Artyści
5 września 2018
Alice In Chains – Rainier Fog
Zespół Alice In Chains wydał nowy album. Długo oczekiwany następca krążka „The Devil Put Dinosaurs Here” ukazał się na rynku 24 sierpnia 2018 r. nakładem BMG.
Producentem całości jest Nick Raskulinecz, który z zespołem współpracował przy dwóch poprzednich studyjnych płytach – „Black Gives Way to Blue” (2009) i (wspomnianym wcześniej) „The Devil Put Dinosaurs Here” (2013).
Grupa Alice in Chains krążek „Rainier Fog” nagrywała w studiach w Nashville, Los Angeles, a także w rodzinnym Seattle, po raz pierwszy od ponad 20 lat (powstawał w tym samym miejscu co trzecia studyjna płyta).
Na płycie „Rainier Fog” znajduje się 10 premierowych kompozycji. Szczegółowa tracklista prezentuje się następująco:
1. The One You Know
2. Rainier Fog
3. Red Giant
4. Fly
5. Drone
6. Deaf Ears Blind Eyes
7. Maybe
8. So Far Under
9. Never Fade
10. All I Am
terazmuzyka.pl
2 września 2018
Michael Jackson już nie jest najlepszy w Ameryce
„Thriller” Michaela Jacksona nie jest już najchętniej kupowaną płytą w USA. Palmę pierwszeństwa płycie „Thriller” odebrała składanka „Their Greatest Hits (1971-1975)” grupy The Eagles. Album w USA zyskał status platynowy już 38 razy i wyprzedził arcydzieło Michaela Jacksona. „Thriller” miał swoje dni chwały po śmierci Michaela Jacksona w 2009 roku. Teraz jednak różnica jest zbyt duża. Nakład „Their Greatest Hits (1971-1975)” wynosi 38 milionów, podczas gdy sprzedaż „Thillera” to 33 miliony egzemplarzy. W ostatnich obliczeniach zostały wzięte pod uwagę serwisy streamingowe. „Thriller” pozostaje najlepszym albumem na całym świecie. Do tej pory sprzedano 47 milionów egzemplarzy płyty.
koncertomania.pl
30 sierpnia 2018
Soft Cell powracają na pożegnanie
Duet Soft Cell opublikował piosenkę „Northern Lights”, pierwszą od 15 lat. Kompozycja została przygotowana przez zespół z okazji pożegnalnego koncertu. W piosence znalazły się odniesienia do ruchu Northern Soul oraz klubów Golden Torch w Stoke i Twisted Wheel w Manchesterze.
Marc Almond i Dave Ball pożegnają się z fanami 30 września 2018 roku. Koncert odbędzie się w londyńskiej hali O2. – Zawsze czułem, że coś jest niedokończone jeśli chodzi o Soft Cell – komentuje Marc Almond. – Ten ostatni koncert będzie wspaniałym zakończeniem. W ten sposób będziemy mogli podziękować fanom.
Formacja Soft Cell zasłynęła przebojami „Tainted Love”, „Torch”, „Say Hello, Wave Goodbye”, „What!” i „Bedsitter”. Duet sprzedał 10 milionów płyt.
koncertomania.pl
28 sierpnia 2018
Ed King, były gitarzysta Lynyrd Skynyrd, nie żyje
W wieku 68 lat zmarł gitarzysta Ed King, który w swojej karierze występował między innymi w legendarnej grupie Lynyrd Skynyrd. O śmierci muzyka poinformowała jego rodzina.
– Z wielką przykrością informujemy o śmierci Eda Kinga, który odszedł w swoim domu w Nashville 22 sierpnia 2018 roku – możemy przeczytać w oświadczeniu opublikowanym przez rodzinę gitarzysty. – Dziękujemy przyjaciołom i fanom, którzy wspierali Eda swoją miłością przez całe jego życie i karierę – zakończono krótki wpis na Facebooku.
