Header

Pop

28 lutego 2017

Anna Jantar

Anna Jantar, właściwie Anna Maria Szmeterling, od 1971 również jako Anna Maria Kukulska(ur. 10 czerwca 1950 w Poznaniu, zm. 14 marca 1980 w Warszawie) – piosenkarka polska.

W latach 1965-1969 uczęszczała do VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza i do Średniej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. W 1969 zdała egzamin do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, lecz nie została przyjęta z powodu braku miejsc. Karierę artystyczną rozpoczęła w 1968. W poznańskim radiu nagrała utwór „Po ten kwiat czerwony „. Od 1969 Anna Jantar była wokalistką zespołu Waganci, w którym występował także Jarosław Kukulski, jej przyszły mąż. Z tego okresu pochodzi znany utwór „Co ja w tobie widziałam”. 11 kwietnia 1971 w poznańskim kościele św. Anny wzięła ślub z Jarosławem Kukulskim.

W latach 70. była czołową polską piosenkarką. W 1972 po zdaniu egzaminu została zawodową piosenkarką estradową i rozpoczęła karierę solową jako Anna Jantar.

W 1973 uczestniczyła w KFPP w Opolu, gdzie zaśpiewała swój pierwszy solowy przebój „Najtrudniejszy pierwszy krok”. W trakcie swojej kariery zdobyła wiele nagród i wyróżnień. Współpracowała z wieloma polskimi artystami m.in. ze Stanisławem Sojką, Bogusławem Mecem, Zbigniewem Hołdysem, Andrzejem Tenardem, nagrywała również piosenki z Budką Suflera i zespołem Perfect.

Matka piosenkarki Natalii Kukulskiej.

Zginęła w pobliżu warszawskiego Okęcia w katastrofie samolotu Ił-62 „Mikołaj Kopernik” lecącego z Nowego Jorku 14 marca 1980 roku. Anna Jantar została pochowana na warszawskim Cmentarzu Wawrzyszewskim, choć zbiorowa mogiła ofiar katastrofy lotniczej znajduje się na Cmentarzu Komunalnym na Wólce. Na nagrobku widnieje nazwisko Anna Jantar Kukulska.

1969 – na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie otrzymała wyróżnienie za piosenkę A lipiec grał.
1969 – na Festiwalu FAMA (Festiwalu Artystycznym Młodzieży Akademickiej) w Świnoujściu zdobyła wyróżnienie za utwór Łąka bez kwiatów.
1970 – piosenka „Co ja w tobie widziałam” (nagrana z zespołem Waganci) zostaje „Piosenką Roku 1970”.
1974 – Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu – nagroda publiczności za piosenkę „Tyle słońca w całym mieście”
1974 – Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu – nagroda „Polskich Nagrań” za utwór „Nie żałujcie serca, dziewczyny”, przyznanie tytułu „Miss Obiektywu”.
1974 – wyróżnienie za interpretację jugosłowiańskiej piosenki „Czas jest złotem” na festiwalu w Lublanie
1974 – III nagroda na „Cisco 74” w Castlebar w Irlandii za piosenkę „Tak wiele jest radości”
1974 – Coupe d’Europe w Villach -III nagroda wspólnie z Marianną Wróblewską i Tadeuszem Woźniakiem; „Tyle słońca w całym mieście” „Piosenką Roku 1974”.
1975 – Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie – II nagroda za interpretację piosenki „Staruszek świat”, nagroda publiczności, nagroda czytelników „Głosu Wybrzeża” za przebój festiwalu sopockiego („Tyle słońca w całym mieście”).
1975 – II miejsce za utwór „Niech ziemia tonie w kwiatach” na Festiwalu Przebojów w Dreźnie; „Tyle słońca w całym mieście” „Piosenką Roku 1975”.
1975 – Anna Jantar zostaje „Piosenkarką Roku 1975”.
1976 – wręczenie pierwszej Złotej Płyty za longplay „Tyle słońca w całym mieście” na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie
1977 – wręczenie drugiej Złotej Płyty za longplay „Za każdy uśmiech” w telewizyjnym „Studio-2”
1979 – II nagroda za interpretację piosenki „Tylko mnie poproś do tańca” na Festiwalu Przebojów w Tampere (Finlandia)
1979 – „Nic nie może wiecznie trwać” piosenką roku 1979 w plebiscycie radiosłuchaczy Studia Gama
1979 – Artystka zostaje „Piosenkarką Roku 1979”.

Dyskografia
Czwórki
1971 – Waganci
1. Co ja w tobie widziałam 2. Dziś w twoich oczach 3. Co mogę jeszcze mieć 4. Razem z tobą

1971 – Anna Jantar
1. Na skrzydłach dni 2. Kiedy dziś patrzę na topole 3. Ileś wart ja nie wiem 4. Zobaczyliśmy się nagle

Single
1971 – Wszystkie koty w nocy czarne/Marzenia o marzeniach (Waganci)
1974 – Nastanie dzień/Tyle słońca w całym mieście
1975 – Staruszek świat/Dzień bez happy endu
1975 – Będzie dość/Za każdy uśmiech
1975 – Mój tylko mój/Dzień nadziei
1977 – Dyskotekowy bal/Zgubiłam klucz do nieba
1977 – Dyskotekowy bal/Kto umie tęsknić
1978 – Baju-baj proszę pana(Jambalaya)/Radość najpiękniejszych lat
1978 – Po tamtej stronie marzeń/Mój świat zawsze ten sam
1978 – Mój tylko mój/Mój świat zawsze ten sam
1978 – Kto powie nam/Dżinsowe maniery
1978 – Tylko mnie poproś do tańca/Let me stay/Nie wierz mi nie ufaj mi/Zawsze gdzieś czeka ktoś
1979 – Gdzie są dzisiaj tamci ludzie/Nie ma piwa w niebie
1979 – Hopelessly devoted to you/You’re the one that I want (ze Stanisławem Sojką)
1985 – Wielka dama tańczy sama/Moje jedyne marzenie
2005 – Układ z życiem/Nic nie może wiecznie trwać.

Pocztówki dźwiękowe
1971 – Marzenia o marzeniach/Frywolna babcia (Waganci)
1972 – Ileś wart ja nie wiem
1972 – Ja się w tobie nie zakocham
1972 – Zobaczyliśmy się nagle
1973 – Najtrudniejszy pierwszy krok
1974 – Kto wymyślił naszą miłość
1974 – Tak wiele jest radości
1974 – Otwórzmy nieba ciemne drzwi
1974 – Tyle słońca w całym mieście
1974 – Jaki jesteś jeszcze nie wiem
1974 – Żeby szczęśliwym być/Chcę kochać
1975 – Będzie dość
1975 – Najtrudniejszy pierwszy krok/Biały wiersz od ciebie
1975 – Gdzie nie spojrzę-ty/Jaki jesteś jeszcze nie wiem
1975 – Hasta manana/Poszukaj swojej gwiazdy
1975 – Za każdy uśmiech/Staruszek świat
1977 – Tak blisko nas
1977 – Zawsze gdzieś czeka ktoś
1977 – Godzina drogi/Gdy on natchnieniem jest
1978 – Zwycięży Polska/Chłopcy gola (Argentyna ’78)
1978 – Nie wierz mi nie ufaj mi/Zgubiłam klucz do nieba
1978 – Baju baj proszę pana(Jambalaya)/Po tamtej stronie marzeń
1978 – Jambalaya
1978 – Na ciebie czekam lwie/Po tamtej stronie marzeń
1978 – Po tamtej stronie marzeń
1979 – Śpij maleńka spokojnie
1979 – Słoń to wielka frajda
1979 – Słońce za mną chodzi
1979 – Nic nie może wiecznie trwać

