Header

New Generation Italo-Disco

26 marca 2018

Riccardo Campa

Riccardo Campa (pseudonim Ricky Campa) urodził się w Mantovie (Włochy) 4 maja 1967 roku.
W chwili obecnej pracuje i mieszka w Polsce, w Krakowie. Oprócz śpiewania i grania, pisze również książki i jest wykładowcą socjologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Swoją muzyczną karierę rozpoczął jako nastolatek na początku lat 80-tych. W tych latach Mantova zaliczała się do stolic Italo Disco, więc trudno było nie zarazić się tym stylem. Ken Laszlo, Robert Bravo, Dave Rodgers, Domino, Tony Caranci, Dee Dee, Spagna i wiele innych artystów i producentów muzycznych pochodziło z Mantovy i jej okolic, a ich etykietę firmowały wytwórnie takie jak Memory i A Beat C.
Były to fantastyczne czasy dla fanów Italo Disco i dla tych którzy poszukiwali swojego stylu. Znaczący fakt miało to że Riccardo był dobrze zorientowany w nowym rodzaju muzyki elektronicznej i progresywnego rocka, i dzięki temu skończył na pisaniu dance’owych utworów i współpracy z kilkoma artystami Italo Disco.
Przez długi czas, zanim rozpoczął swoją solową karierę, był muzykiem w zespole i gościem estrady, grał na gitarze i basie z różnorodnymi artystami i zespołami muzycznymi; w latach 80′, był gitarzystą i autorem tekstów piosenek zespołu rockowego „CHARISMA”, basistą zespołu nowej fali muzycznej – „The Nightfall”, i gitarzystą wybijającego się zespołu pod nazwą Piscoformaci. Ze swoimi towarzyszami „otwierał” koncerty Roberta Bravo, Ciao Fellini i wielu innych artystów w dyskotekach na Północy Włoch i koncertach na wolnym powietrzu. Jako specjalny gość grał na keybordzie i gitarze na koncertach Dee Dee.
Po kilku latach był już bardzo dobrze zorientowany w branży muzycznej. Dostał propozycję grania jako główny gitarzysta i autor piosenek grupy heavy metalowej Messerschmidt 109 – częściowo inspirowane Iron Maiden, Metallica i Manovar – która wygrała w 1996 konkurs Maratona Rock w Mantovie.
W tym czasie pracował głównie jako dziennikarz i pisarz więc jego granie było bardziej pasją, niż zawodem. W 1996 opuścił zespół HM i swoją ojczyznę, by podjąć pracę na Uniwersytecie w Polsce w Toruniu. Jakkolwiek nigdy nie porzucił swojej pasji do muzyki i zaczął śpiewać i grać w swingowo-jazzowej grupie o nazwie La Banda,zespół nagrał płytę w 1998 (Al Capone/Mia – Suoneria Studios) która masowo sprzedała się dzięki fanom retro-swingu, szczególnie z USA. Następnie rozpoczął swoją solową karierę w Polsce, powracając do muzyki dance, nowej fali, italo disco, elektronicznej itp. Jeżeli chodzi o muzykę elektroniczną, największy wpływ artystyczny na jego produkcje miała twórczość takich gwiazd z lat 80, jak John Foxx, Ultravox, Devo, Simple Minds, New Order, Rockets, Kraftwerk, Eurythmics, Gary Numan i David Bowie. Posiadał również zamiłowanie do rockowych kapel takich, jak Le Orme, PFM, Yes, Queen, Faith No More, i fenomenalnych artystów jak Frank Zappa, Franco Battiato. Jego ulubienicami wśród głosów żeńskich są Tiziana Rivale i Annie Lenox.
Ulubionymi wykonawcami Italo Disco Riccardo Campy są Ken Laszlo (szczególnie jego nowe płyty) i Tom Hooker/Den Harrow. Ogólnie rzecz ujmując jego kompozycje muzyczne można scharakteryzować jako rockowe, połączone z brzmieniami elektronicznymi i cechujące się melodiami. Od lat koncertuje w Europie Wschodniej (ale też i w Holandii, Wlk. Brytanii i we Włoszech) z repertuarem, w skład którego wchodzą jego własne utwory plus Italo Disco i tzw. HI-NRG, czyli hity takie, jak „Self Control” RAFa, „You Spin Me Round” Dead or Alive, i „Relax” Frankie Goes to Hollywood.
W 2001, wydał swój solowy album – Nessunluogo (Lubomski Agencja & Radio Pik), z kompozycjami, które ewoluowały z eurobeatu do italo dance. Dwie piosenki z tego albumu („Comunicazione” i „Ciao bella ciao”) zostały użyte do ścieżki dźwiękowej filmu „Non sono io” w reżyserii Gabriela Iacovane, który jest jego najlepszym przyjacielem. W tym też filmie Riccardo Campa zagrał jako gość specjalny, rolę jego samego jako Włoskiego piosenkarza robiącego karierę w Polsce. Riccardo Campa nigdy nie miał prawdziwego przeboju, zawsze pozostawał w tzw. podziemiu. Odkąd udziela się intelektualnie, media zaczęły zwracać na niego uwagę, najczęściej włoska i polska prasa, czasami TV. Riccardo Campa pracował przez jakiś czas jako DJ w Radiu Kraków, ale z powodu braku czasu zrezygnował.
Obecnie współpracuje z Flashback Records i King-O. W latach 80-tych skomponował i nagrał wiele utworów w stylu italo disco, które nigdy nie ujrzały światła dziennego.
Na szczęście Italo Disco przeżywa obecnie swój renesans i dlatego jest to idealny moment, aby upublicznić niewydane wcześniej nagrania! Pierwsze perełki już nadchodzą: „Another Day”/”Madness” czy „Desperado”/”Casanova” – do nabycia na czarnym winylowym maxisinglu!

