Jarosław Szlagowski – perkusja (1979 – 1982, 1990 – 1997)
Artur Szewczyk – perkusja (1981)
Włodzimierz Kania – gitara (1982 – 1984)
Zbigniew Wypych – gitara basowa (1982 – 1983)
Marcin Ciempiel – gitara basowa (1983 – 1987, 1997 – 1999)
Michał Coganianu – perkusja (1982 – 1985)
Krzysztof Zawadka – gitara (1984 – 1987, 1990 – 1996, 2003 – 2007)
Robert Janowski – śpiew (1985 – 1987)
Wiesław Gola – perkusja (1985 – 1987)
Zbigniew Bieniak – śpiew (1987 – 1989)
Robert Jaszewski – gitara basowa (1987 – 1989)
Marcin Otrębski – gitara (1987 – 1989)
Wiesław Gola – perkusja (1987 – 1989)
Jarosław Wajk – śpiew (1989 – 1996)
Artur Affek – gitara (1989)
Tomasz „Kciuk” Jaworski – gitara basowa (1990 – 1994)
Waldemar Kuleczka – gitara basowa (1995 – 1996)
Krzysztof Wałecki – śpiew (1996 – 2000)
Aleksander Żyłowski – gitara basowa (1996 – 1997)
Michał Stawarski – instrumenty klawiszowe (1997 – 2000)
Elizabeth Jasiak – gitara basowa (1999 – 2000)
Marcin Czyżewski – śpiew (2000 – 2002)
Tomasz Rząd – gitara (2000 – 2002)
Paweł Mąciwoda – gitara basowa (2000 – 2002)
Dyskografia
1983 – Oddział Zamknięty
1984 – Reda by Night
1993 – Z miłości do rock and rolla
1993 – Terapia
1995 – Bezsenność
1997 – Parszywa 13
2001 – Co na to ludzie
2009 – Koncert w Stodole
Single
1983 – „Andzia i ja / Jestem zły”
1983 – „Świat rad / Kto tu mierzy czas”
1985 – „Koniec / Opóźniony do Edenu”
Składanki
1994 – Greatest Hits
1996 – Ballady
1998 – Gold
2007 – Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.
2007 – Koncert w Stodole
Gościnnie
1997 – Być wolnym Tic Tac TIC-001-3-97CD
utwór „Co dalej”
2000 – To ja, złodziej
utwory „Ludzie ulicy”, „Dzieci śmieci”
żródło: wikipedia
25 marca 2017
Perfect
Perfect – polski zespół rockowy, założony w 1977 roku, działający do dziś (z przerwą w latach 1983 – 1993).
Lata 70. XX wieku
Zespół został założony w roku 1977 przez perkusistę Wojciecha Morawskiego, basistę Zdzisława Zawadzkiego i gitarzystę Zbigniewa Hołdysa. Wokalistami zespołu byli Zbigniew Hołdys i Basia Trzetrzelewska.
Pierwotny skład zespołu w 1977 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew, lider
Zdzisław Zawadzki – gitara basowa
Basia Trzetrzelewska – śpiew
Ewa Korczyńska-Konarzewska – śpiew
Wojciech Morawski – instrumenty perkusyjne
W ankiecie pisma Non Stop uznany za debiut roku 1978, a utwór Jego nie ma za najlepszy utwór rockowy.
Na początku swej działalności zespół towarzyszył znanym gwiazdom, m.in. Annie Jantar i Halinie Frąckowiak oraz występował w klubach polonijnych w USA. Używał wtedy szyldu „Perfect Super Show And Disco Band”. Nazwa zespołu pochodzi od Christine Perfect-McVie, która w zespole Fleetwood Mac śpiewała i grała na instrumentach klawiszowych.
Lata 80. XX wieku
W Sylwestra 1980 zespół zadebiutował w warszawskim studenckim klubie Stodoła z całkowicie nowym repertuarem i w sformowanym przez Hołdysa nowym składzie. Dołączyli Ryszard Sygitowicz (gitara) Piotr Szkudelski (perkusja) oraz Grzegorz Markowski (wokal). Poprzedni perkusista, Wojciech Morawski, przeszedł do zespołu Porter Band. W kilka miesięcy zespół stał się jedną z najpopularniejszych grup polskiej sceny muzycznej.