Choć nie podano oficjalnej przyczyny śmierci 68-letniego Eda Kinga, wszystko wskazuje na to, że była nią choroba nowotworowa. Ostatnimi czasy muzyk trafił do szpitala w związku z pogorszeniem się stanu zdrowia – spowodował je nowotwór płuc, który już jakiś czas temu zdiagnozowano u gitarzysty.
Ed King dołączał do Lynyrd Skynyrd dwukrotnie – najpierw w 1972 roku, ale ta przygoda z zespołem potrwała zaledwie trzy lata, czyli do 1975 roku. Później, przy okazji kolejnej reaktywacji grupy, znów znalazło się dla niego miejsce – grał z Lynyrd Skynyrd od 1987 do 1996 roku. W swojej karierze King występował również w zespole Strawberry Alarm Clock wykonującym psychodeliczną odmianę rocka.
Gitarzysta został wprowadzony do Rock And Roll Hall Of Fame w 2006 roku jako jeden z najważniejszych członków zespołu Lynyrd Skynyrd. To między innymi on uczestniczył w pracach nad trzema pierwszymi albumami amerykańskiej grupy: „Pronounced Leh-nerd Skin-nerd”, „Second Helping” oraz „Nuthin’ Fancy”.
Jest jednym ze współtwórców legendarnego „Sweet Home Alabama”.
terazmuzyka.pl
25 sierpnia 2018
TQ Powraca z nową piosenką
TQ poinformowała wszystkich fanów za pośrednictwem Facebook’a o powrocie z nowym singlem, który zrealizowała dzięki swoim przyjaciołom. Na razie wiadomo jedynie, że nowa piosenka nosi tytuł It’s Over. Oby nie był to tytuł proroczy i nie dotyczył dalszej kariery artystki z wietnamskim rodowodem. Przypominamy, że ostatni singiel „Inferno” TQ nagrała z polską formacją Galaxy Hunter w grudniu 2016 roku. Fani nowej generacji italo-disco zapewne czekają na jej kolejne piosenki po niemal dwuletniej przerwie.
Oto zapowiedź najnowszego singla:
11 sierpnia 2018
Cher – Dancing Queen – Nowy album
20 maja tego roku Cher skończyła 72 lata i nie przestaje zaskakiwać. Na ekranach kin pojawiła się druga część filmu Mamma Mia: Here We Go Again!, w którym Cher wzięła udział. Najwidoczniej piosenki Abby przypadły jej do gustu i zainspirowały ją do nagrania własnego albumu z coverami największych hitów szwedzkiego kwartetu. Wiadomo już, że album Dancing Queen będzie dostępny w sprzedaży od 28 września tego roku. Przypominamy, że poprzedni album Closer To The Truth Cher nagrała 5 lat temu.
Poniżej możemy wysłuchać utworów: Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight) oraz SOS będących zapowiedzią najnowszej płyty.
28 lipca 2018
Samantha Fox: najseksowniejsza wokalistka lat 80
Samantha Fox była symbolem seksu lat 80., modelką erotyczną, piosenkarką, a także aktorką i kochanką kilku znanych rockmanów, która później zaznała szczęścia w związku z kobietą. W sobotę, 28 lipca wokalistka wystąpi na Ogólnopolskim Festiwalu Muzyki Tanecznej w Ostródzie.
Angielka najpierw zwróciła na siebie uwagę urodą – długimi blond włosami, bujnymi kształtami, a w szczególności dużym biustem, który niejednokrotnie obnażała przed obiektywami aparatów. Fox urodziła się w 1966 roku w Londynie. Chodziła tam do szkoły katolickiej i już od dziecka interesowała się aktorstwem. W wieku 3 lat zadebiutowała na scenie teatralnej, a gdy miała 16 lat, podpisała kontrakt płytowy.