Albumy studyjne
1974 – „Tyle słońca w całym mieście”, reedycja 2001
1976 – „Za każdy uśmiech”, reedycja 2001
1977 – „Zawsze gdzieś czeka ktoś”
1979 – „Anna Jantar”, reedycja 1999

Składanki
1980 – „The Best Of”
1986 – „Anna i Natalia” (Anna Jantar, Natalia Kukulska)
1990 – „Piosenki Anny Jantar” (Anna Jantar i inni artyści)
1990 – „The Best Of 2”
1991 – „Piosenki dla dzieci” (Anna Jantar, Natalia Kukulska)
1991 – „Nic nie może wiecznie trwać”
1991 – „Wspomnienie”
1992 – „The collection”
1992 – „Złote przeboje”
1996 – „Cygańska jesień”
1997 – „Antalogia cz.1”
1997 – „Antalogia cz.2”
2000 – „Radość najpiękniejszych lat” (Złota kolekcja)
2000 – „Tyle słońca…” live (Koncert poświęcony pamięci Anny Jantar)
2003 – „Perły – Tyle słońca w całym mieście”
2004 – „Platynowa kolekcja – Złote przeboje”
2004 – „The best – Dyskotekowy bal”
2005 – „Tyle słońca…” 3 CD
2005 – „Po tamtej stronie” (Anna Jantar, Natalia Kukulska)
2008 – „Gwiazdy Polskiej Piosenki” – płyta wydana przez gazetę gazetę „Dziennik” 23 czerwca 2008 roku, która jest pierwszą częścią 10. płytowego wydawnictwa antologii polskiej muzyki rozrywkowej.

Pamięć piosenkarki
Po tragicznej śmierci Anny Jantar zespół Budka Suflera dedykował artystce piosenkę „Słońca jakby mniej” (z płyty „Ona przyszła prosto z chmur”) nawiązującą do utworu „Tyle słońca w całym mieście”.
Halina Frąckowiak nagrała w hołdzie dla Anny Jantar piosenkę „Anna już tu nie mieszka”. Słowa do tego utworu napisał Janusz Kondratowicz, a muzykę skomponował Jarosław Kukulski.
Od 1984 roku nagroda jej imienia przyznawana jest debiutantom na KFPP w Opolu.
W 1990 roku ukazuje się pierwsza płyta, na której polscy artyści w hołdzie Anny Jantar śpiewają piosenki z repertuaru artystki. Na płycie zaśpiewali Eleni, Bogusław Mec, Ewa Dębicka, Monika Borys, Mietek Szcześniak, Jolanta Jaszkowska, Joanna Zagdańska, Wiesława Sós, Magda Durecka, Anna B.
W 1994 ukazała się książka „Wspomnienie o Annie Jantar – Słońca jakby mniej…” w opracowaniu Marioli Pryzwan, w 2000 roku ukazało się trzecie, poszerzone wydanie książki.
W 2000 roku w 20 rocznicę tragicznej śmierci Anny Jantar odbył się koncert poświęcony pamięci artystki. Zapisem koncertu jest płyta „Tyle słońca…”. Do zaśpiewania piosenek mamy Natalia Kukulska zaprosiła Halinę Frąckowiak, Marylę Rodowicz, Annę Marię Jopek, Justynę Steczkowską, Kasię Kowalską, Mietka Szcześniaka, Andrzeja Piasecznego, Kasię Nosowską
W latach 2004-2006 we Wrześniu (województwo wielkopolskie) odbywał się Festiwal Piosenki im. Anny Jantar – festiwal poświęcony m.in. twórczości piosenkarki.
Również we Wrześniu znajduje się amfiteatr imienia Anny Jantar – imię nadano w kwietniu 2005 roku – w 25 rocznicę śmierci piosenkarki.
W dniach 27-28 października 2007 odbyła się trzecia edycja festiwalu Pejzaż bez Ciebie . W tym roku poświęconego Annie Jantar. Pierwszego dnia w części konkursowej w repertuarze Anny Jantar wystąpili młodzi wykonawcy. Drugiego dnia znani polscy artyści zaśpiewali przeboje Anny Jantar w aranżacji Krzysztofa Herdzina. Wystąpili Kayah, Kasia Kowalska, Olga Bończyk, Ania Dąbrowska, Tatiana Okupnik, Halina Frąckowiak, Irena Jarocka, Aleksandra Bieńkowska, Małgorzata Ostrowska, Natalia Kukulska, Krzysztof Kiljański, Łukasz Zagrobelny, Karimski Club.
Jesienią 2008 ukazuje się książka wspomnieniowa o Annie Jantar autorstwa ks.Andrzeja Witko.
opracowane przez Aga dla RM80.pl

