Rock
25 marca 2017
Perfect
Perfect – polski zespół rockowy, założony w 1977 roku, działający do dziś (z przerwą w latach 1983 – 1993).
Lata 70. XX wieku
Zespół został założony w roku 1977 przez perkusistę Wojciecha Morawskiego, basistę Zdzisława Zawadzkiego i gitarzystę Zbigniewa Hołdysa. Wokalistami zespołu byli Zbigniew Hołdys i Basia Trzetrzelewska.
Pierwotny skład zespołu w 1977 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew, lider
Zdzisław Zawadzki – gitara basowa
Basia Trzetrzelewska – śpiew
Ewa Korczyńska-Konarzewska – śpiew
Wojciech Morawski – instrumenty perkusyjne
W ankiecie pisma Non Stop uznany za debiut roku 1978, a utwór Jego nie ma za najlepszy utwór rockowy.
Na początku swej działalności zespół towarzyszył znanym gwiazdom, m.in. Annie Jantar i Halinie Frąckowiak oraz występował w klubach polonijnych w USA. Używał wtedy szyldu „Perfect Super Show And Disco Band”. Nazwa zespołu pochodzi od Christine Perfect-McVie, która w zespole Fleetwood Mac śpiewała i grała na instrumentach klawiszowych.
Lata 80. XX wieku
W Sylwestra 1980 zespół zadebiutował w warszawskim studenckim klubie Stodoła z całkowicie nowym repertuarem i w sformowanym przez Hołdysa nowym składzie. Dołączyli Ryszard Sygitowicz (gitara) Piotr Szkudelski (perkusja) oraz Grzegorz Markowski (wokal). Poprzedni perkusista, Wojciech Morawski, przeszedł do zespołu Porter Band. W kilka miesięcy zespół stał się jedną z najpopularniejszych grup polskiej sceny muzycznej.
Skład zespołu w 1980 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew
Zdzisław Zawadzki – gitara basowa
Ryszard Sygitowicz – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Grzegorz Markowski – śpiew
W tym samym roku wydał pierwszą płytę, tzw. Biały Album (od koloru okładki). Pod koniec 1981 roku sprzedano ok. miliona egzemplarzy tego albumu. Z tego czasu pochodzą wielkie przeboje Nie płacz Ewka (Hołdys/Olewicz), Chcemy być sobą (Hołdys/Hołdys), Ale wkoło jest wesoło (Hołdys/Hołdys) i Niewiele ci mogę dać (Hołdys/Olewicz).
W 1982 roku zespół zawiesił działalność na kilka miesięcy pod wpływem stanu wojennego. Jesienią 1982 Perfect wznowił koncerty z całkowicie nowym repertuarem, który znalazł się na płycie UNU. Nowym gitarzystą w miejsce Ryszarda Sygitowicza został Andrzej Urny, zaś Zdzisława Zawadzkiego zastąpił Andrzej Nowicki. Z tego czasu pochodzą inne wielkie przeboje autorstwa Zbigniewa Hołdysa (muzyka) i Bogdana Olewicza (słowa): Autobiografia, Objazdowe Nieme Kino i Wyspa, drzewo, zamek.
Na wiosnę 1982 r. utwór „Pepe wróć” na krótko przed jego premierą był promowany na antenie Trójki – puszczany był sam wokal Grzegorza Markowskiego wykonującego słowa
Odkąd ciebie brak
tracę dobry smak
błagam, pepe wróć
Przez prawie 3 lata zespół był najpopularniejszą grupą rockową w Polsce i absolutnym hegemonem na rynku płytowym oraz listach przebojów.
W marcu 1983 roku Zbigniew Hołdys ogłosił decyzję o rozwiązaniu zespołu, który koncertował jeszcze do czerwca 1983. Ostatni koncert zespół zagrał na festiwalu w Opolu.
Skład zespołu w 1983 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew
Andrzej Nowicki – gitara basowa
Andrzej Urny – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Grzegorz Markowski – śpiew
W 1987 roku zespół połączył się na krótko, by zagrać dwa koncerty – w Hali „Olivia” w Gdańsku i dla 40 tysięcy ludzi na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie oraz koncerty w katowickim Spodku.
W 1989 roku Perfect bez Markowskiego, z Hołdysem jako wokalistą, wyjechał do USA, gdzie zagrał szereg koncertów w amerykańskich klubach w Nowym Jorku, Los Angeles i San Francisco. M.in. jako pierwszy zespół z Europy Środkowej wystąpił w legendarnym klubie CBGB’s (Nowy Jork). Skutkiem koncertów granych wyłącznie dla amerykańskiej publiczności były znakomite recenzje w mediach (telewizja ABC, dziennik New York Times, magazyny „Newsweek”, „Village Voice”, i „Spin”).
Lata 90. XX wieku
W 1992 roku Hołdys definitywnie rozwiązał zespół Perfect i na wiele lat wycofał się z życia muzycznego.
W 1993 zespół Perfect powrócił, już bez Hołdysa, na tournée w Stanach Zjednoczonych. Po sukcesach za Oceanem i namowach fanów, zespół postanowił się reaktywować na stałe.
W 1994 Perfect dał koncert w katowickim Spodku (zarejestrowany i wydany na płycie Katowice Spodek Live’94 (2xCD). Płyta dedykowana jest Andrzejowi Nowickiemu.). Spodek podczas tamtego koncertu wypełniony był po brzegi. W tym samym roku Perfect wydał płytę Jestem.
W 1997 roku Perfect wydał płytę Geny, która zawierała przebój 'Niepokonani’. Krążek otrzymał status złotej płyty. Po wydaniu płyty z zespołu odszedł Ryszard Sygitowicz, którego zastąpił Dariusz Kozakiewicz, który poprzez swój na styl gry (tzw. „wioślarz”) do dziś nazywany jest polskim Hendriksem. Chwilę potem zespół opuścił Andrzej Nowicki, którego zastąpił Piotr Urbanek.
W 1999 wyszła płyta Śmigło. Odbyła się też trasa z okazji XX-lecia istnienia zespołu. 7 kwietnia 2000 roku zmarł na serce Andrzej Nowicki.
XXI wiek
Pierwszą płytą XXI wieku w Polsce był koncertowy album „Live 2001”.
W 2002 zespół Perfect odważył się na połączenie muzyki rockowej z muzyką symfoniczną. Zwieńczeniem tego projektu była płyta „Symfonicznie”, nagrana z Polską Orkiestrą Radiową, która pobiła dotychczasowy Polski rekord na rynku muzycznym, gdyż już po dwóch tygodniach od premiery, uzyskała status platynowej płyty.
W 2003 Grzegorz Markowski, wraz ze swym zespołem, zorganizował happening. O godzinie 8 rano, w centrum Warszawy, na dachu budynku „’Cepelia'” zespół zagrał koncert. Koncert zakończył się zatrzymaniem przez policję Grzegorza Markowskiego, za zakłócanie porządku publicznego.
W 2004 Zespół wydał swoją szóstą płytę studyjną, zatytułowaną „Schody”. Początkowo borykano się z problemami, lecz w końcu wydano płytę tylko w internecie. Perfect jest pierwszym polskim zespołem, który zdecydował się na wydanie swej premierowej płyty wyłącznie w internecie. Za ten krok zespół został nagrodzony specjalną nagrodą i otrzymał statuetkę Światowego Dnia Telekomunikacji, którą otrzymują wyłącznie osoby i instytucje szczególnie zasłużone dla polskiej teleinformatyki. 1 kwietnia, w dniu wydania płyty „Schody”, zespół promował swój najnowszy projekt koncertem w Warszawskiej Stodole. Pod koniec roku, Perfect zdecydował się wydać „Schody” na płycie kompaktowej i płycie analogowej.
