17 lutego 2017

Blue System

W 1987 roku po rozpadzie Modern Talking Dieter Bohlen postanowił powołać do życia nowy projekt – Blue System. „Projekt”, bowiem zespołem Blue System był jedynie na koncertach. W studio nad płytami Blue System poza Bohlenem pracowali jedynie znakomity producent i inżynier dźwięku Luis Rodriguez oraz sztab chórzystów. Wszyscy oni mieli swój udział także w nagrywaniu kolejnych albumów Modern Talking, tu jednak stworzyli inne, nieco mocniejsze brzmienie. Zniknął cukierkowy wokal Andersa, także nagrania aranżowane były w inny, mniej dyskotekowy sposób. Mimo to większość fanów Modern Talking została także fanami Blue System. W 1994 roku Bohlen postanowił zmienić brzmienie na bardziej dance’owe. Zrezygnował z pomocy Rodrigueza i cztery ostatnie albumy grupy nagrywał z pomocą nowych ludzi. Pomysł początkowo chwycił (wielki przebój „Laila”), ale później było już tylko gorzej. Nic więc dziwnego, że Dieter postanowił zrezygnować z Blue System i reaktywować po 11 latach Modern Talking. Po Blue System pozostało 13 albumów, ponad 30 singli i mnóstwo wielkich hitów z „My Bed Is Too Big”, „Under My Skin”, „Magic Symphony” i wspomnianym wyżej „Laila” na czele.
Tradycję Blue System kontynuuje chórek zespołu pod nazwą Systems in Blue.

Albumy:

Walking On A Rainbow 1987
Body Heat 1988
Twilight 1989
Obsession 1990
Seeds Of Heaven 1991
Deja Vu 1991
Hello America 1992
Backstreet Dreams 1993
21st Century 1994
X – Ten 1994
Forever Blue 1995
Body To Body 1996
Here I Am 1997
The History Of Blue System 2009
40 Jahre ZDF Hitparade 2009
Modern Talking & Blue System – Das Nr. 1 Album 2010

materiały internetowe

14 lutego 2017

Bad Boys Blue

Historia Bad Boys Blue rozpoczyna się w 1984 r. w Kolonii (Niemcy), kiedy założyciele wytwórni Coconut Records – Tony Hendrik i jego żona, Karin van Haaren (vel Karin Hartmann) postanowili stworzyć nowy muzyczny projekt. Początkowo planowano, aby wokalistów do nowej grupy poszukać w Anglii, ostatecznie jednak znaleziono ich w Kolonii. Oryginalny skład grupy przedstawiał się następująco: John Edward McInerney (ur. 7 września 1957 r. w Liverpoolu, Anglia), Trevor Oliver Taylor (ur. 11 stycznia 1958 r. w Birmingham, Anglia, zmarł 19 stycznia 2008 r. w Kolonii, Niemcy) i Andrew Freddie Thomas (ur. 20 maja 1946 r. w Los Angeles, USA, zmarł 21 lipca 2009 r. w Kolonii, Niemcy).
Jesienią 1984 r. został wydany debiutancki singiel zespołu zatytułowany „L.O.V.E. In My Car”, który mimo sporej popularności w dyskotekach i klubach, nie odniósł większego sukcesu na listach przebojów. Był to pierwszy, a zarazem ostatni singlowy utwór w którym główny wokal należał do Andrew. Producenci zdecydowali bowiem, iż od tej pory za główny wokal będzie odpowiedzialny Trevor.
Wiosną 1985 r. na singlu ukazuje się utwór „You’re A Woman”, który z miejsca stał się wielkim hitem w Europie. Zaśpiewana przez Trevora piosenka dotarła do 2 miejsca najlepiej sprzedających się singli w Szwajcarii i Szwecji, a w Niemczech zajmuje ósmą pozycję. Latem 1985 r. został wydany debiutancki album grupy zatytułowany „Hot Girls – Bad Boys”, który w Szwajcarii dotarł do 9 miejsca listy najlepiej sprzedających się albumów. Pochodzący z niego kolejny singiel „Pretty Young Girl” uplasował się w Szwecji na miejscu 9, w Niemczech 29, a w Szwajcarii 30.
Rok 1986 przyniósł dwa kolejne singlowe przeboje: „Kisses And Tears (My One And Only)” i „I Wanna Hear Your Heartbeat (Sunday Girl)”, które promowały drugi album. Obydwa numery dotarły odpowiednio do 22 i 14 miejsca w Niemczech oraz 26 i 21 w Szwajcarii. Album zatytułowany „Heartbeat”, oprócz typowych dla grupy utworów, zawierał dwa covery: „Love Really Hurts Without You” (org. Billy Ocean) i „Baby I Love You” (org. Phil Spector). Pierwszy z nich został wydany jako kolejny singiel grupy, ale nie odniósł większego sukcesu.
W 1987 r. ukazał się singiel „Gimme Gimme Your Lovin’ (Little Lady)” zapowiadający nowy, trzeci album zespołu. Typowy dla Bad Boys Blue utwór, zaśpiewany przez Trevora, nie był zaskoczeniem dla fanów. Nikt wówczas nie przypuszczał, jak wielkie zmiany zajdą w zespole w związku z wydaniem kolejnego singla, którym został utwór „Come Back And Stay”. Piosenka odniosła niesamowity sukces – w Niemczech dotarła do 18 miejsca listy najlepiej sprzedających się singli. Był to pierwszy utwór grupy, w którym główny wokal zaśpiewał John, a dodatkowym atutem były kobiece partie zaśpiewane przez Lyane Leigh. Na wydanym w czerwcu 1987 r. albumie „Love Is No Crime”, w roli głównego wokalisty oprócz Trevora słyszymy również Johna.
Rok 1988 przyniósł kolejny album zatytułowany „My Blue World”, z którego pochodzą singlowe hity: „Don’t Walk Away, Suzanne” (44 miejsce w Niemczech), „Lovers In The Sand” (42 miejsce w Niemczech) i „A World Without You (Michelle)” (17 miejsce w Niemczech). Dwa ostatnie single ukazały się jako limitowane wydawnictwa w zremiksowanych wersjach. Na albumie prawie wszystkie piosenki zostały zaśpiewane przez Johna, a Trevora słyszymy tylko w dwóch numerach: „Bad Reputation” i „Love Don’t Come Easy”. Sytuacja ta wpłynęła na relacje w zespole i coraz częściej można było zauważyć, iż Trevor nie czuje się komfortowo pozostając na dalszym planie. W 1988 r. ukazała się pierwsza w historii grupy kompilacja zatytułowana „Bad Boys Best”. Oprócz znanych singlowych przebojów, zawierała ona premierowy utwór zatytułowany „Hungry For Love”. Został wydany w 2 wersjach na singlu i dotarł do 26 miejsca listy niemieckich singli. W tym samym czasie Trevor Taylor opuścił zespół, aby kontynuować karierę wokalisty w innych grupach – „Street Noise”, „Ozazuvas”, „Supa T.” i „Umoya”.