Skład zespołu w 1980 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew
Zdzisław Zawadzki – gitara basowa
Ryszard Sygitowicz – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Grzegorz Markowski – śpiew
W tym samym roku wydał pierwszą płytę, tzw. Biały Album (od koloru okładki). Pod koniec 1981 roku sprzedano ok. miliona egzemplarzy tego albumu. Z tego czasu pochodzą wielkie przeboje Nie płacz Ewka (Hołdys/Olewicz), Chcemy być sobą (Hołdys/Hołdys), Ale wkoło jest wesoło (Hołdys/Hołdys) i Niewiele ci mogę dać (Hołdys/Olewicz).
W 1982 roku zespół zawiesił działalność na kilka miesięcy pod wpływem stanu wojennego. Jesienią 1982 Perfect wznowił koncerty z całkowicie nowym repertuarem, który znalazł się na płycie UNU. Nowym gitarzystą w miejsce Ryszarda Sygitowicza został Andrzej Urny, zaś Zdzisława Zawadzkiego zastąpił Andrzej Nowicki. Z tego czasu pochodzą inne wielkie przeboje autorstwa Zbigniewa Hołdysa (muzyka) i Bogdana Olewicza (słowa): Autobiografia, Objazdowe Nieme Kino i Wyspa, drzewo, zamek.
Na wiosnę 1982 r. utwór „Pepe wróć” na krótko przed jego premierą był promowany na antenie Trójki – puszczany był sam wokal Grzegorza Markowskiego wykonującego słowa
Odkąd ciebie brak
tracę dobry smak
błagam, pepe wróć
Przez prawie 3 lata zespół był najpopularniejszą grupą rockową w Polsce i absolutnym hegemonem na rynku płytowym oraz listach przebojów.
W marcu 1983 roku Zbigniew Hołdys ogłosił decyzję o rozwiązaniu zespołu, który koncertował jeszcze do czerwca 1983. Ostatni koncert zespół zagrał na festiwalu w Opolu.
Skład zespołu w 1983 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew
Andrzej Nowicki – gitara basowa
Andrzej Urny – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Grzegorz Markowski – śpiew
W 1987 roku zespół połączył się na krótko, by zagrać dwa koncerty – w Hali „Olivia” w Gdańsku i dla 40 tysięcy ludzi na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie oraz koncerty w katowickim Spodku.
W 1989 roku Perfect bez Markowskiego, z Hołdysem jako wokalistą, wyjechał do USA, gdzie zagrał szereg koncertów w amerykańskich klubach w Nowym Jorku, Los Angeles i San Francisco. M.in. jako pierwszy zespół z Europy Środkowej wystąpił w legendarnym klubie CBGB’s (Nowy Jork). Skutkiem koncertów granych wyłącznie dla amerykańskiej publiczności były znakomite recenzje w mediach (telewizja ABC, dziennik New York Times, magazyny „Newsweek”, „Village Voice”, i „Spin”).
Lata 90. XX wieku
W 1992 roku Hołdys definitywnie rozwiązał zespół Perfect i na wiele lat wycofał się z życia muzycznego.
W 1993 zespół Perfect powrócił, już bez Hołdysa, na tournée w Stanach Zjednoczonych. Po sukcesach za Oceanem i namowach fanów, zespół postanowił się reaktywować na stałe.
W 1994 Perfect dał koncert w katowickim Spodku (zarejestrowany i wydany na płycie Katowice Spodek Live’94 (2xCD). Płyta dedykowana jest Andrzejowi Nowickiemu.). Spodek podczas tamtego koncertu wypełniony był po brzegi. W tym samym roku Perfect wydał płytę Jestem.