źródło: wikipedia

28 lutego, 2017 0

28 lutego 2017

Banda i Wanda

Zespół byłej wokalistki Lombardu, Wandy Kwietniewskiej grający pop-rock, usytułowany na zapleczu czołówki pierwszej połowy lat 80′. Wanda Kwietniewska urodzona 08.08.1957 odeszła z Lombardu pod koniec roku 1981, nagrawszy z nim jeden album Śmierć dyskotece!. Rok później przedstawiła własny projekt Banda i Wanda, w skład której weszli gitarzyści Marek Raduli i Jacek Krzaklewski, basista Henryk Baran, oraz perkusista Andrzej Tylec, którego po śmierci w roku 1990 zastąpił Marek Kapłon.
Grupa wykazywała sporą aktywność koncertową zarówno w kraju jak i za granicą. Zespół wylansował melodyjne, ale także dynamiczne duże przeboje „Fabryka marzeń”, „Hi-Fi” i „Nie będę Julią”, wydane na singlu (drugi i trzeci), oraz na albumie Banda i Wanda (84′). Niestety była to płyta nierówna, ponieważ oprócz „6,22” pozostałe piosenki np. „Bilet na dno”, „Zgrywa”, „Chcę zapomnieć” wyraźnie ustępowały wcześniej wymienionym.
Album ten wskazał też na prawidłowość, iż zespół lepiej niż w balladach wypadał właśnie w kompozycjach o rockowym temperamencie. Warto dodać że na tej płycie Kwietniewska zadebiutowała w roli kompozytorki.
Wkrótce Banda i Wanda nagrała dziewięć piosenek do telewizyjnego serialu „Siedem życzeń”, oraz „Magię sceny” do musicalu „Żeglując w dobry czas” Katarzyny Gartner, a potem album Mamy czas z roku 1985.
Album ten stylistycznie przypominał pierwszy album tej grupy, ale przyniósł już mniejsze przeboje „Mamy czas”, „Para goni parę”, „Kochaj mnie miły”. I choć w roku wydania drugiego longplaya grupa była gościem festiwalu Bratysławska Lira, nie mogąc utrzymać wcześniej zdobytej popularności rozwiązała się w roku następnym (86′).
Marek Kapłon trafił do Dżemu, Henryk Baran do Lombardu, Marek Raduli z przesiadką do Budki Suflera, Jacek Krzaklewski do Perfectu i Nurtu, natomiast Wanda Kwietniewska rozpoczęła karierę solową.
W roku 1987 i 88′ Kwietniewska przez sześć miesięcy śpiewała w japońskim kurorcie Kinugara, potem była częstym gościem festiwali w Opolu, a w roku 1989 otrzymała nagrodę publiczności, zaś w następnym roku trzecia nagroda w konkursie. Wystąpiła też na festiwalu w Sopocie i Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu.
Ten okres udokumentował album Własna Kalifornia wydany w roku 1989 wyłącznie w wersji kasetowej, w nagraniu którego wokalistkę wsparli Marek Raduli, basista Mirek Łączyński i gitarzysta Grzegorz Skawiński ten ostatni w piosence „Uważaj na siebie”. Ponadto Wanda Kwietniewska w roku 1991 wzięła udział w dwóch koncertach Lombardu zorganizowanych w Warszawie z okazji dziesięciolecia tego zespołu, a także na płytę Największe przeboje 81-91, nagrała nowe wersje śpiewanych przez siebie w tym zespole dawnych hitów „Dworzec pełen snów”, „O jeden dreszcz”, „Śmierć dyskotece!”. Natomiast w roku 1992 wystąpiła na koncercie Dla Ady dedykowanej tragicznie zmarłej Adriannie Rusowicz z Niebiesko-Czarnych, gdzie wykonała „Nie lubię kłamać”, „Czekałam na ciebie tysiąc lat” i „Hej dziewczyno hej” wydane na płycie Koncert dla Ady w roku 1993.
Jeszcze w roku 1993 Kwietniewska reaktywowała Bandę i Wandę, co zwiastował składankowy album Wanda z Bandą i bez Bandy z piosenkami z trzech poprzednich wydawnictw, uzupełnionymi lansowanym pod koniec lat 80′ „Chicago nad Wisłą” samej Kwietniewskiej.
Nowa Banda i Wanda w której grali Zbigniew Krebs, Wojciech Wysocki i Dominik Dobrowolski wystąpiła w roku 1994 na rockowym festiwalu na molo w Sopocie, a także na festiwalu polskiej piosenki w Witebsku na Białorusi.
Zespół opublikował tylko jedno nowe nagranie „Nie słuchaj innych” na składance Ballady rockowe (94′) wypełnionej głównie piosenkami z serialu „Siedem życzeń” „Chcę być dorosły”, „Chcę być sam”, „Nie ma już nic” i „Własnej Kalifornii”.
W roku 1995 Banda i Wanda rozpadła się po raz drugi, a reaktywacja nastąpiła w roku 2000. Rok później grupa wygrała plebiscyt na przebój Lata z Radiem 2001 premierową piosenką „Te noce są gorące”. I jeszcze tego samego roku zespół wydał nowy utwór „Kanonady, galopady”, a w 2005 roku zespół Banda i Wanda wydał również singel „Wiruje świat”.
Na jesieni roku 2008 ukazał się długo oczekiwany studyjny album zespołu, Z miłości do strun, na którym znalazło się kilkanaście premierowych piosenek, a nagraniem promującym album zostało „Nie zmieniajmy się”.
W maju 2011 roku premierę miał nowy singel zespołu, „To mój świat”.
W kwietniu 2013 roku zespół zaprezentował nowy utwór „Lęk wysokości”. Piosenka zapowiada płytę, która ukaże się na 30-lecie zespołu Wanda i Banda.
Obecny skład zespołu Banda i Wanda przedstwia się następującą…Wanda Kwietniewska – wokal, Damian Grodziński – perkusja, Bartek Jończyk – gitara, Dominik Samborski – gitara basowa, Wiktoria Trynkiewicz – chórki, Marek Tymkoff – gitara, chórki.

Albumy:

1984 Banda i Wanda
1985 Mamy czas
1989 Własna Kalifornia (Wanda Kwietniewska)
1992 Wanda z Bandą i bez Bandy
1994 Ballady rockowe
2008 Z miłości do strun
2009 Siedem życzeń

Ważniejsze nagrania:

1983 Hi-Fi
1983 Nie będę Julią
1983 Fabryka marzeń
1984 Siedem życzeń
1984 Nie ma już nic
1985 Mamy czas
1985 Para goni parę
1985 Kochaj mnie miły
2008 Kanonady, galopady

współtworzyli: motylek/ejtismen

źródło:materiały własne

28 lutego, 2017 0

28 lutego 2017

Bajm

Bajm – polski zespół poprockowy, powstały w 1978 w Lublinie. Jego skład kilkukrotnie się zmieniał, jedyną osobą będącą w zespole od jego początków jest wokalistka oraz współzałożycielka grupy, Beata Kozidrak.
Zespół stał się sławny po występie na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1978 roku, gdzie dzięki utworowi „Piechotą do lata” zajął drugie miejsce w koncercie Debiuty.
Nazwa pochodzi od pierwszych liter imion jego założycieli: Beaty Kozidrak, Andrzeja Pietrasa, Jarosława Kozidraka i Marka Winiarskiego. Ostateczny skład od 1993 roku tworzą: Beata Kozidrak, Adam Drath, Piotr Bielecki, Artur Daniewski, Krzysztof Nieścior, a od 2000 roku także Maria Dobrzańska.

Historia grupy Bajm zaczęła się w marcu 1978. Wokalista Andrzej Pietras zaproponował wówczas rodzeństwu Kozidraków: wokalistce Beacie oraz śpiewającemu gitarzyście Jarosławowi po ich występie na scenie lubelskiego Domu Kultury, stworzenie wspólnego zespołu. Do grupy wkrótce dołączył kolejny gitarzysta, Marek Winiarski. Zespół stopniowo poszerzał instrumentarium i skład poszerzył szybko o kongistę Andrzeja Koziarę, a później basistę Andrzeja Grądkiewicza. Już w ciągu pierwszych dwóch miesięcy działalności zespół zaczął w tym składzie odnosić sukcesy. Najpierw, podczas VII Przeglądu Wokalistów i Zespołów Młodzieżowych w Świdniku, Bajm zdobył Brązowego Koziołka za piosenkę „Rano”. Następnie wystąpił na Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki w Toruniu, gdzie zajął miejsce w pierwszej dziesiątce z piosenką „Piechotą do lata”, dzięki czemu zakwalifikował się do konkursu „Debiuty” festiwalu polskiej piosenki „Opole ’78”. Występ w Opolu okazał się przełomowy dla grupy. Dzięki „Piechotą do lata” Bajm zdobył tam drugie miejsce, a wyróżniona piosenka podbiła całą Polskę, błyskawicznie zapewniając zespołowi status gwiazdy. Przebój ten utrzymany był w harcersko-turystycznej stylistyce i taki też był cały początkowy repertuar Bajmu aż do 1980 roku. Bajm grał wtedy w akustycznym składzie, a jedyną pozostałością po tym okresie były single, bo do wydania całego albumu z tym materiałem nigdy nie doszło. Od samego początku za repertuar odpowiedzialni byli głównie Kozidrakowie – Jarosław za kompozycje, a Beata za teksty. W 1979 Bajm opuścił Winiarski, który wybrał karierę lekarza oraz Grądkiewicz, zastępowani tymczasowo przez Adama Honca i Tomasza Olejnickiego, a od początku 1980 przez Dariusza Kwietniewskiego i Krzysztofa Taracha.

