Euro-Disco
14 marca 2017
Gina T. – Tokyo By Night
Follow my car,
I show you how in life.
Sensual people is something can match your life.
Take my hand
And you will understand.
Mysterious life, I still bring you to fantasy free.
Tokyo by night
City full of light
You see in my eyes
Tokyo by night
Tokyo by night
Shining in your eyes
I will lead you through
Tokyo by night
Follow me boy,
I lead you through the night
As you take part of the hard of traffic in life
Take your chance
Enjoy this way of light
Sweet charming ladies
Erotic of sense for a smile
Tokyo by night
City full of light
You see in my eyes
Tokyo by nights
Tokyo by night
Shining in your eyes
I will lead you through
Tokyo by night.
17 lutego 2017
Modern Talking
Zespół Modern Talking został założony w 1984 roku przez producenta i kompozytora Dietera Günthera Bohlena. Po długich poszukiwaniach wokalisty wybrał on Bernda Weidunga, który przyjął pseudonim Thomas Anders. Pierwszy singiel duetu, „You’re My Heart, You’re My Soul”, został wydany 29 października i stał się wielkim przebojem, który dotarł do pierwszej dziesiątki list przebojów w ponad 35 krajach. Niedługo potem premierę miał drugi singiel zespołu – „You Can Win If You Want”, który zapowiadał debiutancki album studyjny grupy zatytułowany The 1st Album wydany w kwietniu 1985 roku. Krążek osiągnął status platynowej płyty dzięki zyskaniu wyniku ponad 500 tys. sprzedanych egzemplarzy.\r\nWe wrześniu 1985 roku ukazał się trzeci singiel zespołu „Cheri Cheri Lady”, który szybko dotarł na szczyt list przebojów w Niemczech, Szwajcarii, Austrii i Norwegii oraz do pierwszej dziesiątki notowań w Szwecji i Holandii. Utwór był jedyną piosenką pochodzącą z drugiego albumu studyjnego zatytułowanego Let’s Talk About Love, który miał swoją premierę 14 października tego samego roku. Krążek uzyskał status platynowej płyty za sprzedaż w ponad 500 tys. nakładzie. Niedługo po ukazaniu się albumu zespół wydał single „Brother Louie” i „Atlantis Is Calling (S.O.S. for Love)”, które zapowiadały trzecią płytę studyjną duetu zatytułowaną Ready for Romance. Premiera krążka odbyła się 26 maja 1986 roku. W październiku ukazał się singiel „Geronimo’s Cadillac” wydany na czwartej płycie studyjnej duetu zatytułowanej In the Middle of Nowhere z listopada tego samego roku. W maju 1987 roku grupa wydała singiel „Jet Airliner”, który zapowiadał ich piąty album studyjny zatytułowany Romantic Warriors wydany w czerwcu. Pod koniec listopada ukazała się szósta płyta długogrająca zespołu zatytułowana In the Garden of Venus, niedługo później duet zawiesił swoją działalność. Głównym powodem rozpadu duetu była ówczesna żona Thomasa, Nora Balling, która wtrącała się w sprawy zespołu i skutecznie dezorganizowała jego pracę. Po zakończeniu współpracy Dieter Bohlen założył własny zespół Blue System, z którym nagrał łącznie 13 płyt, a także komponował piosenki m.in. dla Bonnie Tyler, C. C. Catch i Chrisa Normana z grupy Smokie. Również Thomas Anders wydawał kolejne płyty, jednak bez większego sukcesu. W 1998 zespół reaktywował się po 11-letniej przerwie, z okazji czego wydał nową płytę zatytułowaną Back for Good zawierającą nowe wersje największych przebojów oraz cztery premierowe nagrania. Album osiągnął sprzedaż w nakładzie ponad 10 milionów egzemplarzy. Kolejne płyty odniosły również spory sukces. W lutym kolejnego roku premierę miał ósmy album studyjny grupy zatytułowany Alone, zaś pod koniec lutego 2000 roku ukazała się płyta pt. Year of the Dragon. W marcu 2001 roku na rynku ukazała się dziesiąta płyta w dorobku Modern Talking zatytułowana America, a rok później – krążek zatytułowany Victory. Pod koniec marca 