W 1997 roku Perfect wydał płytę Geny, która zawierała przebój 'Niepokonani’. Krążek otrzymał status złotej płyty. Po wydaniu płyty z zespołu odszedł Ryszard Sygitowicz, którego zastąpił Dariusz Kozakiewicz, który poprzez swój na styl gry (tzw. „wioślarz”) do dziś nazywany jest polskim Hendriksem. Chwilę potem zespół opuścił Andrzej Nowicki, którego zastąpił Piotr Urbanek.
W 1999 wyszła płyta Śmigło. Odbyła się też trasa z okazji XX-lecia istnienia zespołu. 7 kwietnia 2000 roku zmarł na serce Andrzej Nowicki.
XXI wiek
Pierwszą płytą XXI wieku w Polsce był koncertowy album „Live 2001”.
W 2002 zespół Perfect odważył się na połączenie muzyki rockowej z muzyką symfoniczną. Zwieńczeniem tego projektu była płyta „Symfonicznie”, nagrana z Polską Orkiestrą Radiową, która pobiła dotychczasowy Polski rekord na rynku muzycznym, gdyż już po dwóch tygodniach od premiery, uzyskała status platynowej płyty.
W 2003 Grzegorz Markowski, wraz ze swym zespołem, zorganizował happening. O godzinie 8 rano, w centrum Warszawy, na dachu budynku „’Cepelia'” zespół zagrał koncert. Koncert zakończył się zatrzymaniem przez policję Grzegorza Markowskiego, za zakłócanie porządku publicznego.
W 2004 Zespół wydał swoją szóstą płytę studyjną, zatytułowaną „Schody”. Początkowo borykano się z problemami, lecz w końcu wydano płytę tylko w internecie. Perfect jest pierwszym polskim zespołem, który zdecydował się na wydanie swej premierowej płyty wyłącznie w internecie. Za ten krok zespół został nagrodzony specjalną nagrodą i otrzymał statuetkę Światowego Dnia Telekomunikacji, którą otrzymują wyłącznie osoby i instytucje szczególnie zasłużone dla polskiej teleinformatyki. 1 kwietnia, w dniu wydania płyty „Schody”, zespół promował swój najnowszy projekt koncertem w Warszawskiej Stodole. Pod koniec roku, Perfect zdecydował się wydać „Schody” na płycie kompaktowej i płycie analogowej.
Bieżący skład zespołu:
Grzegorz Markowski – śpiew
Jacek Krzaklewski – gitara
Dariusz Kozakiewicz – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Piotr Urbanek – gitara basowa
W 2006 zespół obchodził swoje 25 urodziny. Podczas Festiwalu Jedynki Sopot 2006 zespół odebrał Honorowy Złoty Mikrofon przyznany przez Polskie Radio, oraz odbył się koncert z okazji 25. urodzin Perfect-u.
W 2007 wydane zostało pierwsze koncertowe DVD Perfect-u, „Z wtorku na środę”. Zawiera ono koncert z warszawskiej Stodoły, zarejestrowany 11 kwietnia 2007 roku. Podczas tego koncertu, zespół zagrał swoje największe przeboje.DVD „Z wtorku na środę”dostało status złotej płyty, która została wręczona zespołowi 21 listopada podczas koncertu w klubie Stodoła. Zespół Perfect został również gwiazdą trasy Lata z radiem 2007, na której wykonywał specjalnie napisaną piosenkę Lato z MP3.
W roku 2008, miała miejsce reedycja płyty „Symfonicznie”.
10 listopada 2008 roku, zespół Perfect otrzymał w Sali Kongresowej specjalną nagrodę „Super Dziób” Radia WAWA za całokształt twórczości oraz 30 lat istnienia.
DYSKOGRAFIA
Albumy studyjne:
1981 – Perfect (Debiutancki album zespołu).
1982 – UNU. Album był kilkakrotnie wznawiany – w 1983 (Tonpress KAW; kaseta), 1990 (Tonpress; CD/kaseta), 1999 (Polmusic; CD/kaseta), 2002 (Andromedia; CD) i 2003 (A.A.MTJ; CD).
1994 – Jestem.Album został wydany ponownie w 1995 przez Koch International.
1997 – Geny.Ostatni album z udziałem Andrzeja Nowickiego i Ryszarda Sygitowicza.
