Pop-rock
29 kwietnia 2023
Peter Gabriel – i/o
Peter Gabriel zgodnie z zapowiedzią wydaje od początku roku w trakcie kolejnych pełni single promujące jego nowy album „i/o” . W kwietniową pełnię poznaliśmy utwór tytułowy z płyty.
Artysta tak wyjaśnia zamysł utworu: (więcej…)
29 kwietnia 2023
Kult XLI – „U”
Zespół Kult zapowiedział niezwykły box zatytułowany „Kult XLI”. Wydawnictwo zawiera cztery płyty winylowe z przekrojowym materiałem. Co więcej, ukazuje się w częściach. Każda z czterech części swoją premierę będzie miała co kwartał, a całość uzupełni specjalna oprawa oraz wyjątkowy album ze zdjęciami.
Po sukcesie części K, która ukazała się na początku roku, 26 kwietnia ruszyła przedsprzedaż części U, która skupia się na latach 90. Co na niej znajdziemy? (więcej…)
11 kwietnia 2023
Peter Schilling – Coming Home – 40 Years Of Major Tom
Minęło kilkadziesiąt lat od momentu, kiedy Peter Schilling z utworem „Major Tom (völlig losgelöst)” zdobył szczyt niemieckiej listy przebojów – piosenka utrzymywała się na nim przez osiem tygodni. Singiel, wraz z debiutanckim albumem Fehler im System ( Error in the System ) wydanym w listopadzie 1982 roku, zapoczątkował bezprecedensową karierę muzyczną artysty ze Stuttgartu w Niemczech – światowy sukces rozciągający się od Europy po Stany Zjednoczone, gdzie angielska wersja „Major Tom (Coming Home)” osiągnęła numer 14 na liście przebojów Billboardu. Album i singiel osiągnęły również numer jeden na kanadyjskich listach przebojów i zdobyły kilka nagród.
2CD – Wersja 2CD „Coming Home” zawiera łącznie 40 utworów – 20 angielskich, 20 niemieckich. Wśród nich są zremasterowane wersje największych hitów lat 40-tych takich jak „Major Tom (Coming Home), „The Different Story (World Of Lust And Crime)” czy „Terra Titanic” oraz cztery nowe piosenki w obu językach. Edycja 4CD zawiera kolejne wersje największych przebojów Petera Schillinga (m.in. remiksy i wersje live). (więcej…)
21 marca 2023
U2 odsłonił w Warszawie mural. Dotyczy utworu poświęconego Ukrainie.
Warszawa jest jednym z miast, w którym pojawiły się murale zespołu U2.
17 marca 2023 roku ukazał się nowy album U2 zatytułowany „Songs of Surrender”. Wydaniu płyty towarzyszy akcja U2SOS40, w której udział bierze 40 miast na całym świecie. Jednym z nich jest Warszawa.
W ramach akcji na murze warszawskiego toru Służewiec (gdzie w 1997 roku U2 po raz pierwszy wystąpił w Polsce) pojawił się mural z cytatem „Walk on, walk on, stay safe tonight”. Pochodzi on z nowej wersji utworu „Walk On (Ukraine)” z tekstem nawiązującym do wojny w Ukrainie. (więcej…)
18 marca 2023
Belinda Carlisle – Kismet (2023)
Wszystko idzie zgodnie z zapowiedziami. W zeszłym roku Belinda Carlisle zapowiedziała całkiem nowy album na 2023 rok. Na razie jednak otrzymamy nową EP-kę „Kismet”, na której znajdzie się 5 utworów z nadchodzącej płyty. EP-kę promuje już od kilku dni najnowszy wideoklip do utworu „Big Big Love”, który możecie zobaczyć i posłuchać poniżej. Wszystkie pięć utworów z „Kismet” skomponowała Diane Warren, z którą to Belinda współpracowała w przeszłości. Być może z tego powodu nowy materiał będzie swoistym powrotem do przeszłości i nawiązaniem do najlepszych dokonań amerykańskiej wokalistki. Przypominamy, że ostatni studyjny album Belindy – „Wilder Shores” ukazał się ponad 6 lat temu. (więcej…)
4 marca 2023
Simply Red – Time
Simply Red wracają z nowym albumem. Cztery lata po triumfalnym „Blue Eyed Soul”, 26 maja 2023 r. ukaże się płyta zatytułowana „Time”. Wydawnictwo promuje singiel „Better With You”.