2003 roku ukazała się dwunasta płyta długogrająca zespołu zatytułowana Universe. W tym samym roku stosunki między członkami zespołu uległy pogorszeniu, co ostatecznie doprowadziło do rozpadu grupy. Głównym tłem nieporozumień były kwestie podziału zysków z koncertów, na których Anders występował samodzielnie oraz zaangażowanie się Bohlena w niemiecką edycję programu Idol (Deutschland sucht den Superstar). Pożegnalny koncert odbył się 21 czerwca 2003 w parku Wuhlheide w Berlinie, zaś na początku sierpnia ukazała się płyta kompilacyjna zatytułowana The Final Album zawierająca największe przeboje duetu. W latach 1998–2001 w singlowych utworach zespołu gościnnie pojawiał się raper Eric Singleton. Jego partie zastępowały wokalne zwrotki wykonywane oryginalnie przez Thomasa Andersa. Raper ten występował również w teledyskach oraz pojawił się na tylnej okładce singla „China in Her Eyes”. Po rozpadzie grupy Thomas Anders kontynuował karierę solową, od momentu ponownego rozpadu Modern Talking wydał cztery płyty. Wraz z Uwe Fahrenkrogiem zaangażował się też w projekt muzyczny Anders & Fahrenkrog, w ramach którego wydał płytę i zagrał kilka koncertów. Największym komercyjnym sukcesem Andersa został wydany w Rosji album pt. Strong, który na tamtejszym rynku doczekał się statusu platynowej płyty. W 2008 roku był gwiazdą Sopot Festival oraz Festiwalu Muzyki Tanecznej w Ostródzie[8]. Po zakończeniu działalności zespołu Dieter Bohlen został jurorem w niemieckiej wersji programów Idol oraz Mam Talent, zajmował się również komponowaniem i produkcją płyt dla innych wykonawców. W 2006 roku wznowił działalność solową dzięki wydaniu albumu ze ścieżką dźwiękową do autobiograficznego filmu rysunkowego. Kilkukrotnie koncertował w Rosji z repertuarem Modern Talking i Blue System. W połowie 2014 roku pojawiły się w internecie informacje na temat reaktywacji zespołu z obydwoma muzykami. W tym samym roku ukazała się nowa płyta kompilacyjna duetu zatytułowana 30, która została wydana z okazji 30-lecia istnienia Modern Talking.
Materiał źródłowy: wikipedia
17 lutego 2017
Spagna
Tak naprawdę Ivana Spagna urodzona 16 grudnia 1954 w Weronie, włoska piosenkarka Italo Disco i muzyki pop.
Karierę swoją rozpoczęła (śpiewając w języku angielskim) we wczesnych latach 80′ wykonywała wokale z Angelą Parisi i pisała piosenki dla duetu Italo Disco o nazwie Fun Fun. Pisała również piosenki dla wielu innych projektów myzycznych aż do 1986, wtedy to zaczęła swoją solową karierę.
Jej pierwsza danceowa piosenka „Easy Lady” z roku 1986 była hitem na całą Europę. W 1987 stworzyła swój kolejny hit zatytułowany „Call Me”. Ten singiel usytuował się jako numer 1 na Europejskich listach Przebojów i zdobył 2 miejsce we Włoszech i na Brytyjskiej Liście Przebojów.
Nagranie to było również numerem 13 w Amerykańskiej Muzycznej czołówce hitów.
Jej pierwszy album Dedicated To the Moon został wydany tego samego roku i sprzedany w ponad 500,000 egzemplarzach.
Zaraz po mniejszym Brytyjskim hicie pod tytułem „Every Girl and Boy” i danceowo-rokowym albumie You Are My Energy z 1988, Spagna ruszyła do Santa Monica, do Californii i stworzyła swój nowy popowy album o tytule No Way Out (91′).
Ten album, uwydatniała najbardziej, piosenka napisana przez Diane Warren „Theres A Love”, oraz dwa single „Love At First Sight” i „Only Words”, które zdobyły 5 miejsce na Włoskiej liście hitów, a album zdobył miano Platyny (sprzedano ponad 100,000 egzemplarzy).
W 1993 roku Spagna powróciła do Europy i nagrała album Matter Of Time, z dwoma popularnymi eurodancowymi singlami „Why Me” (10 miejsce we Włoszech), oraz „I Always Dream About You” (5 miejsce we Włoszech).