Albumy:

2001 Nessunluogo
2011 The Italian Way

Ważniejsze nagrania:

1998 Al Capone
2001 Ciao Bella Ciao
2009 Desperado
2009 Casanova
2010 Looking For A Way Out
2011 Celebration
2011 Aurora
2014 Ah Ah Ah
2016 The Future Is You
2016 Stay

Tłumaczyła Sylwia Lepiochin
Drobne poprawki: Torris
Ricardo Campa Official Website

26 marca, 2018 0


13 grudnia 2017

Italo Made In Spain 2

Dobre wieści dla fanów mixów i miłośników nowego brzmienia Italo-Disco – właśnie ukazała się druga część kompilacji Italo Made In Spain. Tym razem jest to dwupłytowy album utrzymany w podobnym klimacie co pierwsza część. Za produkcję odpowiedzialny jest Juan Martinez – hiszpański kompozytor, muzyk i producent. Album otwiera znakomity Megamix przygotowany przez samego Martineza. W sumie na wydawnictwie umieszczone są 3 wersje mixu. Poza tym wszystkie przeboje zawarte w mixie dostępne są też w wersjach maxi-singlowych.
Znajdziemy tutaj najnowsze piosenki Franka Lozano, Charlie Danone, Night In Wales, Stylove czy Vincent’a International.

Jak zawsze nie zabrakło coverów i nawiązań stylistycznych do znanych utworów z lat 80-tych do czego przyzwyczaił nas już Juan Martinez.
Mova np. o nowej wersji „In The Night” formacji Daydream czy światowego przeboju  „Voyage Voyage” (z repertuaru Desireless) zaśpiewanej przez Frank’a Lozano w hiszpańskojęzycznej wersji „Vuela Vuela” oraz coveru „Welcome to Rimini” (z repertuaru Ric’a Fellini). Na albumie znajdziemy też kilka utworów we współpracy z Tony’m Costa – „Your Bring The Sun” oraz „Go”. Całość będzie dobrym prezentem dla fanów dyskotekowych brzmień nawiązujących do nurtu New Generation Italo Disco.

 

https://www.youtube.com/watch?v=KQ30f-TJkfs

Track Lista: CD1
1. Italo Made In Spain 2 – Mixed By Juan Martinez (Long Version)
2. Italo Made In Spain 2 – Mixed By Juan Martinez (Mix Version)
3. Stylove Feat. Vincent International – You Are Bambina (Extended Mix)
4. Tony Costa Feat. Charly Danone – Go! (Extended Mix)
5. N.I.W – For Your Love (Extended Mix)
6. Naoky – Gigolo

Track Lista CD2
1. Vincent International – You’re My Love, You’re My Life (Extended New Version)
2. Charly Danone – Live in My dream ( Original Mix )
3. Miss Robyn – Juliet (Extended Mix)
4. Tribute Feat. Robin – Flames Of Love (Extended)
5. Frank Lozano – Vuela Vuela (Extended Mix)
6. Daydream – In The Night (2018 New Version)
7. Max System – Your bring the Sun ( Up mix )
8. Tony Costa Feat Birizdo I Am – Better World ( Original Mix )
9. Digitalo & Talking Eyes – Beautiful Day (Juan Martinez Remix)
10. Fun Girl – Welcome to Rimini
11. Blue Talking – Don´t Give Up
12. Italo Made In Spain 2 – Mixed By Juan Martinez (Radio Version)

13 grudnia, 2017Płyty 0



16 września 2017

Digitalo

Rosyjski projekt muzyczny Digitalo założony przez Dmitrya Jazzz Vasiliyeva, który jest jednocześnie wokalistą, kompozytorem i autorem nagrań Digitalo. Do współpracy w grupie Dmitry zaprosił dwie panie, tekściarkę Annę Mukha oraz wokalistkę Love Me Endlessly”, „Digitalo” czy „Say Yes!„.

Końcem 2016 roku ukazuje się pierwszy album „Say Yes!” nakładem niemieckiej wytwórni ZYX Music. Album wydany na płycie kompaktowej zawiera wszystkie dotychczas nagrane utwory oraz dwa remixy pierwszego przeboju „Girl Fom Russia”. Wydawac by się mogło, że zespół spełnił swoje marzenie o wydaniu płyty, ale w lutym 2017 roku Digitalo wydaje w formie cyfrowej kolejny singiel – „Shining”. Tym razem we współpracy z polską wytwórnią Analog Language. Cyfrowa wersja maxi-singla zawiera 4 wersje utworu. We wrześniu tego samego roku Digitalo prezentuje się po raz kolejny na serii ZYX-a z nowa piosenką „Time To Love” specjalnie nagraną na ta okazję.

