Naprawdę nazywa się Mirko Andreas Michael Hirsch i urodził się  20 sierpnia 1977 roku w Niemczech.
Muzyk, wokalista, autor tekstów i producent. Jeden z pierwszych wykonawców tzw nurtu „New Generation Italo-Disco. Jego kompozycje nawiązują stylem do popularnych wykonawców lat 80-tych, a nawet w 2006 roku kiedy ukazał się jeden z jego pierwszych utworów „Fire”, uznano ten numer rodem z lat 80-tych, prawdopodobnie z uwagi na jakość dźwięku.

Oprócz własnych piosenek skomponował wiele przebojów dla innych artystów z kręgu Italo-Disco, takich jak: Ken Laszlo ( „SOS”, „Hej Operator”, „In the Night”, „Fire & Ice”), Albert One, Italove ( „Rhythm of Love”), TQ ( „Let’s Go To Tokio”, „My Fascination”, „Rhythm of Love”), Fred Ventura ( „In the Night”), Linda Jo Rizzo ( „Fingertips”, „There’s a fire”, „Under Fire”), Tiziana Rivale, Retronic Voice („Shot down”), Trans-X (” Video Night „,” My Fascination „), Elen Cora i innych artystów Italo Disco oraz Eurodisco.

W 2011 roku ukazuje się pierwszy longplay zatytułowany „Obession”. Wydany przez wytwórnię Space Sound Records, której notabene właścicielami są polscy muzycy i realizatorzy dźwięku. Na płycie znalazło się 14 utworów i jedno nagranie bonusowe. Z bardziej znanych hitów, które znalazły się na pierwszej płycie kompaktowej Mirko Hirsch należy wymienic „Fire”,  „Love Hurts” i równie przebojowy kawałek „Calling Your Number„. Produkcja utrzymana jest w typowo elektronicznym brzmieniu, a wpływ melodyjnego rocka daje się odczuć przy wielu gitarowych solówkach, które idealnie wpasowują się w syntezatorowe brzmienie.

Cztery lata po premierowym albumie ukazuje się druga płyta kompaktowa Mirko, tym razem nakładem niemieckiej wytwórni ZYX Music. Album z 2015 roku zatytułowany „Power Of Desire” miał swoja premierę 13 listopada i był dla fanów Italo-Disco nowej generacji swoistym prezentem na zbliżające się święta. Utrzymany niemal w podobnym klimacie jak pierwszy album. Wydanie albumu poprzedziły single wydane w formie elektronicznej: „Video Night” przy współpracy z Trans-X, „Save Me” z Elen Cora oraz chyba najbardziej znamienny z drugiej płyty – przebój „Mr. Hyde”, nawiązujący do dokonań formacji Radiorama z okresu swej świetności.

W roku 2015 i 2016 Mirko Hirsch wydaje jeszcze dwa albumy w formie elektronicznej, które zawierają remixy i instrumentalne wersje jego wcześniejszych produkcji. Mowa o „Missing Pieces Volume 1  i 2”.

Wciąż tworzy produkcje dla innych artystów, oraz projekty pod innymi szyldami, w których udziela się wokalnie, czego dobrym przykładem może być projekt Dario Silver z albumem „Electric Heartbeat” z 2017 roku.

opracował Artur Góralczyk dla RM80.pl