Rock
22 marca 2017
Mike + The Mechanics – Let Me Fly
W 2017 roku Mike + The Mechanics obchodzą 32-lecie na rynku muzycznym. Zagrają w Polsce w ramach trasy promującej najnowszy album „Let Me Fly”, którego premiera zaplanowana jest na 7 kwietnia. Mike Rutherford ma teraz powód do radości, nadchodzący album wydobywa to co najlepsze w Mike + The Mechanics: pisanie piosenek i afirmacja życia. „Let Me Fly” jest przepełniona radością, która definiowała zespół od początku istnienia i opowiada, jak zawsze, o wielu bohaterach, niekoniecznie idealnych, jak np. o kobieciarzu z pierwszego singla ”Dont Know What Came Over Me”, którego możecie posłuchać tutaj.
Grupa jesienią przyjedzie do Polski i 3 września wystąpi w ICE Kraków. Bilety w cenie od 199 zł wejdą do sprzedaży w ten piątek (24 marca) na LiveNation.pl
koncertomania.pl
20 marca 2017
Wilki – W Drodze Do Marzeń
Zespół Wilki zaprezentował teledysk do najnowszego singla. Piosenka nosi tytuł „W drodze do marzeń” i pochodzi z albumu „Przez dziewczyny.” „Utwór jest oparty na brytyjsko brzmiącym riffie rodem z muzyki pubowej. Na próbie riff zagrał Mikis, a ja zacząłem nucić melodię i po godzinie mieliśmy gotową piosenkę,” powiedział wokalista zespołu, Robert Gawliński.
Autorką tekstu piosenki jest jego żona, Monika. „Tekst opowiada o życiu zespołu w trasie i właśnie podczas trasy koncertowej Monika napisała ten tekst. To prawdziwa historia romansu, który zdarzył się jednemu z moich kolegów.”
W teledysku wykorzystano mnóstwo niepublikowanych wcześniej filmików, jakie zespół nagrywał podczas tras koncertowych. „Okazało się, że mamy naprawdę spore archiwum i udało nam się pokazać niemalże wszystkich muzyków grających w Wilkach przez ostatnie 25 lat.” Album „Przez dziewczyny” ukazał się w kwietniu 2016 roku. Teledysk można zobaczyć tutaj.
koncertomania.pl
20 marca 2017
Wilki – W Drodze Do Marzeń (2017)
20 marca 2017
Nena
Nena , właśc. Gabriele Susanne Kerner (ur. 24 marca 1960 w Hagen w Niemczech) – wokalistka. Jej piosenka „99 Luftballons” (1984), również w angielskiej wersji („99 Red Balloons” – punkrockowy zespół Goldfinger nagrał cover tejże piosenki, który stał się najwiekszym hitem zespołu), zajmowała wysokie miejsca na światowych listach przebojów (drugie na US Billboard Charts, pierwsze w Wielkiej Brytanii). Nagrał ją również zespół 7 Seconds pochodzący z USA grający w stylu punk hardcore.18 września 2009 ukazał się nowy singiel NENY „Wir sind wahr” promujący jej nową płytę pt.Made in Germany , której premiera odbyła się 2.10.2009r.
Nena na początku była typową „dziewczyną z sąsiedztwa”, niczym nie różniła się od zwykłych dziewczyn z Hagen, długie włosy, dżinsy i skórzana kurtka. Codziennie wieczorem siedziała w dyskotece gdzie puszczali Stonesów, Floydów i inne zespoły rockowe. Pewnego wieczoru podszedł do niej zupełnie nieznany chłopak i powiedział „Cześć, jestem Rainer. Zakładam zespół rockowy. Chciałabyś przyjść do nas na próbę?” Nena pomyślała sobie „Wariat! Jeszcze nigdy nie śpiewałam publicznie, ale mogę spróbować.” Następnego dnia Nena przyszła do Rainera i tam poznała się z pozostałymi członkami zespołu. Skład był następujący :
Nena Kerner – wokal
Rainer Kitzman – gitara solowa
Frank Rohrer – gitara basowa
Rolf Brendel – perkusja
Zagrali kilka kawałków rockowych i tak powstał zespół The Stripes, którego nazwa wzięła się od modnych wówczas ubrań w paski. Później zespół zagrał w klubie przed publicznością z czego większość to była ich rodzina i przyjaciele. Podczas występu zauważył ich Andy Kirnberger z firmy CBS. Wkrótce podpisali kontrakt i dostali 40 tys. marek zaliczki. Za te pieniądze kupili sprzęt i ruszyli w trasę po Niemczech. Jeszcze w 1979 roku ukazał się ich debiutancki singel Ecstasy, który stał się przebojem lokalnych dyskotek. Dwa lata później wydany został album The Stripes oraz pochodzące z niego single Strangers, Tell me your Name i Don’t you think that I’m a lady?.