W 12 poruszających utworach łączących soul, funk, R&B i blues, „Time” dowodzi muzykalności i pasji Simply Red. Materiał nagrany został w Londynie z długoletnim producentem Andym Wrightem i zgraną grupą sprawdzonych na koncertach muzyków. (więcej…)
5 lutego 2023
Mirko Hirsch – Dangerous
Niemiecki kompozytor Mirko Hirsch to zarazem muzyk i producent znany przede wszystkim z dyskotekowych hitów tzw. nowej generacji Italo-Disco. Niemniej jednak jest też wielkim fanem gitarowych brzmień i coraz częściej sięga w swoich produkcjach po ostrzejsze dźwięki, czego przykładem może być jego najnowszy utwór, który został wydany cyfrowo 1 lutego. „Dangerous” to duża dawka energetycznych brzmień, które to mogą się spodobać wielu fanom rockowego grania. (więcej…)
21 marca 2022
Bryan Adams – „Pretty Woman – The Musical”
Bryan Adams wydał album z piosenkami z musicalu „Pretty Woman”.
Kanadyjski wokalista napisał muzykę i teksty piosenek, które można usłyszeć w show „Pretty Woman”. Musical wystawiany jest od marca 2018 roku.
Premiera przedstawienia odbyła się 13 marca 2018 roku w Oriental Theatre w Chicago, a następnie spektakl trafił na Broadway.
W główne role, które w filmie zagrali Julia Roberts i Richard Gere, wcielili się Samantha Barks (m.in. Éponine z filmowej adaptacji „Les Miserables”) oraz Steve Kazee (zdobywca nagrody Tony za grę w spektaklu „Once”).
Adams nagrał wszystkie piosenki z musicalu i zebrał je na płycie „Pretty Woman – The Musical”. Album ukazał się w serwisach cyfrowych 4 marca 2022 roku.
Tracklista:
1. „Welcome To Hollywood”
2. „Anywhere But Here”
3. „Something About Her”
4. „Luckiest Girl In The World”
5. „Rodeo Drive”
6. „On A Night Like Tonight”
7. „Don’t Forget To Dance”
8. „Freedom”
9. „You’re Beautiful”
10. „This Is Your Life”
11. „Never Give Up On A Dream”
12. „You And I”
13. „I Could Get Used To This”
14. „You Can’t Go Back”
15. „Long Way Home”
16. „Together Forever”
źródło: meloradio.pl
28 września 2021
Rod Stewart – One More Time
Rod Stewart zaprezentował swoim fanom nowy singiel „One More Time”, który jest jednocześnie zapowiedzią nowego albumu zatytułowanego „The Tears Of Hercules”. Nowa płyta Roda zostanie wydana oficjalnie 12 listopada 2021 r. i już teraz jest dostępna w przedsprzedaży.
Znajdzie się na niej dziewięć nowych, oryginalnych piosenek napisanych przez Roda, a także covery Marca Jordana, Johnny’ego Casha i innych.
Premiera teledysku do pierwszego singla „One More Time” pojawiła się w sieci 16 września:
1 lutego 2021
Hilton Valentine (The Animals) nie żyje
W wieku 77 lat zmarł Hilton Valentine, gitarzysta i współzałożyciel legendarnego brytyjskiego zespołu The Animals.
Hilton Valentine założył The Animals w 1963 roku wraz z Erikiem Burdonem, Chasem Chandlerem, Alanem Price’em i Johnem Steelem. Grał w zespole do 1966 roku, nagrywając z nim najsłynniejsze płyty i przeboje, w tym „The House Of The Rising Sun”, który zdobył szczyty list przebojów w wielu krajach. Później brał udział w reaktywacjach grupy w latach 70. i 80., a w latach 90. stał na czele Valentine’s Animals i Animals II. Wziął też udział w ostatniej reaktywacji The Animals w latach 1999-2001. Prowadził też działalność solową. Ostatnie lata życia spędził w Connecticut.
