28 lutego 2017

IRA

IRA (łac. gniew) – polski zespół rockowy założony w połowie listopada 1987 roku w Radomiu przez gitarzystę Kubę Płucisza. IRA to jeden z najpopularniejszych i najbardziej „kasowych” polskich zespołów grających łagodniejszą odmianę heavy metalu pierwszej połowy lat 90, mający na koncie trzy złote płyty i jedną platynową. Krążki Mój dom, 1993 rok oraz koncertowy IRA Live osiągnęły nakład sięgający wielu tysięcy egzemplarzy, co pozwoliło grupie błyskawicznie awansować do czołówki polskiego rocka. Dzięki takim sukcesom, zespół miał okazję występować na wielu największych festiwalach rockowych w kraju, m.in. trzykrotnie na Festiwalu w Jarocinie, na Przystanku Woodstock, oraz na Festiwalu Odjazdy. Utwory z płyt zadebiutowały na prestiżowej polskiej Liście przebojów Programu III Polskiego Radia.

W maju 1994 roku zespół jako jedyny spośród setki polskich zespołów rockowych został wybrany do supportowania Aerosmith. W drugiej połowie lat 90 nad zespołem zaczęły gromadzić się czarne chmury. Zespół zrezygnował ze swego charakterystycznego stylu. Grupa radykalnie zmieniła swoje oblicze. Płyta Znamię wydana we wrześniu 1994 roku była wyraźnym ukłonem w stronę mocniejszych brzmień, zahaczających nawet o thrash metal, co niezbyt przypadło fanom do gustu. Przez co zespół zaczął coraz mniej koncertować.

Wydana we wrześniu 1995 roku płyta Ogrody mimo iż jest powrotem do brzmień zbliżonych z krążka Mój dom nie przekonuje fanów grupy. Krążek nie spełnia oczekiwań muzyków. 1 września 1996 roku grupę opuszcza założyciel grupy Kuba Płucisz, a parę miesięcy później kapela zawiesza swoja działalność.

Zespół wrócił na polską scenę muzyczną pod koniec 2001 roku po siedmioletnim okresie spowodowanym zawieszeniem działalności. Od momentu powrotu na scenę grupa nagrała cztery studyjne albumy, oraz jeden koncertowy, który jest zapisem wielkiego jubileuszowego koncertu z okazji 15-lecia istnienia zespołu, który się odbył w 2003 roku w rodzinnym Radomiu w amfiteatrze. Nowe utwory grupy ponownie zagościły na krajowych listach przebojów. W listopadzie 2003 roku, grupa supportowała podczas dwóch koncertów w Polsce hardrockową grupę Def Leppard. W 2002 roku grupa została nominowana do nagrody Fryderyki 2002 za album Tu i Teraz, a dwa lata później za album Ogień. Obecnie zespół wciąż intensywnie koncertuje w całym kraju i po za jego granicami.
Grupa jak do tej pory sprzedała ponad 2 mln płyt w całej Polsce.

Pomysłodawcą nazwy zespołu był gitarzysta i założyciel kapeli Kuba Płucisz. Będąc jeszcze w liceum, bardzo interesował się językiem łacińskim. Nazwę „Ira”, która po łacinie oznacza „gniew”, „zło” wymyślił w 1981 roku dla swej ówczesnej amatorskiej kapeli. Chciał, aby nazwa składała się z trzech literek (gdyż w tamtym okresie był wielkim fanem heavymetalowego zespołu TSA) oraz żeby nazwę zespołu łatwo skandowało się na koncertach przez publiczność. Z początku zespół często podkreślał w wywiadach, iż to właśnie gniew jest dla nich energią potrzebną do grania muzyki rockowej.

Zespół dość często był mylnie kojarzony z Irlandzką Armią Republikańską, której skrót brzmi dokładnie tak samo jak nazwa zespołu. Z tego powodu został odwołany koncert zespołu w Londynie, który miał się odbyć w 2006 roku w ramach „Polish Festival London 2006”. Obawiano się, że nazwa zespołu zostanie źle odebrana i wywoła niepokój.

Początki 1987-1989

Początki zespołu sięgają 22 maja 1987 roku, kiedy to w radomskim klubie Mewa, wokalistę Artura Gadowskiego występującego ze swym zespołem Landrynki dla dziewczynki na „Przeglądzie Kapel Rockowych” wypatrzyli koledzy z zespołu gitarzysty Kuby Płucisza. Parę dni później Płucisz nagłaśniał imprezę w radomskim amfiteatrze, na której grał zespół Gadowskiego. Wtedy to Płucisz złożył młodemu wokaliście propozycję współpracy. Parę dni później Gadowski przyszedł na próbę do amfiteatru do Płucisza i przyjął propozycję współpracy.

W pierwszym składzie kapeli znaleźli się: Artur Gadowski (śpiew, gitara), Kuba Płucisz (gitara), Dariusz Grudzień (gitara basowa), (został ściągnięty do zespołu z Szydłowca przez Gadowskiego), Grzegorz Wawrzeńczuk (instrumenty klawiszowe) (do kapeli został ściągnięty przez ówczesną narzeczoną Gadowskiego, Barbarę), oraz perkusista Wojciech Owczarek który grał już w poprzednim zespole Płucisza w 1986 roku. Po skompletowaniu składu, zespół rozpoczął swoje pierwsze próby w radomskim amfiteatrze.

Jednym z pierwszych etapów muzycznych IRY był występ na „Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki” (OMPP) w Łodzi, do którego zespół zakwalifikował się w grudniu 1987 roku, a w styczniu 1988 zdobył swoje pierwsze wyróżnienie. Tam zespół zauważył Kuba Wojewódzki, dziennikarz pracujący wówczas dla III Programu Polskiego Radia. Właśnie dla tej rozgłośni IRA nagrała swoje pierwsze utwory. W lutym zespół odbywa swe pierwsze profesjonalne nagrania w Radiu Kielce. W kwietniu zespół wyjechał na „CCCP” na Festiwal „POK W MUP” w Jarosławiu gdzie również zdobył wyróżnienie. W maju IRA została laureatem „Złotej Dziesiątki” na finałach „OMPP” we Wrocławiu. W jury podczas tego przeglądu zasiadał m.in. Marek Niedźwiecki. Zespół miał także okazję nagrać dla telewizji balladę Zostań tu, z którą to wystąpił później na Festiwalu w Opolu.

Po tych sukcesach oraz zdobytych wyróżnieniach, zespół otrzymał zaproszenie na Festiwal w Opolu, który obchodził właśnie swoje 25-lecie. Był to pierwszy ważny koncert w historii zespołu. Odbył się on w czerwcu 1988 roku, IRA wykonała piosenkę Zostań tu i z rąk jurorów odebrała wyróżnienie, zarówno jako zespół jak i Gadowski jako wokalista, któremu przyznano nagrodę „Młody adept sztuki estradowej”, oraz pięć tysięcy złotych, które zespół otrzymał od ZASP.

W sierpniu 1988 roku, IRA pod okiem Rafała Paczkowskiego nagrała w warszawskim studiu S-4 dwa utwory. Były to: Zostań tu oraz Twój cały świat. W listopadzie zespół zaprezentował się na przeglądzie „Prezentacja-Estrada 88” gdzie zdobyła główną nagrodę i odebrała ją z rąk prof. A. Bardiniego. Jeszcze w tym samym miesiącu zaszła pierwsza zmiana w składzie zespołu. Grupę opuścił klawiszowiec Grzegorz Wawrzeńczyk, a w jego miejsce został przyjęty Tomasz Bracichowicz. W grudniu 1988 zespół wyrusza na koncerty po byłym ZSRR, gdzie grał w ramach imprezy „Międzynarodowym Festiwal Młodzieży Artystycznej Krajów Socjalistycznych Moskwa 88”. Koncerty odbyły się w Moskwie, Kownie oraz Wilnie. W kwietniu 1989 roku IRA ponownie nagrywała swoje utwory w studiu S-4, tym razem pod okiem Jarosława Regulskiego. Nagrano następujące utwory: Srebrne sny, Odsłoń twarz oraz Zostań tu. Utwory nagrano dla programu „Premie i Premiery”. Pobyt w studiu został sfinansowany przez TV. W czerwcu IRA ponownie wystąpiła na Festiwalu w Opolu, gdzie zagrała piosenkę Odsłoń twarz. Potem zespół otrzymał propozycję nagrania debiutanckiej płyty od firmy fonograficznej Pronit, i rozpoczął pracę nad nim.