1999 – Śmigło.Pierwszy album z udziałem Piotra Urbanka i Dariusza Kozakiewicza.
2004 – Schody.Album został najpierw wydany w internecie za pośrednictwem portalu Interia.pl.
2010 – XXX
2014 – DaDaDam (2014
Single:
1981 „Chcemy być sobą”
„Nie płacz Ewka”
1982 „Niewiele Ci mogę dać”
„Pepe wróć”
„Idź Precz”
1983 „Zamieniam się w psa”
1994 „Całkiem inny kraj”
„Nie daj się zabić”
1996 „Kołysanka dla nieznajomej”
1997 „Niepokonani”
„Wyznanie lwa”
„Idźcie do domu”
1999 „Zamykam oczy – widzę przestrzeń”
„Miłość rośnie w nas”
„Śmigło”
„Ten Moment”
2001 „Lokomotywa z ogłoszenia”
2004 „EM” ” Schody
Z Patrycją Markowską:
Perfect wydał dwa single wraz z córką wokalisty, Patrycją Markowską.
2003 „Kołysanka”
„Każdy oddech Twój”
Kompilacje
Utwory Perfectu pojawiły się na kilkudziesięciu składankach, w tym kilkukrotnie na płycie promującej Listę Przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia. Lista przedstawia kompilacje wydane oficjalnie przez Perfect.
1993 1971-1991 Historie Nieznane .Na albumie umieszczono utwór „What for?” będący angielskojęzyczną wersją piosenki „Po co ?”.
1995 Ballady
1998 Gold.Złote Przeboje
1999 Platynowa Kolekcja.Perfect: Twoja Era Muzyki
2002 Perfect Symfonicznie.Album nagrany wraz z Polską Orkiestrą Radiową
2004 Perfect dla Polpharmy
2007 Perfect Symfonicznie – Platinum.Reedycja albumu Perfect Symfonicznie. Album został wydany w ograniczonym nakładzie. Na albumie ukazał się jeden wcześniej niepublikowany utwór – „Póki mam jeden sen”.
2016 Perfect The Greatest Hits
Albumy koncertowe
1983 Live-Album zawiera zapis dwóch koncertów zrealizowanych jesienią 1982 w warszawskim Klubie Stodoła.
1987 Live April 1’1987-Album został początkowo wydany na trzech płytach gramofonowych. Wydany ponownie przez Pronit Records w 1988 formacie LP i MC. W 1992 wydana została reedycja albumu (Polton Records) z identyczną listą utworów.
1994 Katowice Spodek Live ’94-W 2003 została wydana reedycja albumu (Art-Studio Camer-Ton) na dwóch płytach CD.
1998 Suwałki Live ’98
Wydanie promocyjne:
2001 Live 2001-Do albumu dołączono teledysk utworu „Vampiria de luxe”. Ponadto na płycie znajduje się pięć mówionych ścieżek dźwiękowych zatytułowanych „Grzegorza M. wyznanie X”.
2007 Perfect – Trójka Live.Wydanie promocyjne. Płyta zawiera zapis koncertu zespołu z okazji Dnia Dziecka z 1 czerwca 2001. Na albumie zawarte są dwie słowne zapowiedzi Marka Niedźwieckiego.
5 maja 2014 zapowiedziana została premiera kolejnego albumu studyjnego grupy zatytułowanego DaDaDam, krążek ukazał się 6 czerwca nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia. Album zawiera 12 kompozycji i jest pierwszym albumem w historii grupy bez tekstów Bogdana Olewicza. Tego samego dnia na antenie radiowej Trójki pojawił się premierowy utwór „Wszystko ma swój czas” z tekstem autorstwa Jacka Cygana.
Premiera albumu miała miejsce 9 czerwca 2014, płyta ukazała się nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia.
Album jest zwrotem zespołu w kierunku cięższej, rockowej muzyki. Zawiera 12 kompozycji i jest pierwszym albumem w historii grupy bez tekstów Bogdana Olewicza.
27 czerwca 2014 album uzyskał oficjalnie status złotej, a następnie 25 lutego 2015 roku platynowej płyty.