Zespół wystąpił w programach telewizyjnych Plattenkuche i Disco, na koncertach mieli swoją stałą publiczność, wielbiciele założyli nawet ich fan club, ale sprzedaż płyty nie szła najlepiej. Po trzech latach działalności muzycy stracili motywację do dalszej współpracy. Zespół przestał istnieć, ale firma CBS nie straciła zainteresowania młodą wokalistką. Wkrótce Nena odebrała telefon z bardzo interesującą propozycją…
Pierwszy album
14 stycznia 1983 roku ukazał się na rynkach niemieckojęzycznych longplay Nena – do dziś jeden z najważniejszych albumów w historii niemieckiej muzyki pop, dla fanów Neue Deutsche Welle niemal kultowy.
Płyta, wyprodukowana przez byłych muzyków Niny Hagen – Reinholda Heila i Manne Preakera, tworzących wówczas zespół Spliff, nagrana została w ciągu kilku tygodni. Po fenomenalnym sukcesie singla Nur getraumt ciśnienie było ogromne. Sceptycy uważali, ze Nena pozostanie gwiazdką jednego przeboju i na tym się jej błyskotliwa kariera zakończy, fani natomiast z napięciem czekali na dalsze propozycje swojej nowej ulubienicy. W tym czasie wokalistka krążyła między studiem Spliff w Berlinie, gdzie nagrywano materiał, a planem filmowym w Monachium, gdzie kręciła Gib Gas, ich will Spass.
Koledzy z zespołu nie byli zbyt zadowoleni z jej aktorskiej przygody, ale mieli świadomość tego, że film będzie dobrą reklamą dla całej grupy, tym bardziej, ze miała być w nim wykorzystana ich muzyka. Materiał na płytę tworzyli wspólnie, każdy z członków zespołu miał swój wkład w ten album.
Nena – Band:
Nena Kerner – wokal
Rolf Brendel – perkusja
Jurgen Dehmel – gitara basowa
Uwe Fahrenkrog-Petersen – keyboard
Carlo Karges – gitara solowa
współcześnie:
Nena Kerner – wokal
Patrick „PC” Christensen ( odszedł z zespołu )- gitara
Nader Rahy – gitara i wokal
Richard Fortus ( odszedł ) – gitara
Paul DiLeo – gitara basowa
Van Romaine – perkusja ( na zmiane z Tobiasem Ralphem i Phillipem Palmem )
Arne Augustin – klawisze
Derek Von Krogh – klawisze
Andreas „Bindi” Binder – gitara akustyczna
Dyskografia:
Nena – Band
1983: Nena
1984: Fragezeichen
1984: International Album
1985: Feuer & Flamme
1985: It’s All In The Game
1986: Eisbrecher
Nena
1989: Wunder Gescheh’n
1990: Komm lieber Mai…
1991: Nena – Die Band
1992: Bongo Girl
1994: Und alles dreht sich
1994: Nena singt die schönsten Kinderlieder
1995: Nena Live
1995: Unser Apfelhaus
1996: Nena und die Bambus Bären Bande
1997: Jamma nich
1997: Nenas Weihnachtsreise
1998: Wenn alles richtig ist, dann stimmt was nicht
1999: Nena macht… Rabatz
2001: Chokmah
2002: 20 Jahre Nena feat. Nena
2004: Nena Live Nena
2005: Willst du mit mir gehn
2007: Cover Me 2CD <niem.& ang.>
2009: Made in Germany
2012: Du bist gut
2015: Oldschool
opracowane przez witrek dla RM80.pl
źródło: wikipedia
19 marca 2017
Armia
ARMIA to zespół niezwykły na polskim rynku muzycznym. Powstał w 1984 roku na skutek zetknięcia trzech osobowości naszej niezależnej sceny: Tomasza Budzyńskiego (śpiewał wówczas w słynnej Siekierze), Roberta Brylewskiego (gitarzysty Kryzysu, Brygady Kryzys i Izraela) i filozofa Sławomira Gołaszewskiego związanego wówczas z nurtem poszukiwań parateatralnych Jerzego Grotowskiego. Klasycznie rockowy skład od początku uzupełniany był instrumentami dętymi ale przełomowym okazał się moment, gdy do zespołu dołączył Krzysztof „Banan” Banasik. Jego gra na waltorni nadała muzyce specyficzne, niespotykane brzmienie.