Lata 1989-1990

Już przed samym nagrywaniem płyty, pojawiły się pierwsze problemy. Zespół chciał aby realizatorem nagrań był Jarosław Regulski, jednak właściciel studia, Walter Chełstowski nie mógł zapłacić żądanej kwoty przez Regulskiego, dlatego zespół postanowił oddać swoje pieniądze z diet i oszczędności.
Do sesji odbyło się tylko 10 sesji nagraniowych (związane to było z dość skromnym budżetem zespołu). Płyta nagrywana była w listopadzie 1989 roku. Zespół w studiu przebywał nieco ponad tydzień. Podczas nagrywania płyty, w studiu było tak zimno iż niemożliwe było nagranie perkusji, dlatego na płycie jest ona zastąpiona automatem.
Muzycy kończąc już nagrywanie płyty, nie byli zadowoleni z efektów swojej pracy. Premiera krążka odbyła się w grudniu 1989 roku. Ukazała się ona nakładem firmy Pronit z Pionek. Był to zbiór piosenek zdradzających fascynację komercyjną odmianą amerykańskiego heavy metalu spod znaku Bon Jovi i Mötley Crüe. Po zakończeniu sesji w zespole następuje kolejna zmiana personalna. Grupę opuszczają basista Dariusz Grudzień, którego zastępuje Piotr Sujka, oraz klawiszowiec Tomasz Bracichowicz, którego zastępuje Jarosław Zarychta[12]. Pierwszy z nich miał być tylko „chwilowym” basistą, jednak został w zespole na stałe. Debiutancka płyta nie odnosi żadnego sukcesu i przechodzi bez większego echa.

Na początku 1990 roku, IRA nagrała swój pierwszy teledysk, do utworu Wszystko mogę mieć. Utwór został wykonany w wersji angielskiej. Na przełomie kwietnia i maja 1990 roku IRA gra trasę koncertową po byłym ZSRR. IRA była jedyną kapelą rockową, która się znalazła na tamtej imprezie. Zespół wysłał Pagart. Zespół koncerty grał średnio dla 5000 tysięcy ludzi. W sierpniu 1990 roku, zespół zatrudnił drugiego gitarzystę Pawła Matrackiego, z którym to wystąpił już na Festiwalu w Sopocie, gdzie zaprezentował utwory Wszystko mogę mieć oraz Mów do mnie w wersjach angielskich.
Pod koniec 1990 roku pojawiły się już pierwsze szkice utworów na drugą płytę. Zespół po raz kolejny zaoszczędził pieniądze i wynajął studio S-4, w którym już wcześniej rejestrował swe utwory. Podczas wstępnych nagrań Kuba Płucisz po raz drugi spotkał gitarzystę Piotra Łukaszewskiego,(pierwszy raz spotkali się w 1989 roku na jednym z Przeglądów) który akurat nagrywał materiał na debiutancką płytę zespołu Skawalker. Wtedy to Płucisz zaoferował Łukaszewskiemu gościnny udział na płycie. Po około trzech odbytych wspólnie próbach, Łukaszewski ofertę współpracy przyjął. Zespół przystąpił do nagrywania.

Mój dom, 1993 rok, Live 1991-1993

W styczniu 1991 roku zespół oficjalnie opuszczają gitarzysta Paweł Matracki, zastępuje go Piotr Łukaszewski, który postanawia zostać w zespole na stałe, oraz klawiszowiec Jarosław Zarychta (od tej pory w zespole nie będzie już stałego klawiszowca).

W kwietniu 1991 roku zespół rozpoczyna sesję nagraniową do drugiego krążka. W roli producenta zespół zatrudnia Leszka Kamińskiego. Sesja odbywa się w warszawskim studiu S-4. Nagrania trwają niecały miesiąc, a to dlatego że szkice niektórych utworów były gotowe już na próbach pod koniec 1990 roku. Pod koniec kwietnia materiał na krążek jest już gotowy. Podczas sesji nagrany został także cover zespołu The Beatles Come together z gościnnym udziałem Grzegorza Kupczyka (voc, eks-Turbo, Non Iron, CETI), Czesława Niemena, Grzegorza Skawińskiego oraz Janusza „Johnyego” Pyzowskiego (voc, eks-TSA Evolution). Utwór miał się ukazać na płycie w formie bonusu, lecz ostatecznie do zamieszczenia go na krążku nie doszło. Parę utworów z krążka pochodzi z niezarejestrowanej twórczości zespołów Łukaszewskiego, stąd na okładce płyty wzięły się takie nazwiska jak Pyzowski czy Kraszewski. Firma LUZ zasponsorowała grupę, dzięki czemu do piosenek z albumu mogły powstać teledyski. W kręceniu brał udział również Kuba Wojewódzki. Premiera krążka Mój dom odbyła się w połowie czerwca 1991 roku. Ukazała się nakładem radomskiej firmy fonograficznej Kontakt, jednak ta parę tygodni po rozpoczęciu produkcji zrezygnowała z wydawania płyty. Zespół nawiązał współpracę z krakowską wytwórnią TOP Music, która wznowiła produkcję płyty, oraz w 1992 roku wydała reedycję pierwszej płyty, która tym razem ukazała się także na CD. Jak się okazało, album Mój dom staje się bestsellerem, jest jednym z najlepiej sprzedających się krążków, a utwory takie jak Mój dom czy Nadzieja nie opuszczają czołowych miejsc list przebojów. Krążek sprzedaje się w kilkunastotysięcznym nakładzie, zyskując najpierw miano złotej a następnie platynowej płyty. 3 sierpnia 1991 roku zespół zadebiutował na małej scenie na Festiwalu w Jarocinie, gdzie wykonał Mój dom, Bierz mnie oraz Come together z udziałem Pyzowskiego, Skawińskiego, Niemena oraz Hołdysa. IRA była także pierwszym zespołem, który w trudnych czasach początku lat 90. związał się ze sponsorami pomagającymi w zakupie dobrego sprzętu oraz finansowaniu trasy i nagrań. Głównym sponsorem grupy zostaje firma „Mustang Poland”. Rok 1991 IRA kończy z dorobkiem ponad 100 koncertów.

Na początku 1992 roku zespół wyrusza w trasę koncertową promującą płytę (trasa ta miała się już odbyć na przełomie czerwca i lipca 1991 roku, jednak w ostatniej chwili została odwołana). 7 marca w Sali Kongresowej w Warszawie odbywa się podsumowanie plebiscytu „Brum TOP”. IRA znajduje się w „trójce” najlepszych kapel. 1 maja zespół gra w nieistniejącym już dziś klubie Fugazi koncert w ramach imprezy „50 rock’n’roll”. 11 lipca wraz z m.in grupą Wilki, IRA gra koncert na warszawskiej Agrykoli przeciwko piractwu fonograficznemu. 8 sierpnia zespół ponownie gra koncert ja jarocińskim festiwalu. Prezentuje utwory Mój dom, Płonę, Bierz mnie, oraz Nadzieja. Zespół zaprezentował także covery, „Oni zaraz przyjdą tu” Breakoutu, „Come Together” Beatlesów oraz „Hey Joe” Jimiego Hendriksa. 19 września IRA zaprezentowała się podczas ostatniego dnia Festiwalu „Silmarile-Klejnoty polskiego Rocka”, gdzie wystąpiła obok takich gwiazd jak TSA czy Acid Drinkers. 7 listopada grupa zagrała jako support przed metalowym zespołem Paradise Lost oraz Tiamat, jak powiedział później w wywiadzie Gadowski, support tego pierwszego był stylową pomyłką.[19] Zespół pokazał się także podczas imprez „Brum Top” w Gdańsku oraz Warszawie. IRA kończy 1992 rok grając ponad 100 koncertów w całym kraju.