8 marca tego samego roku zespół wystąpił w ramach jubileuszowego koncertu Niepokonani. 35-lecie Perfectu w Atlas Arenie w Łodzi. Gościnnie wystąpili Patrycja Markowska, Igor Herbut, oraz Ryszard Sygitowicz.
żródło: wikipedia
25 marca 2017
Kobranocka
Kobranocka – polski zespół rockowy powstały w roku 1985 w Toruniu. Początkowo nazywał się „Latający Pisuar”. Gra muzykę odwołującą się do punk rocka z mocno pacyfistycznymi tekstami. Cechą charakterystyczną tekstów Kobranocki (pisanych zwykle przez Andrzeja Michorzewskiego – psychiatrę z zawodu) jest ich abstrakcyjna metaforyka. Największym przebojem Kobranocki jest piosenka daleka od ich stylu – „Kocham cię jak Irlandię”.Historia powstania zespołu Kobranocka sięga roku 1984, kiedy to na oddziale zamkniętym szpitala psychiatrycznego w Toruniu znalazł się z przyczyn militarnych Andrzej Kraiński, wkrótce szerzej znany jako Kobra. Po drugiej stronie biurka siedział Andrzej Marek Michorzewski, który pokazał Kobrze swoje teksty. Był między nimi „List z pola boju”. Po przeczytaniu tekstów jedynym wyjściem było założenie zespołu (o nazwie „Latający Pisuar”). W pierwszym składzie znaleźli się oprócz Kobry: Szybki Kazik (Jacek Bryndal) i Kieliszek (Tomek Kosma). Ta załoga nagrała w studiu radia studenckiego „Centrum” (w styczniu 1985) materiał, który miał zostać wysłany do radia Wolna Europa. Zespół miał działać w podziemiu – nie zakładano pierwotnie kariery komercyjnej. W tym czasie Latający Pisuar zagrał koncert na balu plastyka w toruńskiej Od Nowie, którego organizatorem był wtedy student Sztuk Pięknych UMK w Toruniu – Jan Paszkiewicz.
Pierwszy koncert pod nazwą „Kobranocka” miał miejsce w sierpniu 1985 w warszawskiej Riwierze na festiwalu Poza Kontrolą. Występ zebrał dobre recenzje. Grzegorz Brzozowicz zaproponował grupie wspólną trasę po Polsce z zespołem Die Toten Hosen. Na trasie panował taki total, że afiszujący się w mediach alkoholowo-luzackim stylem bycia Niemcy – tym razem podmiękli. Niemcy odjechali w pokoju a Kobranocka po powrocie do Torunia zmieniła bębniarza. Rozstanie było pokojowe. W miejsce Kieliszka pojawił się Kogut (Sławek Ciesielski), grający równolegle w Republice.
Pierwsza płyta Kobranocki Sztuka Jest Skarpetką Kulawego wydana została w roku 1987 w studiu Tonpressu. Wyprodukowano 5 tysięcy płyt, które rozeszły się błyskawicznie. Na albumie znalazły się takie piosenki jak: Ela czemu się nie wcielasz, List z pola boju, I nikomu nie wolno się z tego śmiać oraz własna wersja Kombinatu Republiki.Drugi album Kobranocki Kwiaty na żywopłocie ukazał się w roku 1990 i zawierał wielki a może największy przebój zespołu Kocham cię jak Irlandię. Co ciekawe do dzisiaj grupa utożsamiana bywa tylko z tą jedną piosenką. Następny album, Ku nieboskłonom, ze względu na niesatysfakcjonującą promocje, nieznany nakład przyczynił się do zerwaniu kontraktu z wytwórnią Izabelin. Na płycie można było usłyszeć cięższe brzmienia, bardziej ostre riffy. To na tym albumie znalazła się Hipisówka-piosenka określana mianem piosenki pokoleniowej.