Bieżący skład zespołu:
Grzegorz Markowski – śpiew
Jacek Krzaklewski – gitara
Dariusz Kozakiewicz – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Piotr Urbanek – gitara basowa
W 2006 zespół obchodził swoje 25 urodziny. Podczas Festiwalu Jedynki Sopot 2006 zespół odebrał Honorowy Złoty Mikrofon przyznany przez Polskie Radio, oraz odbył się koncert z okazji 25. urodzin Perfect-u.
W 2007 wydane zostało pierwsze koncertowe DVD Perfect-u, „Z wtorku na środę”. Zawiera ono koncert z warszawskiej Stodoły, zarejestrowany 11 kwietnia 2007 roku. Podczas tego koncertu, zespół zagrał swoje największe przeboje.DVD „Z wtorku na środę”dostało status złotej płyty, która została wręczona zespołowi 21 listopada podczas koncertu w klubie Stodoła. Zespół Perfect został również gwiazdą trasy Lata z radiem 2007, na której wykonywał specjalnie napisaną piosenkę Lato z MP3.
W roku 2008, miała miejsce reedycja płyty „Symfonicznie”.
10 listopada 2008 roku, zespół Perfect otrzymał w Sali Kongresowej specjalną nagrodę „Super Dziób” Radia WAWA za całokształt twórczości oraz 30 lat istnienia.
DYSKOGRAFIA
Albumy studyjne:
1981 – Perfect (Debiutancki album zespołu).
1982 – UNU. Album był kilkakrotnie wznawiany – w 1983 (Tonpress KAW; kaseta), 1990 (Tonpress; CD/kaseta), 1999 (Polmusic; CD/kaseta), 2002 (Andromedia; CD) i 2003 (A.A.MTJ; CD).
1994 – Jestem.Album został wydany ponownie w 1995 przez Koch International.
1997 – Geny.Ostatni album z udziałem Andrzeja Nowickiego i Ryszarda Sygitowicza.
1999 – Śmigło.Pierwszy album z udziałem Piotra Urbanka i Dariusza Kozakiewicza.
2004 – Schody.Album został najpierw wydany w internecie za pośrednictwem portalu Interia.pl.
2010 – XXX
2014 – DaDaDam (2014
Single:
1981 „Chcemy być sobą”
„Nie płacz Ewka”
1982 „Niewiele Ci mogę dać”
„Pepe wróć”
„Idź Precz”
1983 „Zamieniam się w psa”
1994 „Całkiem inny kraj”
„Nie daj się zabić”
1996 „Kołysanka dla nieznajomej”
1997 „Niepokonani”
„Wyznanie lwa”
„Idźcie do domu”
1999 „Zamykam oczy – widzę przestrzeń”
„Miłość rośnie w nas”
„Śmigło”
„Ten Moment”
2001 „Lokomotywa z ogłoszenia”
2004 „EM” ” Schody
Z Patrycją Markowską:
Perfect wydał dwa single wraz z córką wokalisty, Patrycją Markowską.
2003 „Kołysanka”
„Każdy oddech Twój”
Kompilacje
Utwory Perfectu pojawiły się na kilkudziesięciu składankach, w tym kilkukrotnie na płycie promującej Listę Przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia. Lista przedstawia kompilacje wydane oficjalnie przez Perfect.
1993 1971-1991 Historie Nieznane .Na albumie umieszczono utwór „What for?” będący angielskojęzyczną wersją piosenki „Po co ?”.
1995 Ballady
1998 Gold.Złote Przeboje
1999 Platynowa Kolekcja.Perfect: Twoja Era Muzyki
2002 Perfect Symfonicznie.Album nagrany wraz z Polską Orkiestrą Radiową
2004 Perfect dla Polpharmy
2007 Perfect Symfonicznie – Platinum.Reedycja albumu Perfect Symfonicznie. Album został wydany w ograniczonym nakładzie. Na albumie ukazał się jeden wcześniej niepublikowany utwór – „Póki mam jeden sen”.
2016 Perfect The Greatest Hits
Albumy koncertowe
1983 Live-Album zawiera zapis dwóch koncertów zrealizowanych jesienią 1982 w warszawskim Klubie Stodoła.
1987 Live April 1’1987-Album został początkowo wydany na trzech płytach gramofonowych. Wydany ponownie przez Pronit Records w 1988 formacie LP i MC. W 1992 wydana została reedycja albumu (Polton Records) z identyczną listą utworów.
1994 Katowice Spodek Live ’94-W 2003 została wydana reedycja albumu (Art-Studio Camer-Ton) na dwóch płytach CD.
1998 Suwałki Live ’98
Wydanie promocyjne:
2001 Live 2001-Do albumu dołączono teledysk utworu „Vampiria de luxe”. Ponadto na płycie znajduje się pięć mówionych ścieżek dźwiękowych zatytułowanych „Grzegorza M. wyznanie X”.
2007 Perfect – Trójka Live.Wydanie promocyjne. Płyta zawiera zapis koncertu zespołu z okazji Dnia Dziecka z 1 czerwca 2001. Na albumie zawarte są dwie słowne zapowiedzi Marka Niedźwieckiego.
5 maja 2014 zapowiedziana została premiera kolejnego albumu studyjnego grupy zatytułowanego DaDaDam, krążek ukazał się 6 czerwca nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia. Album zawiera 12 kompozycji i jest pierwszym albumem w historii grupy bez tekstów Bogdana Olewicza. Tego samego dnia na antenie radiowej Trójki pojawił się premierowy utwór „Wszystko ma swój czas” z tekstem autorstwa Jacka Cygana.
Premiera albumu miała miejsce 9 czerwca 2014, płyta ukazała się nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia.
Album jest zwrotem zespołu w kierunku cięższej, rockowej muzyki. Zawiera 12 kompozycji i jest pierwszym albumem w historii grupy bez tekstów Bogdana Olewicza.
27 czerwca 2014 album uzyskał oficjalnie status złotej, a następnie 25 lutego 2015 roku platynowej płyty.
8 marca tego samego roku zespół wystąpił w ramach jubileuszowego koncertu Niepokonani. 35-lecie Perfectu w Atlas Arenie w Łodzi. Gościnnie wystąpili Patrycja Markowska, Igor Herbut, oraz Ryszard Sygitowicz.
żródło: wikipedia
25 marca 2017
Kobranocka
Kobranocka – polski zespół rockowy powstały w roku 1985 w Toruniu. Początkowo nazywał się „Latający Pisuar”. Gra muzykę odwołującą się do punk rocka z mocno pacyfistycznymi tekstami. Cechą charakterystyczną tekstów Kobranocki (pisanych zwykle przez Andrzeja Michorzewskiego – psychiatrę z zawodu) jest ich abstrakcyjna metaforyka. Największym przebojem Kobranocki jest piosenka daleka od ich stylu – „Kocham cię jak Irlandię”.Historia powstania zespołu Kobranocka sięga roku 1984, kiedy to na oddziale zamkniętym szpitala psychiatrycznego w Toruniu znalazł się z przyczyn militarnych Andrzej Kraiński, wkrótce szerzej znany jako Kobra. Po drugiej stronie biurka siedział Andrzej Marek Michorzewski, który pokazał Kobrze swoje teksty. Był między nimi „List z pola boju”. Po przeczytaniu tekstów jedynym wyjściem było założenie zespołu (o nazwie „Latający Pisuar”). W pierwszym składzie znaleźli się oprócz Kobry: Szybki Kazik (Jacek Bryndal) i Kieliszek (Tomek Kosma). Ta załoga nagrała w studiu radia studenckiego „Centrum” (w styczniu 1985) materiał, który miał zostać wysłany do radia Wolna Europa. Zespół miał działać w podziemiu – nie zakładano pierwotnie kariery komercyjnej. W tym czasie Latający Pisuar zagrał koncert na balu plastyka w toruńskiej Od Nowie, którego organizatorem był wtedy student Sztuk Pięknych UMK w Toruniu – Jan Paszkiewicz.