3 stycznia 1993 roku IRA występuje na koncercie WOŚP w warszawskim klubie Stodoła, który ma ogólnopolską transmisję, a piosenka Nadzieja staje się oficjalnym Hymnem akcji. Odbywa także trasę koncertową Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, wraz z Proletaryatem oraz Kobranocką. Podczas trasy został nagrany także specjalny singel z utworem Wiara, gdzie obok Gadowskiego zaśpiewali m.in. Czesław Niemen, Grzegorz Skawiński, Andrzej Krzywy, Maryla Rodowicz, Edyta Bartosiewicz i inne gwiazdy polskiej sceny muzycznej. Singel swą premierę ma w kwietniu 1993 roku. 7 marca odbyło się podsumowanie Festiwalu „Brum-TOP”, gdzie IRA zajęła 2 miejsce i zdobyła „srebrną płytę”

Po zakończeniu trasy koncertowej 20 stycznia, IRA rozpoczyna prace nad materiałem na trzeci krążek. W przedziale od 20 stycznia do 8 lutego powstają niemalże wszystkie utwory. Od 8 lutego do końca marca IRA nagrywa płytę w warszawskim studiu S-4. Ponownie produkcję i realizację albumu powierzono Leszkowi Kamińskiemu. Tym razem rolę naczelnego kompozytora przejmuje Piotr Łukaszewski, a Kuba Płucisz zajmuje się od tej pory sprawami organizacyjnymi grupy, aczkolwiek ciągle gra i komponuje. Zakłada także wraz z Waldemarem Najgrodzkim firmę fonograficzną Akar, która swoją siedzibę ma w Krakowie. Początkowo album miał nosić nazwę „Sex” (od jednego z utworów), lecz ostatecznie postanowiono zmienić nazwę na „1993 rok”.

Premiera kasety 1993 rok nastąpiła 16 kwietnia 1993 roku, natomiast CD zostało wydane pod koniec maja. Ponownie ukazała się ona nakładem firmy TOP Music. Tym razem zespół ponownie pokazał dobry warsztat komponowania melodyjnych i łatwo wpadających w ucho piosenek. Brzmienie krążka jest cięższe niż na poprzednim albumie, co jednak nie przeszkodziło w odniesieniu kolejnego wielkiego sukcesu. Utwory takie jak Sen, Sex, Wiara, Deszcz czy Wyznanie, ponownie szturmują czołowe miejsca list przebojów. Po premierze albumu, IRA ponownie wyrusza w trasę koncertową. RMF FM z okazji urodzinowego koncertu Gadowskiego, który się odbył 1 czerwca w Krakowie, wydaje specjalną kasetę, która zawiera materiał z krążka 1993 rok oraz utwór Wiara nagrany razem z gośćmi w formie bonusu.

23 czerwca IRA wystąpiła na Festiwalu w Opolu na „Dniu rocka”, gdzie zaprezentowała się obok takich zespołów jak Dżem, Oddział Zamknięty, Wilki, De Mono, Kult czy grupa Hey. IRA zaprezentowała swoje największe przeboje takie jak, Mój dom, Nadzieja, Sex, Deszcz, Bierz mnie. Koncert grupy cieszył się bardzo dużym zainteresowaniem, a publiczność chóralnie wraz z Gadowskim śpiewała utwory z repertuaru grupy.7 sierpnia po raz trzeci i jak na razie ostatni prezentuje się na Festiwalu w Jarocinie. Zespół prezentuje utwory z dwóch ostatnich albumów, w utworze Wiara z przemęczenia, wokalista Artur Gadowski zaczyna śpiewać utwór od drugiej zwrotki. Utwór Wiara został wykonany w duecie z Muńkiem Staszczykiem, który niespodziewanie wszedł na scenę podczas wykonywania utworu przez zespół. Także w 1993 roku, IRA pojawiła się na Międzynarodowym Zlocie motocyklistów „Mountain Bike Festival” w Myślcu k. Nowego Sącza, prezentując utwory z najnowszego krążka.

Jesienią 1993 roku, IRA daje specjalnie przygotowany koncert w warszawskim studiu telewizyjnym S-1, gdzie będzie rejestrować materiał na pierwszą płytę koncertową. Koncert odbył się mimo poważnych kłopotów zdrowotnych Gadowskiego. Koncert trwa ponad 1,5 godziny, a IRA znów udowadnia że na koncertach pokazuje wielką klasę.

20 listopada IRA gra na corocznie odbywającym się Festiwalu Odjazdy w katowickim Spodku. W połowie grudnia IRA wydaje wspomnianą już płytę IRA Live. Na krążku znalazło się 18 utworów, z czego 4 to covery, Oni zaraz przyjdą tu Breakoutu, Come together z repertuaru The Beatles, Hey Joe Jimiego Hendriksa, oraz Honky tonk woman The Rolling Stones. Podczas koncertu zagrano jeszcze Highway to hell AC/DC, Knocking On Heaven’s Door Boba Dylana, oraz Matyldę Testu, ale te utwory nie zostały zamieszczone na płycie. Wydawcą płyty była firma Akar, której współwłaścicielem był Kuba Płucisz. Także i ta płyta powtórzyła wielki sukces poprzednich dwóch krążków, zyskując w 1994 roku status złotej płyty. IRA kończy 1993 rok grając ponad 150 koncertów w całej Polsce.

„Znamię” rok 1994

Rok 1994 IRA rozpoczyna kolejną dawką koncertów. Zespół zagrał dla WOŚP w łódzkim klubie „West side” oraz w Radomiu na „Inwazji Mocy RMF”, oraz wraz z grupą Skawalker koncert „Remont” w warszawskiej Stodole. 23 kwietnia zespół pojawił się w studiu polskiego radia w Łodzi na koncercie z cyklu „Bez prądu”, gdzie wykonał utwory Mój dom, Nie zatrzymam się, California, Ona, Deszcz oraz Nadzieję w wersjach akustycznych. Gościnnie na koncercie w duecie z Gadowskim w dwóch utworach zaśpiewał wokalista Proletaryatu Tomasz „Oley” Olejnik. Kolejnym ważnym doświadczeniem muzycznym grupy był koncert w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, który się odbył 6 maja. Muzycy wystąpili na koncercie wraz z orkiestrą symfoniczną na koncercie „Dwa Światy”. W orkiestrowych aranżacjach Grzegorza Daronia, zespół wykonał utwory Deszcz, Bierz mnie oraz Mój dom. Był to pierwszy w Polsce oraz na świecie koncert, podczas którego grupy rockowe grały wraz z orkiestrą symfoniczną wykorzystując tylko instrumentarium akustyczne.29 maja IRA dała jeden z najważniejszych koncertów w swej historii. Spośród setki polskich zespołów rockowych została wybrana do supportowania zespołu Extreme oraz gwiazdy rocka zespołu Aerosmith. Koncert odbył się na stadionie Gwardii Warszawa. Mimo iż nagłośnienie koncertu IRY nie było najlepsze, to muzycy pozostawili po sobie dobre wrażenie, szczególnie na muzykach grupy Aerosmith. Sekcja rytmiczna grupy Aerosmith bacznie przypatrywała się występowi grupy, a przy okazji wizyty w „Radiu Wawa”, oglądała sprzęt oraz słuchała utworów radomskiej formacji. Podczas pobytu w „Ground Zero” zespół IRA został poproszony do stolika grupy Aerosmith, a sam Gadowski dużo rozmawiał z wokalistą grupy Stevenem Tylerem.Mick Jagger w wywiadzie dla radiowej III, stwierdza iż nie spodziewał się że w Europie ktoś gra tak po amerykańsku.Po zakończeniu trasy koncertowej, zespół cały lipiec oraz sierpień spędził w warszawskim studiu S-4, nagrywając materiał na nowy album. Produkcje oraz realizację krążka powierzono ponownie Leszkowi Kamińskiemu. 1 września 1994 roku, na rynku ukazuje się czwarty studyjny album zatytułowany Znamię. Koncert promocyjny odbywa się tego samego dnia w warszawskim klubie „Stodoła”. Krążek po raz ostatni ukazuje się nakładem firmy TOP Music. 9 września wytwórnia wydaje singel na który wybrano dwa utwory Znamię oraz Nie wierzę. Płyta ta jest wielkim zaskoczeniem nie tylko dla branży, ale także dla samych fanów grupy. Zespół postanowił radykalnie zmienić swoje oblicze i odejść od charakterystycznego hardrockowego stylu, na rzecz cięższych brzmień, momentami zahaczającymi nawet o hardcore i thrash metal. Na albumie znalazło się dziewięć premierowych kompozycji, oraz dwa bonusy koncertowe z 1993 roku. Do utworu Na zawsze wsamplowano cyfrową orkiestrę smyczkową pod batutą Macieja Świtońskiego. Jedną z głównych inspiracji muzycznych podczas nagrywania tego krążka były zespoły Metallica oraz Biohazard. W listopadzie 1994 roku, grupa odbiera z rąk wytwórni złotą płytę za album Znamię. Mimo tego sukcesu, płyta nie cieszy się już tak dużym powodzeniem jak poprzednie. Obniża ona znacznie wysoką dotychczas pozycję zespołu na rynku muzycznym, który właśnie przeżywał swoje największe sukcesy, i który zdążył przyzwyczaić fanów do charakterystycznego brzmienia. Na przełomie września i października grupa odbywa trasę promującą płytę. Podczas tej trasy, we wrześniu zespół występuję na hucznych obchodach 10-lecia istnienia grupy Piersi w Niemodlinie, jako gość specjalny. Grupa wystąpiła także we Wrocławiu na koncercie „Rewelacje 94”.