16 września, 2017 0

14 września 2017

Lenroy

Lenroy Carvalho to hiszpański piosenkarz pochodzący z Terrasy, a obecnie zamieszkały w Barcelonie. Swoje urodziny obchodzi 14 września. Od początku swojej muzycznej kariery związany z hiszpańską odmianą italo-disco. Jego pierwszy singiel „Ciao Ciao Gigolo” z 1987 roku został wydany przez wytwórnię Don Disco i stał się przebojem dyskotek całej Europy. Niestety kolejne single – „Everytime” z 1988 roku oraz Big Fun z 1989, nie przyniosły mu już takiego rozgłosu. Nie bacząc na to Lenroy nadal tworzy kolejne piosenki w latach 90-tych w stylu eurodance. W 1991 roku wraz z Victorem Saez’em nagrywa singiel „Africa CoCo Beat”. Dwa lata później ukazuje się na długo ostatni jego utwór „Como el perro y el gato”. Brak sukcesów zepchnął Lenroya na drugi plan, gdzie udzielał się jako autor i kompozytor dla innych wykonawców. Nagrywa też kilka piosenek pod innymi pseudonimami, np. jako Plastic Man. Na kolejny singiel Lenroya przychodzi poczekać aż do roku 2001, kiedy to nakładem wytwórni Binary ukazuje się przebojowy kawałek „Island In The Sun”. Niestety nie zostaje on doceniony i ginie w gąszczu wielu podobnych produkcji.
Pewnym przełomem w karierze Lenroya jest rok 2013, kiedy to Lenroy nagrywa dwa nowe przeboje utrzymane w klimacie lat 80-tych i rzecz jasna w nurcie nowej generacji Italo-Disco. Na czarnym krążku wydanym przez wytwórnie Five4It Records zamieszono „Do You…” oraz „Tonight Again”.  Oba utwory znajdują podatny grunt wśród fanów gatunku. Kolejną szansą na powrót na scenę i promocję nowych hitów Lenroy otrzymuje z Polski, zaproszony do Warszawy, na imprezę „I Love Disco Spain Party” organizowaną przez witrynę top80.pl. Dwa lata później Lenroy zostaje zaproszony na Baltic Party 2015, gdzie występuje obok sławy italo-dico – Brian’a Ice oraz wschodzącej gwiazdy New Generation – Mode One. Tego samego roku Lenroy podejmuje współpracę z Tony’m Costa – hiszpańskim kompozytorem, muzykiem i producentem, z którym przybył na Baltic Party, gdzie zaśpiewał dla Polskiej publiczności swoje największe przeboje oraz nowo nagrany hit „Give Me A night”. Utwór został wydany na słynnej składance niemieckiej wytwórni ZYX Music – Italo Disco New Generation. Rok później również we współpracy z Tony’m Costa Lenroy nagrywa kolejny przebój „You Are The Girl”. Dla Lenroya jest to czas występów na żywo i pokazania się ponownie jako wielki talent artystyczny i wokalny. Niestety nieporozumienia ze swoim producentem okazały się na tyle duże, że panowie zrywają współpracę. Lenroy ponownie usuwa się w cień.
Obecnie zajmuje się sektorem mieszkaniowym i prowadzi swój własny biznes.

14 września, 2017 0


20 sierpnia 2017

Synthgo

Pod pseudonimem Synthgo ukrywa się tak naprawdę Tai Quach. Pochodzi z Vietnamu, obecnie mieszka w Toronto w Kanadzie. Urodziny obchodzi 18 października.
Jak sam mówi, od dzieciństwa słuchał muzyki Italo-Disco i jej wietnamskiej odmiany – Vietnamese New Wave. Jest piosenkarzem, pisze własne teksty i komponuje muzykę do nich. Jego styl to melodyjna muzyka taneczna z domieszką azjatyckiej nuty. Obecnie kojarzony z nurtem New Generation Italo-Disco. Za pewien sukces młodego artysty należy uznać umieszczenie jego dwóch utworów na składankach niemieckiej wytwórni ZYX Music z serii New Generation Italo Disco. „Buena Sera” i „Sei La Mia Vita” stały się bardzo znanymi przebojami wśród miłośników gatunku.
Poza muzyką Tai pracuje także w przemyśle filmowym i telewizyjnym zajmując się postprodukcją, edycją graficzną 3D, efektami specjalnymi i ogólnie edycją wideo. Na swoim koncie ma prace przy kilku hollywoodzkich produkcjach, między innymi przy ostatnim filmie Harrego Pottera.

Ważniejsze single Synthgo to:

Sei La Mia Vita (2014)
Take My Breath Away (2015)
Buena Sera (2016)
My Sexy Lady (2016)
Angelina (2017)

20 sierpnia, 2017 0

Loading