To również w 1983 roku rozpoczęła się jej wielka kariera w modelingu. Można powiedzieć, że jej matka była w latach 80. niczym Kris Jenner, bo to dzięki niej Samantha zaczęła pozować topless. Sama zrobiła córce zdjęcia w bieliźnie, a następnie wysłała je na konkurs organizowany przez „The Sunday People”.
Samantha zaczęła pozować w magazynie „The Sun”. Jej prowokacyjne, półnagie zdjęcia sprawiły, że zyskała tytuł najpopularniejszej „pin-up girl” w tamtych czasach i była najczęściej fotografowaną Brytyjką lat 80. Początkowo menedżerem Fox był jej ojciec. Ich współpraca zakończyła się w 1991 roku, kiedy piosenkarka oskarżyła go o kradzież – twierdziła, że z jej konta zniknęły dwa miliony funtów. Wygrała sprawę i zerwała kontakt z ojcem, który zmarł w 2000 roku.
Mimo sukcesów Fox nie chciała być jedynie modelką. W 1986 roku wydała swój debiutancki album z hitami takimi jak „Touch Me (I Want Your Body)” i „Do Ya Do Ya (Wanna Please Me)”, które zrobiły furorę na całym świecie i zapewniły piosenkarce nominację do prestiżowej nagrody Brit Award w kategorii „Najlepsza brytyjska piosenkarka”. Mocno zaangażowała się też w pracę w telewizji, ale na tym polu nie było jej dane odnieść sukcesu.
Jeśli chodzi o romanse, Fox spotykała się między innymi z kryminalistą Peterem Fosterem (odrzuciła jego oświadczyny) oraz z Paulem Stanleyem, gitarzystą i wokalistą zespołu Kiss. Później w mediach zaczęły pojawiać się plotki na temat jej orientacji seksualnej, jednak Samantha dopiero w 2003 roku przyznała, że jej partnerką jest jej menedżerka Myra Stratton, z którą chciałaby spędzić resztę życia. Niestety, kobieta zmarła na raka w 2015 roku.
Niedawno Samantha Fox opisała w swojej biografii incydent, do którego miało dojść, gdy miała 19 lat. David Cassidy poprosił ją, aby wystąpiła w jego teledysku do utworu „Romance”, a następnie zaciągnął ją do łazienki, gdzie włożył rękę pod jej spódnicę i łapał ją za piersi. Fox podobno kopnęła muzyka w krocze i zdołała przed nim uciec. Piosenkarka twierdzi, że gdy podczas kręcenia teledysku została poproszona o rozebranie się od pasa w górę, była „zniesmaczona”, bo kiedy tylko Cassidy ją przytulał, „czuła jego penisa”.
Po nakręceniu teledysku Cassidy zaprosił Fox i jej ojca na kolację. Piosenkarka przyjęła zaproszenie, żeby jej ojciec niczego nie podejrzewał. W restauracji piosenkarz znowu molestował kobietę w łazience, ale tej ponownie udało się uciec.
22 lipca 2018
Def Leppard przerabiają Depeche Mode
Grupa Def Leppard przygotowała własną wersję utworu Depeche Mode „Personal Jesus”. W ramach serii Spotify Singles hardrockowa kapela nagrała nową wersję swojej kompozycji „Hysteria” z bestsellerowej płyty pod tym samym tytułem z 1987 roku oraz przeróbkę „Personal Jesus” Depeche Mode.
Najnowszy album hardrockowej kapeli nosi tytuł po prostu „Def Leppard”. Longplay miał premierę 30 października 2015 roku.
Def Leppard mają na koncie ponad 100 milionów sprzedanych płyt. Największy sukces odnieśli za sprawą krążków „Pyromania” i „Hysteria”.