W tym samym okresie światło dzienne ujrzał dokument będący formą wywiadu z zespołem, w którym muzycy w formie monologów (przerywanych wypowiedziami ich przyjaciół) opowiadają o sobie i o IRZE. Ślad po tym filmie pojawił się także w serialu „Radio Romans” (odc.12) o nieistniejącej w rzeczywistości stacji radiowej w Trójmieście. W jednym z odcinków IRA pojawia się w studiu radiowym i informuje „radiosłuchaczy” o tym że właśnie nagrywa film o sobie.

Ostatecznie płyta Znamię okazuje się mało popularna, według fanów jest „za ostra”. Zespół zaczyna tracić na popularności (Dziś po latach muzycy w wywiadzie dla magazynu Teraz Rock przyznają jednak że, nagranie tak ostrej płyty było ciekawym i potrzebnym doświadczeniem w ich karierze). W tym samym roku, Gadowski zostaje nagrodzony przyznaniem mu tytułu „Symbol sexu 94” przez jeden z najpopularniejszych programów muzycznych „Rock Noc”. IRA kończy 1994 mając na koncie 76 koncertów w całym kraju.

Ogrody,zawieszenie działalności 1995-1996

Zespół w 1995 roku podpisał pięcioletni kontrakt z wytwórnią muzyczną „Zic-Zac” . Od 12 czerwca do 30 lipca zespół pracuje nad materiałem na nową piątą już studyjną płytę. Płyta została nagrana tradycyjnie już w warszawskim studiu S-4 przy współpracy z Leszkiem Kamińskim. 16 lipca IRA gości na pierwszej edycji I Przystanku Woodstock w Czymanowie, oraz wystąpiła w roli gwiazdy na „Marlboro Rock-in’95”. W jury podczas tego koncertu zasiadał gitarzysta grupy, Kuba Płucisz.

W sierpniu zespół zagrał tylko trzy koncerty, kiedy muzycy odpoczywali po sesji nagraniowej do płyty, Gadowski prowadzi w TV letni program „Fiks” robiony przez Jerzego Grabowskiego. Przed wydaniem płyty, zespół wydał singel na który wybrano piosenkę „Światło we mgle” oraz „Jeden”. Do pierwszej z nich powstał również teledysk. 28 września 1995 roku swą premierę ma płyta Ogrody. Muzycy na tej płycie próbowali powrócić do brzmienia zbliżonego z albumu Mój dom.Koncert promujący płytę odbył się w warszawskim klubie „Tango”. . Potem zespół rusza w trasę koncertową. Niestety ani trasa, ani płyta nie przekonują fanów, poza dwiema piosenkami „Światło we mgle” i „Jestem obcy”, krążek przechodzi bez echa, nie odnosząc większego sukcesu, zespół czuje się wypalony. na skutek nieporozumień w zespole, IRĘ po ośmiu latach grania 1 września 1996 roku opuszcza jej założyciel, gitarzysta i manager Kuba Płucisz. Od tego czasu IRA sporadycznie jeszcze koncertowała w składzie czteroosobowym. 19 lipca do zespołu zaproszono w miejsce Płucisza, Jacka Owczarka z zespołu Extravaganzy. Ostatecznie muzycy uznali jednak że dalsze koncertowanie nie ma sensu i oficjalnie ogłaszają zawieszenie działalności.

Artur Gadowski solo 1996-2000

Po zawieszeniu działalności przez zespół, Gadowski wraz z Łukaszewskim, Sujką, Owczarkiem i kilkoma innymi muzykami rozpoczyna karierę solową. W 1996 roku wokalista podpisuje kontrakt z wytwórnią fonograficzną BMG. Pierwszy album Gadowskiego miał ukazać się w październiku 1996 roku, ale materiał nagrany na płytę nie spełnił oczekiwań wokalisty. Taśmy z nagranym materiałem wylądowały w koszu. W kwietniu 1997 roku Gadowski, na specjalne zaproszenie Marka Kościkiewicza zaśpiewał piosenkę Szczęśliwego Nowego Jorku, która stała się piosenką przewodnią filmu o tym samym tytule. Kompozytorem oraz autorem tekstu był Marek Kościkiewicz. We wrześniu Gadowski zdecydował się podjąć drugą próbę nagrania płyty. Tym razem udaną. Efektem jest album Artur Gadowski, wydany 20 kwietnia 1998 roku. Na krążek trafiło 10 kompozycji z 30 nagranych, w tym jedna piosenka z poprzedniej sesji z 1996 roku Wszystko jedno jak. Z krążka pochodzą takie hity jak Ona jest ze snu czy Szczęśliwego Nowego Jorku. Singlami promującymi płytę były piosenki: „Na kredyt”, „Ona jest ze snu”, „Szczęśliwego Nowego Jorku”. Dwie ostatnie są najbardziej znanymi piosenkami Gadowskiego, którymi podbił listy przebojów. W maju IRA koncertowała w USA na festiwalu Polonijnym w Chicago dla WOŚP na specjalne zaproszenie Owsiaka, oraz w klubach w Nowym Jorku, New Jersey w czteroosobowym składzie: Gadowski, Sujka, Owczarek oraz Tomasz Czyżewski. 25 czerwca 1998 roku Gadowski wraz z zespołem wystąpił na Festiwalu w Opolu, gdzie zaprezentował piosenki „Na kredyt” oraz „Szczęśliwego Nowego Jorku”. Również podczas tego festiwalu Gadowski wykonał piosenkę Czerwonych Gitar „Biały krzyż”. Według opinii wielu ludzi (organizatorzy, ludzie obecni podczas koncertu) było to najlepsze wykonanie tamtego wieczoru. 6 września Gadowski wraz ze swoim zespołem wykonał w programie „MDM po godzinach” akustyczną wersję Inwokacji. 26 września Gadowski zaśpiewał w duecie z Anną Marią Jopek piosenkę na benefisie George’a Gershwina, natomiast dwa dni później wykonał „Mszę beatową” na benefisie Katarzyny Geartner w krakowskim teatrze STU. 30 września Gadowski wystąpił w roli supportu przed gwiazdą zespołu Queen gitarzystą Brianem Mayem w warszawskiej „Stodole”. 1 maja 1999 roku, Gadowski wykonał piosenkę „Trzynasty” na benefisie Poznakowskiego, a 16 grudnia wystąpił wraz ze Zbigniewem Hołdysem w Sali Kongresowej, gdzie wykonał „Niewiele Ci mogę dać”, oraz „Autobiografię” z repertuaru zespołu Perfect.
W lutym 2000 roku Gadowski zajął się oprawą muzyczną do programów „Ferie z 2”, „Mogę wszystko” oraz „Wakacje z 2”. 20 marca były frontman IRY wydał swą drugą solową płytę zatytułowaną G.A.D.. Autorem tekstów był Krzysztof Jaryczewski znany z występów w Oddziale Zamkniętym, a kompozytorem Mark Tysper, szwedzki producent. 27 oraz 28 marca Gadowski grał jako support przed Joe Cockerem w Warszawie oraz Poznaniu. W kwietniu ukazała się jeszcze limitowana edycja płyty G.A.D., która zawierała dodatkowo dołączone w formie singla akustyczne wersje piosenek „Inny wymiar”, „Stoisz obok mnie”, „Poziom wód”, „Wish You were here” z repertuaru grupy Pink Floyd, oraz „What a wounderful world” z repertuaru Louisa Amstronga. Niestety z powodu dość słabego zainteresowania płytą, oraz niezbyt dużą ilością koncertowania Gadowski, Sujka oraz Owczarek zmuszeni sytuacją materialną wyruszają w 2000 roku do Ameryki do pracy na budowie, (źródło: wywiad z IRA Teraz Rock – 1 IV 2004) w wolnych chwilach ćwicząc stary repertuar IRY już bez Płucisza który zerwał z muzyką, oraz Łukaszewskiego, który założył własny zespół KarmaComa (obecnie od 2002 roku Ptaky). Na przełomie maja i czerwca Gadowski koncertował wraz ze Zbigniewem Hołdysem w USA. W sierpniu 2000 roku sztab olimpijski zatwierdził hymn polskiej reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Sydney. Utwór „Najlepsi z najlepszych” Gadowski nagrał wspólnie z Grzegorzem Markowskim oraz Ryszardem Rynkowskim.