Przełom lat 70. i 80. to rockowy boom i całkowita muzyczna metamorfoza Bajmu. W 1980 Beata i Jarosław gościnnie zaśpiewali na płycie Ona przyszła prosto z chmur czołowego wówczas zespołu w Polsce, Budka Suflera. W tym samym roku do zespołu dołączył perkusista Bogdan Tchórzewski i w elektrycznym już składzie, Bajm zaczął grać muzykę pop-rockową. Z tego powodu w połowie 1981, grupę opuścił Koziara. Na początku 1982 nowym gitarzystą został Henryk Mazurek, a basistą Marek Makuch, natomiast Jarosław Kozidrak grał nie tylko na gitarze i udzielał się wokalnie, ale grał także na instrumentach klawiszowych. W tym samym roku Bajm odniósł swój pierwszy zagraniczny sukces, zdobywając nagrodę dziennikarzy na niemieckim festiwalu piosenki Schlagerfestival w Dreźnie, za niemieckojęzyczne wersje hitów „Piechotą do lata” oraz nowego, „Żal prostych słów”. Wkrótce Bajm trafił na szczyty polskich list przebojów z takimi przebojami jak: „W drodze do jej serca”, „Józek, nie daruję Ci tej nocy”, „Co mi Panie dasz”, a w 1983 także „Różowa kula” czy „Nie ma wody na pustyni”. Wszystkie utwory z tego okresu zebrano na debiutanckiej płycie zespołu, zatytułowanej po prostu Bajm. Album trafił na rynek pod koniec 1983, najpierw w postaci kasety magnetofonowej, a później z nieco innym zestawem piosenek, w postaci płyty winylowej. Szybko rozszedł się w rekordowym, ponad półmilionowym nakładzie. W 1984 Bajm odbywał tournée również po Wietnamie.

Rok 1984 to w twórczości zespołu zmiana brzmienia na bardziej surowe, a przede wszystkim zaangażowane politycznie teksty inspirowane przeżyciami w stanie wojennym. Wyrazem buntu jest nawet inny, bardziej ekspresyjny, styl śpiewania Kozidrak, inspirowany wokalem Niny Hagen. Owocem tej przemiany był drugi album, Martwa woda, z przebojami „Małpa i ja” oraz „Piramidy na niby” na czele, wydany dopiero rok później, w 1985.

Jeszcze zanim trafił na rynek, tuż po jego nagraniu, nastąpiły kolejne zmiany personalne i do stanowiących trzon zespołu Kozidraków i Pietrasa, dołączyli gitarzyści Grzegorz Płecha i Dariusz Lipiński, basista Robert Kozak oraz perkusista i główny aranżer Jarosław Pruszkowski. Grupa powróciła do grania optymistycznego pop-rocka. W tym składzie, w 1985 Bajm szybko zrobił furorę za sprawą przebojów „Płynie w nas gorąca krew”, „Dwa serca, dwa smutki” czy „Diament i sól”. W następnym roku trafiły one na trzeci album Bajmu, Chroń mnie. Ponadto przebój „Diament i sól” za granicą pozwolił Kozidrak wygrać szwedzki Festiwal Piosenki Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, po czym cały zespół zdobył za niego wyróżnienie na międzynarodowym festiwalu piosenki Sopot ’86. Na początku roku Bajm zdobył Grand Prix na niemieckim festiwalu Ost-West Rocktreff w Wundsiedel.

Pod koniec 1986 z zespołu odeszli Lipiński i Kozak, a w następnym roku również główny kompozytor Bajmu, czyli Jarosław Kozidrak. Kozidrak skompletowała więc kolejny skład, tym razem z udziałem muzyków grających dotąd głównie w zespołach rockowych. Odtąd grali z nią jeszcze: gitarzysta Piotr Nalepa, basista Dariusz Adamczyk, klawiszowiec Konstanty Joriadis oraz perkusista Alan Baster, którzy byli także odpowiedzialni za nowe kompozycje Bajmu. Pierwsze wyniki tej współpracy, czyli przeboje „Nagie skały” i „Jezioro szczęścia”, opublikowano w 1987. W 1988 cały materiał ukazał się na czwartej płycie, Nagie skały, zaskakującej stonowanym, lirycznym charakterem. Za aranżacje odpowiedzialni byli głównie Joriadis wraz z Kozidrak. Tuż po jej nagraniu, jeszcze w 1987 grupę opuścili wszyscy muzycy poza Płechą i Basterem, a dołączyli odpowiedzialni także za kolejne nowe kompozycje, basista Adam Abramek oraz klawiszowiec Paweł Sot. W tym składzie zespół wyruszył także na tournée po Bułgarii, Włoszech i dla Polonii w Stanach Zjednoczonych.

W 1988 Bajm wygrał kolejny zagraniczny konkurs, tym razem na jugosłowiańskim festiwalu MESAN w Belgradzie w 1988, dzięki anglojęzycznej wersji przeboju „Męski świat”. Dodatkowo, na początku roku zespół przygotował kilka nowych kompozycji do musicali z cyklu „Dziecko potrafi”, w których także występował. Pod koniec roku wystąpił ponadto gościnnie w ówczesnej superprodukcji filmowej Pan Kleks w kosmosie, do której nagrał premierową piosenkę „Ratujmy kosmos”. Odbył też serię koncertów w Związku Radzieckim, począwszy od udziału w Festiwalu Piosenki Polskiej w Witebsku. Po tak udanym roku polscy fani docenili Kozidrak, wybierając ją w 1989 najlepszą wokalistką roku w prestiżowym plebiscycie magazynu muzycznego „Non Stop”.

Pod koniec 1988 Andrzej Pietras postanowił opuścić skład Bajmu, aby poświęcić się wyłącznie funkcji menedżera i producenta grupy. Liczne zagraniczne wyjazdy Bajmu na koncerty w drugiej połowie lat 80. oraz opuszczenie zespołu przez wszystkich oryginalnych muzyków, stały się jednocześnie inspiracją do pracy nad solową, anglojęzyczną płytą Beaty Kozidrak. W 1989 jej przedsmak stanowiło nagranie „Hurry My Love”, z którym wokalistka wygrała fiński festiwal Midnight Sun w Lahti. Gorzej przyjęto solowy recital Kozidrak na międzynarodowym festiwalu piosenki Sopot ’89. Artystka zrezygnowała więc z planów nagrania solowego albumu i szybko przystąpiła do prac pod sprawdzonym szyldem Bajm. Z zespołem koncertowała również ponownie we Włoszech.

Odrodzony Bajm w tym samym roku podbił listy przebojów hitem „Biała armia”, który dał tytuł piątemu albumowi. W trakcie prac nad nim, na początku 1990 Płechę zastąpił Marek Raduli. Zespół zaprezentował tu dynamiczny, inspirowany amerykańskim brzmieniem pop-rockowy materiał, wyprodukowany przez czołowego wówczas w Polsce producenta, Rafała Paczkowskiego. Biała armia przyniosła jeszcze takie hity, jak „Miłość i ja” oraz „U stóp szklanych gór”. Album trafił na rynek dopiero pod koniec 1990. W tym samym roku Bajm dwa razy wyruszał na tournée dla Polonii po Stanach Zjednoczonych, gdzie spędził łącznie pół roku.