14 stycznia 2021
Tim Bogert (Vanilla Fudge, Cactus) nie żyje
13 stycznia w wieku 76 lat zmarł Tim Bogert, najlepiej znany jako założyciel i basista zespołu Vanilla Fudge. O jego śmierci poinformował jego kolega z zespołu, perkusista Carmine Appice.
Appice napisał: Zmarł mój prawdziwy przyjaciel, Tim Bogert. Przyjaźniliśmy się od ponad 50 lat, był dla mnie jak brat. Tim był jedynym w swoim rodzaju basistą. Zainspirował wielu basistów na całym świecie. Wniósł do rocka nowy poziom wirtuozerii. Był też tak bardzo inteligentny, że nazywaliśmy go Spock. Mogłeś zapytać go o wszystko
Tim Bogert założył Vanilla Fudge w 1966 roku. Zespół błyskawicznie zdobył popularność swoją oryginalną odmianą psychodelicznego rocka. Najbardziej aktywny okres działalności zespołu zakończył się w 1970 roku, ale grupa później wielokrotnie powracała. Bogert był obecny przy kolejnych reaktywacjach aż do 2010 roku, wówczas to jego miejsce zajął Pete Bermy, który gra w Vanilla Fudge do dziś.
W 1970 roku Bogert założył Cactus, z którym nagrał szereg uznanych płyt. Oprócz tego współpracował z takimi wykonawcami jak Jeff Beck i Paul Di’Anno.
20 lipca 2020
Legendarny perkusista, Jamie Oldaker, nie żyje
W wieku 68 lat zmarł Jamie Oldaker, perkusista który znany był ze współpracy z wieloma bluesowymi i rockowymi artystami. Jamie zaczynał w latach 60. w zespole Rouges Five, ale potem grał z zespołami Boba Segera i Leona Russela. W 1974 roku dostał propozycję dołączenia do zespołu Erica Claptona i występował z nim do 1979 roku, grając trasy koncertowe i występując na takich płytach, jak „E.C. Was Here” czy „Slowhand”. Mimo rozwiązania zespołu, z Claptonem grał potem jeszcze wielokrotnie w latach 80. i 90., a w międzyczasie grał też między innymi z Peterem Framptonem, Eddiem Kigiem i Ace’em Frehleyem. W 2005 roku wydał solową płytę „Mad Dogs And Okies”.
Jamie Oldaker od kilku lat zmagał się z nowotworem.
5 maja 2020
David Greenfield nie żyje. Legendarny muzyk miał koronawirusa
David Greenfield z zespołu The Stranglers zmarł 3 maja w wieku 71 lat. Muzyk trafił do szpitala z problemami serca. Na miejscu okazało się, że jest zarażony koronawirusem.
O śmierci byłego keyboardzisty i wokalisty The Stranglers dowiedzieliśmy się z oficjalnego profilu zespołu na Facebooku. Greenfield zmarł w szpitalu w nocy z niedzieli na poniedziałek. „Dave był sympatyczną, przyjazną i ekscentryczną postacią, która zawsze miała czas na rozmowy” – napisał administrator oficjalnego profilu, publikując też wypowiedzi byłych kolegów z zespołu.
Dave Greenfield grał na keyboardzie od końca lat 60. W 1975 r. dołączył do The Stranglers i współtworzył debiutancki album grupy „Rattus Norvegicus” (1977), który okrył się platyną. Greenfield udzielał się także jako tekściarz, wokalista i kompozytor. To on napisał największy przebój grupy – „Golden Brown” (1981), który został początkowo zignorowany przez pozostałych członków zespołu.
4 marca 2020
Genesis reaktywuje się na trasę koncertową
Zespół Genesis potwierdził, że w 2020 roku zagra trasę koncertową.
Zespół Genesis poinformował, że w 2020 roku wyruszy w trasę koncertową w składzie z Mike’em Ruthefordem, Tonym Banksem i Philem Collinsem. Grupa ogłosiła pierwszą serię koncertów.