26 listopada Gadowski miał zostać nowym wokalistą Oddziału Zamkniętego, oraz nagrać nową płytę ale jak się okazało 21 grudnia jednak nim nie został. Z Gadowskim został nagrany jedynie utwór „Niepotrzebnie”, który znalazł się później na płycie OZ Co na to ludzie? (źródło: Oficjalna strona zespołu) 4 stycznia 2001 roku, Gadowski wziął udział w nagraniu piosenki „Serce Sercu” wraz z grupą Ha-Dwa-O, Małgorzatą Ostrowską oraz innymi muzykami. Piosenka miała wspierać WOŚP.

Reaktywacja rok 2001

W sierpniu 2001 roku następuję tzw. „Amerykański come back IRY”. Podczas pobytu w USA Sujka, Owczarek oraz Gadowski czyli ponad połowa oryginalnego składu IRY ćwiczy stary repertuar zespołu. Do grupy dołącza gitarzysta Tomasz Ciastko (znany m.in. z współpracy z Hołdysem) i zespół zaczyna koncertować po Stanach już jako IRA. Po powrocie do kraju grupa wyrusza w trasę liczącą 13 miejscowości w kraju pod hasłem „Wracamy!”. Jesienią 2001 roku IRA przystępuje do pracy nad kolejną płytą. W składzie prócz Gadowskiego, Sujki oraz Owczarka znalazł się gitarzysta Zbigniew Suski (Szymon Wydra & Carpe Diem obecnie). 21 marca 2002 roku ma miejsce „Zjazd gwiazd” w warszawskiej „Stodole”, gdzie IRA wraz z Kobranocką oraz Sztywnym Palem Azji serwują fanom powrót do przeszłości. Później IRA daje już koncerty w całym kraju, w zarówno dużych jak i mniejszych miejscowościach.

Tu i Teraz,Ogień,Live 15-lecie 2002-2006

25 kwietnia wychodzi pierwszy singel zespołu z piosenką Mocny, z którym to zespół 29 maja 2002 roku występuje na Festiwalu w Opolu w konkursie Premiery.
13 lipca w Żywcu ma miejsce pierwszy Oficjalny Zlot Fanów Zespołu po reaktywacji grupy, natomiast 5 dni później wychodzi drugi singel, tym razem z piosenką Bez Ciebie znikam. W końcu w 12 sierpnia 2002 roku wychodzi płyta Tu i Teraz. Płyta ma spokojniejsze brzmienie porównując ją do do poprzednich płyt IRY. Od wydania krążka IRA jest niemal cały czas w trasie. 10 listopada Gadowski zostaje producentem płyty zespołu Szymon Wydra & Carpe Diem. 15 grudnia IRA jest muzycznym gościem popularnego programu Szansa na sukces. Na początku 2003 roku zespół decyduje się opuścić gitarzysta Zbigniew Suski. Zespół zasilają trzej nowi gitarzyści: Sebastian Piekarek, Maciej Gładysz oraz Marcin Bracichowicz (ten ostatni gra na stałe). W lutym zespół zostaje nominowany do nagrody „Fryderyk” w kategorii „Album roku rock”. W maju Gadowski wraz z zespołem gościnnie wystąpił na debiutanckiej płycie Eweliny Flinty śpiewając z nią w duecie utwór z repertuaru IRY „Nadzieja”. W utworze tym gościnnie na gitarze wystąpił eks-gitarzysta IRY Piotr Łukaszewski. 20 lipca w Zawierciu odbywa się kolejny Oficjalny Zlot Fanów zespołu. 25 września 2003 roku IRA daje specjalnie przygotowany koncert jubileuszowy z okazji 15-lecia zespołu. Koncert odbył się w rodzinnym Radomiu w amfiteatrze. IRA dała ponad 3 godzinny show, na którym prócz swych przebojów zaprezentowała także nowe utwory, które były przygotowywane na nową płytę, oraz 3 covery Highway to hell AC/DC, Oni zaraz przyjdą tu Breakout, oraz Venus zespołu Shocking Blue. Na koncercie było obecnych ponad 8 tysięcy fanów z całej Polski. 15 i 16 listopada IRA gra jako support przed zespołem Def Leppard w katowickim spodku, oraz na warszawskim Torwarze. 2 lutego 2004 roku IRA realizuje w Gliwicach swój najnowszy teledysk do piosenki „Ikar”. Przy kręceniu teledysku są obecni również fani z fan clubu „FC Mocni”. Singel „Ikar” swą premierę ma 8 marca 2004 roku.
29 marca wychodzi kolejna płyta IRY Ogień. Zespół zdecydowanie powrócił tym brzmieniem do swoich korzeni (charakterystyczne mocne gitarowe granie). Od premiery płyty IRA gra niemalże na okrągło koncerty w całym kraju. 21 czerwca wychodzi drugi singel, na który wybrano balladę Nie ma niepotrzebnych. 30 lipca w Toruniu ma miejsce kolejny Oficjalny Zlot Fanów zespołu. 20 sierpnia Gadowski występuje na Festiwalu w Sopocie śpiewając utwór Czesława Niemena „Włóczęga”. 9 października IRA po raz kolejny gra na corocznym koncercie „Kotan Day” w Warszawie, a piosenka „Nie ma niepotrzebnych” staje się oficjalnym hymnem tamtej akcji. 18 października swą premierę ma kolejny singel, na który wybrano cover Venus który zarazem jest zapowiedzią płyty Live z 15-lecia zespołu. 22 listopada 2004 roku wychodzi płyta z zapisem jubileuszowego koncertu w Radomiu. Wydawnictwo zawiera 2 płyty CD oraz jedną DVD. W grudniu 2004 roku IRA gra na imprezie sylwestrowej w Radomiu.