Na początku 1991 Bastera zastąpił Jakub Majerczyk, a rok później Sebastian Urban. W połowie 1992 Raduli udał się na półroczny urlop, a zastępował go wtedy Piotr Zander, gitarzysta rozwiązanego właśnie zespołu Lombard. W tym samym roku z Bajmu odeszli Abramek i Sot. Z zespołem przez kilka lat ponownie koncertował Jarosław Kozidrak.

W latach 1992-1993 liczne przeboje Bajmu zgromadzono na płytach The Very Best of i The Very Best of, vol. II. Trafiły na nie również pierwsze, nie wydane dotąd na płytach nagrania zespołu, z „Piechotą do lata” na czele.

Lata 90. w karierze Bajmu to czas ostrego kontrastu. W 1993 na rynek trafił szósty, popowy i najbardziej melancholijny album zespołu, Płomień z nieba. Głównym kompozytorem okazał się, jak za dawnych lat, Jarosław Kozidrak. Abramek i Sot odeszli bowiem tuż przed jego nagraniem. Obok pozostałego z ostatniego składu Radulego, do grupy dołączył klawiszowiec Grzegorz Górkiewicz, który na komputerze programował ponadto bas i perkusję oraz odpowiedzialny był za większość aranżacji. Album przyniósł takie przeboje jak „Płomień z nieba”, „Ta sama chwila” czy „Już bez Ciebie”. Wkrótce po nagraniu albumu, na początku 1993 skompletowano nowy skład Bajmu. Do Beaty Kozidrak dołączyli gitarzyści Adam Drath i Piotr Bielecki, basista Wojciech Nawracała, klawiszowiec i harmonijkarz Tomasz Spodyniuk oraz perkusista Krzysztof Nieścior. Po wakacjach Nawracałę zastąpił Artur Daniewski. Tak ugruntował się stały skład zespołu, jedynie Spodyniuk grał do 2000 roku.

W 1993 Kozidrak zaśpiewała ponadto z grupą Universe przebój „Tyle chciałem Ci dać”, promujący ich płytę Być przy Tobie. Bajm odbył też tournée dla Polonii w Stanach Zjednoczonych, a w następnym roku kolejne, poszerzone o Kanadę. W tym samym roku Bajm występując na telewizyjnej „Gali Piosenki Biesiadnej” na nowo spopularyzował klasyk Andrzeja Dąbrowskiego „Zielono mi”. Również w 1994 Kozidrak uhonorowano Złotą Karolinką za całokształt twórczości, podczas Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

W 1995 Bajm nagrał siódmy, dla odmiany swój najbardziej dynamiczny i rockowy album w dyskografii, Etna, zaskakujący niemal soft-metalowym brzmieniem. Za tworzenie nowych kompozycji odpowiedzialni byli Drath, Bielecki i Spodyniuk. Pochodziły z niego przeboje „Dziesięć przykazań” i „Dzień za dniem”. W 1997 do sklepów trafiła kolejna kompilacja hitów Bajmu Ballady, tym razem z samymi wolnymi. Znalazł się tutaj także premierowy hit „Kraina miłości”, skomponowany przez samą wokalistkę, jak również nowe wersje aż czterech przebojów z pierwszych trzech płyt. Zespół koncertował wtedy także dla Polonii w Niemczech.

Na dwudziestą rocznicę powstania zespołu w 1998 fani otrzymali niespodziewanie pierwszy solowy album Beaty Kozidrak, zatytułowany Beata. Wokalistka przedstawiła tu dojrzały popowy materiał, który znacznie poszerzył grono jej wielbicieli, zdobywając przy tym uznanie krytyki i branży muzycznej, na które rzadko mogła liczyć z Bajmem. Największym powodzeniem cieszyły się nagrania „Siedzę i myślę” oraz „Taka Warszawa”. Za niemal wszystkie kompozycje byli odpowiedzialni Abramek i Sot, znani z płyty Bajmu Biała armia. W następnym roku album został wyróżniony dwiema statuetkami „Fryderyk”, czyli prestiżowymi nagrodami polskiego przemysłu fonograficznego, dla najlepszej wokalistki i za najlepszy album pop. Kozidrak zdobyła też najważniejsze wówczas nagrody radiowe, czyli „Play-Box” – dwie w kategorii „Przebój Roku – Złota Dziesiątka” oraz jedną dla najlepszej wokalistki. Artystka została ponadto wyróżniona przez Akademię Telewizyjną, która przyznaje nagrody „Wiktory” dla największych osobowości telewizyjnych i otrzymała statuetkę dla najpopularniejszej gwiazdy estrady.
W 1999 Bajm koncertował także dla Polonii w Stanach Zjednoczonych.

W 2000 ukazała się ósma płyta Bajmu, Szklanka wody, na której grupa powróciła do pop-rockowego grania. Tuż po jej nagraniu Spodyniuka zastąpiła Maria Dobrzańska. Oprócz Dratha i Bieleckiego, nowe kompozycje stworzyli też byli członkowie Bajmu: Abramek, Sot, a ponadto wykorzystano niepublikowane kompozycje nieżyjącego już Pruszkowskiego. Największy rozgłos uzyskały hity: „Szklanka wody”, „Modlitwa o złoty deszcz” oraz „O Tobie”. Album ten był notowany w Top 50 polskiej listy bestsellerów OLiS rekordową ilość 93 razy, nieprzerwanie aż do 104 tygodnia sprzedaży, a więc dokładnie dwa lata (notowania nie uwzględniły pierwszych pięciu tygodni, kiedy lista jeszcze nie istniała, a w przypadku notowań uwzględniających dwa tygodnie sprzedaży liczono je jako jeden). Ogromny sukces komercyjny przyniósł też kolejne wyróżnienia. W 2001 Bajm został uhonorowany pierwszymi zespołowymi „Fryderykami” w swojej karierze – dla najlepszej wokalistki i za najlepszy album pop-rockowy oraz uzyskał nominacje w kategoriach: zespół roku i autor roku. Grupa otrzymała również statuetki „Superjedynki”, przyznawane przez publiczność podczas festiwalu polskiej piosenki w Opolu – za najlepszy album pop oraz dla najlepszej wokalistki.

W trakcie promocji płyty Szklanka wody, Kozidrak solowo nagrała przebój „Rzeka marzeń” z filmu W pustyni i w puszczy, z muzyką Krzesimira Dębskiego, opublikowany pod koniec 2000. W latach 2002 i 2003 otrzymała kolejne „Superjedynki” dla najlepszej wokalistki. W 2002 Bajm koncertował również dla Polonii po Europie i Stanach Zjednoczonych.

