13 lutego 2017

Baccara

Historia hiszpańskiego duetu Baccara rozpoczęła się w późnych latach 70-tych XX wieku i jest częścią muzyki z gatunku disco-funk. Oryginalny skład tworzyły: María Mendiola (urodzona 4 kwietnia, 1952 roku, w Madrycie) i Mayte Mateos (urodzona 7 lutego 1951 roku w Logroño). Dziewczyny prezentowały swój wizerunek sceniczny opierając się na pięknych sukniach oraz kontraście bieli i czerni. Gdy jedna z wokalistek ubrana była na czarno, druga pojawiała się na biało. Pierwszym producentem i kompozytorem większości znanych piosenek zespołu był Rolf Soja, któremu towarzyszył podczas nagrań Frank Dostal – autor tekstów.

Wszystko zaczęło się w 1977 roku, gdy Mayte rozpoczęła naukę tańca w grupie baletowej hiszpańskiej telewizji. Właśnie tam poznała Marię i stały się bliskimi przyjaciółkami. Dziewczyny zdecydowały się opuścić balet i rozpocząć muzyczną karierę jako wokalny duet taneczny. Był to pomysł Maríi, która uważała, że kariera w balecie szybko się skończy. Pierwszy raz zaśpiewały wspólnie w nocnym klubie Cancela w Saragossie, w którym miały występować przez miesiąc. Niestety, szefostwo klubu zerwało współpracę już po trzech dniach. Podobno były zbyt eleganckie i zdecydowanie nie pasowały do tego, co oferował klub swoim klientom. Po tym krótkim epizodzie znajomy Marii zdobył dla nich kontrakt w ekskluzywnym hotelu „Tres Islas”, położonym na hiszpańskiej wyspie Fuerteventura. Ciesząc oczy i uszy turystów, śpiewały tradycyjne hiszpańskie piosenki tańcząc flamenco. Szybko zyskały sympatię, bowiem ich występy cieszyły się ogromnym powodzeniem. Przed jednym z występów dyrektor hotelu wspominał dziewczynom, aby dały z siebie wszystko, ponieważ na wieczornym występie będzie trzech producentów muzycznych z Niemiec. Po występie, Leon Deane z RCA Record,  zaprosił obie dziewczyny do Hamburga, gdzie w profesjonalnym studio rozpoczęły próby nagrań pod okiem producenta i kompozytora Rolfa Soji. Wszystkich zachwyciły głosy obu pań i klika dni później panie nagrały swój pierwszy singiel „Yes Sir, I Can Boogie”. Leon Deane miał już przygotowany pomysł na nazwę, którą zaczerpnął od gatunku róży „Baccara”, jak i na czarno-biały wizerunek sceniczny. Tak narodziła się Baccara.

Piosenka „Yes Sir, I Can Boogie” niemal od razu stała się przebojem i szybko pięła się na szczeblach list przebojów w całej Europie. W samych tylko Niemczech, w zaledwie 8 tygodni dotarła na szczyt radiowej listy przebojów. Ogólną sprzedaż pierwszego singla szacuje się dziś na 16 milionów egzemplarzy. Producent Rolf Soja już wiedział, że trafił na żyłę złota, idąc za ciosem, nagrano i wylansowano drugi wielki przebój zatytułowany „Sorry, I’m A Lady„.  Utwór utrzymany w podobnej konwencji również stał się wielkim przebojem, przede wszystkim w Niemczech i Hiszpanii. Podczas gdy na parkietach dyskotek królowały jednocześnie dwa przeboje Baccary, trwały już prace nad pierwszym albumem, który to ostatecznie został wydany w listopadzie 1977 roku. Album „Baccara” zyskał tytuł podwójnie złotej oraz podwójnie platynowej płyty. Spektakularny sukces duetu zaowocował zaproszeniem Baccary na ósmą edycję festiwalu piosenki Yamaha World Popular Song Festival, który odbył się w Tokio, 11 listopada 1977 roku. Dziewczyny reprezentowały tam Niemcy Zachodnie.