9 stycznia zespół tradycyjnie już gra na koncercie WOŚP. W czerwcu 2005 roku IRĘ oficjalnie opuszczają Sebastian Piekarek oraz Maciej Gładysz – zastępuje ich od 27 czerwca Piotr Konca. 6 sierpnia w Sławie odbywa się kolejny już Oficjalny Zlot Fanów zespołu. 9 września Gadowski zaśpiewał na koncercie z okazji Jubileuszu Pracy Artystycznej Ryszarda Wolbacha, gdzie zaprezentował utwory z solowych płyt. Po zdobyciu przez polskie siatkarki tytułu mistrzyń Europy Artur Gadowski wraz z zespołem komponuje dla nich nową wersję „Ona jest ze snu”. Kilka wersji nowej piosenki zostaje wykorzystanych w reportażu TVP „Złoty Sen”. 18 października Gadowski przechodzi pomyślnie operację tarczycy. W trakcie gdy wokalista wypoczywa w domu, zespół komponuje już nowe utwory na nową płytę.
Rok 2006 to kolejne 60 koncertów zespołu. Rozpoczęty w styczniu od WOŚP, poprzez liczne koncerty klubowe, studenckie juwenalia i udział w imprezie Lato z Radiem. Oprócz tego 15 lipca zespół wystąpił na Festiwalu Rockowym „Union of Rock” w Węgorzewie gdzie zaprezentował się z dobrej strony, tradycyjnie pojawił się w Warszawie na koncercie poświęconym pamięci Marka Kotańskiego – „Kotan Day”. Zespół zagrał także na Festiwalu Rockowym „GISO Rock Festival” który odbył się 25 sierpnia na stadionie w Dębnie. IRA miała zagrać przed główną gwiazdą festiwalu, zespołem Reamonn, lecz artyści w ostatniej chwili odwołali swój przyjazd, tak więc IRA była gwiazdą wieczoru. 14 października w krakowskim klubie „Studio” zespół świętował swoje 18 urodziny. Oprócz fanów pojawili się Ewelina Flinta i wcześniejsi gitarzyści: Maciej Gładysz i Sebastian Piekarek z utworzonym zespołem Seba. Podczas koncertu można było usłyszeć niegrane od bardzo dawna utwory „Ona i On” z solowej płyty Gadowskiego oraz „Wish You Were Here” z repertuaru Pink Floyd. 11 listopada IRA zagrała wraz z zespołem Pudelsi oraz Kobranocką podczas koncertu „Wolność nie jedno ma imię” który odbył się w Krakowie. Natomiast 25 listopada IRA wystąpiła na „Międzynarodowym Festiwalu Camerimage” w Łodzi. Kolejny udany rok IRA zakończyła sylwestrowym koncertem w Rzeszowie.

Londyn 08:15 2007-obecnie

Od 22 stycznia 2007 roku zespół intensywnie pracował nad materiałem na nową płytę. Płyta była nagrywana w radomskim studiu „K & K Studio”. W międzyczasie zespół tradycyjnie już koncertuje. 3 marca Gadowski wraz z Szymonem Wydrą, Anią Wyszkoni, Patrycją Markowską oraz Halinką Mlynkovą zaśpiewał we Wrocławskiej Hali Ludowej „Hymn Gwiazd” podczas meczu Gwiazd koszykówki Północ-Południe. Gadowski zaśpiewał także w duecie na debiutanckiej płycie Human eks-gitarzysty IRY Sebastiana Piekarka. Premiera krążka odbyła się 16 kwietnia w warszawskim „Hard Rock Cafe”. 21 kwietnia IRA zagrała koncert w Łodzi podczas imprezy „Bieg ulicą Piotrkowską”. Prócz IRY na scenie zagrał również m.in. zespół Lady Pank. W samym biegu ul. Piotrkowską wziął również udział Artur Gadowski. 5 maja] IRA zagrała na „Majówce 2007” we Wrocławiu na Polach Marsowych. Prócz IRY wystąpił min. również zespół Dżem. 23 maja w Warszawie zespół nagrywał swój najnowszy teledysk do piosenki „Trochę wolniej” która jest pierwszym singlem promującym nową płytę zespołu. 1 czerwca zespół zagrał dość nietypowy koncert, mianowicie wystąpił na szczycie 90-metrowego płonącego wieżowca we Wrocławiu. Koncert odbył się pod hasłem „ROCK kruszy mury”. Organizatorem koncertu było Radio Wrocław. Po koncercie najwyższy budynek na Dolnym Śląsku przestał istnieć. Gadowski wystąpił także w teledysku zespołu Sebastiana Piekarka do piosenki „Bruk”, która stała się kolejnym singlem. 16 czerwca Gadowski wziął udział w charytatywnym koncercie „Zaczarowana piosenka” który od kilku lat prowadzi Anna Dymna. W koncercie tym udział biorą niepełnosprawne dzieci, które śpiewają utwory ze swoimi ulubionymi wykonawcami. Koncert odbył się jak co roku na krakowskim rynku. Trzy dni później Gadowski wystąpił w rzeszowskiej hali „Podpromie” na Festiwalu pamięci Tadeusza Nalepy i Miry Kubasińskiej, znanych z zespołu Breakout. 1 sierpnia zespół zagrał na koncercie charytatywnym „Nadzieja to my” który odbył się w Częstochowie. IRA wykonała piosenkę Nadzieja”. 11 sierpnia, tym razem w Dąbrowie Górniczej odbył się kolejny Oficjalny Zlot Fanów 2007. Zespół związał się także z wytwórnią fonograficzną „Ql Music” która jest wydawcą krążka Londyn 08:15. 31 sierpnia odbyła się premiera płyty Londyn 08:15. Album ma zdecydowanie lżejsze brzmienie w porównaniu do ostatniej płyty, ale mimo to utrzymany jest w melodyjnym rockowym klimacie. Już po trzech dniach od premiery krążek był najlepiej sprzedawaną płytą w Empikach. 19 października zespół wystąpił na specjalnym koncercie, zorganizowanym na Muzycznej Scenie Empiku w Warszawie. Zespół zaprezentował publiczności 14 utworów, w tym utwory z najnowszego krążka Gdyby tak, Głaz, Trochę wolniej oraz Czy nie ma już nic?. 22 października odbyła się premiera drugiego singla na który wybrano utwór Londyn 08:15. Singel podobnie jak i Trochę wolniej został wydany jedynie elektronicznie.
Rok 2008 zespół IRA rozpoczął koncertem dla WOŚP w Myszkowie.

Brzmienie zespołu

W początkowej fazie istnienia zespołu IRA, wyraźnie widoczny był wpływ oraz fascynacja takimi zespołami jak Bon Jovi czy Mötley Crüe. Sami muzycy często w wywiadach podkreślali iż w tamtych czasach, muzyka która znalazła się na debiutanckim krążku grupy, nie była zbyt popularna. Słuchano wtedy głównie punka lub undergroundu. W grudniu 1989 roku zespół wydał swoją debiutancką płytę. Zawierała ona zbiór piosenek rażących komercyjną odmianą amerykańskiego heavy metalu spod znaku Bon Jovi. Album nie odniósł żadnego spektakularnego sukcesu, cechowała go dość amatorska produkcja oraz realizacja.

W czerwcu 1991 roku, czyli dwa lata po niezbyt udanym debiutanckim krążku, zespół wydał swój drugi krążek Mój dom. Był to album zupełnie inny od swej poprzedniczki. Przede wszystkim widać po brzmieniu krążka inspirację m.in. Guns N’Roses, gdzie zespół łącząc melodyjnego rock’n’rolla z amerykańskim rockiem oraz hard rockiem wypracował swój własny charakterystyczny styl. Album cechuje duża różnorodność, od utworów brzmiących niemalże heavy metalowo po klasyczne rockowe ballady. Z pewnością duży wkład w to miał gitarzysta grupy Piotr Łukaszewski, który dołączając do zespołu pod koniec 1990 roku, wprowadził go w najnowszy styl techniki nagrywania, oraz sprzętu. Album w całości został nagrany w warszawskim studiu S-4 pod okiem producenta Leszka Kamińskiego. Gościnnie w utworze Come together wystąpili Czesław Niemen, Grzegorz Skawiński, Grzegorz Kupczyk oraz Janusz „Johny” Pyzowski.