Na kolejnej płycie, Niech popłyną łzy, można usłyszeć takie wokalistki jak Katarzyna Nosowska, Edyta Bartosiewicz czy chociażby Martyna Jakubowicz. Kobranocka nagrała jeszcze płyty: O miłości i wolności (2001) na której znalazły się stare i nowe nagrania grupy oraz Sterowany jest ten świat(2006). Na tej wspomianej ostatniej płycie znalazł się cover Tiltu Mówie ci, że oraz piosenka odnosząca się do żołnierzy w Iraku- Wracajcie Ułani.
W międzyczasie w roku 2004 pojawiła się koncertowa płyta Kobranocki. Zespół ma też na swoim koncie dwie składanki z największymi przebojami.
W 2010 roku ukazał się album SPOX! promowany singlem „Intymne życie mrówek”. Z okazji 25-lecia zespołu odbył się koncert, na którym obok zespołu wystąpili: Sławomir Ciesielski, Waldemar Zaborowski, Jacek Perkowski, Dżej Dżej (Big Cyc), Marek Piekarczyk (TSA), Wojciech Wojda (Farben Lehre). Koncert poprowadził Paweł „Końjo” Konnak.
W 2012 roku zespół wystąpił w filmie Kocham cię jak Irlandię. Film ukazał się pod koniec 2013 roku, a muzycy zagrali samego siebie
Skład:
Andrzej „Kobra” Kraiński – śpiew, gitara
Jacek „Szybki Kazik” Bryndal – gitara basowa, śpiew
Jacek Moczadło – gitara
Piotr „Vysol” Wysocki – perkusja
Jacek „Loze” Niestryjewski – gitara (w składzie w latach 1999-2004)
Dyskografia:
1988 Sztuka jest skarpetką kulawego
1991 Kwiaty na żywopłocie
1992 Ku nieboskłonom
1994 Niech popłyną łzy
2001 O miłości i wolności
2002 Koncert
2006 Sterowany jest ten świat
2008 Kocham cię jak Irlandię. Przystanek Woodstock 2007 Kostrzyn nad Odrą (koncert na płycie DVD)
2010 SPOX!
2016 Prawdopodobnie najlepsze…
Kompilacje:
1999 Gold
2004 The Best – Póki to nie zabronione
2007 Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.
źródło: wikipedia net.com
24 marca 2017
Wokalista R.E.M. solo
Michael Stipe, znany z formacji R.E.M., niedługo zaprezentuje swą pierwszą solową kompozycję. Frontman nieistniejącej już rockowej grupy zatęsknił najwyraźniej za tworzeniem muzyki. Choć artysta pojawiał się ostatnio na scenie, m.in. na koncertach w hołdzie Davidowi Bowiemu, od rozpadu R.E.M. nie zrealizował żadnego nowego nagrania. Wkrótce się to zmieni. W maju, podczas MoogFest, zaprezentuje swoją kompozycję, która stanowić będzie soundtrack do multimedialnej instalacji. Impreza odbędzie się w dniach 18-21 maja w Karolinie Północnej. W festiwalu udział biorą także Animal Collective, Flying Lotus czy Jessy Lanza.
Grupa R.E.M. zakończyła działalność w 2011 roku. Jej ostatnia płyta to wydana w roku 2011 „Collapse Into Now”. Albumy grupy rozeszły się w nakładzie ponad 85 milionów egzemplarzy na całym świecie.
koncertomania.pl
23 marca 2017
Wilki
Wilki – polski zespół rockowy, a później pop rockowy, założony w 1991 roku w Warszawie przez Roberta Gawlińskiego.
Zespół został założony w 1991 roku w Warszawie przez Roberta Gawlińskiego. W 1992 roku, podczas sesji do albumu Wilki, ustalił się skład zespołu. Prace nad płytą rozpoczęły się w klubie Stodoła, w składzie Robert Gawliński – śpiew, Mikis Cupas – gitara elektryczna, Michał Rollinger – instrumenty klawiszowe, Adam Żwirski – gitara basowa, Darek Nowak – perkusja. W trakcie prac nad nagraniami zmarł nagle Adam Żwirski. Jemu też dedykowany jest utwór Son of the blue sky. Album po wydaniu okazał się bestsellerem, włącznie z nakładami pirackimi mógł rozejść się w nakładzie nawet miliona egzemplarzy. Wszystkie utwory na płycie były autorstwa Roberta Gawlińskiego, który objął obowiązki lidera grupy. Piosenki Son of the blue sky, Aborygen, Eli lama sabachtani zdobywały krajowe listy przebojów, zyskując dużą popularność.