W styczniu 1978 roku dziewczyny wylansowały kolejny przebój „Darling” – promujący zarazem drugi album „Light My Fire„. Na nim znalazły się też takie znane przeboje jak: „Parlez-vous francais”, „La Bamba” i „My Kisses Need A Cavalier”. Pomimo, że drugi album odniósł spory rozgłos, to jednak wyniki sprzedaży nie były już tak imponujące. Dziewczyny między pracą w studio, prezentowały się na licznych festiwalach oraz brały udział w popularnych nagraniach dla stacji telewizyjnych, podbijając w ten sposób serca nowych fanów. W tym samym roku Baccara wystartowała na międzynarodowym konkursie piosenki Eurowizji w Paryżu, z piosenką „Parlez-vouz francais?”, reprezentując tam Luxemburg. Piosenka zdobyła 7 miejsce w konkursie. Co ciekawe, udział w konkursie przysporzył dziewczynom z Baccara dużo większą popularność w samej Hiszpanii, skąd przecież pochodziły, ale swoją muzyczną karierę rozwijały wówczas głównie w Niemczech. Końcem 1978 roku Baccara nagrała jeszcze jeden duży przebój „The Devil Sent You to Lorado„, który nie ukazał się co prawda na drugiej płycie, ale stał się przebojem w wielu krajach i został wydany na czarnym krążku w Niemczech, Belgii, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, a nawet w Nowej Zelandii.

Intensywne prace w studio RCA zaowocowały w 1979 roku nagraniem trzeciego albumu „Colours„, na którym znalazł się jeden z większych hitów Baccary – „Ay Ay Sailor”,  wydanym również na singlu. Poza przebojowym „Ay Ay Sailor” trzecia płyta zawierała inne udane kompozycje;  „One, Two, Three, That’s Life”, „Boomerang” oraz „By 1999 (By Nineteen-Ninety-Nine)”. Całość brzmiała bardzo melodyjnie, ale po raz kolejny nie przełożyło się to na finansowe oczekiwania producentów.

Konflikt w zespole!
Ciągła praca nad nowymi piosenkami była wyczerpująca, ale dziewczyny wciąż były spragnione sukcesu. Nie wszystko jednak szło tak jak trzeba. Po nagraniu utworu z singla „Sleepy-Time-Toy” María zauważyła, że jej głos był niemal niesłyszalny i ograniczał się w zasadzie do chórków. Po przesłuchaniu utworu „Candido” – umieszczonego na stronie B, okazało się, że sytuacja wygląda tak samo. María zaprotestowała i zażądała wycofania singla ze sprzedaży. Ostatecznie jednak singiel trafił na rynek w niezmienionej wersji. María zaczęła podejrzewać, że Ralf zrobił to celowo, aby przygotować Mayte do kariery solowej. Gdy poprosił dziewczyny, aby promocyjne zdjęcia zostały zrobione w formie indywidualnej, podsycił podejrzenia. Mayte jednak odrzucała oskarżenia, gdyż uważała, że za całość projektu i sposób w jaki nagrano piosenki odpowiedzialni byli ludzie ze studia. Tym bardziej, że finansowo nadal miały ten sam udział w zyskach i gażach. Konflikt między dziewczynami przeniósł się też na poziom producencki. Ralf Soja i Frank Dostal postanowili odejść z projektu natomiast pracą przy singlu „Colorado„, jak i nad całym czwartym albumem „Bad Boys” przejął Graham Sacher. Album ukończono w Londynie w atmosferze skandalu, gdyż żadna z pań nie chciała, aby nowy materiał został wydany. Jednocześnie musiały wypełnić zobowiązania z wytwórnią i prace ukończono, a płyta trafiła do sklepów dopiero w 1982 roku. Niestety w następstwie konfliktu nastąpił koniec Baccary, jaką w tamtych latach mogliśmy podziwiać. Panie nie zamieniły już więcej ze sobą ani słowa, nie ukrywając urazy w licznych wywiadach na przestrzeni późniejszych lat. Czwarty album okazał się niewypałem i kompletną klapą, do tego nie współgrał wizerunkowo i muzycznie z tym, czym jako Baccara były dotychczas utożsamiane. Czy podejrzenia Maríi były prawdziwe? Trudno powiedzieć, ale krótko po konflikcie, jeszcze w 1981 roku to ona sama nagrała solową płytę pod wymownym tytułem „Born Again” (Narodzona na nowo), w kooperacji z wytwórnią Electrola (EMI). Mayte natomiast pozostała przy wytwórni RCA i w tym samym czasie, we współpracy z Ralfem nagrała dwa single: „Recuerdos Del Ayer / Tendras Siempre Mi Amistad” (Wspomnienia z wczoraj / Będziesz miała zawsze moją przyjaźń). Tytuły dwóch utworów z pierwszego singla z 1981 roku wprost nawiązywały do ówczesnej sytuacji między byłymi już partnerkami. Drugi singiel to wydany tego samego roku „Souvenirs From Paradise”. Trzeci solowy singiel „Malagueña„, María nagrała jeszcze w RCA, ale bez udziału Ralfa za sterami produkcji.