W roku 1995 po wydaniu swojego ostatniego dancowego hitu „Lady Madonna” zaczęła śpiewać w swoim ojczystym języku włoskim.
Po osiągnięciu wielkiego sukcesu we Włoszech, który dała jej piosenka Eltona Johna „John’s Circle of Life”, zaśpiewana w języku włoskim (Il cercio della vita), stworzyła włoską ścieżkę dzwiękową dla filmu Disneya Król Lew, wzięła udział w Festiwalu San Remo, jednym z najważniejszych Włoskich konkursów piosenki, sytuując się tam na miejscu 3 w 1995 roku z utworem „Gente Come Noi”.
Jej pierwszy włoski album Siamo Due (95′), został sprzedany w ponad 350,000 egzeplarzy i stał się tym samym najlepiej sprzedającym się albumem tego roku, przez włoską piosenkarkę we Włoszech. Od tego roku jednym słowem mówiąc Spagna , wypuściła na rynek wiele sukcesowych albumów, w jęyku włoskim wliczając w to utwory takie jak „Siamo in Due”, „E io penso a te”, „Indivisibili „, „Dove’eri „, „Il bello dellavita -World Cup Song”, ” Con il tuo nome” aż do 2003 roku kiedy to opuściła wytwórnię Sony Music, powracając do śpiewania ponownie w języku angielskim.
Śpiewała dla niezależnej wytwórni Swiss (B&G) i nagrała album Woman (02′) dancowopopowy z ośmioma nowymi angielskimi piosenkami, dwiema w języku hiszpańskim i jedną w języku francuskim. Trzy utwory były dla tego albumu iskierkami „Never Say You Love Me”, „Woman” i „Do It With Style”.
W 2004 roku ukazał się nowy remix versji utworu „Easy Lady” zaś w 2009 remix tej samej piosenki „Easy Lady” ponownie zmiksowano, przy produkcji z Dj’em Nicola Fasano.
Albumy Spagny i single sprzedano na całym świecie w ponad 10 milionowym nakładzie, dlatego też piosenkarka zdobyła sobie tytuł „Disco d’oro alla carriera” inaczej mówiąc Złotego Certyfikatu dla Kariery, który to tytuł przyznał jej Włoski Związek Muzycznego Przemysłu (FMI) w 2006 roku.
W lutym 2006 roku Spagna wzięła udział ponownie w Festiwalu San Remo występując z piosenką „Noi Non Possiamo Cambiare” i w maju tego samego roku zdobyła 3 miejsce we Włoskim programie muzycznym, Music Farm.
W 2009 roku zaraz na początku wydany zostaje nowy pierwszy utwór rokowo balladowy „Comunque vada”, EP Lola & Angiolina Project, we współpracy z włoskim gwiazdorem rokowym Loredana Berte. W 2010 roku album Dedicated to The Moon zostaje ponownie wydany przez Cherry Pop Records.
Do dziś artystka gra, śpiewa, koncertuje, nagrywa czego efektem jest album Four z roku 2012 na którym znalazło się 10 utworów.
Albumy:
1987 Dedicated To The Moon
1988 You Are My Energy
1991 No Way Out
1993 Spagna & Spagna: Greatest Hits (składanka)
1993 Matter Of Time
1995 Siamo In Due
1996 Lupi Solitari
1997 Indivisibili
1998 E che mai sara: le mie piu belle canzoni (składanka)
2000 Domani
2001 La nostra canzone
2002 Woman
2004 L’arte di arrangiarsi
2005 Diario Di Bordo
2006 Diario di bordo – Voglio sdraiarmi al sole
2012 Four
Ważniejsze piosenki:
1971 Mamy Blue
1986 Easy Lady
1987 Call Me
1987 Sarah
1989 This Generation
1991 Only Words
1994 Lady Madonna
2000 Mi Amor
17 lutego 2017
Blue System
W 1987 roku po rozpadzie Modern Talking Dieter Bohlen postanowił powołać do życia nowy projekt – Blue System. „Projekt”, bowiem zespołem Blue System był jedynie na koncertach. W studio nad płytami Blue System poza Bohlenem pracowali jedynie znakomity producent i inżynier dźwięku Luis Rodriguez oraz sztab chórzystów. Wszyscy oni mieli swój udział także w nagrywaniu kolejnych albumów Modern Talking, tu jednak stworzyli inne, nieco mocniejsze brzmienie. Zniknął cukierkowy wokal Andersa, także nagrania aranżowane były w inny, mniej dyskotekowy sposób. Mimo to większość fanów Modern Talking została także fanami Blue System. W 1994 roku Bohlen postanowił zmienić brzmienie na bardziej dance’owe. Zrezygnował z pomocy Rodrigueza i cztery ostatnie albumy grupy nagrywał z pomocą nowych ludzi. Pomysł początkowo chwycił (wielki przebój „Laila”), ale później było już tylko gorzej. Nic więc dziwnego, że Dieter postanowił zrezygnować z Blue System i reaktywować po 11 latach Modern Talking. Po Blue System pozostało 13 albumów, ponad 30 singli i mnóstwo wielkich hitów z „My Bed Is Too Big”, „Under My Skin”, „Magic Symphony” i wspomnianym wyżej „Laila” na czele.