Zespół szybko znalazł nowego wokalistę, którym został Trevor Bannister (ur. 5 sierpnia 1965 r. w Grembsby, Anglia). W tym składzie w 1989 r. grupa wydała dwa single: „Lady In Black” i „A Train To Nowhere”, które dotarły odpowiednio do 16 i 27 miejsca w Niemczech. Obydwa utwory promowały piąty album zespołu, który został zatytułowany „The 5th”. W tym samym roku wydana została także kompilacja zatytułowana „Super 20”.
„Game Of Love” to tytuł kolejnego albumu, wydanego w roku 1990. Album był promowany przez 3 single: „How I Need You” (33 miejsce w Niemczech), „Queen Of Hearts” (28 miejsce w Niemczech) i „Jungle In My Heart” (41 miejsce w Niemczech). W tym samym roku ukazał się także specjalny singiel zatytułowany „The Official Bootleg Megamix vol.1” oraz kaseta VHS „Bad Boys Best” zawierająca teledyski zespołu.
W 1991 r. ukazał się singiel „House Of Silence” zapowiadający album pod tym samym tytułem. Mimo, iż na płycie znalazło się wiele udanych utworów, wytwórnia nie zdecydowała się promować jej kolejnymi singlami.
W 1992 r. wydany został kolejny album „Totally”. Płyta promowana była przez 3 single: „I Totally Miss You”, „Save Your Love” (16 miejsce w Niemczech oraz 89 w USA) i „A Love Like This”. W Stanach Zjednoczonych ukazały się nawet specjalne wydania dwóch pierwszych singli, zawierające nowe remiksy tytułowych nagrań. Rok 1992 przyniósł również kolejną kompilację w dyskografii grupy zatytułowaną „More Bad Boys Best”. Poza przebojami z lat 1989-1992 (m.in. „A Train To Nowhere”, „Queen Of Hearts”, „House Of Silence”) producenci umieścili na niej kilka rarytasów: nową wersję „Kiss You All Over, Baby” z wokalem Johna, „Lady In Black” w wersji live oraz specjalny remiks „You’re A Woman”, gdzie główne wokale zaśpiewali John McInerney i Trevor Bannister.
Rok 1993 to kolejny przełomowy rok w historii grupy. Ukazał się singiel „Kiss You All Over, Baby” (wersja, która znalazła się rok wcześniej na kompilacji „More Bad Boys Best”) promujący album „Kiss”. Był to album szczególny, gdyż oprócz 6 nowych utworów, znalazły się na nim nowe wersje „Kiss You All Over, Baby” i „I Live”, oryginalna wersja „Kisses And Tears (My One And Only)”, nowy remiks „I Totally Miss You” oraz hiszpańskojęzyczna wersja „Save Your Love” zatytułowana „Aguarda Tu Amor”. Poza tym ukazały się składanki: „Dancing With The Bad Boys” i „Bad Boys Blue” (wyłącznie na rynek amerykański). Pomimo sukcesów jakie zespół odnosił w tym czasie, Trevor Bannister postanowił opuścić grupę. W tym samym czasie John i Andrew postanowili opuścić Coconut Records i podpisali kontrakt z nową wytwórnią, którą został Intercord. W tym samym roku zespół odbył tournee w Afryce, podczas którego na scenie występował gościnnie Owen Standing. Wokalista ten nie został jednak oficjalnym członkiem grupy. Powodem tej sytuacji był kontrakt, który zaoferowała mu ex-wytwórnia BBB – Coconut Records. John i Andrew postanowili więc kontynuować działalność jako duet.
W 1994 roku ukazał się singiel „Go Go (Love Overload)” promujący całkowicie premierowy album zatytułowany „To Blue Horizons”, z którego wydane zostały jeszcze 2 single: „What Else?” i „Luv 4 U”. Specjalna edycja tego albumu ukazała się również w Stanach Zjednoczonych, gdzie jako bonusy umieszczono utwory: „Family Beat” i „Don’t Be So Shy” (strony B ostatnich dwóch singli). W międzyczasie Coconut Records wydało składankę „You’re A Woman”, singiel „Dance Remixes” i album „Completely Remixed” zawierający nowe remiksy przebojów grupy.