17 lipca 2018
Rekordowy klip Guns N’ Roses
„November Rain” Guns N’ Roses to pierwszy klip z lat 90. który przekroczył miliard odsłon w YouTube. Klip pojawił się w 1992 roku. Rok 2017 był dla teledysku wyjątkowy gdyż dziennie oglądano go 560 tysięcy razy. Wszystko to za sprawą trasy koncertowej Not In This Lifetime… w ramach której kapela zagrała koncerty na całym świecie. W tej chwili grupa gra w Europie. 9 lipca zagrali na Stadionie Śląskim w Chorzowie, a 19 lipca pojawią się w Oslo w Norwegii.
Guns N’ Roses są też autorami najchętniej oglądanego klipu z lat 80. Chodzi o „Sweet Child O’ Mine”, który ma 695 milionów odsłon.
Guns N’ Roses pozostaje jednym z najważniejszych i najbardziej wpływowych zespołów w historii muzyki. Ich największe przeboje to „Sweet Child o’ Mine”, „You Could Be Mine”, „Paradise City” czy „November Rain”. Kapelę obecnie tworzą: Axl Rose (wokal, fortepian), Duff McKagan (bas), Slash (gitara prowadząca), Dizzy Reed (klawisze), Richard Fortus (gitara rytmiczna), Frank Ferrer (perkusja) oraz Melissa Reese (klawisze).
13 lipca 2018
Jan Borysewicz nie żałuje, że nie zagrał z Madonną
Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych figur polskiej sceny muzycznej. Lider zespołu Lady Pank opowiedział „Playboyowi” o szaleństwach młodości, nieustającej potrzebie komponowania i chęci dzielenia się muzyką z tymi, którzy chcą uczyć się grania. Niedawno na rynku ukazała się reedycja debiutanckiego krążka zespołu, na którym stara gwardia polskiej sceny rockowej zagrała z zaproszonymi gośćmi (m.in. Maciejem Maleńczukiem, Grzegorzem Markowskim, Katarzyną Nosowską i Piotrem Roguckim).
Debiut dzięki prostytutkom
Lady Pank powstał w 1981 roku, w chwili, w której Borysewicz opuścił szeregi Budki Suflera. Gitarzysta miał jasną wizję tego, jak powinien brzmieć pierwszy krążek nowej kapeli: ostro, mocno, prawdziwie rockowo. Takie brzmienie udało się osiągnąć… dzięki pomocy prostytutek. Oryginalny piec Marshalla muzycy mogli kupić tylko za waluty, które skupowali u pracujących na ulicy dziewczyn. Dla Borysewicza, który zaczynał przygodę z muzyką z pozycji perkusisty, sekcja rytmiczna była szczególnie ważna. Ważny był również wygląd. „Muzyka rockowa w pewnym stopniu polega na atrakcyjności wizualnej. Nie trzeba być Adonisem, ale trzeba w sobie mieć to coś, co sprawi, że publiczność będzie chciała na ciebie patrzeć. Oczywiście możemy się obrażać, że to seksizm, traktowanie przedmiotowe ludzi, ale faktem jest, że największe gwiazdy po prostu wyglądały” – tłumaczy.
„Nie można chlać całe życie”
– Imprezowaliśmy jak szaleni. Narobiliśmy po pijaku tyle bzdur, że można nimi obdzielić kilka zespołów rockowych – wspomina muzyk.
Po latach alkoholowych wyskoków Borysewicz oddał się uczeniu młodych, aspirujących muzyków. „Zestarzałem się. Nie można chlać całe życie” – komentuje autoironicznie.
Muzyk założył fundację – w ramach jej działalności jeździ po szkołach, domach kultury i pokazuje ludziom, jak się gra i słucha muzyki. Uzupełnia braki polskiego systemu edukacji, który nie przykłada wielkiej wagi do rozumienia konstrukcji utworów muzycznych. Wspólne jamowanie wywołuje niesamowite emocje.