Muzycy zespołu pojawili się w brytyjskiej telewizji śniadaniowej, gdzie poinformowali o swojej decyzji. W koncertowym składzie zespołu znajdzie się także syn Phila, Nick Collins, który zagra na perkusji. Phil Collins ze względu na problemy zdrowotne nie może objąć roli perkusisty, ale obiecuje, że spróbuje trochę pograć:
6 lutego 2019
Transvision Vamp
Oryginalny skład stanowili: Wendy James (wokal), Nick Christian Sayer (gitara), Dave Parsons (bass), Tex Axile (klawisze) i Pol Burton (perkusja). W 1986 podpisali kontrakt z MCA, publikując cztery single i album Pop Art (1988). Płyta odniosła duży sukces komercyjny – przez 32 tygodnie znajdowała się na brytyjskiej liście przebojów, dochodząc do miejsca czwartego. W Australii album znajdował się na liście przez 45 tygodni, dochodząc do miejsca trzynastego. Jeszcze większym powodzeniem cieszyły się wydane w 1989 singel Baby I Don’t Care i album Velveteen. Singel dotarł do miejsca trzeciego w Wielkiej Brytanii i Australii. Album na brytyjskiej liście przebojów spędził 26 tygodni, docierając do miejsca pierwszego, zaś na australijskiej 16 tygodni, docierając do miejsca drugiego. W Australii albumy Pop Art i Velveteen zajęły odpowiednio 25. i 39. miejsce na liście najlepiej sprzedających się albumów w 1989 roku. Sukcesu nie powtórzyła trzecia płyta, wydana w 1991 Little Magnets Versus the Bubble Of Babble. Spowodowało to rozpad formacji w lutym 1992. Większość muzyków kontynuowała działalność muzyczną w innych projektach: Dave Parsons był członkiem formacji Bush, Tex Axile został członkiem grupy Max, a po jej rozpadzie rozpoczął działalność solową, Wendy James wydała albumy solowe: Now Ain’t The Time for Your Tears (1993) i I Came Here to Blow Minds (2011). W latach 2004-2008 była wokalistką założonej przez siebie grupy Racine, z którą nagrała dwa albumy: Number One (2004) i Racine 2 (2007).
materiał źródłowy: wikipedia
6 lutego 2019
Brigitte Nielsen
Brigitte Nielsen, właściwie Gitte Nielsen (ur. 15 lipca 1963 w Rødovre) – duńska aktorka, modelka, prezenterka i piosenkarka. Przyszła na świat w Rødovre, na przedmieściach Kopenhagi jako jedyna córka inżyniera Svenda Nielsena (zm. 1999) i bibliotekarki Hanne Nielsen. Wychowywała się z młodszym bratem Janem (ur. 1965).
Po ukończeniu szkoły średniej w wieku 16 lat pozostawiła rodzinę i wyjechała do Włoch, by rozpocząć karierę modelki dla renomowanej agencji Elite Models. Pracowała tam między innymi z takimi projektantami mody jak Giorgiem Armanim, Gianni Versace i Gianfranco Ferré. Była ozdobą światowych wybiegów w Rzymie, Mediolanie, Nowym Jorku, Paryżu i Berlinie. Na początku lat 80. pracowała z takimi fotografami jako Greg Gorman i Helmut Newton. Wielokrotnie jej zdjęcia znalazły się w magazynie Playboy, m.in. w grudniu 1987, a w Marvel Comics pozowała do zdjęć ubrana jak komiksowy charakter She-Hulk. Na jej zdjęcia trafił włoski producent filmowy Dino de Laurentiis, szukający partnerki dla Arnolda Schwarzeneggera do baśni kostiumowej Czerwona Sonja (Red Sonja, 1984), gdzie zadebiutowała jako tytułowa bohaterka kobieta-wojownik. Jednak krytycy nie byli zachwyceni jej talentem aktorskim, przyznając anty-nagrodę Złotej Maliny dla Najgorszej Gwiazdy i nominację dla Najgorszej Aktorki. W 1985 roku wyszła