Tradycję Blue System kontynuuje chórek zespołu pod nazwą Systems in Blue.
Albumy:
Walking On A Rainbow 1987
Body Heat 1988
Twilight 1989
Obsession 1990
Seeds Of Heaven 1991
Deja Vu 1991
Hello America 1992
Backstreet Dreams 1993
21st Century 1994
X – Ten 1994
Forever Blue 1995
Body To Body 1996
Here I Am 1997
The History Of Blue System 2009
40 Jahre ZDF Hitparade 2009
Modern Talking & Blue System – Das Nr. 1 Album 2010
materiały internetowe
17 lutego 2017
Aneka
Aneka, to pseudonim artystyczny szkockiej piosenki Mary Sandeman, urodzonej 20 listopada de 1954 roku. Aneka najbardziej kojarzona jest jako artystka pop-disco w związku z wielkim sukcesem jakim odniosła jej piosenka Japanese Boy. Dosyć znamienny jest fakt, że piosenka ta, utrzymana w klimacie disco dotarła w Wielkiej Brytani do pierwszego miejsca w sierpniu 1981 roku, aczkolwiek utrzymała się tam tylko przez tydzień. Niemniej jednak był to duży sukces, zważywszy na dość hermetyczny rynek brytyjski, na którym tego typu piosenki pojawiały się dość rzadko na pierwszych miejscach list przebojów. W sumie Japanese Girl gościła na listach brytyjskich przez kilkanaście tygodni.
Brytyjski sukces przyniósł jednak artystce popularność nie tylko na wyspach brytyjskich. Dosyć sporym powodzeniem cieszyły się też dwie inne piosenki, głównie w Niemczech i Austrii. Mowa o singlach Little Lady z 1981 roku oraz Ooh Shooby Doo Doo Lang, wydanym rok później. Wszystkie te piosenki znalazły się na pierwszym i jedynym albumie jaki Mary Sandeman wydała jako Aneka. Album zatytułowano tak jak jej pierwszy i największy przebój – „Japanese Girl” i został wydany przez niemiecką wytwórnię Hansa.
Mimo, że Mary znamy głównie jako Anekę, to zanim przybrała ten artystyczny przydomek, końcem lat 70-tych nagrała album sygnowany swoim imieniem i nazwiskiem. Mowa o płycie „Introducing Mary Sandeman” wydanej w Holandii w 1979 roku, utrzymanej w folkowym klimacie i korzeniami sięgającej do muzyki szkockiej. Kiedy minęła już era Aneki, Mary wróciła do korzeni i dziś pod swoim nazwiskiem jest piosenkarką w Szkockiej Orkiestrze Symfonicznej.
Z ciekawostek odnotować można, ze utwór „Japanese Boy” został użyczony jako ścieżka dźwiękowa w znanej grze komputerowej GTA:Vice City.
Ważniejsze single:
1981 – Japanese Boy
1981 – Little Lady
1982 – Ooh Shooby Doo Doo Lang
1982 – I Was Free
1983 – Heart to Beat
1984 – Rose, Rose, I Love You
opracowanie: Artur Góralczyk dla RM80.pl
17 lutego 2017
Boys Next Door
Boys Next Door, co w dowolnym tłumaczeniu znaczy Chłopcy z sąsiedztwa? To niemiecki zespół eurodisco założony w 1985 roku w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Grupa składała się z Holgera Flescha, oraz Norberta Endlicha.