„Sypianie z fankami jest zbyt banalne”
Choć w czasach największej popularności nie mógł wychodzić z domu („moje mieszkanie było osaczone”), miał swoje złote zasady. Nigdy nie spał z fanką, a przecież możliwości nie brakowało. „Sypianie z fankami jest zbyt banalne. Nie trzeba ani się wysilać, ani kombinować. Gdy chcesz, każda jest twoja. A seks nie na tym polega, żeby iść na łatwiznę”.
Nie patrzy wstecz. Za słynny koncert, który Lady Pank zagrali pod wpływem, przeprosił rozczarowanych fanów, ale nie ma zamiaru rozpamiętywać. Akademia istnieje między innymi po to, by wyszukiwać perełki: młodych, zdolnych, zapalonych do grania. Dla Borysewicza to alternatywa, bo wydawanie twórczości innych mogłoby zaszkodzić jego własnemu brzmieniu. Mimo wszystko, zdaje sobie sprawę z trudu, jakim jest poszukiwanie samorodnych talentów. Od lat poszukuje wokalisty do solowego projektu – bez skutku. „Cały czas posiłkuję się a to Roguckim, a to Piotrkiem Cugowskim” – kwituje.
Twierdzi, że znajduje się w tym momencie kariery, w którym zna swoją wartość i nie obawia się, że ktoś zarzuci mu zarozumiałość. A żale związane z przeszłością? Nie ma. Nawet wtedy, gdy mowa o wspólnej trasie z Madonną. „Unieśliśmy się honorem” – komentuje. Bez wstydu przyznaje, że wraz z członkami Lady Pank podjęli decyzję, że rock and roll to męskiegranie i nie ma w nim miejsca dla kobiet. Ponad trzydzieści lat później wciąż stawia na męski głos.
źródło: Playboy
8 lipca 2018
Unikatowy egzemplarz albumu Prince’a odnaleziony
Niezwykle rzadka kopia albumu Prince’a została odnaleziona w Kanadzie. Na tydzień przed premierą muzyk zrezygnował z wydania krążka i z własnej kieszeni zapłacił za zniszczenie wszystkich egzemplarzy. Od końca lat 80. w obiegu krążyły jednak nielegalne bootlegi. „The Black Album” stał się jednym z najbardziej poszukiwanych winyli w historii muzyki.
Album skomponowany jako swoista funkowa riposta do scenicznej stuprocentowo popowej persony Prince’a, miał ujrzeć światło dzienne w 1987 roku, tuż przed tym, gdy muzyk przeżył „objawienie duchowe” i zażądał, by wszystkie kopie zostały zniszczone. „The Black Album” zawiera jedne z najmroczniejszych tekstów artysty. Wydaje się reakcją na krytykę, z jaką spotkało się „Sign 'O’ The Times”, które dziennikarze muzyczni uznali za „zbyt popowe” wydawnictwo. Prince chciał odzyskać artystyczną wiarygodność. „The Black Album” inspirowany był m.in. afrykańską kulturą.
Pięć kopii krążka zostało znalezionych w zeszłym roku w Stanach Zjednoczonych. Jedna z nich została kupiona za zawrotną kwotę 42,298 tys. dolarów (ponad 150 tysięcy złotych). Kopia, którą odnaleziono teraz, jest dopiero 9. egzemplarzem płyty, jaki udało się odszukać.
W posiadaniu niezwykle cennego przedmiotu był dawny pracownik wytłoczni winyli z Kanady, któremu udało się zachować jedną kopię, kiedy wytwórnia Warner Bros zarządziła zniszczenie egzemplarzy. Po zapoznaniu się z kwotami, jakie zaoferowano za poprzednie znaleziska, pracownik skontaktował się z Jeffem Goldem, dawnym wiceprezesem Warnera, który współpracował z Prince’em w latach 90. Obecnie Gold jest właścicielem sklepu z pamiątkami muzycznymi Record Mecca. Kiedy dowiedział się o znalezisku, stwierdził, że to niemożliwe, by taki przedmiot w ogóle istniał. Po szczegółowych oględzinach okazało się jednak, że dziewiąty egzemplarz „The Black Album” jest autentyczny. Obecnie Gold pomaga dotychczasowemu właścicielowi sprzedać winyl w internecie poprzez Discogs.
