2 plus 1 – polski zespół wykonujący muzykę pop i folk, a w późniejszym okresie swojej działalności także rock i synthpop, założony w 1971 roku w Warszawie, będący jedną z najpopularniejszych grup w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Zespół ma na swoim koncie dziesięć albumów studyjnych, prestiżowe nagrody oraz liczne koncerty w kraju i zagranicą. Czas największej popularności zespołu w Polsce przypada na lata 70. XX wieku, a na przełomie lat 70. i 80. grupa osiągnęła również znaczący sukces w Europie Zachodniej. Kres działalności zespołu przyniosła śmierć Janusza Kruka w 1992 roku.

Historia

Lata 70: Szczyt popularności

Zespół powstał w styczniu 1971 roku, a jego trzon tworzył gitarzysta Janusz Kruk i flecistka Elżbieta Dmoch. Wkrótce do współpracy zaprosili gitarzystę Andrzeja Rybińskiego i występowali wspólnie pod roboczą nazwą Smak Miodu, którą wkrótce zmieniono na Dwa Plus Jeden. Zespół nawiązał współpracę z Katarzyną Gärtner i stał się pierwszym estradowym wykonawcą jej piosenek.

Andrzej Rybiński szybko opuścił zespół i założył konkurencyjną grupę Andrzej i Eliza. Jego miejsce zajął Andrzej Krzysztofik i w takim składzie zespół nagrał swoje dwie pierwsze płyty. Pierwszy longplay zatytułowany Nowy wspaniały świat został wydany pod koniec 1972 roku. Przyniósł grupie ogromną popularność, dzięki takim hitom jak „Chodź, pomaluj mój świat”, „Czerwone słoneczko” czy „Wstawaj, szkoda dnia”.

Zespół koncertował w kraju i zagranicą, zdobywał liczne nagrody, między innymi na festiwalu w Opolu w 1973 roku (nagroda dziennikarzy za piosenkę „Codzienność”) czy festiwalu w Sopocie w 1974 roku, gdzie grupa zajęła III miejsce za piosenkę „Kołysanka matki”, a Elżbieta Dmoch otrzymała tytuł Miss Obiektywu. Wkrótce pojawiła się druga płyta zespołu, Wyspa dzieci (1975). Dwa Plus Jeden należał wówczas do czołówki najpopularniejszych polskich zespołów. Wydał kolejne płyty: Aktor, poświęconą zmarłemu Zbigniewowi Cybulskiemu, Teatr na drodze z wielkim hitem „Windą do nieba” oraz Irlandzki tancerz zawierającą piosenki inspirowane irlandzką muzyką ludową.

Lata 80: Międzynarodowa kariera i rozwój muzyczny

Latem 1979 roku zespół nagrał singel „Easy Come, Easy Go” przeznaczony na zachodni rynek. Okazał się on sporym sukcesem, więc po nawiązaniu współpracy z niemieckimi producentami w 1980 roku ukazał się longplay pod tym samym tytułem. Płyta odniosła wielki sukces, a kolejne piosenki stały się dużymi przebojami, na przykład „Singapore”. Zespół wsytępował w popularnych zachodnich programach telewizyjnych, mi.in. w niemieckich Musikladen i Ein Kessel Buntes. W roku 1981 ukazała się kolejna anglojęzyczna płyta Dwa Plus Jeden, Warsaw Nights. Niestety, dobrze zapowiadającą się międzynarodową karierę zespołu przerwał stan wojenny. Wyjazdy za granicę stały się utrudnione, więc grupa skupiła się wyłącznie na karierze w Polsce.

W 1983 roku, po nawiązaniu ściślejszej współpracy z Andrzejem Mogielnickim, zespół zaprezentował awangardowy występ na festiwalu w Opolu, gdzie zaskoczył publiczność nowymi piosenkami z nadchodzącej płyty. Niedługo potem została wydana ósma płyta zatytułowana Bez limitu. Została bardzo dobrze przyjęta przez publiczność, która była pod wrażeniem nowego stylu, będącego połączeniem muzyki elektronicznej i nowofalowego rocka. Grupa lansowała kolejne przeboje z płyty: „Nic nie boli”, „Requiem dla samej siebie”, „Superszczur”. W 1984 zespół Dwa Plus Jeden nagrał następny hit „Wielki mały człowiek”, który zapowiadał kolejną płytę, wydaną rok później Video.

W drugiej połowie lat 80. nastąpiło zwolnienie tempa przez zespół. Grupa coraz rzadziej pojawiała się w telewizji, a Janusz i Elżbieta rozstali się w życiu prywatnym. Mimo to w 1989 roku została wydana kolejna studyjna płyta Antidotum. Album jednak nie dorównał popularnością poprzednim wydawnictwom zespołu. W tym samym roku podczas koncertu w USA Janusz Kruk zasłabł na scenie.

Lata 90: Rozpad grupy i próba powrotu

Rok 1992 przyniósł kres działalności grupy, gdy 18 czerwca na zawał serca zmarł Janusz Kruk, lider zespołu. Elżbieta Dmoch wycofała się z życia publicznego.

Zespół na krótko wznowił działalność w roku 1998. Grupa wystąpiła kilka razy na żywo, m.in. na koncercie Pożegnanie lata zorganizowanym przez TVP. Rok później zespół wziął udział w programie Elżbiety Skrętkowskiej Szansa na sukces. Planowano kolejne występy, a nawet nagranie premierowego materiału. Niestety, po paru miesiącach Elżbieta Dmoch zrezygnowała z kontynuowania współpracy i zespół Dwa Plus Jeden ponownie się rozwiązał.

W 2005 roku Elżbiecie Dmoch i zespołowi Dwa Plus Jeden poświęcono jeden z odcinków programu Uwaga! emitowanego w stacji TVN. Jesienią tego samego roku ukazał się singel 2 Plus 1: Interpretacje 2005, na którym znalazły się cztery covery grupy w wykonaniu Marysi Sadowskiej, Reni Jusis, Kasi Klich i zespołu Goya. Na przełomie roku 2007 i 2008 planowano wydać album z serii Z Archiwum Polskiego Radia z niepublikowanymi utworami 2 plus 1, jednak wydanie to zostały wstrzymane. Latem 2008 Janusz i Elżbieta stali się bohaterami kolejnego programu: Taka miłość się nie zdarza na antenie TVN Style. W tym samym roku piosenka „Chodź, pomaluj mój świat” znalazła się na 56. miejscu w programie 66 niezapomnianych piosenek.

Skład zespołu

Janusz Kruk 1971 – 1992
Elżbieta Dmoch 1971 – 1999
Andrzej Rybiński 1971 – 1971
Andrzej Krzysztofik 1971 – 1976
Cezary Szlązak 1976 – 1999
Dariusz Sygitowicz 1998 – 1999
Michał Król 1998 – 1999

Cezary Szlązak przez pewien czas koncertował pod szyldem 2 plus 1 ze swoim zespołem i wokalistką Urszulą Blaszyńską. Użycie oryginalnej nazwy przez muzyka było niedozwolone – nazwa 2 plus 1 odnosi się tylko i wyłącznie do klasycznego składu grupy z lat 70. i 80.

Dyskografia:

1972: Nowy wspaniały świat
1975: Wyspa dzieci
1977: Aktor
1978: Teatr na drodze
1979: Irlandzki tancerz
1980: Easy Come, Easy Go
1981: Warsaw Nights
1983: Bez limitu
1985: Video
1986: Greatest Hits – Live
1989: Antidotum
1991: 18 Greatest Hits

teks źródłowy z wikipedii