Odtąd obie Panie kontynuowały swoje muzyczne kariery osobno, jednak nie chciały zrezygnować ze spuścizny Baccary. Powstały dwa odrębne projekty Baccara, których losy dla wielu ich wielbicieli były zawikłane i trudne do zrozumienia. W 1983 roku Mayte zaprosiła do swojego projektu Marissę Perez – koleżankę, z którą utrzymywała przyjaźń z czasów pracy w balecie dla telewizji hiszpańskiej. Współpraca obu Pań trwała przez około rok i opierała się głównie na koncertowaniu i prezentowaniu dokonań Baccary z najlepszego okresu. Po nieporozumieniach, Marissa opuściła duet i w 1985 roku dołączyła do Marii Mendioli w projekcie New Baccara, który to z kolei powołał do życia słynny niemiecki producent Luis Rodriguez. Pod szyldem New Baccara, Maria i Marissa nagrały kilka przebojowych piosenek, w charakterystycznych dla Lusisa aranżacjach. Były to: „Fantasy Boy”, „Call Me Up” oraz „Touch Me”. Po krótkim epizodzie jako producent New Baccary, Luis porzuca projekt. Kilku lat później, do współpracy z New Baccara powraca Rolf Soja, który zajął się produkcją nowej, odświeżonej wersji „Yes Sir, I Can Boogie ’90”, wydaną jako singiel na płycie kompaktowej. Dziewczyny nagrały też materiał na nowy i jak się okazało –  jedyny album New Baccary pod producencką opieką Martin’a Colgan’a. Niestety album „Fun” wydany w 1990 roku, właściwie przeszedł bez echa. Po czym projekt „New Baccara” odszedł w zapomnienie. Obie Panie kontynuowały koncerty już jako Baccara.

Z drugiej strony, w 1983 roku – po odejściu Marissy, do Mayte dołączyła Australijka Jane Comerfold, z którą tworzyła przez około rok swój alternatywny projekt Baccara. Przy boku Mayte przewinęło się wiele partnerek. Niektóre ze źródeł podają, że na przestrzeni lat podczas koncertów z Mayte występowało łącznie 13 różnych dziewczyn. W 1999 roku do projektu z Mayte dołączyła Cristina Sevilla i razem nagrały nowy album Baccara 2000, również pod tym samym szyldem, czyli jako Baccara 2000. Płyta niemal nie przebiła się na rynku muzycznym.  W 2004 roku Cristina opuściła grupę. Mayte natomiast, kontynuowała karierę z nową partnerką – Palomą Blanco. Wspólnie, w roku 2008 nagrały album „Satin ……. In Black & White„. Płyta składała się głównie z nowych wersji znanych piosenek, oraz kilku nowych produkcji, które nie zachwyciły. Razem występowały prawie 20 lat prezentując przeboje Baccary w wielu zakątkach świata. Ich losy zamykają się w lipcu 2025 roku, kiedy to Mayte ogłosiła, że jej wieloletnia partnerka Paloma, opuściła Baccarę i jest zmuszona kontynuować karierę samodzielnie.