Pierwszy koncert pod nazwą „Kobranocka” miał miejsce w sierpniu 1985 w warszawskiej Riwierze na festiwalu Poza Kontrolą. Występ zebrał dobre recenzje. Grzegorz Brzozowicz zaproponował grupie wspólną trasę po Polsce z zespołem Die Toten Hosen. Na trasie panował taki total, że afiszujący się w mediach alkoholowo-luzackim stylem bycia Niemcy – tym razem podmiękli. Niemcy odjechali w pokoju a Kobranocka po powrocie do Torunia zmieniła bębniarza. Rozstanie było pokojowe. W miejsce Kieliszka pojawił się Kogut (Sławek Ciesielski), grający równolegle w Republice.
Pierwsza płyta Kobranocki Sztuka Jest Skarpetką Kulawego wydana została w roku 1987 w studiu Tonpressu. Wyprodukowano 5 tysięcy płyt, które rozeszły się błyskawicznie. Na albumie znalazły się takie piosenki jak: Ela czemu się nie wcielasz, List z pola boju, I nikomu nie wolno się z tego śmiać oraz własna wersja Kombinatu Republiki.Drugi album Kobranocki Kwiaty na żywopłocie ukazał się w roku 1990 i zawierał wielki a może największy przebój zespołu Kocham cię jak Irlandię. Co ciekawe do dzisiaj grupa utożsamiana bywa tylko z tą jedną piosenką. Następny album, Ku nieboskłonom, ze względu na niesatysfakcjonującą promocje, nieznany nakład przyczynił się do zerwaniu kontraktu z wytwórnią Izabelin. Na płycie można było usłyszeć cięższe brzmienia, bardziej ostre riffy. To na tym albumie znalazła się Hipisówka-piosenka określana mianem piosenki pokoleniowej.
Na kolejnej płycie, Niech popłyną łzy, można usłyszeć takie wokalistki jak Katarzyna Nosowska, Edyta Bartosiewicz czy chociażby Martyna Jakubowicz. Kobranocka nagrała jeszcze płyty: O miłości i wolności (2001) na której znalazły się stare i nowe nagrania grupy oraz Sterowany jest ten świat(2006). Na tej wspomianej ostatniej płycie znalazł się cover Tiltu Mówie ci, że oraz piosenka odnosząca się do żołnierzy w Iraku- Wracajcie Ułani.
W międzyczasie w roku 2004 pojawiła się koncertowa płyta Kobranocki. Zespół ma też na swoim koncie dwie składanki z największymi przebojami.
W 2010 roku ukazał się album SPOX! promowany singlem „Intymne życie mrówek”. Z okazji 25-lecia zespołu odbył się koncert, na którym obok zespołu wystąpili: Sławomir Ciesielski, Waldemar Zaborowski, Jacek Perkowski, Dżej Dżej (Big Cyc), Marek Piekarczyk (TSA), Wojciech Wojda (Farben Lehre). Koncert poprowadził Paweł „Końjo” Konnak.
W 2012 roku zespół wystąpił w filmie Kocham cię jak Irlandię. Film ukazał się pod koniec 2013 roku, a muzycy zagrali samego siebie
Skład:
Andrzej „Kobra” Kraiński – śpiew, gitara
Jacek „Szybki Kazik” Bryndal – gitara basowa, śpiew
Jacek Moczadło – gitara
Piotr „Vysol” Wysocki – perkusja
Jacek „Loze” Niestryjewski – gitara (w składzie w latach 1999-2004)
Dyskografia:
1988 Sztuka jest skarpetką kulawego
1991 Kwiaty na żywopłocie
1992 Ku nieboskłonom
1994 Niech popłyną łzy
2001 O miłości i wolności
2002 Koncert
2006 Sterowany jest ten świat
2008 Kocham cię jak Irlandię. Przystanek Woodstock 2007 Kostrzyn nad Odrą (koncert na płycie DVD)
2010 SPOX!
2016 Prawdopodobnie najlepsze…
Kompilacje:
1999 Gold
2004 The Best – Póki to nie zabronione
2007 Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.
źródło: wikipedia net.com
24 marca 2017
Wokalista R.E.M. solo
Michael Stipe, znany z formacji R.E.M., niedługo zaprezentuje swą pierwszą solową kompozycję. Frontman nieistniejącej już rockowej grupy zatęsknił najwyraźniej za tworzeniem muzyki. Choć artysta pojawiał się ostatnio na scenie, m.in. na koncertach w hołdzie Davidowi Bowiemu, od rozpadu R.E.M. nie zrealizował żadnego nowego nagrania. Wkrótce się to zmieni. W maju, podczas MoogFest, zaprezentuje swoją kompozycję, która stanowić będzie soundtrack do multimedialnej instalacji. Impreza odbędzie się w dniach 18-21 maja w Karolinie Północnej. W festiwalu udział biorą także Animal Collective, Flying Lotus czy Jessy Lanza.
Grupa R.E.M. zakończyła działalność w 2011 roku. Jej ostatnia płyta to wydana w roku 2011 „Collapse Into Now”. Albumy grupy rozeszły się w nakładzie ponad 85 milionów egzemplarzy na całym świecie.
koncertomania.pl
23 marca 2017
Wilki
Wilki – polski zespół rockowy, a później pop rockowy, założony w 1991 roku w Warszawie przez Roberta Gawlińskiego.
Zespół został założony w 1991 roku w Warszawie przez Roberta Gawlińskiego. W 1992 roku, podczas sesji do albumu Wilki, ustalił się skład zespołu. Prace nad płytą rozpoczęły się w klubie Stodoła, w składzie Robert Gawliński – śpiew, Mikis Cupas – gitara elektryczna, Michał Rollinger – instrumenty klawiszowe, Adam Żwirski – gitara basowa, Darek Nowak – perkusja. W trakcie prac nad nagraniami zmarł nagle Adam Żwirski. Jemu też dedykowany jest utwór Son of the blue sky. Album po wydaniu okazał się bestsellerem, włącznie z nakładami pirackimi mógł rozejść się w nakładzie nawet miliona egzemplarzy. Wszystkie utwory na płycie były autorstwa Roberta Gawlińskiego, który objął obowiązki lidera grupy. Piosenki Son of the blue sky, Aborygen, Eli lama sabachtani zdobywały krajowe listy przebojów, zyskując dużą popularność.
W roku 1993 ukazał się album Przedmieścia, który różnił się od poprzednika bardziej rockowym i funkowym brzmieniem. Album został dobrze przyjęty przez publiczność i przyniósł kolejne przeboje, jak Nie zabiję nocy, czy Moja Baby.
W 1994 roku pojawił się koncertowy i akustyczny album grupy, Acousticus Rockus. Na album trafiły kompozycje z dwóch pierwszych płyt, kilka nowych piosenek, a także cover słynnego Snu o Warszawie z repertuaru Czesława Niemena.
Zespół zawiesił działalność w 1995, wtedy to lider Robert Gawliński wydał pierwszy samodzielny album, Solo, natomiast Mikis Cupas i Marek Chrzanowski zaangażowali się w projekt Hopsa.
W 1997 Robert Gawliński opublikował album Kwiaty jak relikwie, w latach 1998 i 1999 następne – X i Gra. W solowych albumach Roberta Gawlińskiego miał udział Andrzej Smolik.
W roku 2000 ukazał się album Największe przeboje, zawierający piosenki wybrane zarówno z dotychczasowej dyskografii Wilków, jak i solowej Roberta Gawlińskiego. Wydanie albumu doprowadziło do ponownego spotkania się muzyków zespołu i w rezultacie, reaktywowania grupy.
W 2001 roku zespół, w składzie sprzed zawieszenia działalności zespołu, ruszył w trasę koncertową i jednocześnie rozpoczął pracę nad nowym albumem.
W 2002 roku w rozgłośniach radiowych pojawiła się piosenka Baśka. Utwór zdobył główną nagrodę na festiwalu w Opolu i stał się przebojem lata 2002. 31 sierpnia 2002 ukazał się nowy album 4, który za sprawą piosenki promującej zdobył dużą popularność.