W czerwcu 1995 r. ukazał się singiel „Hold You In My Arms”, nagrany w nowym składzie. Do zespołu dołączył Mo Russel (ur. 15 marca 1956 r. na tropikalnej wyspie Aruba, Morze Karaibskie).
W 1996 r. wydany został album „Bang! Bang! Bang!”, który był promowany przez jeszcze jeden singiel zatytułowany „Anywhere”. Niestety, zarówno obydwa single, jak i album nie odniosły większego sukcesu.
Rok 1997 to całkowite milczenie ze strony zespołu, ale w marcu 1998 po podpisaniu nowego kontraktu z Coconut Records grupa wydała singiel „You’re A Woman’98”. Nowa wersja hitu sprzed lat odniosła wielki sukces (17 miejsce w Finlandii i 52 w Niemczech). Latem zespół wydał nowy album zatytułowany „Back” (28 miejsce w Niemczech). Oprócz nowych wersji znanych przebojów i specjalnego megamiksu, płyta zawierała 7 premierowych utworów. Producentami większości nowych remiksów byli Andy Matern i Christoph Schick, a kilka nowych piosenek zostało skomponowanych i wyprodukowanych przez popularnego niemieckiego kompozytora i producenta, Davida Brandesa (Bros Music). Płyta promowana była jeszcze przez 3 single: „The Turbo Megamix” (8 miejsce w Finlandii i 73 w Niemczech), „From Heaven To Heartache” i „The Turbo Megamix Vol.2”. W tym samym roku ukazała się kompilacja zatytułowana „With Love From Bad Boys Blue… – The Best Of The Ballads” oraz kaseta VHS „Bad Boys Best’98”.
W lutym 1999 r. ukazały się dwa single: wydany przez Intercord „Hold You In My Arms’99” oraz „The-Hit-Pack” promujący wydany w tym samym miesiącu album „.Continued” (38 miejsce w Niemczech). Podobnie jak „Back”, płyta ta oprócz premierowych numerów, zawierała nowe remiksy znanych przebojów. W maju 1999 r. ukazała się kompilacja „Pretty Young Girl”, a we wrześniu tego samego roku światło dzienne ujrzał premierowy album zatytułowany „Follow The Light” (80 miejsce w Niemczech). Był to zarazem ostatni album nagrany z Mo, który pod koniec roku opuścił zespół.
29 maja 2000 r. ukazał się singiel „I’ll Be Good” promujący wydany w lipcu album „Tonite”. Mimo, iż takie utwory jak: „S.O.S. For Love”, „I Wanna Fly” czy „Do What You Do” miały w sobie spory potencjał, wytwórnia nie zdecydowała się promować tej płyty kolejnymi singlami.
W lipcu 2001 r. ukazała się kompilacja zatytułowana „Bad Boys Best 2001”. Poza zestawem hitów z ostatnich czterech płyt, wydawnictwo zawierało dwa premierowe utwory: „Don’t Want Your Love” i „Sweet Little Things”. W 2002 r. wygasł również kontrakt między Coconut Records a zespołem.
Latem 2002 r. zespół podpisuje kontrakt z Davidem Brandesem (Bros Music) i od września rozpoczynają się prace nad nowym albumem.
7 lipca 2003 r. nakładem Koch Universal ukazał się singiel „Lover On The Line” (72 miejsce w Niemczech) promujący wydany 4 sierpnia album „Around The World” (43 miejsce w Niemczech). Ponadto ukazały się składanki: „In The Mix” i „Gwiazdy XX Wieku – Największe Przeboje” (wyłącznie na rynek polski).
Kolejny rok (2004) Bad Boys Blue spędzili na promocyjnych koncertach w Niemczech, USA, Rosji, Ukrainie i na Węgrzech.
W styczniu 2005 r. odbył się ostatni koncert Bad Boys Blue w dotychczasowym składzie – Andrew opuścił bowiem grupę. W lutym 2005 r. do Johna dołączyły wokalistki: Sylvia McInerney (ur. 15 sierpnia 1979 r. w Polsce) i Edith Miracle (ur. 15 sierpnia 1979 r. w Polsce). Cały 2005 rok grupa spędziła koncertując w Niemczech, USA, Rosji i Turcji wraz z muzykami towarzyszącymi. 2005 rok obfitował też w wydawnictwa poświęcone zespołowi. Ukazało się pierwsze w historii grupy DVD, zatytułowane „1985 – 2005 | Video Collection”, składanki: „Hit Collection vol. 1 – You’re A Woman”, „Hit Collection vol.2 – The Best Of”, „Greatest Hits Remixed”, „Hungry For Love” i „Greatest Hits” (2 CD) oraz reedycje kompilacji: „Completely Remixed” i „Dancing With The Bad Boys”.

