Blondie, amerykański zespół Nowej Fali rockowej, utworzony w Nowym Jorku w roku 1975 przez wokalistkę Debbie Harry i gitarzystę Chrisa Steina, oboje byli autorami wpadających w ucho rockowych hitów i błyskotliwych, ironicznych tekstów. Obecny skład zespołu przedstawia się następująco Debbie Harry – wokal prowadzący, Chris Stein – gitara, gitara basowa, Clem Burke – perkusja, wokal wspierający, Leigh Foxx – gitara basowa, Matt Katz-Bohen – instrumenty klawiszowe, Tommy Kessler – gitara.
Debbie Harry debiutowała w latach 60′ na płycie folkrockowej grupy Wind in the Willows. Pracowała także jako kelnerka, zajączek w klubie Playboya i hostessa w klubie Andy’ego Warhola. Prowadziła przez kilka lat grupę Stilettos, do której dołączył wyżej wspomniany Chris Stein związany wcześniej z zespołem Left Banke.
Zespół Blondie pierwszy sukces odniósł występując w klubach Max’s CBGB, a w roku 1975 ukazał się ich pierwszy singiel „X Offender” zaś w roku następnym (1976) debiutancki album zespołu Blondie.
Znaczenie zespołu wzrosło po koncertach przed słynną grupą punk rocka Ramones, w klubie Whisky-A-Go-Go w Los Ageles i dłuższą trasą z Iggy Popem.
Międzynarodowy sukces nadszedł wraz z koncertami w Londynie i wydaniem drugiego albumu Plastic Letters w listopadzie roku 1977.
W tym czasie zespół posiadał już w swym dorobku dwa przeboje „Denis” i „(I’m Always Touched by Your) Presence, Dear”. Następny album Parallel Lines (1978), wydany przez wytwórnię Chrysalis, powstał pod okiem specjalisty od glam rocka, producenta Mike’a Chapmana. Z trzech przebojów na płycie, singiel „Picture This” osiągnął 12 miejsce na liście przebojów w Anglii, nagranie „Hanging On The Telephone” zająło miejsce 5, a na pierwsze miejsce list przebojów wspiął się utwór „Heart of Glass”. Cały album osiągnął status platynowej płyty. Wizerunek grupy grającej melodyjny punk rock ugruntowały nagrania „Dreaming”, „Atomic” i „Union City Blue”, pochodzące z albumu Eat to the Beat (1979), również dużą popularnością cieszyło się nagranie „Call Me” z filmu American Gigolo.
W zespole Blondie następował rozdźwięk z powodu skoncentrowania uwagi mediów na Debbie Harry, a nawet uznawania zespołu jako pseudonimu artystki.
Wydany w roku 1981 album Autoamerican podtrzymał popularność grupy głównie dzięki utworom „The Tide Is High”, oraz „Rapture”. Debbie nagrala także solową płytę Koo Koo, a rok później zespół wydał ostatni nieudany album The Hunter, z jedną przebojową piosenką „War Child”.
Podczas pracy nad płytą zachorował Chris Stein. Przez dwa lata Debbie zawiesiła występy i opiekowała się chorym przyjacielem. W roku 1985 wróciła do nagrań solowych i koncertowała z zespołem Jazz Passengers, z którym wystąpiła w Poznaniu na Jazz Fair w roku 1996.
Po szesnastu latach milczenia choć członkowie grupy utrzymywali ze sobą stały kontakt pod namową swych fanów zespół Blondie reaktywował swoją działalność w czerwcu roku 1997.
Postanowili znowu zrobić coś razem. Poszło im na tyle dobrze, że zdecydowali się na wydanie nowej płyty. No Exit, to siódma studyjna płyta Blondie, która została wyprodukowana przez Craiga Leona, na płycie znalazł się światowy przebój „Maria”, a sama piosenkarka przykuwała uwagę swoim pięknym wyglądem jak na jej lata! Album ten okazał się jedynie rozgrzewką dla kolejnej produkcj zespołu The Curse Of Blondie z 2003 roku.
Ten utrzymany w typowym dla Blondie stylu album, zawierał 14 nowych energetycznych kompozycji, które wydają się być najbardziej eksperymentalne i zróżnicowane muzycznie w całej dotychczasowej historii zespołu.
Koncertowy album Live By Request został nagrany w Nowym Jorku, w maju 2004 roku, a rok później (2005) zespół Blondie wystąpił na Festiwalu Jedynki w Sopocie.

Skład zespołu:
Debbie Harry – wokal prowadzący (1975-1982, od 1997)
Chris Stein – gitara, gitara basowa (1975-1982, od 1997)
Clem Burke – perkusja, wokal wspierający (1975-1982, od 1997)
Leigh Foxx – gitara basowa (od 1997)
Matt Katz-Bohen – instrumenty klawiszowe (od 2008)
Tommy Kessler – gitara (od 2010)

Byli członkowie zespołu
Gary Valentine – gitara basowa, gitara (1975-1977, 1997)
Jimmy Destri – instrumenty klawiszowe, wokal wspierający (1975-1982, 1997-2003)
Frank Infante – gitara, gitara basowa, wokal wspierający (1977-1982)
Nigel Harrison – gitara basowa (1977-1982)
Eddie Martinez – gitara (1982)
Kevin Patrick – instrumenty klawiszowe (2004-2007)
Paul Carbonara – gitara (1997-2010)

Albumy:

1976 Blondie
1977 Plastic Letters
1978 Parallel Lines
1979 Eat to the Beat
1981 Autoamerican
1982 The Hunter
1999 No Exit
2003 The Curse of Blondie
2004 Live By Request
2011 Panic of Girls
2014 Greatest Hits: Deluxe Redux…

Ważniejsze single:

1976 In The Flesh
1977 Denis
1978 Picture This
1978 Hanging on the Telephone
1979 Heart of Glass
1979 Sunday Girl
1979 Dreaming
1979 Union City Blue
1980 The Hardest Part
1980 Call Me
1980 Atomic
1982 War Child
1999 Maria
2003 Good Boys

współredagowali Tomex i ejtismen