W roku 2003 ukazała się „walentynkowa” wersja albumu, wzbogacona wywiadami z muzykami oraz piosenką Here I Am, którą zastąpiono Balladę o Tolku Bananie.
W 2004 zespół nagrał Watrę. Płytę promował utwór Bohema. Watra już po pierwszym miesiącu sprzedaży zdobyła status Złotej Płyty. Popularność zdobył także drugi singel z krążka, zatytułowany Słońce pokonał cień.
Na początku 2006 roku nastąpiły zmiany w składzie Wilków. Odszedł perkusista Marcin Szyszko i basista Marcin Ciempel, którzy zastąpieni zostali przez Huberta Gasiula i Leszka Biolika. W tym samym roku zespół został nagrodzony Bursztynowym Słowikiem w kategorii „Nadzieja Roku” oraz kilkoma Mikrofonami Popcornu. Na przestrzeni lat zespół zdobył też kilka nagród Fryderyków. 10 listopada 2006 roku ukazał się nowy album Wilków – Obrazki, promowany przez utwór Na zawsze i na wieczność, a później Love story. Płyta nie powtórzyła sukcesu swoich poprzedniczek.
W maju 2008 roku zespół nagrał utwór Idziemy na mecz z okazji Mistrzostw Europy w piłce nożnej. Utwór został zaprezentowany podczas konkursu premier na Festiwalu w Opolu, jednak nie odniósł sukcesu.
27 lutego 2009 zespół Wilki zarejestrował koncert MTV Unplugged. Grupa wykonała 20 utworów w specjalnych, akustycznych aranżacjach w warszawskim Studio Buffo. Na liście piosenek znalazły się największe przeboje zespołu, jak „Eli lama Sabachtani”, „Baśka”, utwór „Heart of Gold” autorstwa Neila Younga. Zespół wykonał również jeden premierowy utwór. Wilki zaprosiły do współpracy Kasię Kowalską, która w duecie z liderem zespołu – Robertem Gawlińskim – wykonała przebój „Cień w Dolinie Mgieł” oraz Reni Jusis, która zagrała na fortepianie i zaśpiewała w utworze „Beniamin”. Koncert nagrywany był przy akompaniamencie czteroosobowej sekcji smyczkowej i dwuosobowej sekcji dętej. Telewizyjna premiera koncertu miała miejsce w MTV Polska 8 kwietnia. „MTV Unplugged Wilki” zostało wydane również na CD i CD/DVD. Album uzyskał status złotej płyty. W lutym 2010 roku wydawnictwo uzyskało nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii: album roku rock. Od wiosny 2009 roku zespół ponownie zawiesił działalność, a lider (Robert) nagrał piątą już płytę solową. Tym razem jego głównym partnerem nagrań nie był, jak przy czterech poprzednich, Andrzej Smolik (instr. klawiszowe w zespole Wilki), lecz basista zespołu, Leszek Biolik. Na początku 2011 roku zespół opuścił Biolik, którego zastąpił Stanisław Wróbel. Skład uzupełnił także gitarzysta Maciej Gładysz.
Muzycy
Obecny skład zespołu
Robert Gawliński – gitara, śpiew (1991-1995, od 2001)
Mikis Cupas – gitara (1991-1995, od 2001)
Maciej Gładysz – gitara (od 2011)
Stanisław Wróbel – gitara basowa (od 2011)
Andrzej Smolik – instrumenty klawiszowe (1993-1995, od 2001)
Hubert Gasiul – perkusja (od 2006)
Byli członkowie
Michał Rollinger – instrumenty klawiszowe (1992)
Adam Żwirski – gitara basowa
Marek Chrzanowski – gitara basowa (1993-1995, 2001-2002)
Marcin Ciempiel – gitara basowa (2002-2004)
Leszek Biolik – gitara basowa (2006-2011)
Dariusz Nowak – perkusja
Marcin Szyszko – perkusja (1993-1995, 2001-2006) (zmarł 04.06.20013)
Dyskografia
Albumy
1992 Wilki
1993 Przedmieścia
1993 Wilki Live
1994 Acousticus Rockus
2000 Największe przeboje
2002 4
2004 Watra
2006 Obrazki
2009 MTV Unplugged
2012 Światło i mrok
2016 Przez dziewczyny
Single
1992 Eroll
1992 Son of the Blue Sky
1992 Aborygen
1993 Eli lama sabachtani
1993 N’Avoie
1993 Nie zabiję nocy
1993 Ballada Emanuel
1994 Moja „Baby”
1994 Jeden raz odwiedzamy świat
1994 Letnia piosenka
1994 A moje bóstwa płaczą
1995 Sen o Warszawie
2002 Baśka
2002 Urke
2002 Ja ogień ty woda
2003 Here I Am
2004 Bohema
2005 Słońce pokonał cień
2005 Niech mówi serce
2006 Atlantyda łez
2006 Na zawsze i na wieczność
2007 Love Story
2007 Zostać mistrzem
2009 Obudź mnie
2012 Rachela
2013 Spłonąć i odejść
żródło:wikipedia
22 marca 2017
Mike + The Mechanics – Let Me Fly
W 2017 roku Mike + The Mechanics obchodzą 32-lecie na rynku muzycznym. Zagrają w Polsce w ramach trasy promującej najnowszy album „Let Me Fly”, którego premiera zaplanowana jest na 7 kwietnia. Mike Rutherford ma teraz powód do radości, nadchodzący album wydobywa to co najlepsze w Mike + The Mechanics: pisanie piosenek i afirmacja życia. „Let Me Fly” jest przepełniona radością, która definiowała zespół od początku istnienia i opowiada, jak zawsze, o wielu bohaterach, niekoniecznie idealnych, jak np. o kobieciarzu z pierwszego singla ”Dont Know What Came Over Me”, którego możecie posłuchać tutaj.
Grupa jesienią przyjedzie do Polski i 3 września wystąpi w ICE Kraków. Bilety w cenie od 199 zł wejdą do sprzedaży w ten piątek (24 marca) na LiveNation.pl
koncertomania.pl
20 marca 2017
Wilki – W Drodze Do Marzeń
Zespół Wilki zaprezentował teledysk do najnowszego singla. Piosenka nosi tytuł „W drodze do marzeń” i pochodzi z albumu „Przez dziewczyny.” „Utwór jest oparty na brytyjsko brzmiącym riffie rodem z muzyki pubowej. Na próbie riff zagrał Mikis, a ja zacząłem nucić melodię i po godzinie mieliśmy gotową piosenkę,” powiedział wokalista zespołu, Robert Gawliński.
Autorką tekstu piosenki jest jego żona, Monika. „Tekst opowiada o życiu zespołu w trasie i właśnie podczas trasy koncertowej Monika napisała ten tekst. To prawdziwa historia romansu, który zdarzył się jednemu z moich kolegów.”
W teledysku wykorzystano mnóstwo niepublikowanych wcześniej filmików, jakie zespół nagrywał podczas tras koncertowych. „Okazało się, że mamy naprawdę spore archiwum i udało nam się pokazać niemalże wszystkich muzyków grających w Wilkach przez ostatnie 25 lat.” Album „Przez dziewczyny” ukazał się w kwietniu 2016 roku. Teledysk można zobaczyć tutaj.
koncertomania.pl
20 marca 2017
Wilki – W Drodze Do Marzeń (2017)
20 marca 2017
Nena
Nena , właśc. Gabriele Susanne Kerner (ur. 24 marca 1960 w Hagen w Niemczech) – wokalistka. Jej piosenka „99 Luftballons” (1984), również w angielskiej wersji („99 Red Balloons” – punkrockowy zespół Goldfinger nagrał cover tejże piosenki, który stał się najwiekszym hitem zespołu), zajmowała wysokie miejsca na światowych listach przebojów (drugie na US Billboard Charts, pierwsze w Wielkiej Brytanii). Nagrał ją również zespół 7 Seconds pochodzący z USA grający w stylu punk hardcore.18 września 2009 ukazał się nowy singiel NENY „Wir sind wahr” promujący jej nową płytę pt.Made in Germany , której premiera odbyła się 2.10.2009r.