W styczniu 2006 r. do zespołu dołączył Carlos Ferreira (ur. 11 kwietnia 1969 r. w Mozambiku). We wrześniu 2006 r. ukazał się specjalny, trzypłytowy box zatytułowany „Hit Collection” zawierający mega przeboje Bad Boys Blue. W sierpniu 2007 r. ukazała się kolejna składanka zatytułowana „Bad Boys Best”, której tracklista była identyczna z tracklistą kompilacji „Bad Boys Best 2001”. We wrześniu 207 r. ukazało się kolejne DVD Bad Boys Blue zatytułowane „Bad Boys Best Videos”. Lista klipów była identyczna jak na „1985 – 2005 | Video Collection”.

Kolejny album Bad Boys Blue zatytułowany „Heart & Soul”, który został wyprodukowany przez francuskich producentów MS Project (Johann Perrier i Antoine Blanc), ukazał się 13 czerwca 2008 r. Jego wydanie poprzedził singiel „Still In Love”, który ukazał się 20 maja 2008 r. i zawierał remiksy wyprodukowane przez Almighty, Alexa Twistera oraz DJ’a Elkana/DJ’a Moraza. W październiku 2008 r. ukazała się kolejna kompilacja zespołu zatytułowana „The Single Hits (Greatest Hits).

W maju 2009 r. utwór „Queen Of My Dreams” został wydany jako cyfrowy singiel.
19 czerwca 2009 r. wytwórnia Coconut Music/Sony Music wydała specjalny album zatytułowany „Rarities Remixed”, który zawierał nowoczesne remixy starych utworów.
30 października 2009 r. wytwórnia Coconut Music/Sony Music wydała specjalną kompilację zatytułowaną „Unforgettable”. Wydawnictwo zostało dedykowane dwóm zmarłym oryginalnym członkom BBB – Trevorowi Taylorowi & Andrew Thomasowi, którzy zmarli w 2008 i 2009 r.
13 sierpnia 2010 r. wytwórnie Coconut Music/Modern Romantics Productions/Sony Music wydały jubileuszowy singiel zatytułowany „Come Back And Stay Re-Recorded 2010” , który zawierał remiksy wyprodukowane przez MS Project, Alexa Twistera, Spinnin Elelments i Almighty. 27 sierpnia 2010 r. rzeczone wytwórnie wydały jubileuszowy album zatytułowany „25”. Wydawnictwo zawierało 25 nagranych na nowo utworów (tzw. Re-Recorded), 7 nowych remiksów i bonus w postaci DVD. Wszystkie utwory w tzw. wersjach „Re-Recorded” zostały wyprodukowane, zaaranżowane, zagrane, zmiksowane i zmasterowane przez Johanna Perrier z MS Project. We wrześniu 2011 r. John podjął decyzję o zakończeniu współpracy z Carlosem. W październiku 2011 r. do zespołu dołączył Kenny „Krayzee” Lewis, znany ze współpracy z C.C.Catch, Touché i Mark 'Oh. Pod koniec 2011 roku John podjął decyzję o zakończeniu współpracy z „Krayzee’m”.

materiał zapożyczony w całości ze strony: badboysblue.pl