Zespół wydał kilkanaście płyt, z których wydana w 1990 roku „Legenda” oraz „Triodante” z 1994 r. zaliczane są do klasyki polskiej muzyki rockowej. Grupa potwierdziła swoją klasę, dając setki koncertów w całej Polsce (m.in. z Killing Joke i New Model Army z Wielkiej Brytanii) i biorąc udział w wielu prestiżowych festiwalach w kraju i zagranicą. Działalność koncertową dokumentują albumy: „Exodus” (1991), „Soul Side Story” (2000), „Koncert na 20-lecie” (2006) i „Przystanek Woodstock 2004” (2007).
W ciągu dwudziestokilkuletniej kariery zespołu w jego składzie grało wielu wybitnych i zasłużonych dla rockowej sceny polskich muzyków. Obecnie zespół tworzą: Tomasz Budzyński – śpiew, Tomasz Krzyżaniak – perkusja, instrumenty perkusyjne, Krzysztof Kmiecik – gitara basowa, Rafał Giec – gitara, Krzysztof Banasik – waltornia oraz Jakub Bartoszewski – waltornia.
W 2006 roku zespół wydał koncertowe DVD pod tytułem „Koncert na 20-lecie”. Jest to zapis koncertu który odbył się w warszawskim klubie Stodoła z okazji dwudziestolecia istnienia zespołu . Wśród zaproszonych gości znajdują się: Kazik Staszewski, Darek Malejonek, zespół Moskwa a także Sławek Gołaszewski z zespołem Asunta. Na płycie można usłyszeć i zobaczyć ponad trzydzieści piosenek w tym utwory legendarnego zespołu Siekiera a także półtoragodzinny wywiad z Tomaszem Budzyńskim.
Siła ARMII tkwi w połączeniu poezji Tomasza Budzyńskiego z wyrafinowaną i ekspresyjną muzyką, zawierającą elementy rocka, folku, a nawet muzyki klasycznej. Wykorzystanie nietypowych dla współczesnego rocka instrumentów, jak waltornia, flet, wiolonczela, skrzypce sprawia, że propozycja zespołu jest na polskiej scenie zupełnie wyjątkowa, a ARMIA wciąż pozostaje jedną z najbardziej oryginalnych grup, tworząc muzykę, której nie da się w żaden sposób zaszufladkować. W twórczości zespołu znajduje się wiele odwołań do wybitnych dzieł literatury światowej takich jak „Boska komedia” Dantego czy utworów Samuela Becketta, Artura Rimbauda czy Franza Kafki, co jest – jak na zespół rockowy – ewenementem w skali światowej. Teksty Tomasza Budzyńskiego skłaniają się ku poważnej refleksji nad kondycją duchową współczesnego człowieka. Zespół stara się dawać swoim słuchaczom coś więcej niż tylko rozrywkę, chce przede wszystkim przez swoją sztukę skłonić człowieka do głębokich egzystencjalnych przemyśleń nad sensem życia.
Szczególnym tego przykładem jest wydana w lutym 2009 roku płyta „Der Prozess”. To kolejny koncept-album w historii zespołu. Już sama nazwa nasuwa skojarzenia z arcydziełem Franza Kafki a sam Tomasz Budzyński nie wypiera się tej inspiracji. Mówi wprost, że odczytany po latach „Proces” stał się dla niego natchnieniem do napisania tekstów na nową płytą. Oczywiście nowa płyta ARMII nie jest ilustracją powieści Franza Kafki, a indywidualnym spojrzeniem na egzystencjalny dramat każdego człowieka. Można powiedzieć, że teksty Budzyńskiego bardzo wyraźnie odwołują się do filozofii Kierkegaarda, którego zresztą Kafka uważał za swoją bratnią duszę. Bardzo osobiste teksty są niezwykle poruszające a w połączeniu z agresywną i ekspresyjną muzyką zespołu dają wstrząsający efekt. Sześć utworów układa się w wyrafinowaną suitę, której twórcą jest gitarzysta Paweł Klimczak. Muzykę można określić jako oryginalne skrzyżowanie hard core’u, jazzu a nawet współczesnej awangardowej muzyki poważnej. Gitarowa ściana dźwięku, fantastyczna gra nowego perkusisty Tomasza Krzyżaniaka i baśniowe dźwięki waltorni tworzą niesamowite tło dla mocnego a momentami teatralnego głosu charyzmatycznego wokalisty. Płytę zamyka bonus w postaci utworu „Underground”, do nagrania którego zespół zaprosił uczestników oficjalnego forum internetowego zespołu ARMIA.