Zanim zespół ten zmienił nazwę na Boys Next Door i podpisał kontrakt z wytwórnią Metronome znany był jako H+N. Jako H+N odnosili duże sukcesy w NRD. Nową nazwę nadała im nowa wytwórnia gdyż H+N było nazwą nic nikomu nie mówiącą. Zespół istniał około 5 lat.
Członkowie zespołu myśleli, że na zachodzie uda im się zrobić wielką karierę muzyczną i zarobić dużą kasę, więc przenieśli się w 1987 do RFN. I od tego roku już nie było o nich więcej słychać w Niemczech wschodnich, potraktowano ich tak jakby zmarli.
Zespół nagrał i wypuścił na rynek trzy single „I will follow you”, który to utwór ma w sobie coś takiego, że niesamowicie potrafi „zarazić”. Szybciutko wpada w ucho, bo jest szalenie melodyjny, ale rzecz w tym, że w ogóle nie chce już też potem z tego ucha wypaść. (1987), idealny na tamte czasy „Lady of the night”(„Flick Flack in die Nacht” 1987) w stylu Bad Boys Blue, Modern Talking, oraz chwytliwy, przebojowy, taneczny, naprawdę świetny „Stop watch killer” (1988).
Boys Next Door nigdy nie wydali żadnego albumu ani w NRD, ani w RFN. Jedynie winylowe single i maxisingle.
Dopiero w 2007 roku wytwórnia ESonCD wydała w Rosji album zatytułowany I will follow you. Znalazły się na nim różne utwory zespołu Boys Next Door, w tym utwór tytułowy w wersji zwykłej i tej z maxi-singla.
W latach 80′ panowie z zespołu komponowali i wyadawali pod inną nazwą. W roku 1988 oboj panowie skomponowali jeszcze jeden utwór dla niejakiego Roy Blacka.Wiadomo że Norbert Endlich do roku 2000 pracował jako producent, a w ostatnim czasie wyprodukował ostatni album Inki, która to piosenkarka była również wielką gwiazdą muzyki szlagierowej we wschodnich Niemczech.
Należy tylko żałować że zespół ten nic więcej nie nagrał, bo nagrania ich były mile dla ucha i bardzo melodyjne, tym bardziej że zespół na pewno miał potencjał, o czym świadczy szczególnie wspomniana prześliczna ballada „I Will Follow You”.
Albumy:
2007 I will follow you
Ważniejsze nagrania:
1987 Lady Of The Night
1987 I will follow you
1988 Stop watch killer
16 lutego 2017
Gina T. – Little Butterfly (2011)
Gina T. – Little Butterfly
Singiel wydany w 2011 roku
Muzyka i słowa: Adam Schairer, Gina Tielman, Nino Enrico Tielman
16 lutego 2017
Gina T. – Medley Greatest Hits (2014)
Gina T. – Medley Greatest Hits
Mix przebojów Giny T. wyprodukowany na potrzeby koncertów w 2014 roku
Wydany na albumi „Fly To Paradise” w 2018 roku
16 lutego 2017
Gina T. – In My Fantasy (1989)
Gina T – In My Fantasy
Singiel wydany w 1989 roku
Muzyka: Adam Schairer, Herbert Falenti, Peter Hermann
Słowa: Adam Schairer, Gina Tielmann
15 lutego 2017
Gina T.