Nena na początku była typową „dziewczyną z sąsiedztwa”, niczym nie różniła się od zwykłych dziewczyn z Hagen, długie włosy, dżinsy i skórzana kurtka. Codziennie wieczorem siedziała w dyskotece gdzie puszczali Stonesów, Floydów i inne zespoły rockowe. Pewnego wieczoru podszedł do niej zupełnie nieznany chłopak i powiedział „Cześć, jestem Rainer. Zakładam zespół rockowy. Chciałabyś przyjść do nas na próbę?” Nena pomyślała sobie „Wariat! Jeszcze nigdy nie śpiewałam publicznie, ale mogę spróbować.” Następnego dnia Nena przyszła do Rainera i tam poznała się z pozostałymi członkami zespołu. Skład był następujący :
Nena Kerner – wokal
Rainer Kitzman – gitara solowa
Frank Rohrer – gitara basowa
Rolf Brendel – perkusja
Zagrali kilka kawałków rockowych i tak powstał zespół The Stripes, którego nazwa wzięła się od modnych wówczas ubrań w paski. Później zespół zagrał w klubie przed publicznością z czego większość to była ich rodzina i przyjaciele. Podczas występu zauważył ich Andy Kirnberger z firmy CBS. Wkrótce podpisali kontrakt i dostali 40 tys. marek zaliczki. Za te pieniądze kupili sprzęt i ruszyli w trasę po Niemczech. Jeszcze w 1979 roku ukazał się ich debiutancki singel Ecstasy, który stał się przebojem lokalnych dyskotek. Dwa lata później wydany został album The Stripes oraz pochodzące z niego single Strangers, Tell me your Name i Don’t you think that I’m a lady?.
Zespół wystąpił w programach telewizyjnych Plattenkuche i Disco, na koncertach mieli swoją stałą publiczność, wielbiciele założyli nawet ich fan club, ale sprzedaż płyty nie szła najlepiej. Po trzech latach działalności muzycy stracili motywację do dalszej współpracy. Zespół przestał istnieć, ale firma CBS nie straciła zainteresowania młodą wokalistką. Wkrótce Nena odebrała telefon z bardzo interesującą propozycją…
Pierwszy album
14 stycznia 1983 roku ukazał się na rynkach niemieckojęzycznych longplay Nena – do dziś jeden z najważniejszych albumów w historii niemieckiej muzyki pop, dla fanów Neue Deutsche Welle niemal kultowy.
Płyta, wyprodukowana przez byłych muzyków Niny Hagen – Reinholda Heila i Manne Preakera, tworzących wówczas zespół Spliff, nagrana została w ciągu kilku tygodni. Po fenomenalnym sukcesie singla Nur getraumt ciśnienie było ogromne. Sceptycy uważali, ze Nena pozostanie gwiazdką jednego przeboju i na tym się jej błyskotliwa kariera zakończy, fani natomiast z napięciem czekali na dalsze propozycje swojej nowej ulubienicy. W tym czasie wokalistka krążyła między studiem Spliff w Berlinie, gdzie nagrywano materiał, a planem filmowym w Monachium, gdzie kręciła Gib Gas, ich will Spass.
Koledzy z zespołu nie byli zbyt zadowoleni z jej aktorskiej przygody, ale mieli świadomość tego, że film będzie dobrą reklamą dla całej grupy, tym bardziej, ze miała być w nim wykorzystana ich muzyka. Materiał na płytę tworzyli wspólnie, każdy z członków zespołu miał swój wkład w ten album.
Nena – Band:
Nena Kerner – wokal
Rolf Brendel – perkusja
Jurgen Dehmel – gitara basowa
Uwe Fahrenkrog-Petersen – keyboard
Carlo Karges – gitara solowa
współcześnie:
Nena Kerner – wokal
Patrick „PC” Christensen ( odszedł z zespołu )- gitara
Nader Rahy – gitara i wokal
Richard Fortus ( odszedł ) – gitara
Paul DiLeo – gitara basowa
Van Romaine – perkusja ( na zmiane z Tobiasem Ralphem i Phillipem Palmem )
Arne Augustin – klawisze
Derek Von Krogh – klawisze
Andreas „Bindi” Binder – gitara akustyczna
Dyskografia:
Nena – Band
1983: Nena
1984: Fragezeichen
1984: International Album
1985: Feuer & Flamme
1985: It’s All In The Game
1986: Eisbrecher
Nena
1989: Wunder Gescheh’n
1990: Komm lieber Mai…
1991: Nena – Die Band
1992: Bongo Girl
1994: Und alles dreht sich
1994: Nena singt die schönsten Kinderlieder
1995: Nena Live
1995: Unser Apfelhaus
1996: Nena und die Bambus Bären Bande
1997: Jamma nich
1997: Nenas Weihnachtsreise
1998: Wenn alles richtig ist, dann stimmt was nicht
1999: Nena macht… Rabatz
2001: Chokmah
2002: 20 Jahre Nena feat. Nena
2004: Nena Live Nena
2005: Willst du mit mir gehn
2007: Cover Me 2CD <niem.& ang.>
2009: Made in Germany
2012: Du bist gut
2015: Oldschool
opracowane przez witrek dla RM80.pl
źródło: wikipedia
19 marca 2017
Armia
ARMIA to zespół niezwykły na polskim rynku muzycznym. Powstał w 1984 roku na skutek zetknięcia trzech osobowości naszej niezależnej sceny: Tomasza Budzyńskiego (śpiewał wówczas w słynnej Siekierze), Roberta Brylewskiego (gitarzysty Kryzysu, Brygady Kryzys i Izraela) i filozofa Sławomira Gołaszewskiego związanego wówczas z nurtem poszukiwań parateatralnych Jerzego Grotowskiego. Klasycznie rockowy skład od początku uzupełniany był instrumentami dętymi ale przełomowym okazał się moment, gdy do zespołu dołączył Krzysztof „Banan” Banasik. Jego gra na waltorni nadała muzyce specyficzne, niespotykane brzmienie.
Zespół wydał kilkanaście płyt, z których wydana w 1990 roku „Legenda” oraz „Triodante” z 1994 r. zaliczane są do klasyki polskiej muzyki rockowej. Grupa potwierdziła swoją klasę, dając setki koncertów w całej Polsce (m.in. z Killing Joke i New Model Army z Wielkiej Brytanii) i biorąc udział w wielu prestiżowych festiwalach w kraju i zagranicą. Działalność koncertową dokumentują albumy: „Exodus” (1991), „Soul Side Story” (2000), „Koncert na 20-lecie” (2006) i „Przystanek Woodstock 2004” (2007).
W ciągu dwudziestokilkuletniej kariery zespołu w jego składzie grało wielu wybitnych i zasłużonych dla rockowej sceny polskich muzyków. Obecnie zespół tworzą: Tomasz Budzyński – śpiew, Tomasz Krzyżaniak – perkusja, instrumenty perkusyjne, Krzysztof Kmiecik – gitara basowa, Rafał Giec – gitara, Krzysztof Banasik – waltornia oraz Jakub Bartoszewski – waltornia.
W 2006 roku zespół wydał koncertowe DVD pod tytułem „Koncert na 20-lecie”. Jest to zapis koncertu który odbył się w warszawskim klubie Stodoła z okazji dwudziestolecia istnienia zespołu . Wśród zaproszonych gości znajdują się: Kazik Staszewski, Darek Malejonek, zespół Moskwa a także Sławek Gołaszewski z zespołem Asunta. Na płycie można usłyszeć i zobaczyć ponad trzydzieści piosenek w tym utwory legendarnego zespołu Siekiera a także półtoragodzinny wywiad z Tomaszem Budzyńskim.