Trzeci krążek zespołu zatytułowany po prostu 1993 nie przynosi żadnej radykalnej zmiany stylu. Brzmienie utworów stało się nieco cięższe, w porównaniu do poprzedniej płyty, utwory są ciekawiej rozbudowane. Podobnie jak i na albumie Mój dom także i na tym krążku utwory cechuje dość duża różnorodność. Od heavy metalowo brzmiącego Szatana skończywszy na rockowej balladzie Wiara połączonej z dźwiękami fortepianu. Gościnnie w tym utworze wystąpił Tomasz Bracichowicz, muzyk z drugiego składu grupy z 1989 roku. Krążek godnie powtórzył sukces płyty Mój dom, zyskując status złotej płyty.

Czwarty krążek grupy zatytułowany Znamię przynosi radykalną zmianę. Zespół postanawia odejść z dotychczasowego charakterystycznego stylu, i zmierza w zupełnie nowym kierunku. Utwory zawarte na płycie zyskują na ciężkości oraz drapieżności, zahaczając swym brzmieniem nawet o thrash metal oraz hardcore. Utwory w porównaniu do poprzednich dokonań są bardziej rozbudowane. Zespół na dobre rezygnuje także z klasycznych rockowych ballad. W muzyce zespołu widać fascynację takimi zespołami jak Led Zeppelin, Biohazard czy Metallica. Krążek ten znacznie obniżył wysokie loty zespołu, a u niektórych fanów nie uzyskał akceptacji, ze względu iż był „za ostry”. Dziś na koncertach utwory z tego albumu najczęściej są pomijane.

Krążek Ogrody wydany we wrześniu 1995 roku, to swoista próba powrotu do sprawdzonych rozwiązań z płyty Mój dom. Utwory znów stają się bardziej melodyjne, powracają także klasyczne rockowe ballady. Zespół sięga po stare instrumenty w celu uzyskania jak najbardziej wiarygodnego klasycznego rockowego brzmienia. Płyta jednak sprzedaje się dość słabo, nie potrafi przekonać do siebie fanów. Brak jest także wyrazistych przebojów, tak jak to miało miejsce przy poprzednich płytach. Nie pomaga także dwumiesięczna trasa promująca płytę. Album ostatecznie okazuje się „niewypałem” i na skutek porażki związanej z jego sprzedażą, grupa zawiesza swoją działalność na siedem lat.
Gitarzysta grupy Marcin Bracichowicz podczas koncertu w 2007 roku
Wydana w 2002 roku po siedmioletniej przerwie płyta Tu i Teraz to jak dotąd najlżejsza płyta w historii zespołu. Panuje na niej połączenie popu z melodyjnym rockiem. Zespół na dobre odchodzi od swego dawnego charakterystycznego stylu. Wśród 14 utworów zawartych na płycie, w żadnym nie ma także solówki gitarowej. Płyta zostaje nagrana już bez gitarzystów Płucisza oraz Łukaszewskiego. Ich miejsce zajmuje radomski gitarzysta Zbigniew Suski. Mimo to płyta pozyskuje wielu nowych fanów grupy i cieszy się sporym powodzeniem.
Wydana w 2004 roku płyta Ogień, to już zdecydowany zwrot w stronę muzycznych korzeni zespołu. Panuje na niej charakterystyczne dla zespołu mocne gitarowe niemalże hardrockowe brzmienie. Utwory ponownie zyskują na ciężkości brzmienia. Nie brakuje także miejsca dla ballad, z których zespół szczególnie zasłynął w pierwszej połowie lat 90-dziesiątych. Po raz pierwszy w swej historii płyta zostaje nagrana z udziałem trzech gitarzystów. Utwory z krążka cieszą się dużym powodzeniem na listach przebojów, a sama płyta zbiera pochlebne recenzje i cieszy się dużą popularnością. Utwór „Parę chwil” staję się utworem przewodnim serialu Egzamin z życia, a ballada Nie ma niepotrzebnych oficjalnym hymnem akcji Kotan Day 2004.

Po trzech latach przerwy zespół wydaje kolejny album studyjny, zatytułowany Londyn 08:15. Krążek zostaje nagrany z nowym gitarzystą Piotrem Koncą. Tym razem brzmienie ponowie zostaje złagodzone, utwory zawarte na albumie są różnorodne. Grupa ponownie odchodzi od swojego charakterystycznego mocnego brzmienia,na rzecz utworów bliższych brzmieniu z kręgu pop oraz pop-rock .Produkcją krążka zajmują się radomscy muzycy Maciej Prusiński oraz Piotr Matysiak. Album wzbudza mieszane uczucia wśród fanów. Jedni zarzucają grupie komercjalizację,i odejście od dawnego stylu, inni natomiast są zadowoleni z płyty. Klimat zawarty na tym albumie, nawiązującego swym brzmieniem do klimatu jaki panował na płycie Tu i Teraz z 2002 roku.

Skład zespołu w poszczególnych latach

1987
Artur Gadowski – śpiew, gitara
Kuba Płucisz – gitara elektryczna
Dariusz Grudzień – gitara basowa
Grzegorz Wawrzeńczuk – instrumenty klawiszowe
Wojciech Owczarek – perkusja

1988
Artur Gadowski – śpiew
Kuba Płucisz – gitara elektryczna
Dariusz Grudzień – gitara basowa
Tomasz Bracichowicz – instrumenty klawiszowe
Wojciech Owczarek – perkusja

1989
Artur Gadowski – śpiew
Kuba Płucisz – gitara elektryczna
Piotr Sujka – gitara basowa
Jarosław Zarychta – instrumenty klawiszowe
Wojciech Owczarek – perkusja

1990
Artur Gadowski – śpiew
Kuba Płucisz – gitara elektryczna
Paweł Matracki – gitara elektryczna
Piotr Sujka – gitara basowa
Jarosław Zarychta – instrumenty klawiszowe
Wojciech Owczarek – perkusja

1991 – 1996
Artur Gadowski – śpiew
Kuba Płucisz – gitara rytmiczna
Piotr Łukaszewski – gitara prowadząca
Piotr Sujka – gitara basowa
Wojciech Owczarek – perkusja

1997
Artur Gadowski – śpiew
Jacek Owczarek – gitara rytmiczna
Piotr Łukaszewski – gitara prowadząca
Piotr Sujka – gitara basowa
Wojciech Owczarek – perkusja

1998
Artur Gadowski – śpiew
Kuba Płucisz – gitara elektryczna
Tomasz Czyżewski – gitara elektryczna
Piotr Sujka – gitara basowa
Wojciech Owczarek – perkusja

2001
Artur Gadowski – śpiew, gitara
Tomasz Ciastko – gitara rytmiczna
Piotr Sujka – gitara basowa
Wojciech Owczarek – perkusja

2001 – 2003
Artur Gadowski – śpiew
Zbigniew Suski – gitara elektryczna
Piotr Sujka – gitara basowa
Wojciech Owczarek – perkusja

2003-2005
Artur Gadowski – śpiew
Piotr Sujka – gitara basowa
Wojciech Owczarek – perkusja
Marcin Bracichowicz – gitara elektryczna
Sebastian Piekarek – gitara elektryczna
Maciej Gładysz – gitara elektryczna

od 2005
Artur Gadowski – śpiew
Piotr Sujka – gitara basowa
Wojciech Owczarek – perkusja
Marcin Bracichowicz – gitara elektryczna
Piotr Konca – gitara elektryczna