Wracając w naszej opowieści do projektu Baccary z Marią Mendiolą, która była niejako bezpośrednią spadkobierczynią oryginalnej Baccary – po zakończeniu epizodu w New Baccara, María przez wiele lat nie koncertowała, a skupiała się bardziej na życiu prywatnym. Dopiero w 2017 roku Luis Rodriguez, ponownie zainteresował się projektem i zaprasił do współpracy Marię, z którą jak już wiemy współpracował wcześniej przy projekcie New Baccara w latach 80-tych, oraz Cristinę, która wcześniej przez krótki czas tworzyła duet Baccara, ale z Mayte . Aby nie tworzyć konfliktu interesów projekt nowej Baccary pod wodzą Luisa nazwano „Baccara feat. Maria Mendiolą & Cristina Sevilla”. Pod tym szyldem w Studio33 na Majorce nagrano zupełnie nowy singiel „Gimme Your Love„. Numer ten znalazł się też na przygotowanym w 2017 roku albumie „I Belong To Your Heart„. Był to udany powrót z zupełnie nowym, przebojowym materiałem. Latem 2021 roku nagrano ostatnią piosenkę z udziałem Marii Mendioli. Był to singiel „No Sir, Don’t Say Goodbye„. 11 września 2021 roku Maria zmarła w wieku 69 lat. Skończyła się pewna epoka, ale jak się okazało dziedzictwo Baccary wciąż żyje. Cristina Sevilla, która została z wieloma muzycznymi pomysłami i projektami do zrealizowania, postanowiła rok później kontynuować projekt Baccara, zapraszając do współpracy swoją długoletnią przyjaciółkę. W ten sposób do projektu dołączyła Helen De Quiroga. Pierwszy ich singiel pod znamiennym tytułem „Don’t Let This Feeling Go Away” (Nie pozwól, aby to uczucie odeszło) został nagrany w studio Team33 i pojawił się w wersji cyfrowej 9 wrześnie 2022 roku. Dwa lata później Panie z Baccary nagrały kolejny przebój „Vamos Al Cielo”, a w święto zakochanych 2025 roku, wydano kolejny przebojowy utwór „Vamos Al Cielo„. Obecnie duet pracuje nad nowym albumem, czego dowodem może być nagrany w czerwcu 2025 roku, we współpracy z arabskim dj-em Jean’em Paul’em D. utwór „Qatar My Love„.

Na koniec…. Mity i fantazje na temat Baccary? Jakby było mało zawiłości w całej tej historii, w internecie często powielane są nieprawdziwe informacje jakoby w Baccara występowała Gina T. (Gina Tielman). Wyjaśniając sytuację – Gina T. nigdy nie miała nic wspólnego z projektem Baccara, o czym sama niejednokrotnie informowała. Jedynym prawdziwym powiązaniem między Giną a Baccarą jest fakt, że dziewczyny z Baccary swoją karierę rozpoczęły w Niemczech, podobnie jak zrobiła to urodzona w Holandii Gina T.  Niemniej jednak oba projekty tworzyły w różnych wytwórniach i z zupełnie innymi producentami.
Plotki o relacjach Giny T. z Baccarą wzięły się też od nieodpowiedzialnych rosyjskich producentów, którzy na nieoficjalnym wydaniu płyty z przebojami Baccary umieścili również piosenki Giny T.

Edycja i poprawki oraz uzupełnienie tekstu dla RM80.pl: ©2025 Artur Góralczyk.