Siła ARMII tkwi w połączeniu poezji Tomasza Budzyńskiego z wyrafinowaną i ekspresyjną muzyką, zawierającą elementy rocka, folku, a nawet muzyki klasycznej. Wykorzystanie nietypowych dla współczesnego rocka instrumentów, jak waltornia, flet, wiolonczela, skrzypce sprawia, że propozycja zespołu jest na polskiej scenie zupełnie wyjątkowa, a ARMIA wciąż pozostaje jedną z najbardziej oryginalnych grup, tworząc muzykę, której nie da się w żaden sposób zaszufladkować. W twórczości zespołu znajduje się wiele odwołań do wybitnych dzieł literatury światowej takich jak „Boska komedia” Dantego czy utworów Samuela Becketta, Artura Rimbauda czy Franza Kafki, co jest – jak na zespół rockowy – ewenementem w skali światowej. Teksty Tomasza Budzyńskiego skłaniają się ku poważnej refleksji nad kondycją duchową współczesnego człowieka. Zespół stara się dawać swoim słuchaczom coś więcej niż tylko rozrywkę, chce przede wszystkim przez swoją sztukę skłonić człowieka do głębokich egzystencjalnych przemyśleń nad sensem życia.
Szczególnym tego przykładem jest wydana w lutym 2009 roku płyta „Der Prozess”. To kolejny koncept-album w historii zespołu. Już sama nazwa nasuwa skojarzenia z arcydziełem Franza Kafki a sam Tomasz Budzyński nie wypiera się tej inspiracji. Mówi wprost, że odczytany po latach „Proces” stał się dla niego natchnieniem do napisania tekstów na nową płytą. Oczywiście nowa płyta ARMII nie jest ilustracją powieści Franza Kafki, a indywidualnym spojrzeniem na egzystencjalny dramat każdego człowieka. Można powiedzieć, że teksty Budzyńskiego bardzo wyraźnie odwołują się do filozofii Kierkegaarda, którego zresztą Kafka uważał za swoją bratnią duszę. Bardzo osobiste teksty są niezwykle poruszające a w połączeniu z agresywną i ekspresyjną muzyką zespołu dają wstrząsający efekt. Sześć utworów układa się w wyrafinowaną suitę, której twórcą jest gitarzysta Paweł Klimczak. Muzykę można określić jako oryginalne skrzyżowanie hard core’u, jazzu a nawet współczesnej awangardowej muzyki poważnej. Gitarowa ściana dźwięku, fantastyczna gra nowego perkusisty Tomasza Krzyżaniaka i baśniowe dźwięki waltorni tworzą niesamowite tło dla mocnego a momentami teatralnego głosu charyzmatycznego wokalisty. Płytę zamyka bonus w postaci utworu „Underground”, do nagrania którego zespół zaprosił uczestników oficjalnego forum internetowego zespołu ARMIA.
Koncerty promujące płytę „Der Prozess” są niezwykłym parateatralnym wydarzeniem, które nikogo nie pozostawia obojętnym.
Najnowszą płytą zespołu Armia jest wydana w listopadzie 2012 roku płyta „Podróż na Wschód”, która prezentuje całkowicie nowe oblicze grupy. Album będący ścieżką dźwiękową filmu o tym samym tytule (reżyseria Tomasz Budzyński i Łukasz Jankowski). Zawiera utwory Armii i The Soundrops wykorzystane w tym filmie z wplecionymi fragmentami dialogów i efektów dźwiękowych
Obecny skład zespołu:Tomasz Budzyński (Tom Bombadil, Budzy) – śpiew, sporadycznie gitara akustyczna, Jakub Bartoszewski – waltornia, instrumenty klawiszowe, Rafał Giec (Frantz) – gitara, Paweł Piotrowski (Pablo) – gitara basowa, Przemek Pacan – perkusja.
Dyskografia
* Aguirre – SP (Tonpress 1987)
* Antiarmia – LP (1987)
* Na ulice / Jestem drzewo, jestem ptak / Jeżeli… – LP Jak punk to punk (Tonpress 1988)
* Armia – LP (Pronit 1988)
* Legenda – LP (Wifon 1991), CD (Izabelin Studio 1991), LP (W Moich Oczach 2007)
* Exodus – CD (Izabelin Studio 1992)
* Czas i byt – CD (SPV Poland 1993)
* Triodante – CD (SP Records 1994), LP (W Moich Oczach 2009)
* Duch – CD (Ars Mundi 1997)
* Droga – CD (Ars Mundi 1999)
* Soul Side Story – CD (Ars Mundi 2000)
* Pocałunek mongolskiego księcia CD (Pomaton EMI 2003)
* Triodante DVD (Metal Mind Productions 2004)
* Ultima Thule – CD (Metal Mind Productions 2005)
* Koncert na XX-lecie – DVD (Klub Stodoła w Warszawie 2006)
* Przystanek Woodstock 2004 – DVD (Złoty Melon 2007)
* Der Prozess – (Isound Labels 2009)
* Freak – (Isound Labels 2009)
* Podróż na Wschód – (Isound Labels 2012)
* Koncerty W Trójce (2013)
* Toń (2015)
armia.art.pl
19 marca 2017
Czesław Niemen
Czesław Niemen, właśc. Czesław Juliusz Wydrzycki (ur. 16 lutego 1939 w Starych Wasiliszkach koło Nowogródka, zm. 17 stycznia 2004 w Warszawie) – polski piosenkarz, kompozytor, multiinstrumentalista i autor tekstów piosenek.
Obdarzony był głosem o szerokich możliwościach, zarówno jeśli chodzi o skalę, jak i możliwości intonacyjne i brzmieniowe; był jedną z największych indywidualności polskiej sceny rockowej, wielokrotnie w awangardzie docierających do Polski kolejnych stylów muzycznych, tworząc równolegle swoją własną, całkowicie autonomiczną muzykę.
BIOGRAFIA
Urodził się w Starych Wasiliszkach koło Nowogródka na należącej wtedy do Polski Grodzieńszczyźnie, jako Czesław Juliusz Wydrzycki. Przesiedlony do powojennej Polski w 1958 roku w ramach tzw. drugiej repatriacji. Rodzina Wydrzyckich zamieszkała w Gdańsku, gdzie Czesław rozpoczął naukę w szkole średniej muzycznej. Równocześnie występował w klubie studenckim Żak w Gdańsku, śpiewając po hiszpańsku i polsku piosenki latynoamerykańskie akompaniując sobie na gitarze. Dwie z tych piosenek pojawiły się potem na jego pierwszej płycie.
W początkach kariery, po odniesieniu pierwszych sukcesów w konkursach wykonawców amatorów, zaczął w nagrodę występować z zespołem Niebiesko-Czarni. W 1963 roku wystąpił na pierwszym festiwalu w Opolu z piosenką Wiem że nie wrócisz. Pomimo że nie dostał żadnej nagrody, stał się dzięki temu utworowi oraz piosence Czy mnie jeszcze pamiętasz? bardzo popularny (1964). Występował na koncertach w Polsce oraz we Francji. Zaczął też za namową żony Franciszka Walickiego zamiast swojego nazwiska posługiwać się pseudonimem artystycznym Niemen, jako nie tylko atrakcyjniejszym marketingowo w Polsce, ale także łatwiejszym do wymówienia dla cudzoziemców. Z czasem uczynił z tego pseudonimu swoje oficjalne, urzędowe nazwisko.
Debiutował na początku lat sześćdziesiątych jako piosenkarz big bitowy – m.in. wokalista zespołu Niebiesko-Czarni, śpiewając rock and rollowe i rockowe piosenki w stylu The Beatles. Do największych przebojów pierwszego okresu należały dynamiczny utwór Czy wiesz? i sentymentalna ballada Pod papugami. Wkrótce jednak Niemen zaczął zmierzać w stronę ambitniejszej muzyki adresowanej do bardziej wymagającej młodzieży akademickiej. Piosenka Dziwny jest ten świat – najbardziej znany z polskich protest-songów – stała się hymnem młodzieży końca lat sześćdziesiątych. Niemen jednak nie poprzestał na tym. W swej twórczości włączał się w kolejne dominujące na świecie w muzyce rockowej prądy, tworząc własne, indywidualne i charakterystyczne odmiany muzyki – od psychodelicznego rocka, przez symfonicznego rocka progresywnego (album Niemen Enigmatic z monumentalnym Bema pamięci żałobny rapsod do tekstu Norwida), aż po awangardowy jazz-rock – albumy Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 oraz muzyki elektronicznej.