Jako że krążek został odtworzony kilka razy, najprawdopodobniej nie uda się sprzedać go za taką samą cenę jak egzemplarze amerykańskiego pochodzenia, ale szacowana suma i tak może przyprawić o zawrót głowy – wartość wyceniono na 27,5 tysiąca dolarów.
– Na świecie jest wielu poważnych kolekcjonerów pamiątek związanych z Prince’em, a popyt zdecydowanie przewyższa podaż. Myślę, że [ten winyl – przyp. red.] sprzeda się bardzo szybko – twierdzi Gold.
Czym jest nowe znalezisko w katalogu muzyka?
„The Black Album” miał być 10. płytą Prince’a, kontynuacją wydanego w 1987 roku „Sign 'O’ The Times”. Mówi się, że został nagrany, przynajmniej częściowo, z myślą o imprezie urodzinowej perkusistki artysty Sheili E. Improwizowany, funkowy klimat utworów „Le Grind” i „Superfunkycalifragisexy” zdaje się to potwierdzać.
Charakter innych piosenek jest zgoła odmienny – za przykład weźmy choćby „Boba George’a”, w którym Prince odgrywa rolę psychopaty oskarżającego dziewczynę o romans. Dramat kończy się strzelaniną.
Datę premiery zaplanowano na grudzień 1987 roku, ale na tydzień przed nią Prince przyznał, że się waha – podobno był to skutek eksperymentów z tabletkami ecstasy. Prince uważał, że płyta była „zła”. Narkotykowa wizja miała skłonić go do refleksji na temat przemijania. Przekonany o tym, że może umrzeć w każdej chwili, nie chciał być zapamiętany przez pryzmat przesiąkniętego agresją i zgorzknieniem brzmienia. Nagrany w jej zastępstwie „Lovesexy” zawiera zdecydowanie więcej treści o charakterze religijnym. Badacze zwracają uwagę na dwoistą naturę artystycznych poszukiwań muzyka – z jednej strony zafascynowanego afrykańskimi wierzeniami, np. voodoo, a z drugiej oddanego poglądom świadków Jehowy (Prince wychował się w rodzinie Adwentystów Dnia Siódmego).
Wytwórnia dostosowała się do prośby o zniszczenie wszystkich egzemplarzy krążka, podobnie jak kilka miesięcy wcześniej, kiedy muzyk poprosił o wydanie albumu bez nazwiska autora i projektu graficznego w zwykłej, czarnej okładce.
– To było pilnie strzeżone wydawnictwo. Nie było singla, nie było teledysku, żadnego ogłoszenia. Nikt nie spodziewał się, że się ukaże. Z tego względu w wytłoczniach płyt winylowych otaczano go ochroną. Kiedy Prince zdecydował, że nie chce, by album wyszedł na światło dzienne, dość łatwo było zarządzić zniszczenie wszystkich sztuk – mówi Gold.
Inne unikaty czekają na odkrycie?
Gold twierdzi, że istnieje inny album Prince’a, który może jeszcze bardziej zawrócić w głowach majętnym wielbicielom muzyka. Mowa o próbnej kopii albumu „Camille”, którą Prince stworzył tylko dla siebie, bez udziału wytwórni płytowej. Na krążku muzyk przyjmuje tytułowe kobiece alter ego. Większość utworów wykorzystano potem na „Sign 'O’ The Times” oraz w roli b-sidesów. Jedyny sprzedany egzemplarz z prywatnej kolekcji koordynatorki produkcji na trasie „Purple Rain” w zeszłym roku osiągnął kwotę 59 tysięcy dolarów (ok. 215 tysięcy złotych).