Naprawdę nazywa się Gina Tielman. Artystka urodziła się 24 października 1960 roku w Bussum w Holandii. Wywodzi się z indonezyjskiej rodziny muzyków. Ojciec Ponthon Tielman był basistą legendarnej grupy Tielman-Brothers znanej najbardziej w Holandii i Niemczech. Matka Joyce była natomiast znaną wokalistką w Indonezji i Holandii. Już w wieku 12 lat pod szyldem Tielman-Juniors, Gina stawiała swoje pierwsze muzyczne kroki wraz z rodzeństwem. Jej solowa kariera rozpoczyna się kiedy poznaje swojego późniejszego męża Adama Schairer’a. Od tego momentu kariera Giny jest ściśle związana z niemieckim kompozytorem i producentem muzycznym. Końcem 1989 roku nakładem wytwórni Bellaphon ukazuje sie pierwszy maxi-singiel In My Fantasy, na którym znalazł się również na stronie B utwór Too Young To Love. Był to pierwszy, aczkolwiek milowy krok w karierze Giny bowiem późniejsze nagrania stały się prawdziwymi przebojami nie tylko europejskich dyskotek. W 1990 roku ukazały się jeszcze dwa maxi-single – Hey Angel i Tokyo by Night, które były zapowiedzią wydanego rok później premierowego albumu You Really Got Me. Album został gorąco przyjęty przez fanów muzyki dyskotekowej, aczkolwiek był to okres schyłku dominacji muzyki Euro-Disco tak w Europie jak i na świecie. Kolejny album Giny T, zatytułowany The Window Of My Heart został wydany w 1992 roku i nie zyskał już tak wielkiej popularności. Najbardziej przebojowym numerem był utwór Sayonara, który na przekór wszystkiemu nie promował płyty. Album poprzedziły 3 inne single, których popularność nie była zachwycająca. Największą popularność zdobył wówczas Birds Of Paradise. Lata 90-te nie zapisały się wielkimi literami w karierze Giny, aczkolwiek od czasu do czasu Gina nagrywała kolejne piosenki, jak np. Baby Blue w 1993 roku, a potem dwa lata później Stop In The Name Of Love.
W czasie swojej kariery muzycznej Gina T. ukrywała się również pod pseudonimem Gordon Namleit, pisząc piosenki dla innych wykonawców, jak np. Claudia Jung, Simone, Andy Borg, Tim Capri, Tears of Joy, Nana Sollai, Isabell Varell, Maria Bonelli, Nadine Norell, Bruno Maccalini, Francesco Napoli, Morell, Klostertaler, Heike Schäfer, Adam & Eve, Double T.
W 2008 roku ukazuje się kolejny udany singiel Te Quiero – I Love You, a rok później Money For My Honey, ale dopiero nagrany w 2011 roku singiel Little Butterfly, do którego nakręcono teledysk w Polsce – staje się zapowiedzią nowego albumu wydanego jeszcze tego samego roku. Album Love Will Survive to mieszanka tego co Gina nagrała na przestrzeni lat 90-tych od czasu nagrania drugiego albumu, z wyjątkiem utworu Baby Blue oraz nowe piosenki utrzymane w tanecznym klimacie, do których przyzwyczaiła Gina swoich fanów.
W 2012 roku Gina T. poraz pierwszy wystąpiła z koncertem w Polsce na gali ESKA. Później gościła na występach w Polsce jeszcze kilka razy. Jednym z najważniejszych na pewno był walentynkowy koncert Discotex w Katowicach w 2016 roku, u boku takich gwiazd jak Francesco Napoli, Fancy, Bad Boys Blue i Limahl. To podczas tego koncertu zaśpiewała swoja nową piosenkę „Je T’Aime – Voulez-Vous Couche” i zapowiedziała kolejny album.
Przygotowania do wydania albumu Fly To Paradise trwały niemal dwa lata. Ostatecznie płyta została wydana 6 lipca 2018 roku i zawiera 9 premierowych utworów, kilka wersji remiksowanych oraz medley największych przebojów Giny. Za produkcję płyty odpowiedzialny jest oczywiście mąż Giny – Adam, ale też w dużym stopniu jej brat – Nino, który jest współautorem większości utworów. Co ciekawe albumu nie promuje żaden singiel, nie nakręcono też żadnego teledysku, który miałby promować nowe dzieło Giny. Muzycznie ostatni studyjny album może podobać się fanom Giny, jest bowiem kontynuacją tego co usłyszeliśmy na poprzedniej płycie Love Will Survive. Taneczne, melodyjne utwory i piękne ballady współtworzą dobrze przygotowany album.