W 2003 roku na rynek trafił dziewiąty album Bajmu, Myśli i słowa, który przyniósł takie przeboje jak tytułowe „Myśli i słowa” oraz „Noc po ciężkim dniu”. Obok Dratha i Bieleckiego nowe piosenki komponowała też Dobrzańska oraz były członek, Paweł Sot. Płytę nagrodzono w 2004 „Superjedynką” za najlepszy album pop. Kozidrak ponownie nominowano również do „Fryderyków” jako najlepszą wokalistkę. Album ten spędził na liście OLiS ponad rok, bo aż 59 tygodni, z czego 57 nieprzerwanie. Tuż po premierze pierwszego singla z płyty, w połowie 2003 roku premierę miała kolejna filmowa piosenka Kozidrak, napisana z Dębskim. Tym razem została nagrana w duecie z córką, Kasią Pietras, a był to tytułowy temat przewodni do filmu Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem. W 2004 Bajm po raz kolejny wyruszył na tournée również dla Polonii w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie oraz po raz pierwszy w Wielkiej Brytanii.

W 2005 na międzynarodowym festiwalu piosenki Sopot Festival zespół Bajm został uhonorowany „Złotym Słowikiem” za całokształt twórczości. Wkrótce Kozidrak wydała drugi solowy album, Teraz płynę, utrzymany w stylistyce swojego solowego debiutu i przygotowany z tymi samymi kompozytorami, czyli Abramkiem i Sotem. Płyta zaowocowała kolejnymi przebojami, „Teraz płynę” oraz „Złota brama”. W 2006 album ten został uznany przez Radio WAWA za najlepszą płytę roku, za co artystka odebrała statuetkę „Złoty Dziób”. W tym samym roku Kozidrak odsłoniła swoją gwiazdę w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki w Opolu. W 2007 cały Bajm koncertował także dla Polonii w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii.

W 2008 Bajm obchodził swoje trzydziestolecie, a w ramach obchodów tego jubileuszu na rynek trafiła druga część bestsellerowej kompilacji Ballady 2, promowana premierowym utworem „Krótka historia”, skomponowanym przez Dobrzańską wraz z bratem, Bohdanem. Utwór ten spędził aż 23 tygodnie, czyli blisko pół roku, na liście przebojów Marka Niedźwieckiego w radiostacji Złote Przeboje. Tym samym okazał się dłużej notowanym hitem w jego karierze, niż jakikolwiek wcześniejszy na słynnej liście przebojów radiowej Trójki.

Bajm zapowiedział wówczas na koniec roku premierę dziesiątego studyjnego albumu, boks z kompletną dyskografią oraz książkę opisującą 30 lat kariery zespołu, jednak w zapowiadanym terminie nie doszło do premiery żadnego z tych wydawnictw. Zamiast boksu z dyskografią na rynek trafił jedynie boks zawierający obie części kompilacji Ballady, natomiast zamiast nowego albumu ukazał się okolicznościowy mini-album zawierający siedem kolęd, będący dodatkiem do magazynu „Olivia”. Przesunęły się także prace nad książką, które potrwały jeszcze cztery lata. W tym samym roku Bajm ponownie grał dla Polonii w Wielkiej Brytanii, tym razem jako gwiazda Festiwalu Polskiej Muzyki PKO BP London Live, na stadionie Wembley.

W 2009 roku odbyła się premiera solowej piosenki Beaty Kozidrak „Nie pytaj o miłość”, która została nowym tematem muzycznym bijącego rekordy powodzenia serialu telewizyjnego M jak miłość. Artystka napisała tekst do muzyki swojego sprawdzonego teamu Abramek-Sot. Natomiast kilka dni później cały zespół przedstawił premierowe nagranie „P.S. Zabierz mnie tam”. 13 grudnia 2009 roku Bajm zagrał uroczysty jubileuszowy koncert w Sali Kongresowej w Warszawie. Ponad rok później swój jubileusz uczcił dodatkowo koncertami 20 grudnia 2010 w Hali Arena w Poznaniu i 21 grudnia ponownie w Sali Kongresowej w Warszawie.

W 2011 roku Bajm odbył trasy koncertowe także dla Polonii w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie oraz Wielkiej Brytanii. W tym samym roku premierę miał singiel „Blondynka”, zapowiadający przekładany od kilku lat nowy album zespołu. Na początku 2012 do radiostacji trafił kolejny singiel „Góra, dół”. Dopiero wtedy na rynek trafiła cała płyta zatytułowana Blondynka[4]. Większość kompozycji na album stworzyli nadworni kompozytorzy Bajmu, Abramek i Sot. Tym razem, spośród członków zespołu, tylko Maria Dobrzańska przygotowała jedną kompozycję. Trzy utwory, w tym pierwsze dwa single, były jednak autorstwa zewnętrznego kompozytora, Michała Grymuzy, a jedna Kamila Wyzińskiego – lidera zespołu starszej córki Kozidrak.

W maju na festiwalu TOP trendy zespół otrzymał statuetkę Bursztynowego Słowika za całokształt twórczości. Pod koniec roku na rynek trafiła zapowiadana cztery lata wcześniej biografia zespołu „Płynie w nas gorąca krew”, autorstwa tour managerki zespołu – Ewy Tutki, mająca formę wywiadu-rzeki.

Podczas tournée promującego album Bajm koncertował również dla Polonii w Szwecji w 2012, a w następnym roku w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Niemczech, a także w Czechach w ramach polsko-czesko-słowackiego Festiwalu Dolański Gróm w Karwinie. Jesienią 2013 zespół wyruszył w swoją pierwszą akustyczno-elektryczną trasę koncertową po Polsce.

W marcu 2014 zespół Bajm uhonorowano nagrodą Piękniejsza Polska, przyznawaną przez Ruch Piękniejsza Polska i ministra kultury. Zgodnie z uzasadnieniem kapituły zrzeszającej wybitnych przedstawicieli polskiej kultury zespół nagrodzono „za tworzenie piękna, którym możemy szczycić się przed światem”.

Dyskografia:

1983 Bajm
1984 Martwa Woda
1986 Chroń mnie
1988 Nagie skały
1990 Biała Armia
1992 The Very Best of
1993 The Very Best of, vol. II
1993 Płomień z nieba
1995 Etna
1997 Ballady
2000 Szklanka wody
2003 Myśli i słowa
2008 Ballady 2
2012 Blondynka

opracowane przez Aga dla RM80.pl

materiał źródłowy wikipedii

28 lutego, 2017 0

28 lutego 2017

Laura Branigan

Laura Ann Branigan (ur. 3 lipca 1952, zm. 26 sierpnia 2004) – była nominowaną do nagrody Grammy amerykańską piosenkarką popową oraz aktorką z włoskimi i irlandzkimi korzeniami. W Stanach Zjednoczonych jest najbardziej znana z platynowego hitu „Gloria”, a w Europie z zajmującego pierwsze miejsca list przebojów singla „Self Control”. Branigan jest również znana z albumu „Solitaire”, a także z hitu „How Am I Supposed to Live Without You”.

Przyczyniła się również do nagrania kilku piosenek i telewizyjnych soundtracków, włączając nagrodę Grammy dla soundtracku z filmu „Flashdance” (1983), soundtrack filmu „Ghostbusters” (1984), soundtrack ze „Słonecznego patrolu” (1994). Kilka jej piosenek zostało również wykorzystanych w ścieżce dźwiękowej serii gier komputerowych „Grand Theft Auto”. Jej piosenka „Gloria” pozostawała na Billboard Hot 100 przez 36 tygodni, czasie rekordowym dla artystki żeńskiej. Piosenka zajmowała miejsca w pierwszej 100 singli w 1982 i 1983 roku.