(AB)
5 lipca 2018
Gina T. – Fly To Paradise (Nowy album)
Ukazał się najnowszy album Giny T. zatytułowany „Fly To Paradise”. Dostępny jest od 4 lipca w formie cyfrowej. Na wersję CD przyjdzie jeszcze nieco poczekać. Przypominamy, że jest to czwarty studyjny album, na który fani czekali od 2011 roku, kiedy otrzymaliśmy poprzedni album „Love Will Survive”. Na nowym albumie znalazło się 9 premierowych piosenek, kilka remiksów oraz medley znanych przebojów artystki. Jak zwykle płyta utrzymana jest w tanecznym klimacie, nie zabrakło też pięknych ballad do jakich przyzwyczaiła nas Gina. Piosenki w większości niosą słowa o miłości… Jedną z piosenek (World On Fire) skomponował dla Giny polski kompozytor Paweł Holda. Jest też specjalna dedykacja dla swojej zmarłej matki Joyce, to piosenka „The Other Side Of The Sun”. Produkcją albumu zajął się mąż Giny – Adam Schairer wraz z jej bratem Nino Enrico Tielman. Przy produkcji płyty brał też udział Luis Rodriguez ze znanego studia Team33 na Majorce. Jest odpowiedzialny za mixowanie i mastering kilku piosenek.
Płyta jest doskonałym prezentem na lato dla wszystkich fanów Giny T.
Track lista wygląda następująco:
1. Fly to Paradise Radio Version 3:09
2. Beauty Of The Night 3:35
3. Dancing In The Rain 3:50
4. Je t´aime – Voulez-Vous Coucher Avec Moi Radio Version 3:20
5. World On fire 3:42
6. I Die Tonight (Radio Version) 3:31
7. My Yesterday 4:04
8. Only You Can 3:56
9. The Other Side Of The Sun 3:52
10. Fly To Paradise Silent Angel Version (chill out) 4:06
11. Fly To Paradise Dance Version 5:09
12. Je t´aime – Voulez-vous coucher avec moi (Extended Dance Version) 5:02
13. Je t´aime – voulez-vous coucher avec moi (House Mix) 5:25
14. I Die Tonight (Love Me Version) 3:24
15. The Hit Medley
12 czerwca 2018
Nie żyje były gitarzysta Fleetwood Mac – Danny Kirwan
Danny Kirwan, były gitarzysta Fleetwood Mac, zmarł 8 czerwca 2018 w wieku 68 lat. Jak na razie nie podano przyczyny jego nagłej śmierci.
Informacja pojawiła się na fanpage’u na Facebooku Fleetwood Mac. Lider kapeli, Mick Fleetwood, tak wspomina zmarłego kolegę: „Dzisiaj dotarła do mnie smutna informacja, że Danny Kirwan zmarł w Londynie. Danny był wielką siłą we wczesnych latach zespołu. Jego miłość do bluesa spowodowała, że zaproponowałem mu dołączenie do Fleetwood Mac w 1968 i przez wiele lat był to jego „muzyczny dom”. Uważam, że jego spuścizna będzie żyć wiecznie w muzyce, którą stworzył i grał tak pięknie jako część fundamentu Fleetwood Mac, który przetrwał 50 lat. Dziękuję ci Danny, będziemy za tobą tęsknić.”
Danny Kirwan dołączył w wieku 18 lat do zespołu w 1968 roku po ukazaniu się albumu „Mr. Wonderful”. Pierwszym jego nagraniem z Fleetwood Mac okazał się singiel „Albatross”. W sumie gitarzysta pojawił się na 5 krążkach – „Then Play On” z 1969, „Blues Jam at Chess”, „Kiln House” z 1970, „Future Games” z 1971 oraz „Bare Trees” z 1972.
W czasie trasy w 1972 roku gitarzysta został wyrzucony z kapeli z powodu swoich problemów z alkoholem. Kirwan w drugiej połowie lat 70. wydał 4 solowe albumy, w kolejnych dekadach muzyk borykał się z chorobą psychiczną i bezdomnością.