Koncerty promujące płytę „Der Prozess” są niezwykłym parateatralnym wydarzeniem, które nikogo nie pozostawia obojętnym.
Najnowszą płytą zespołu Armia jest wydana w listopadzie 2012 roku płyta „Podróż na Wschód”, która prezentuje całkowicie nowe oblicze grupy. Album będący ścieżką dźwiękową filmu o tym samym tytule (reżyseria Tomasz Budzyński i Łukasz Jankowski). Zawiera utwory Armii i The Soundrops wykorzystane w tym filmie z wplecionymi fragmentami dialogów i efektów dźwiękowych
Obecny skład zespołu:Tomasz Budzyński (Tom Bombadil, Budzy) – śpiew, sporadycznie gitara akustyczna, Jakub Bartoszewski – waltornia, instrumenty klawiszowe, Rafał Giec (Frantz) – gitara, Paweł Piotrowski (Pablo) – gitara basowa, Przemek Pacan – perkusja.
Dyskografia
* Aguirre – SP (Tonpress 1987)
* Antiarmia – LP (1987)
* Na ulice / Jestem drzewo, jestem ptak / Jeżeli… – LP Jak punk to punk (Tonpress 1988)
* Armia – LP (Pronit 1988)
* Legenda – LP (Wifon 1991), CD (Izabelin Studio 1991), LP (W Moich Oczach 2007)
* Exodus – CD (Izabelin Studio 1992)
* Czas i byt – CD (SPV Poland 1993)
* Triodante – CD (SP Records 1994), LP (W Moich Oczach 2009)
* Duch – CD (Ars Mundi 1997)
* Droga – CD (Ars Mundi 1999)
* Soul Side Story – CD (Ars Mundi 2000)
* Pocałunek mongolskiego księcia CD (Pomaton EMI 2003)
* Triodante DVD (Metal Mind Productions 2004)
* Ultima Thule – CD (Metal Mind Productions 2005)
* Koncert na XX-lecie – DVD (Klub Stodoła w Warszawie 2006)
* Przystanek Woodstock 2004 – DVD (Złoty Melon 2007)
* Der Prozess – (Isound Labels 2009)
* Freak – (Isound Labels 2009)
* Podróż na Wschód – (Isound Labels 2012)
* Koncerty W Trójce (2013)
* Toń (2015)
armia.art.pl
19 marca 2017
Czesław Niemen
Czesław Niemen, właśc. Czesław Juliusz Wydrzycki (ur. 16 lutego 1939 w Starych Wasiliszkach koło Nowogródka, zm. 17 stycznia 2004 w Warszawie) – polski piosenkarz, kompozytor, multiinstrumentalista i autor tekstów piosenek.
Obdarzony był głosem o szerokich możliwościach, zarówno jeśli chodzi o skalę, jak i możliwości intonacyjne i brzmieniowe; był jedną z największych indywidualności polskiej sceny rockowej, wielokrotnie w awangardzie docierających do Polski kolejnych stylów muzycznych, tworząc równolegle swoją własną, całkowicie autonomiczną muzykę.
BIOGRAFIA
Urodził się w Starych Wasiliszkach koło Nowogródka na należącej wtedy do Polski Grodzieńszczyźnie, jako Czesław Juliusz Wydrzycki. Przesiedlony do powojennej Polski w 1958 roku w ramach tzw. drugiej repatriacji. Rodzina Wydrzyckich zamieszkała w Gdańsku, gdzie Czesław rozpoczął naukę w szkole średniej muzycznej. Równocześnie występował w klubie studenckim Żak w Gdańsku, śpiewając po hiszpańsku i polsku piosenki latynoamerykańskie akompaniując sobie na gitarze. Dwie z tych piosenek pojawiły się potem na jego pierwszej płycie.