W początku lat 70. Branigan była członkiem zespołu „Meadow”, który wydał jedyny album, „The Friend Ship” w 1973 roku. Album nie został nigdy wznowiony. Branigan wolała nie dyskutować o swoim związku z „Meadow” publicznie. Przez lata po upadku zespołu, Branigan wykonywała różne zajęcia, między innymi należała do chórku Leonarda Cohena podczas jego europejskiej trasy koncertowej.

W 1979 Branigan została zauważona przez Ahmeta Erteguna z Atlantic Records. Moc jej dramatycznego altowego głosu ironicznie przeszkadzała w jej początkowej karierze, chociaż jej etykieta przechodziła proces kategoryzacji. Ostatecznie została sklasyfikowana jako piosenkarka popowa i wydała singiel „Looking Out for Number One”, który zrobił ogromne wrażenie na liście U.S. Dance Chart. Jej pierwszy solowy album „Branigan” został wydany w 1982; pierwsza piosenka z tego albumu „All Night With Me” zajęła 69. miejsce na liście Billboardu w początku 1982 roku. Krytycy porównywali jej głos do takich gwiazd, jak Donna Summer czy Barbra Streisand.

Debiutancki album „Branigan” zawierał 9 piosenek: cztery niezwykle szybkie i energiczne oraz pięć ballad, wliczając jedną z kilku piosenek napisanych przez samą artystkę, „I Wish We Could Be Alone”. „Gloria”, w oryginale włoska piosenka o miłości stworzona przez Umberto Tozzi w 1979 (zdobyła sukces w kilku europejskich krajach), została na albumie umieszczona jako druga. Wersja Branigan była tworzona wraz z aranżerem Tozziego, Gregiem Mathiesonem, który zaostrzył wersję piosenki i zaktualizował ją, współpracując między innymi z producentem Jackiem White, który nadał piosence, coś, co Branigan nazwała „american kick” i dopasował do niej agresywny angielski tekst. Amerykańskie stacje radiowe nie były przygotowane na puszczanie „Glorii”, ze względu na połączenie dźwięków amerykańskich i brytyjskich. Piosenkę grano w klubach muzycznych, zwłaszcza klubach dla gejów, w końcu zdobyła amerykańskie stacje radiowe i stała się jednym z największych hitów lat 80.. Płyta została uznana Złotą, a singiel Platynowym (w USA sprzedano powyżej dwóch milionów kopii). Jej umiejętności wokalne zostały nominowane do Best Pop Vocal Performance, nagrody Grammy (obok Lindy Ronstadt, Olivii Newton-John, Juice Newton i zwyciężczyni Melissy Manchester); „Gloria” była pierwszą z czterech nominacji Laury Branigan.

Wiosną 1983 roku, Laura Branigan wydała swój drugi album „Branigan 2”. W tym czasie w Europie rosła popularność synth-popu. Branigan wydała angielskojęzyczną wersję francuskiej piosenki „Solitaire”: zajęła wysokie miejsce na amerykańskiej liście przebojów. W oryginale „Solitaire” została stworzona w 1981 roku przez francuską piosenkarkę Martine Clemenceau. W ten sposób zapewniła sobie trwałe miejsce w historii popu. Jej drugi album był również początkiem kariery wcześniej nieznanych osób, które stały się potem legendami przemysłu muzycznego. Angielskie tłumaczenie „Solitaire” było wielkim sukcesem pisarki lirycznej Diane Warren, a drugi singel z płyty, ballada „How Am I Supposed To Live Without You” była pierwszym wielkim sukcesem jej współtwórcy Michaela Boltona. Przebój „How Am I Supposed To Live Without You” zajął 12. miejsce na liście przebojów Billboard Hot 100, ponadto przez trzy tygodnie zajmowała pierwsze miejsce na liście Billboard Adult Contemporary.

W filmie „Flashdance” (1983) wykorzystano dwie piosenki Laury Branigan: „Gloria” oraz zupełnie nowy przebój „Imagination”. Ten właśnie utwór pomógł zdobyć Grammy dla ścieżki dźwiękowej Flashdance. W Stanach Zjednoczonych zajęła ona pierwsze miejsce i sprzedała się w ponad sześciu milionach egzemplarzy.

Rok 1984 był w Europie okresem największej popularności synth-popu. „Self Control”, tytułowy hit trzeciego albumu Laury Branigan stał się jej największym przebojem aż do dnia dzisiejszego. Singel stał się najpopularniejszym międzynarodowym hitem, zajmując wysokie miejsca na listach przebojów w wielu krajach, zwłaszcza w RFN, gdzie na pierwszym miejscu znajdował się przez siedem tygodni. Oryginalna wersja „Self Control” nagrana kilka miesięcy wcześniej przez piosenkarza Raffaele Riefoli (bardziej znanego pod pseudonimem RAF), w Niemczech była na drugim miejscu w tym okresie; wszędzie poza Włochami będącymi ojczyzną RAF, wykonanie Laury Branigan spotkało się z większym uznaniem.

Inne utwory pop i dancefloor z albumu „Self Control” to „The Lucky One” (który zdobył nagrodę Tokyo Music Festival), kontynentalna ballada „Ti Amo” (inny hit Umberto Tozzi, zajął drugie miejsce na listach przebojów w Australii), a także przebój dance „Satisfaction”. Na albumie znalazło się również inne wykonanie piosenki Carole King „Will You Still Love Me Tomorrow”; jako kontrapunkt do wszystkich produkcji disco, to wersja gry na fortepianie (na koncertach i występach telewizyjnych w całej swojej karierze, Branigan towarzyszył podkład pianina do utworu). W tym roku dwukrotnie nagrano koncerty piosenkarki na żywo: pierwszy to cykl koncertów przeznaczonych dla konsorcjum stacji radiowych oraz drugi koncert, który wydano na kasetach wideo. Branigan została ponadto nominowana do American Music Awards 1985 w kategorii Najlepsza Żeńska Artystka Pop/Rock (obok Cyndi Lauper, która wygrała). Również w 1985 roku Laura wykonała piosenkę do wysoko ocenianego mini-serialu „Holywood Wives”, wyprodukowanego na podstawie powieści Jackie Collins.

Jednym z największych przebojów Laury była piosenka I Believe, śpiewana w duecie z aktorem Davidem Hasselhoffem, która była elementem ścieżki dźwiękowej filmu telewizyjnego Słoneczny patrol (Baywatch). Innymi znanymi przebojami piosenkarki były Solitaire, How Am I Supposed to Live Without You, Imagination, Shattered Glass, Gloria, The Lucky One, I Found, Someone, Spanish Eddie, The Power of Love, Self Control i wiele innych. W początku lat dziewięćdziesiątych Laura Branigan wycofała się z czynnego życia muzycznego, by w 2001 powrócić na estrady w roli aktorki scenicznej. Wystąpiła wtedy w musicalu Love, Janis, w którym zagrała tytułową rolę Janis Joplin.

Laura Branigan zmarła podczas snu w swoim domu na Long Island, New York 26 sierpnia 2004 roku. Badania wykazały, że śmierć nastąpiła o godz. 2:34. Jej przyczyną był tętniak mózgu. Media relacjonowały później, że Branigan miewała kilka tygodni przed śmiercią bóle głowy, jednak nie chciała pomocy lekarzy. Pogrzeb odbył się 30 sierpnia. Jej prochy zostały rozsypane wokół Long Island Sound.