Gościnnie na płytach występowali z zespołem

Grzegorz Skawiński – śpiew na płycie Mój dom
Grzegorz Kupczyk – śpiew na płycie Mój dom
Czesław Niemen – śpiew na płycie Mój dom
Janusz Pyzowski – śpiew na płycie Mój dom
Tomasz Bracichowicz – fortepian na płytach: 1993 rok oraz Live 15-lecie
Maciej Świtoński – instrumenty klawiszowe – płyta Znamię – orkiestra smyczkowa w utworze Na zawsze
Sławomir Piwowar – instrumenty klawiszowe – płyta Ogrody
Lech „Groszek” Grochala – instrumenty perkusyjne – płyta Ogrody
Mariusz Noskowiak – instrumenty klawiszowe, gitara akustyczna, chórki – płyta Tu i Teraz
Przemek Momot – perkusja, programowanie – płyta Tu i Teraz
Wojtek Garwoliński – gitara – płyta Tu i Teraz
Wojtek Olszak – instrumenty klawiszowe, programowanie – płyta Tu i Teraz
Sławomir Urbański, (Blenders) – gitara basowa – płyta Tu i Teraz
Irek Wojtczak – instrumenty klawiszowe – płyta Tu i Teraz
Patrycja Kujawska, Karolina Polanowska, Grażka Graczyk – chórki – płyta Tu i Teraz
Łukasz Moskal – instrumenty perkusyjne – płyta Ogień
Marcin Trojanowicz – instrumenty klawiszowe, programowanie – płyta Ogień
Zbigniew Hołdys – gitara na płycie Live 15-lecie
Piotr Matysiak – instrumenty perkusyjne – płyta Londyn 08:15
Maciej Prusiński – chórki – płyta Londyn 08:15

Muzycy występujący podczas koncertów
Tomasz Ciastko – gitara – podczas koncertów w USA i Kanadzie w 2001 roku
Jacek Owczarek – gitara – w miejsce Płucisza podczas sporadycznych występów w 1997
Tomasz Czyżewski – gitara elektryczna – podczas koncertów w USA w 1998 oraz jako sideman podczas koncertów w 1992/1993.

Dyskografia

Albumy studyjne

1989 – IRA
1991 – Mój dom
1993 – 1993 rok
1994 – Znamię
1995 – Ogrody
2002 – Tu i Teraz
2004 – Ogień
2007 – Londyn 08:15
2009 – 9
2013 – X
2016 – My

Albumy koncertowe
1993 – IRA Live
2004 – Live 15-lecie

Single
1993: – „Wiara”
1994: – „Znamię”
1994: – „Nie wierzę”
1995: – „Światło we mgle”
1995: – „Jeden”
2002: – „Mocny”
2002: – „Bez Ciebie znikam”
2003: – „Supertajna lista pytań”
2004: – „Ikar”
2004: – „Nie ma niepotrzebnych”
2004: – „Venus”
2005: – „Parę chwil”
2007: – „Trochę wolniej”
2007: – „Londyn 08:15”
2009: – „Dobry czas”
2009: – „To, co na zawsze”
2009: – „Mój Bóg”
2010: – „Nie daj mi odejść”
2010: – „Dlaczego nic”

Nagrody i wyróżnienia
1988 – Wyróżnienie podczas występu na „OMPP” w Łodzi
1988 – Wyróżnienie „CCCP” na Festiwal „POK W MUP” w Jarosławiu
1988 – Laureat „złotej dziesiątki” podczas OMPP we Wrocławiu
1988 – Wyróżnienie za utwór Zostań tu podczas występu na Festiwalu w Opolu
1988 – Główna nagroda podczas występu na „Prezentacja-Estrada 88”. Odebranie nagrody z rąk prof. A.Bardiniego
1992 – Podsumowanie plebiscytu „Brum-TOP”. IRA znalazła się w trójce najlepszych kapel
1992 – Złota oraz platynowa płyta za album Mój dom
1993 – „Srebrna płyta” i zajęcie 2 miejsca w plebiscycie „OTTO 92”
1993 – Złota płyta za album 1993 rok
1993 – W podsumowaniu plebiscytu zorganizowanego przez magazyn Gitara i bas płyta 1993 rok zajęła drugie miejsce w kategorii „Najlepsza płyta gitarowa – Rock”
1994 – Złote płyty za albumy IRA Live oraz Znamię
1994 – W podsumowaniu plebiscytu zorganizowanego przez magazyn Gitara i bas płyta Znamię zajęła czwarte miejsce w kategorii „Najlepsza płyta gitarowa – Rock”
2002 – Nominacja do nagrody Fryderyki 2002 w kategorii Album Roku – Rock za płytę Tu i Teraz
2002 – Nominacja do nagrody „Polskie Internetowe Nagrody Muzyczne 2002” w kategorii „Płyta roku”, „Przebój”, „Wokalista”, „Zespół”
2004 – Nominacja do nagrody Fryderyki 2004 w kategorii Album Roku – Rock za płytę Ogień
2005 – Teledysk do utworu Parę chwil nominowany do najlepszej 10 teledysków 2005 roku przez portal Interia.pl
2007 – Album Londyn 08:15 zajął 10 miejsce w kategorii „Płyta Roku” w zestawieniu miesięcznika Teraz Rock
2008 – Nominacja do nagrody Superjedynki 2008 w kategoriach: „Zespół roku”, „Przebój roku” oraz „Płyta roku”

Covery
W repertuarze grupy IRA znajduje się łącznie 12 coverów różnych wykonawców, którzy inspirowali zespół. Zespół grał covery nie tylko wykonawców zagranicznych, ale także polskich. Jednym z pierwszych coverów jaki zespół zaczął grać, był utwór Rock and roll all nite, z repertuaru grupy KISS. Grany był on na przełomie 1991/1992 roku. Ostatni raz na żywo wykonany został podczas występu grupy na „Festiwalu Silmarile – Klejnoty Polskiego Rocka” w 1992 roku. Podczas koncertów w 1991, 1992 oraz 1993 roku, regularnie pojawiały się Knocking on heaven’s door Boba Dylana, Hey Joe Jimiego Hendriksa (utwór znalazł się na koncertowej płycie IRA Live), Honky tonk woman – Rolling Stonesów, Come together – Beatlesów (utwór został nagrany podczas sesji do płyty Mój dom, jednak na albumie ostatecznie się nie ukazał), oraz Highway to hell – AC/DC. Zespół często grał także Matyldę grupy Test, oraz Oni zaraz przyjdą tu z repertuaru polskiej grupy Breakout (utwór znalazł się na koncertowej płycie zespołu, oraz został zagrany na żywo podczas występu na Festiwalu w Jarocinie w 1992 roku, oaz jubileuszowym koncercie z okazji 15-lecia w 2003 roku).

Podczas koncertów solowych, w 2000 oraz 2001 roku, wokalista Artur Gadowski bardzo często wykonywał utwór grupy Pink Floyd, Wish You were here. Od 2003 roku na koncertach grany jest cover grupy Shocking Blue pt.Venus (jego nową wersję zespół nagrał na płytę Ogień). Parę razy sporadycznie pojawił się także utwór Dylana Knocking on heaven’s door. Od 2005 roku zespół wznowił na swych koncertach granie Come together oraz Highway to hell. Pojawił się także utwór Lenny’ego Kravitza Fly away, (lecz jest on sporadycznie grany na koncertach). Często pojawia się także Autobiografia z repertuaru grupy Perfect, którą zespół wykonał na Festiwalu w Opolu w 2005 roku. Podczas trasy koncertowej w 2006 roku do setlisty powrócił po dłuższej nieobecności utwór Come together.

Rock and roll all nite – KISS – (1991-1992)
Knocking on heaven’s door – Bob Dylan
Hey Joe – Jimi Hendrix
Honky tonk woman – The Rolling Stones
Come together – The Beatles
Highway to hell – AC/DC
Venus – Shocking Blue
Fly Away – Lenny Kravitz
Wish You were here – Pink Floyd
Matylda – Test
Oni zaraz przyjdą tu – Breakout
Autobiografia – Perfect

źródło: wikipedia