W początkach kariery, po odniesieniu pierwszych sukcesów w konkursach wykonawców amatorów, zaczął w nagrodę występować z zespołem Niebiesko-Czarni. W 1963 roku wystąpił na pierwszym festiwalu w Opolu z piosenką Wiem że nie wrócisz. Pomimo że nie dostał żadnej nagrody, stał się dzięki temu utworowi oraz piosence Czy mnie jeszcze pamiętasz? bardzo popularny (1964). Występował na koncertach w Polsce oraz we Francji. Zaczął też za namową żony Franciszka Walickiego zamiast swojego nazwiska posługiwać się pseudonimem artystycznym Niemen, jako nie tylko atrakcyjniejszym marketingowo w Polsce, ale także łatwiejszym do wymówienia dla cudzoziemców. Z czasem uczynił z tego pseudonimu swoje oficjalne, urzędowe nazwisko.
Debiutował na początku lat sześćdziesiątych jako piosenkarz big bitowy – m.in. wokalista zespołu Niebiesko-Czarni, śpiewając rock and rollowe i rockowe piosenki w stylu The Beatles. Do największych przebojów pierwszego okresu należały dynamiczny utwór Czy wiesz? i sentymentalna ballada Pod papugami. Wkrótce jednak Niemen zaczął zmierzać w stronę ambitniejszej muzyki adresowanej do bardziej wymagającej młodzieży akademickiej. Piosenka Dziwny jest ten świat – najbardziej znany z polskich protest-songów – stała się hymnem młodzieży końca lat sześćdziesiątych. Niemen jednak nie poprzestał na tym. W swej twórczości włączał się w kolejne dominujące na świecie w muzyce rockowej prądy, tworząc własne, indywidualne i charakterystyczne odmiany muzyki – od psychodelicznego rocka, przez symfonicznego rocka progresywnego (album Niemen Enigmatic z monumentalnym Bema pamięci żałobny rapsod do tekstu Norwida), aż po awangardowy jazz-rock – albumy Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 oraz muzyki elektronicznej.
Niemen początkowo grający na organach Hammonda, z wolna rozbudował swoje klawiszowe instrumentarium, dodając najpierw melotron, a potem jako pierwszy polski muzyk, syntezator Mooga. Nowoczesne i drogie wówczas wyposażenie, pozwoliło mu nagrać w 1975 całkowicie elektroniczny album Katharsis, stawiający go w jednym rzędzie z takimi awangardowymi muzykami i grupami jak Tangerine Dream, Klaus Schulze i Vangelis.
Czesław Niemen zdobył pewną popularność na Zachodzie, zwłaszcza w krajach anglosaskich (gdzie nagrał kilka awangardowych albumów), lecz mimo swego wielkiego potencjału artystycznego, nigdy nie zdołał się przedrzeć do pierwszej ligi progresywnego rocka. Pozostał czynnym muzykiem także w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku koncertując, komponując i sporadycznie nagrywając, zajmując się głównie pisaniem muzyki filmowej i teatralnej. W latach 90. zajął się również malarstwem oraz grafiką komputerową. Był wegetarianinem.
W roku 1964 Czesław Niemen wraz z grupą Niebiesko-Czarni występuje przed koncertem Marleny Dietrich w Sali Kongresowej w Warszawie. W pierwszej części koncertu Marlena Dietrich słyszała utwór Niemena Czy mnie jeszcze pamiętasz, który następnie nagrywa na płytę z własnym tekstem (Mutter, hast du mir vergeben).
Zmarł 17 stycznia 2004 w szpitalu onkologicznym w Warszawie na raka jelita grubego. Jego zwłoki, zgodnie z ostatnią wolą artysty, zostały spopielone. 30 stycznia urna z prochami została złożona w katakumbach na Starych Powązkach w Warszawie. Żegnało go ok. 2,5 – 3 tysięcy ludzi, w tym oficjalni przedstawiciele władzy. W momencie rozpoczęcia pogrzebu, o godzinie 13:00, z inicjatywy Marka Niedźwieckiego, wiele stacji radiowych w Polsce wyemitowało „Dziwny jest ten świat” oddając w ten sposób hołd Niemenowi.
Upamiętnienia
Od 2004 imię Czesława Niemena nosi Promenada w Częstochowie i rondo w Bielsku-Białej, a także w Sopocie oraz skwer w centrum Gdańska. Imię Czesława Niemena nadano 26 maja 2006 roku Zespołowi Szkół Muzycznych we Włocławku, a 31 maja 2008 Publicznemu Gimnazjum nr 2 w Strzelcach Opolskich, gdzie odsłoniono także pomnik piosenkarza. 2 czerwca 2009 roku jego imię przyjęło Gimnazjum nr 25 w Warszawie.