W roku 1993 ukazał się album Przedmieścia, który różnił się od poprzednika bardziej rockowym i funkowym brzmieniem. Album został dobrze przyjęty przez publiczność i przyniósł kolejne przeboje, jak Nie zabiję nocy, czy Moja Baby.
W 1994 roku pojawił się koncertowy i akustyczny album grupy, Acousticus Rockus. Na album trafiły kompozycje z dwóch pierwszych płyt, kilka nowych piosenek, a także cover słynnego Snu o Warszawie z repertuaru Czesława Niemena.
Zespół zawiesił działalność w 1995, wtedy to lider Robert Gawliński wydał pierwszy samodzielny album, Solo, natomiast Mikis Cupas i Marek Chrzanowski zaangażowali się w projekt Hopsa.
W 1997 Robert Gawliński opublikował album Kwiaty jak relikwie, w latach 1998 i 1999 następne – X i Gra. W solowych albumach Roberta Gawlińskiego miał udział Andrzej Smolik.
W roku 2000 ukazał się album Największe przeboje, zawierający piosenki wybrane zarówno z dotychczasowej dyskografii Wilków, jak i solowej Roberta Gawlińskiego. Wydanie albumu doprowadziło do ponownego spotkania się muzyków zespołu i w rezultacie, reaktywowania grupy.
W 2001 roku zespół, w składzie sprzed zawieszenia działalności zespołu, ruszył w trasę koncertową i jednocześnie rozpoczął pracę nad nowym albumem.
W 2002 roku w rozgłośniach radiowych pojawiła się piosenka Baśka. Utwór zdobył główną nagrodę na festiwalu w Opolu i stał się przebojem lata 2002. 31 sierpnia 2002 ukazał się nowy album 4, który za sprawą piosenki promującej zdobył dużą popularność.
W roku 2003 ukazała się „walentynkowa” wersja albumu, wzbogacona wywiadami z muzykami oraz piosenką Here I Am, którą zastąpiono Balladę o Tolku Bananie.
W 2004 zespół nagrał Watrę. Płytę promował utwór Bohema. Watra już po pierwszym miesiącu sprzedaży zdobyła status Złotej Płyty. Popularność zdobył także drugi singel z krążka, zatytułowany Słońce pokonał cień.
Na początku 2006 roku nastąpiły zmiany w składzie Wilków. Odszedł perkusista Marcin Szyszko i basista Marcin Ciempel, którzy zastąpieni zostali przez Huberta Gasiula i Leszka Biolika. W tym samym roku zespół został nagrodzony Bursztynowym Słowikiem w kategorii „Nadzieja Roku” oraz kilkoma Mikrofonami Popcornu. Na przestrzeni lat zespół zdobył też kilka nagród Fryderyków. 10 listopada 2006 roku ukazał się nowy album Wilków – Obrazki, promowany przez utwór Na zawsze i na wieczność, a później Love story. Płyta nie powtórzyła sukcesu swoich poprzedniczek.
W maju 2008 roku zespół nagrał utwór Idziemy na mecz z okazji Mistrzostw Europy w piłce nożnej. Utwór został zaprezentowany podczas konkursu premier na Festiwalu w Opolu, jednak nie odniósł sukcesu.