Niemen początkowo grający na organach Hammonda, z wolna rozbudował swoje klawiszowe instrumentarium, dodając najpierw melotron, a potem jako pierwszy polski muzyk, syntezator Mooga. Nowoczesne i drogie wówczas wyposażenie, pozwoliło mu nagrać w 1975 całkowicie elektroniczny album Katharsis, stawiający go w jednym rzędzie z takimi awangardowymi muzykami i grupami jak Tangerine Dream, Klaus Schulze i Vangelis.
Czesław Niemen zdobył pewną popularność na Zachodzie, zwłaszcza w krajach anglosaskich (gdzie nagrał kilka awangardowych albumów), lecz mimo swego wielkiego potencjału artystycznego, nigdy nie zdołał się przedrzeć do pierwszej ligi progresywnego rocka. Pozostał czynnym muzykiem także w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku koncertując, komponując i sporadycznie nagrywając, zajmując się głównie pisaniem muzyki filmowej i teatralnej. W latach 90. zajął się również malarstwem oraz grafiką komputerową. Był wegetarianinem.
W roku 1964 Czesław Niemen wraz z grupą Niebiesko-Czarni występuje przed koncertem Marleny Dietrich w Sali Kongresowej w Warszawie. W pierwszej części koncertu Marlena Dietrich słyszała utwór Niemena Czy mnie jeszcze pamiętasz, który następnie nagrywa na płytę z własnym tekstem (Mutter, hast du mir vergeben).
Zmarł 17 stycznia 2004 w szpitalu onkologicznym w Warszawie na raka jelita grubego. Jego zwłoki, zgodnie z ostatnią wolą artysty, zostały spopielone. 30 stycznia urna z prochami została złożona w katakumbach na Starych Powązkach w Warszawie. Żegnało go ok. 2,5 – 3 tysięcy ludzi, w tym oficjalni przedstawiciele władzy. W momencie rozpoczęcia pogrzebu, o godzinie 13:00, z inicjatywy Marka Niedźwieckiego, wiele stacji radiowych w Polsce wyemitowało „Dziwny jest ten świat” oddając w ten sposób hołd Niemenowi.
Upamiętnienia
Od 2004 imię Czesława Niemena nosi Promenada w Częstochowie i rondo w Bielsku-Białej, a także w Sopocie oraz skwer w centrum Gdańska. Imię Czesława Niemena nadano 26 maja 2006 roku Zespołowi Szkół Muzycznych we Włocławku, a 31 maja 2008 Publicznemu Gimnazjum nr 2 w Strzelcach Opolskich, gdzie odsłoniono także pomnik piosenkarza. 2 czerwca 2009 roku jego imię przyjęło Gimnazjum nr 25 w Warszawie.
17 czerwca 2009 roku Narodowy Bank Polski wyemitował monetę powszechnego obiegu o nominale 2 zł ze stopu Nordic Gold. 19 czerwca 2009 wyemitowano dwie srebrne monety kolekcjonerskie o nominale 10 zł, wybite stemplem lustrzanym: okrągłą i kwadratową (klipa). Umieszczono na nich wizerunki Czesława Niemena i jego płyt. Projektantem obu monet oraz rewersu monety powszechnego obiegu jest Robert Kotowicz
Piłka nożna
Piosenka Niemena Sen o Warszawie od 12 marca 2004 r. jest wykonywana przed każdym spotkaniem Legii Warszawa na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie jako hymn kibiców.
Wydarzenia kulturalne
W roku 2004 (20 sierpnia) oraz 2009 (23 sierpnia) na festiwalu w Sopocie jeden dzień poświęcono twórczości Niemena, a od jesieni 2005 r. w Słupsku odbywa się Festiwal Młodych Talentów Niemen Non Stop pod patronatem Miejskiego Centrum Kultury w Słupsku, prezydenta Słupska i marszałka województwa pomorskiego, na którym młodzi artyści śpiewają utwory Niemena oceniane przez profesjonalne jury. Od 2009 r. festiwal ten obejmuje patronatem medialnym TVP Kultura. Stowarzyszenie Pamięci Czesława Niemena corocznie organizuje zjazd niemenologów w Łagowie.
Muzeum
20 lutego 2011 roku we wsi Stare Wasiliszki na Białorusi, w domu urodzenia Czesława Niemena, otwarto muzeum jego imienia. W domu znajduje się część oryginalnego wyposażenia, w większości podarowanego przez mieszkańców Wasiliszek, którzy otrzymali je od rodziny artysty w czasie ich wyprowadzki do Polski.
DYSKOGRAFIA
Albumy studyjne
1967 Dziwny jest ten świat (LP) – pierwsza złota płyta w Polsce
1968 Sukces (LP)
1969 Czy mnie jeszcze pamiętasz? (LP)
1970 Enigmatic (LP)
1971 Niemen (2 LP, tzw. „Czerwony Album”)
1972 Strange Is This World (LP, wyd.RFN)
1973 Ode to Venus (LP, wyd. RFN)
1973 Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 (2 LP, tzw. „Marionetki”)
1973 Russische Lieder (LP, wyd. RFN)
1974 Mourner’s Rhapsody (LP, wyd. RFN, Wielka Brytania, USA)
1975 Niemen Aerolit (LP)
1976 Katharsis (LP, całkowicie elektroniczna muzyka)
1978 Idee Fixe (2 LP + SP)
1980 Postscriptum (LP)
1982 Przeprowadzka (MC)
1989 Terra Deflorata (LP)
1991 Terra Deflorata (wersja rozszerzona) (CD)
1993 Mouner’s Rhapsody (wersja poprawiona i uzupełniona) (CD, wyd. USA)
1995 Sen o Warszawie (CD)
1997 Moja i twoja nadzieja’97 (CD)
2001 spodchmurykapelusza (CD)
Albumy koncertowe
2007 41 Potencjometrów Pana Jana
2009 Kattorna JJ72 / Pamflet na ludzkość JJ75 (2 CD)
Składanki
1979 The Best of Niemen (LP)
1991 Gwiazdy mocnego uderzenia: Czesław Niemen (LP)
2001 Czas jak rzeka (CD)
2002 od początku I (6 CD)
2003 od początku II (6 CD)
2008 Spiżowy krzyk
2009 Nasz Niemen (2CD, utwory wybrane w plebiscycie przez fanów)
Minialbumy
1964 – Locomotion
1964 – Czas jak rzeka
1964 – Hippy, Hippy Shake
1964 – Jeszcze sen
1966 – A Varsovie
1966 – Sen o Warszawie
1967 – Dziwny jest ten świat
1978 – Sen srebrny Salomei
Single
1962 – Adieu Tristesse / El Soldado De Levita
1963 – Na swojską nutę
1963 – W rytmie Madisona
1964 – Les Noir et Blue – Les Idoles de Pologne
1968 – Obok nas / Baw się w ciuciubabkę
1969 – Io senza lei / Arcobaleno
1969 – Una luce mai accesa / 24 ore spese bene con amore
1969 – Re di cuori
1970 – Oggi forse no / Domani
1972 – Romanca Cherubina / Mazurek
1972 – Strange is This World / We’ve Got The Sun
1975 – Mleczna droga / Dorożką na Księżyc
1979 – Nim przyjdzie wiosna / Pokój
1982 – Witaj przygodo zielona / Przeprowadzka
1986 – High Horse / Pod papugami
2002 – Jagody szaleju
Pocztówki dźwiękowe
1970 – Nie wiem czy to warto
1974 – Jodełki, sosenki
1975 – Włóczęga
1979 – Nim przyjdzie wiosna
Albumy poświęcone Czesławowi Niemenowi
2007 – PRO FORMA – Niemen a cappella
2009 – Artur Dutkiewicz – Niemen Improwizacje
2009 – Janusz Radek – Dziwny ten świat – opowieść Niemenem
2012 – Stanisław Soyka – W hołdzie mistrzowi
żródło: wikipedia
18 marca 2017
Felicjan Andrzejczak
Felicjan Andrzejczak (ur. 16 maja 1948 w Pięczkowie) – polski piosenkarz i muzyk, wokalista zespołu Budka Suflera w latach 1982-1983.