W 1998 roku Danny Kirwan został włączony jako członek Fleetwood Mac do Rock and Roll Hall of Fame, jednak nie pojawił się na ceremonii wprowadzenia do galerii sław.
antyradio.pl
1 czerwca 2018
Nowy singiel Lindy Jo Rizzo – Take Me
Linda Jo Rizzo zaskoczyła swoich fanów nową piosenką. Najnowszy singiel „Take Me” skomponowany został przez włoskiego producenta Mino Siciliano, znanego również pod pseudonimem Del Faro. Piosenka utrzymana jest w radosnym klimacie i nieco odbiega od typowego brzmienia do jakiego przyzwyczaiła nas Linda. Utwór można nabyć cyfrowo od 1 czerwca w sklepie iTunes.
17 maja 2018
Backstreet Boys – Don’t Go Breaking My Heart
Backstreet Boys obchodzą właśnie 25-lecie istnienia. Z tej okazji wydali singel „Don’t Go Breaking My Heart”. Teledysk do utworu wyreżyserowali wieloletni współpracownicy Backstreet Boys, Rich + Tone.
– Kiedy tylko usłyszeliśmy tę piosenkę, wiedzieliśmy że jest czymś wyjątkowym – mówi Kevin Richardson. – Zwariowaliśmy na punkcie pianina i syntezatorów oraz tego momentu, kiedy w drugiej zwrotce wchodzi groove. Świetna zwrotka, hook i melodie. To coś, czego chce się słuchać w kółko.
Backstreet Boys nagrali nowy utwór po zakończeniu pierwszej części rezydentury w Las Vegas.
– Ciężko pracowaliśmy przez ostatnie 25 lat – mówi AJ McLean – Ze wsparciem RCA i wszystkich naszych współpracowników, wiemy, że będziemy mogli występować dla naszych fanów, zarówno nowych, jak i tych wiernych od lat, przez jeszcze długi czas. Czujemy się, jakbyśmy dopiero zaczynali.
„Don’t Go Breaking My Heart” napisał Stephen Wrabel (Ellie Goulding), a wyprodukowali go Stuart Crichton (Kesha) i Jamie Hartman (James Bay).
Backstreet Boys mają na koncie 130 milionów sprzedanych płyt. Ostania z nich to „In a World Like This” z 2013 roku.
6 maja 2018
Rita Coolidge – Safe in the Arms of Time
Piosenkarka Rita Coolidge wydała 4 maja 2018 roku swój nowy solowy album, „Safe in the Arms of Time”. Album oznacza powrót dwukrotnej zwycięzczyni Grammy do pisania piosenek, a jak wspomniała w swoim pamiętniku z 2015 roku, „Delta Lady”, inspirowała się swoimi przezyciami z osobistej podróży. Rita 1 maja skończyła 73 lata.
„Napisałam wiele piosenek, które zakładały śpiewanie w roli obserwatora cudzych przeżyć, ale tym razem pisałam z doświadczenia”, mówi Coolidge. Coolidge współtworzyła trzy z 12 kawałków albumu.
Pod wieloma względami nowa płyta jest zarówno odbiciem, jak i kontynuacją niezwykłej historii Rity Coolidge, tej, która zabrzmiała podczas rozkwitu sceny muzycznej lat 70. w Los Angeles, gdy śpiewała chórki w utworach Stephenie Stillsie „Love the One You With With” i Erica Claptona „After Midnight”. Warto przypomnieć, że Rita Coolidge zaśpiewała też w 1983 r. „All Time High” – piosenkę do filmu „Ośmiorniczka” – kolejnej opowieści o przygodach agenta 007. „Pomysł polegał na stworzeniu albumu, który posiada urok moich wczesnych nagrań – stanowi powrót do korzeni” – mówi Coolidge.