15 lutego 2017
Fancy
Kiedy młody Fancy postanowił po ukończeniu szkoły zostać mnichem mało kto mógł przypuszczać ze ten utalentowany muzycznie (świetnie grał na gitarze) facet stanie się największą solową gwiazdą na niemieckiej scenie disco. Jako młody chłopak bardzo często udzielał się na estradzie a jego hobby przerodziło się w pasje. W końcu Fancy poznaje Anthony’ego Monna i to własnie słynny producent i kompozytor niemiecki odnoszący sukcesy już w latach 70 współodpowiada za pierwsze sukcesy Fancy’ego, bo w zasadzie to Fancy produkował osobiście swoje pierwsze przeboje. Ci dwaj panowie znali się długo wcześniej, w 1983 roku powstał pomysł stworzenia projektu o nazwie Fancy (przyp.) inspirowanego muzyką Bobbiego Orlando (Fancy poznał Bobbiego w USA). Pierwszy numer nagrany przez Fancy’ego to podszyty seksem Come Inside wydany rok później na singlu wraz z nagraniem Chinese Eyes w USA. Przy nagraniu Chińskich Oczu Fancy pracował wraz z Todd’em Cannedy. Singiel w wydaniu europejskim ukazały się nieco później.
Dzięki doświadczeniom z dzieciństwa świetnie czul się na scenie, a publiczność doceniała jego występy. Koncertował w USA i we Francji. W 1985 roku ukazuje się pierwszy album artysty zatytułowany Get Your Kicks, ale dopiero wielki przebój Bolero, który promował drugi album „Contact” przynosi mu światową sławę. Utwór szczególnie ciepło został przyjęty w Hiszpanii.
Sukcesy przyczyniły się do zdobycia złotej płyty w kilku krajach: min. w Niemczech i Szwecji. Kolejne hity i kolejne albumy szybciuteńko znikały z polek – gorączka Faciego ogarniała Europe – a jej kulminacyjnym momentem było wydanie w 1988 roku słynnego na całym świecie Flames Of Love. Singiel sprzedał się w dziesiątkach milionów egzemplarzy! Artysta zasłynął nie tylko z własnej kariery ale i pamiętano go za piosenki które tworzył dla innych wykonawców. Produkował nagrania dla Granta Millera czy Mozzarta („Money”, „Jasmin China Girl”). Fancy współpracował również z Lindą Jo Rizzo, Robertem Grace.
Na fali powrotów wielkich gwiazd disco w 1998 roku (mowa tu o Modern Talking, Bad Boys Blue i C.C. Catch) Fancy przypomniał się ze swoim sztandarowym hitem „Flames of love”, tym razem w nowych wersjach, oraz albumami „Hit Party” i „Best of” ze słynnym Megamixem na 1998 rok. Rok później wraz z producentami znanego duetu Dance – E-rotic, Fancy wydał, chyba najbardziej dyskotekową płytę w jego karierze, zatytułowaną po prostu „D.I.S.C.O” W 2000 roku na eliminacjach do konkursu Eurowizji z piosenką „We Can Move The Mountain” Fancy zajął 5 miejsce.
Ostatnie albumy nie cieszyły się już taką popularnością. Były to w większości reedycje znanego już albumu „Six” do których dokładano kilka nowych utworów. Wisienką na torcie można uznać album z największymi hitami, zaśpiewanymi po niemiecku. Fancy zasłynął nie tylko jako wokalista, ale doceniano go także za piosenki, które tworzył dla innych wykonawców. Produkował nagrania dla Granta Millera czy Mozzarta („Money”, „Jasmin China Girl”). Fancy współpracował również z Amandą Lear, Lindą Jo Rizzo, Robertem Grace oraz duetem włoskim: Albano i Romina Power.
W październiku 2008 Fancy wydał album Forever Magic na którym znajdują się stare utwory oraz zupełnie nowy materiał, a singlem promującym jest „A Voice In The Dark 2008” z remixami Happy Vibe. Płyta ta została początkowo wydana tylko na rynek rosyjski. Na rynku europejskim ukazała się 12 grudnia 2008.
W marcu 2014 roku Fancy nagrał w duecie z Lindą Jo Rizzo utwór „Stronger Together” do którego nakręcone zostało video.
11 kwietnia 2014 Fancy pierwszy raz od 6 lat wydał singel z nowym utworem zatytułowanym „I Should Have Known Better”, (coverem The Beatles).
materiały internetowe, korekta Rafalo (klub80.pl)
15 lutego 2017
Bad Boys Blue – Pretty Young Girl (1985)
14 lutego 2017
Modern Talking – Brother Louie (1985)
14 lutego 2017
Modern Talking – You Can Win If You Want (1985)