17 czerwca 2009 roku Narodowy Bank Polski wyemitował monetę powszechnego obiegu o nominale 2 zł ze stopu Nordic Gold. 19 czerwca 2009 wyemitowano dwie srebrne monety kolekcjonerskie o nominale 10 zł, wybite stemplem lustrzanym: okrągłą i kwadratową (klipa). Umieszczono na nich wizerunki Czesława Niemena i jego płyt. Projektantem obu monet oraz rewersu monety powszechnego obiegu jest Robert Kotowicz
Piłka nożna
Piosenka Niemena Sen o Warszawie od 12 marca 2004 r. jest wykonywana przed każdym spotkaniem Legii Warszawa na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie jako hymn kibiców.
Wydarzenia kulturalne
W roku 2004 (20 sierpnia) oraz 2009 (23 sierpnia) na festiwalu w Sopocie jeden dzień poświęcono twórczości Niemena, a od jesieni 2005 r. w Słupsku odbywa się Festiwal Młodych Talentów Niemen Non Stop pod patronatem Miejskiego Centrum Kultury w Słupsku, prezydenta Słupska i marszałka województwa pomorskiego, na którym młodzi artyści śpiewają utwory Niemena oceniane przez profesjonalne jury. Od 2009 r. festiwal ten obejmuje patronatem medialnym TVP Kultura. Stowarzyszenie Pamięci Czesława Niemena corocznie organizuje zjazd niemenologów w Łagowie.
Muzeum
20 lutego 2011 roku we wsi Stare Wasiliszki na Białorusi, w domu urodzenia Czesława Niemena, otwarto muzeum jego imienia. W domu znajduje się część oryginalnego wyposażenia, w większości podarowanego przez mieszkańców Wasiliszek, którzy otrzymali je od rodziny artysty w czasie ich wyprowadzki do Polski.
DYSKOGRAFIA
Albumy studyjne
1967 Dziwny jest ten świat (LP) – pierwsza złota płyta w Polsce
1968 Sukces (LP)
1969 Czy mnie jeszcze pamiętasz? (LP)
1970 Enigmatic (LP)
1971 Niemen (2 LP, tzw. „Czerwony Album”)
1972 Strange Is This World (LP, wyd.RFN)
1973 Ode to Venus (LP, wyd. RFN)
1973 Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 (2 LP, tzw. „Marionetki”)
1973 Russische Lieder (LP, wyd. RFN)
1974 Mourner’s Rhapsody (LP, wyd. RFN, Wielka Brytania, USA)
1975 Niemen Aerolit (LP)
1976 Katharsis (LP, całkowicie elektroniczna muzyka)
1978 Idee Fixe (2 LP + SP)
1980 Postscriptum (LP)
1982 Przeprowadzka (MC)
1989 Terra Deflorata (LP)
1991 Terra Deflorata (wersja rozszerzona) (CD)
1993 Mouner’s Rhapsody (wersja poprawiona i uzupełniona) (CD, wyd. USA)
1995 Sen o Warszawie (CD)
1997 Moja i twoja nadzieja’97 (CD)
2001 spodchmurykapelusza (CD)
Albumy koncertowe
2007 41 Potencjometrów Pana Jana
2009 Kattorna JJ72 / Pamflet na ludzkość JJ75 (2 CD)
Składanki
1979 The Best of Niemen (LP)
1991 Gwiazdy mocnego uderzenia: Czesław Niemen (LP)
2001 Czas jak rzeka (CD)
2002 od początku I (6 CD)
2003 od początku II (6 CD)
2008 Spiżowy krzyk
2009 Nasz Niemen (2CD, utwory wybrane w plebiscycie przez fanów)
Minialbumy
1964 – Locomotion
1964 – Czas jak rzeka
1964 – Hippy, Hippy Shake
1964 – Jeszcze sen
1966 – A Varsovie
1966 – Sen o Warszawie
1967 – Dziwny jest ten świat
1978 – Sen srebrny Salomei
Single
1962 – Adieu Tristesse / El Soldado De Levita
1963 – Na swojską nutę
1963 – W rytmie Madisona
1964 – Les Noir et Blue – Les Idoles de Pologne
1968 – Obok nas / Baw się w ciuciubabkę
1969 – Io senza lei / Arcobaleno
1969 – Una luce mai accesa / 24 ore spese bene con amore
1969 – Re di cuori
1970 – Oggi forse no / Domani
1972 – Romanca Cherubina / Mazurek
1972 – Strange is This World / We’ve Got The Sun
1975 – Mleczna droga / Dorożką na Księżyc
1979 – Nim przyjdzie wiosna / Pokój
1982 – Witaj przygodo zielona / Przeprowadzka
1986 – High Horse / Pod papugami
2002 – Jagody szaleju
Pocztówki dźwiękowe
1970 – Nie wiem czy to warto
1974 – Jodełki, sosenki
1975 – Włóczęga
1979 – Nim przyjdzie wiosna
Albumy poświęcone Czesławowi Niemenowi
2007 – PRO FORMA – Niemen a cappella
2009 – Artur Dutkiewicz – Niemen Improwizacje
2009 – Janusz Radek – Dziwny ten świat – opowieść Niemenem
2012 – Stanisław Soyka – W hołdzie mistrzowi
żródło: wikipedia
18 marca 2017
Felicjan Andrzejczak
Felicjan Andrzejczak (ur. 16 maja 1948 w Pięczkowie) – polski piosenkarz i muzyk, wokalista zespołu Budka Suflera w latach 1982-1983.