za mąż za Sylvestra Stallone’a, który zaangażował ją do roli Ludmiły Vobet Drago, żony sowieckiego boksera (Dolph Lundgren) w swoim filmie Rocky IV (1985). Lecz i ta kinowa postać była nominowana do Złotej Maliny w dwóch kategoriach: Najgorsza Nowa Gwiazda i Najgorsza Aktorka Drugoplanowa. U boku swojego męża wystąpiła ponownie w roli prześladowanej przez okrutnego seryjnego mordercę modelki Ingrid w kryminalnym filmie akcji Kobra (Cobra, 1986) i po raz kolejny otrzymała nominację do Złotej Maliny jako Najgorsza Aktorka Roku. W 1987 roku odbył się głośny rozwód państwa Stallone. Jako Karla Fry, posągowa wspólniczka handlarza bronią znalazła się w obsadzie komedii sensacyjnej Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II, 1987) z Eddie Murphym. Pod koniec 1987 Nielsen nagrała w duecie z austriackim piosenkarzem Falco singel „Body Next to Body”, którego producentem był Giorgio Moroder. Piosenka ta trafiła na jej debiutancką płytę „Everybody Tells a Story”. Brała udział w drugorzędnych włoskich dramatach – Bye Bye Baby (1988, jeszcze jedna nominacja do Złotej Maliny) u boku Carol Alt, Luca Barbareschi i Jasona Connery i Domino (1988). Mimo tego była jednak absolutną gwiazdą kina światowego końca lat 80-tych, która zgasła równie szybko, jak się pojawiała. Powodzeniem wśród widzów cieszyły się zwłaszcza jej role kobiet heroicznych, wyrachowanych i żądnych władzy, jak choćby kultowa dziś Czerwona Sonja czy Czarna Wiedźma z serii włoskich baśni telewizyjnych Fantaghiro (Fantaghirò, 1992-96). Pojawiła się w teledysku do przeboju Michaela Jacksona Liberian Girl (1989) oraz zespołu Korn do piosenki Make Me Bad (2000) jako lekarka. Nagrała dwa single: „No More Turning Back” oraz w duecie z drag-queen RuPaul – „You’re No Lady” (2002).
Z życia prywatnego:
W kwietniu 1983 roku poślubiła duńskiego muzyka i kompozytora Kaspera Windinga (ur. 1956), przyrodniego brata reżysera Drive – Nicolasa Windinga Refna, któremu urodziła syna Juliana (ur. 12 kwietnia 1984 w Kopenhadze), lecz w październiku 1984 roku małżeństwo rozpadło się. W latach 1984-85 była zaręczona z Arnoldem Schwarzeneggerem. Spotykała się z brytyjskim wokalistą z grupy muzycznej Simply Red – Mickie Hucknallem, aktorem Seanem Pennem, raperem Vanillą Ice. 15 grudnia 1985 w Beverly Hills w posiadłości Irwina Winklera poślubiła Sylvestra Stallone’a. Małżeństwo przetrwało 19 miesięcy i zakończyło się 13 lipca 1987. Romansowała z reżyserem Tony Scottem (1987) i jego sekretarką Kelly Sahnger (1987-88)[8]. Jej kolejnymi mężami byli: kuzyn Orlando Blooma – Sebastian Copeland (od 29 września 1990 do maja 1992) i szwajcarski kierowca rajdowy Raoul Meyer Ortolani (ur. 1960; od 17 grudnia 1993 do kwietnia 2005), z którym ma dwóch synów: Douglasa Aarona (ur. 20 kwietnia 1993) i Raoula Ayrtona Jr. (ur. 21 maja 1995). W latach 1988-1990 była w nieformalnym związku z amerykańskim graczem w football – Markiem Gastineau (ur. 1956). W latach 2003-2005 jej narzeczonym był amerykański raper Public Enemy Flavor Flav (ur. 1959). W marcu 2005 roku poznała włoskiego byłego modela i barmana Mattia’go Dessì (ur. 1978), który został jej piątym mężem – para pobrała się 8 lipca 2006 na Malcie.
Albumy:
1988: Every Body Tells a Story
1992: I’m the One… Nobody Else