Pierwsze amatorskie próby śpiewu (repertuar Czesława Niemena) odbył w 1966 w technikum leśnym w Rzepinie. W 1970 zamieszkał w Świebodzinie, gdzie poznał grupę lokalnych muzyków, m.in. Andrzeja Rutkowskiego i założył zespół C-4011. W 1977 został laureatem Festiwalu Piosenki Radzieckiej. W 1978 ukazał się jego jeden z największych przebojów, „Peron łez”. Utwór ten otworzył mu drogę do Koncertu Premier na festiwalu w Opolu. Otrzymane wyróżnienie sprawiło, że na stałe zagościł na zawodowej scenie. Pod koniec 1982 roku został zaproszony do współpracy z Budką Suflera. Z nim Budka Suflera nagrała przebój „Jolka, Jolka pamiętasz”, „Czas ołowiu” i „Noc komety”. Płyta, którą nagrał wraz z Budką, nie ukazała się, gdyż wrócił do zespołu Krzysztof Cugowski i w 1984 roku po przearanżowaniu utworów powstała płyta z Cugowskim Czas czekania, czas olśnienia. Na krótko powrócił do Budki, nagrywając z Cugowskim i Urszulą utwór „Krajobraz po rewolucji”. W 1985 roku wystąpił na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.
W 1997 nagrał płytę Świat miłować z balladą „Jak jeździec donikąd”. Dwa lata później nagrał utwór „Piąty bieg” z Budką Suflera, a w 2002 – album Zauroczenia. 17 czerwca 2006 ukazała się płyta Na prowincji, a w 2009 r. płyta Biegnę jak maratończyk. W roku 2014 wydał płytę Czas przypływu. W 2015 wystąpił gościnnie na płycie Albo inaczej z interpretacją utworu Eldo – „Stres”.
Dyskografia
1979 Peron łez
1981 Wielki Świat
1984 Budka Suflera – 1974-1984 (kompilacja)
1986 Piosenki Natalki (gościnnie)
1987 Felicjan Andrzejczak
1994 Budka Suflera – Budka w Operze, Live from Sopot ’94
1995 Kolory grzechu
1995 Może pogodzą nas święta
1996 Polskie Betlejem
1997 Świat miłować
2000 Budka Suflera – Live at Carnegie Hall
2000 Zapach kobiety
2002 Zauroczenia
2005 Pokonamy fale (wspólnie z innymi artystami)
2005 Lizbona Good Bye
2006 Na prowincji
2006 Zawsze ten sam (kompilacja)
2009 Biegnę jak maratończyk
2014 Czas przypływu
opracowane przez witrek dla RM80.pl
żródło wikipedia
17 marca 2017
Metallica wystąpi w Polsce w 2018r.
Za nieco ponad rok do Polski przyjedzie Metallica.
Muzycy wystąpią 28 kwietnia 2018r. w Krakowie w Tauron Arenie.
Bilety wejdą do ogólnej sprzedaży w piątek , 24 marca 2017r. o godzinie 10:00.
Ceny biletów wynoszą 236 – 440 złotych a pakiet vip od 899 – 10369 złotych. Do każdego zakupionego biletu dołączony będzie egzemplarz najnowszej płyty Metallicy , czyli „Hardwired…To Self Destruct” (w wersji elektronicznej lub fizycznej).
inf. www.terazrock.pl
16 marca 2017
Gabriel Fleszar
Gabriel Fleszar urodził się 27 września 1979 roku w Złotoryi.
Pochodzi z rodziny o silnych tradycjach artystycznych – muzycznych i plastycznych. Dzieciństwo spędził w Legnicy.
O muzyce poważnie zaczął myśleć, gdy w szóstej klasie szkoły podstawowej dostał od rodziców gitarę.
Wtedy zaczął marzyć, że któregoś dnia dana zostanie mu szansa i będzie występował dla szerokiej publiczności.
Jeszcze w podstawówce założył zespół, z którym odnosił pierwsze sukcesy. Jednocześnie uczył się grać na gitarze, słuchając światowych sław. W czasach licealnych występował na scenie legnickiego teatru, a także udzielał się muzycznie. Związany był z dwoma zespołami: Veto, gdzie uczniowie Państwowego Liceum Muzycznego wraz z Gabrielem grali muzykę pop-rockową; oraz Freeport (między innymi Tom Tylor), tworzącym muzykę alternatywną. Zespół Veto zdobył nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Ekologicznej, natomiast Freeport na Castle Party w Grodźcu w 1996 roku. Nagrodą główną była sesja nagraniowa w radiu Wrocław.
W 1998 Gabriel zdobył kolejne nagrody: na Festiwalu Teatrów Amatorskich w Legnicy z grupą teatralną „300 Chwil do Deja Vu”, następnie wyróżnienie na XXV Jubileuszowych Barbórkowych Spotkaniach Teatralnych w Dąbrowie Górniczej. Jeszcze w tym samym roku razem z przyjaciółmi wydał tomik poezji „Antologia Legnickiego Rynku”, w którym znalazły się także jego wiersze.
Kilka lat temu agencja As Plus wraz z Universal Music Polska ogłosiła konkurs dla wokalistów. Gabriel bez wahania pojechał do Warszawy na przesłuchania. Wygrał casting i podpisał kontrakt płytowy.
Niedługo po tym nagrał swój debiutancki album „Niespokojny”. Pierwszy singiel z tej płyty, „Kroplą deszczu”, został uhonorowany wieloma wyróżnieniami. Sam Gabriel został też nominowany do nagrody Fryderyków. Dużym sukcesem cieszyła się także jego druga płyta „Niespokojny 2”.
Na wiosnę 2003 roku miała miejsce premiera trzeciego albumu „Pełnia”, do którego artysta przygotowywał się przez ostatnie miesiące. W przeciwieństwie do poprzednich wydawnictw, tym razem Gabriel prezentuje bardziej rockowy i energetyczny materiał, choć całość nadal utrzymana jest w popowej stylistyce. Na płycie znajduje się 12 premierowych kompozycji.
Pierwszym singlem promującym wydawnictwo jest piosenka „Kto panem, kto sługą”.
W 2011 roku piosenkarz wziął udział w programie The Voice of Poland emitowanym na antenie stacji telewizyjnej TVP.
Dyskografia:
Niespokojny (1999)
Kropla deszczu
Niespokojny
Bilet do nieba
Twoje ja
Kiedy zrozumiem
Do chmur
Dopóki chcesz
Książę małych spraw
Noce białe
Zatrzymaj mnie proszę
Bilet do nieba (Street Version)
Niespokojny II (2001)
Ciebie nie ma tu
Oszukamy ten świat
Nasza droga do nikąd
Więc jeśli jesteś
Kim jestem Ty wiesz
Cisza tak czuła
Wolne myśli
Żyć inaczej
Ja dla Ciebie
Odnaleźć się
To co ważne
Nasza droga do nikąd (Acoustic Version)
Oszukamy ten świat (Hard Version)
Pełnia (2003)Kto panem – kto sługą
Labirynt zwyczajnego dnia
Najlepszy
Morze wyobraźni
Zaśnij i śnij
Nie chciałem więcej
Poczujesz dziwny stan
Optymistyczne słowa
Niepotrzebny mi…
Dookoła grawitacja
Joszka kraniec
Horyzonty
opracowane przez Beata dla RM80.pl
źródło: Miastomuzyki.pl
16 marca 2017
Lady Pank – Minus Zero (1985)