Pierwsze amatorskie próby śpiewu (repertuar Czesława Niemena) odbył w 1966 w technikum leśnym w Rzepinie. W 1970 zamieszkał w Świebodzinie, gdzie poznał grupę lokalnych muzyków, m.in. Andrzeja Rutkowskiego i założył zespół C-4011. W 1977 został laureatem Festiwalu Piosenki Radzieckiej. W 1978 ukazał się jego jeden z największych przebojów, „Peron łez”. Utwór ten otworzył mu drogę do Koncertu Premier na festiwalu w Opolu. Otrzymane wyróżnienie sprawiło, że na stałe zagościł na zawodowej scenie. Pod koniec 1982 roku został zaproszony do współpracy z Budką Suflera. Z nim Budka Suflera nagrała przebój „Jolka, Jolka pamiętasz”, „Czas ołowiu” i „Noc komety”. Płyta, którą nagrał wraz z Budką, nie ukazała się, gdyż wrócił do zespołu Krzysztof Cugowski i w 1984 roku po przearanżowaniu utworów powstała płyta z Cugowskim Czas czekania, czas olśnienia. Na krótko powrócił do Budki, nagrywając z Cugowskim i Urszulą utwór „Krajobraz po rewolucji”. W 1985 roku wystąpił na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.
W 1997 nagrał płytę Świat miłować z balladą „Jak jeździec donikąd”. Dwa lata później nagrał utwór „Piąty bieg” z Budką Suflera, a w 2002 – album Zauroczenia. 17 czerwca 2006 ukazała się płyta Na prowincji, a w 2009 r. płyta Biegnę jak maratończyk. W roku 2014 wydał płytę Czas przypływu. W 2015 wystąpił gościnnie na płycie Albo inaczej z interpretacją utworu Eldo – „Stres”.
Dyskografia
1979 Peron łez
1981 Wielki Świat
1984 Budka Suflera – 1974-1984 (kompilacja)
1986 Piosenki Natalki (gościnnie)
1987 Felicjan Andrzejczak
1994 Budka Suflera – Budka w Operze, Live from Sopot ’94
1995 Kolory grzechu
1995 Może pogodzą nas święta
1996 Polskie Betlejem
1997 Świat miłować
2000 Budka Suflera – Live at Carnegie Hall
2000 Zapach kobiety
2002 Zauroczenia
2005 Pokonamy fale (wspólnie z innymi artystami)
2005 Lizbona Good Bye
2006 Na prowincji
2006 Zawsze ten sam (kompilacja)
2009 Biegnę jak maratończyk
2014 Czas przypływu
opracowane przez witrek dla RM80.pl
żródło wikipedia
17 marca 2017
Metallica wystąpi w Polsce w 2018r.
Za nieco ponad rok do Polski przyjedzie Metallica.
Muzycy wystąpią 28 kwietnia 2018r. w Krakowie w Tauron Arenie.
Bilety wejdą do ogólnej sprzedaży w piątek , 24 marca 2017r. o godzinie 10:00.
Ceny biletów wynoszą 236 – 440 złotych a pakiet vip od 899 – 10369 złotych. Do każdego zakupionego biletu dołączony będzie egzemplarz najnowszej płyty Metallicy , czyli „Hardwired…To Self Destruct” (w wersji elektronicznej lub fizycznej).
inf. www.terazrock.pl
16 marca 2017
Gabriel Fleszar
Gabriel Fleszar urodził się 27 września 1979 roku w Złotoryi.