27 lutego 2009 zespół Wilki zarejestrował koncert MTV Unplugged. Grupa wykonała 20 utworów w specjalnych, akustycznych aranżacjach w warszawskim Studio Buffo. Na liście piosenek znalazły się największe przeboje zespołu, jak „Eli lama Sabachtani”, „Baśka”, utwór „Heart of Gold” autorstwa Neila Younga. Zespół wykonał również jeden premierowy utwór. Wilki zaprosiły do współpracy Kasię Kowalską, która w duecie z liderem zespołu – Robertem Gawlińskim – wykonała przebój „Cień w Dolinie Mgieł” oraz Reni Jusis, która zagrała na fortepianie i zaśpiewała w utworze „Beniamin”. Koncert nagrywany był przy akompaniamencie czteroosobowej sekcji smyczkowej i dwuosobowej sekcji dętej. Telewizyjna premiera koncertu miała miejsce w MTV Polska 8 kwietnia. „MTV Unplugged Wilki” zostało wydane również na CD i CD/DVD. Album uzyskał status złotej płyty. W lutym 2010 roku wydawnictwo uzyskało nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii: album roku rock. Od wiosny 2009 roku zespół ponownie zawiesił działalność, a lider (Robert) nagrał piątą już płytę solową. Tym razem jego głównym partnerem nagrań nie był, jak przy czterech poprzednich, Andrzej Smolik (instr. klawiszowe w zespole Wilki), lecz basista zespołu, Leszek Biolik. Na początku 2011 roku zespół opuścił Biolik, którego zastąpił Stanisław Wróbel. Skład uzupełnił także gitarzysta Maciej Gładysz.
Muzycy
Obecny skład zespołu
Robert Gawliński – gitara, śpiew (1991-1995, od 2001)
Mikis Cupas – gitara (1991-1995, od 2001)
Maciej Gładysz – gitara (od 2011)
Stanisław Wróbel – gitara basowa (od 2011)
Andrzej Smolik – instrumenty klawiszowe (1993-1995, od 2001)
Hubert Gasiul – perkusja (od 2006)
Byli członkowie
Michał Rollinger – instrumenty klawiszowe (1992)
Adam Żwirski – gitara basowa
Marek Chrzanowski – gitara basowa (1993-1995, 2001-2002)
Marcin Ciempiel – gitara basowa (2002-2004)
Leszek Biolik – gitara basowa (2006-2011)
Dariusz Nowak – perkusja
Marcin Szyszko – perkusja (1993-1995, 2001-2006) (zmarł 04.06.20013)
Dyskografia
Albumy
1992 Wilki
1993 Przedmieścia
1993 Wilki Live
1994 Acousticus Rockus
2000 Największe przeboje
2002 4
2004 Watra
2006 Obrazki
2009 MTV Unplugged
2012 Światło i mrok
2016 Przez dziewczyny
Single
1992 Eroll
1992 Son of the Blue Sky
1992 Aborygen
1993 Eli lama sabachtani
1993 N’Avoie
1993 Nie zabiję nocy
1993 Ballada Emanuel
1994 Moja „Baby”
1994 Jeden raz odwiedzamy świat
1994 Letnia piosenka
1994 A moje bóstwa płaczą
1995 Sen o Warszawie
2002 Baśka
2002 Urke
2002 Ja ogień ty woda
2003 Here I Am
2004 Bohema
2005 Słońce pokonał cień
2005 Niech mówi serce
2006 Atlantyda łez
2006 Na zawsze i na wieczność
2007 Love Story
2007 Zostać mistrzem
2009 Obudź mnie
2012 Rachela
2013 Spłonąć i odejść
żródło:wikipedia
22 marca 2017
Mike + The Mechanics – Let Me Fly
W 2017 roku Mike + The Mechanics obchodzą 32-lecie na rynku muzycznym. Zagrają w Polsce w ramach trasy promującej najnowszy album „Let Me Fly”, którego premiera zaplanowana jest na 7 kwietnia. Mike Rutherford ma teraz powód do radości, nadchodzący album wydobywa to co najlepsze w Mike + The Mechanics: pisanie piosenek i afirmacja życia. „Let Me Fly” jest przepełniona radością, która definiowała zespół od początku istnienia i opowiada, jak zawsze, o wielu bohaterach, niekoniecznie idealnych, jak np. o kobieciarzu z pierwszego singla ”Dont Know What Came Over Me”, którego możecie posłuchać tutaj.
Grupa jesienią przyjedzie do Polski i 3 września wystąpi w ICE Kraków. Bilety w cenie od 199 zł wejdą do sprzedaży w ten piątek (24 marca) na LiveNation.pl
koncertomania.pl