Pochodzi z rodziny o silnych tradycjach artystycznych – muzycznych i plastycznych. Dzieciństwo spędził w Legnicy.
O muzyce poważnie zaczął myśleć, gdy w szóstej klasie szkoły podstawowej dostał od rodziców gitarę.
Wtedy zaczął marzyć, że któregoś dnia dana zostanie mu szansa i będzie występował dla szerokiej publiczności.
Jeszcze w podstawówce założył zespół, z którym odnosił pierwsze sukcesy. Jednocześnie uczył się grać na gitarze, słuchając światowych sław. W czasach licealnych występował na scenie legnickiego teatru, a także udzielał się muzycznie. Związany był z dwoma zespołami: Veto, gdzie uczniowie Państwowego Liceum Muzycznego wraz z Gabrielem grali muzykę pop-rockową; oraz Freeport (między innymi Tom Tylor), tworzącym muzykę alternatywną. Zespół Veto zdobył nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Ekologicznej, natomiast Freeport na Castle Party w Grodźcu w 1996 roku. Nagrodą główną była sesja nagraniowa w radiu Wrocław.
W 1998 Gabriel zdobył kolejne nagrody: na Festiwalu Teatrów Amatorskich w Legnicy z grupą teatralną „300 Chwil do Deja Vu”, następnie wyróżnienie na XXV Jubileuszowych Barbórkowych Spotkaniach Teatralnych w Dąbrowie Górniczej. Jeszcze w tym samym roku razem z przyjaciółmi wydał tomik poezji „Antologia Legnickiego Rynku”, w którym znalazły się także jego wiersze.
Kilka lat temu agencja As Plus wraz z Universal Music Polska ogłosiła konkurs dla wokalistów. Gabriel bez wahania pojechał do Warszawy na przesłuchania. Wygrał casting i podpisał kontrakt płytowy.
Niedługo po tym nagrał swój debiutancki album „Niespokojny”. Pierwszy singiel z tej płyty, „Kroplą deszczu”, został uhonorowany wieloma wyróżnieniami. Sam Gabriel został też nominowany do nagrody Fryderyków. Dużym sukcesem cieszyła się także jego druga płyta „Niespokojny 2”.
Na wiosnę 2003 roku miała miejsce premiera trzeciego albumu „Pełnia”, do którego artysta przygotowywał się przez ostatnie miesiące. W przeciwieństwie do poprzednich wydawnictw, tym razem Gabriel prezentuje bardziej rockowy i energetyczny materiał, choć całość nadal utrzymana jest w popowej stylistyce. Na płycie znajduje się 12 premierowych kompozycji.
Pierwszym singlem promującym wydawnictwo jest piosenka „Kto panem, kto sługą”.
W 2011 roku piosenkarz wziął udział w programie The Voice of Poland emitowanym na antenie stacji telewizyjnej TVP.
Dyskografia:
Niespokojny (1999)
Kropla deszczu
Niespokojny
Bilet do nieba
Twoje ja
Kiedy zrozumiem
Do chmur
Dopóki chcesz
Książę małych spraw
Noce białe
Zatrzymaj mnie proszę
Bilet do nieba (Street Version)
Niespokojny II (2001)
Ciebie nie ma tu
Oszukamy ten świat
Nasza droga do nikąd
Więc jeśli jesteś
Kim jestem Ty wiesz
Cisza tak czuła
Wolne myśli
Żyć inaczej
Ja dla Ciebie
Odnaleźć się
To co ważne
Nasza droga do nikąd (Acoustic Version)
Oszukamy ten świat (Hard Version)
Pełnia (2003)Kto panem – kto sługą
Labirynt zwyczajnego dnia
Najlepszy
Morze wyobraźni
Zaśnij i śnij
Nie chciałem więcej
Poczujesz dziwny stan
Optymistyczne słowa
Niepotrzebny mi…
Dookoła grawitacja
Joszka kraniec
Horyzonty
opracowane przez Beata dla RM80.pl
źródło: Miastomuzyki.pl
16 marca 2017
Lady Pank – Minus Zero (1985)
16 marca 2017
Lady Pank – John Belushi (1988)
16 marca 2017
Lady Pank – Chłopak Z Mokrą Głową (2012)
16 marca 2017
Lady Pank – Słońcem Opętani (2000)
16 marca 2017
Lady Pank – Tango Stulecia (1984)