Dyskografia

1982 Branigan
1983 Branigan 2
1984 Self Control
1985 Hold Me
1987 Touch Atlantic
1990 Laura Branigan
1993 Over My Heart

materiał źródłowy wikipedii

28 lutego, 2017 0

28 lutego 2017

Magda Durecka

Magdalena Jadwiga Durecka urodziła się 3 marca 1967roku w Kluczborku pod znakiem Ryby.Swoje pierwsze artystyczne kroki stawiała w zespole „ŚMIESZKI”działającym przy Szkole Podstawowej Nr.4 w Kluczborku.Występowali w szkolnych akademiach,konkursach wojewódzkich i ogólnopolskich.Później było Liceum Ogólnokształcące i matura.Pragnęła studiować pedagogikę,ale miłość do muzyki i piosenki zwyciężyła.Do tego dowiaduje się od przyjaciół o istnieniu Pomaturalnego Studium Piosenki w Poznaniu przy ul.Glogowskiej.
„Chciałam śpiewać-wspomina Magda Durecka-więc spróbowałam i choć wydawało mi się,że na egzaminach wypadłam fatalnie,znalazłam swoje nazwisko na liście przyjętych”
Los zrządził,że w komisji egzaminacyjnej zasiadali między innymi Ryszard Kniat i Andrzej Kosmala;
„.patrzymy,a na salę wchodzi taka śliczna dziewczyna i mówimy do siebie:O Boże,żeby tak ona jeszcze zaśpiewała!zaśpiewała!Wtedy jeszcze a capella,co nie jest takie łatwe.”.
Nie tylko wtedy zaśpiewała.Podczas dwuletniej muzycznej edukacji doszło do nagrania pierwszego studyjnego utworu pt.Zapowiedź pięknych dni”(rok 1987).
.kiedy skończyła śpiewać-wspomina Andrzej Kosmala-nastała cisza w studiu.Ja nadusiłem na domofon i powiedziałem:No,Magda,teraz nic innego ci nie pozostaje,jak urodzić syna”.
„Miałam wtedy 21 lat-wyznaje Magda-i twierdziłam,że nie powinnam śpiewać o macierzyństwie.Powiedziałam to szefowi,trzasnęłam drzwiami i wyszłam.”.
Nie tylko ze studia wyszła,także za maż,a na świat przychodzi syn Patryk.Czyżby proroctwo szlagwortu tej piosenki(„Synku mój”)?
Po ukończeniu szkoły i otrzymaniu dyplomu w roku’88,i „flircie”z efemerydalną grupą”Greenland”,z którą była w Australii wraca tam,skąd wyszła i nawiązuje współprace z Andrzejem Kosmala oraz Ryszardem Kniatem.Ten pierwszy roztacza nad Magdą opiekę artystyczna,zostaje jej menagerem,pisze też dla niej teksty piosenek.Ten drugi-kompozytor i aranżer-staje się głównym dostarczycielem piosenek dla Magdy.We troje bardzo dużo pracują i nagrywają w poznańskim studiu”Giełda”szereg znakomitych przebojów.
W roku 1989 Magda Durecka debiutuje w telewizyjnej edycji
„Od Opola do Opola”piosenką”Świat za oknem”.Nie wygrywa,ale zostaje zauważona.Utwór natomiast zdobywa sporą popularność i jest gościem na listach przebojów „Rytmu” oraz”Panoramy”.
Magda nadal dużo pracuje.Uczy się i nagrywa nowe piosenki.Rejestruje kolędy,użycza swego głosu (wokaliza)w Krawczykowych wierszach o miłości,śpiewa w duecie z Bogdanem Smoleniem nową wersje „Klubu wesołego szampana”.w Plebiscycie tygodnika: „Panorama” zostaje uznana za Talent roku’89,a jej piosenka”Świat za oknem”plasuje się na 6 pozycji wśród przebojów roku’89.Ryszard Kniat-„nadworny kompozytor
Magdy-zdobywa w tymże plebiscycie tytuł Aranżera dziesięciolecia(lata 80).Początek został zrobiony!wkrótce okaże się,że był on zapowiedzią pięknych dni.Na prawdziwa popularność Magda Durecka musi jeszcze poczekać.Okazuje się-niezbyt długo.Jej pracowitość,talent i przebojowe piosenki przynoszą rezultaty.
Trzynastego maja1990 roku w XIII edycji „Premii i Premier” Durecka wykonuje przepiękną i interesującą muzycznie piosenkę „Nie znamy siebie”..Tym razem jest bezkonkurencyjna i wygrywa,a wieść o tym szybko rozchodzi się w polskim świecie muzycznym.Dwa dni później Magda jest gościem audycji radiowej „Magazyn Muzyczny Rytm”.Opowiada o sobie,początkach swojej kariery,a z bardzo wielu rozmów telefonicznych dowiaduje się,że ogromnie lubiana i.porównywana do niezapomnianej Anny Jantar.wkrótce”Nie znamy siebie”zdobywa pierwsze miejsca list przebojów „Rytmu” i „Panoramy” .W czerwcu jedzie do Opola na XXVII Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej.Występuje w trzech koncertach:”Premiery”(Jaki piękny ten świat),”Przeboje Sezonu”(Nie znamy siebie),”Mikrofon i Ekran”,w którym śpiewa i bisuje nową wersje piosenki z repertuaru grupy”Waganci”pod tytułem „Co ja w tobie widziałam”.Otrzymuje burzę braw oraz tytuł Miss Obiektywu Opola’90.

Podczas festiwalu ukazują się dwie płyty długogrające:debiutancki album”Magda”i LP”piosenki Anny Jantar”,z którego pochodzi „Co ja w tobie widziałam”.Przebój ten od lipca do końca września króluje na listach przebojów”Panoramy”i”Rytmu”(11 tygodni,dochodząc do I pozycji).Zostaje również Przebojem lata w”Panoramie”.
14 lipca występuje w Koncercie Galowym na XXIV Festiwalu Piosenki Żołnierskiej-Kolobrzeg’90.Publiczność przyjmuje artystkę owacyjnie.Magda bisuje piosenkę”Jaki piękny ten świat”.
Wszystkie festiwalowe koncerty z udziałem Dureckiej są re- i transmitowane przez TVP;tym samym”wpada w oko”telewidzom.Także poprzez występy w TV”Tęczowym Music Boxie”.jesienią wchodzą na listy przebojów kolejne dwa udane hity:”Jaki piękny ten świat” oraz „Piosenka z listy przebojów”,a zima”Australijska kolęda”.W pierwszym dniu świąt Bożego Narodzenia TVP prezentuje recital pt.”Mała jasność nadzieją”,w którym Magda śpiewa 4 kolędy występując ze swoja pociecha,Patrykiem.Recitalowy tytuł nosi również druga płyta Magdy wydana przez ZPR Records.Częściej bierze także udział w koncertach odbywających się w rożnych miastach kraju,m.in.w VI Estradowym Wydaniu Magazynu Muzycznego Rytm(Gdańsk,15.12.90r.).
Miesiące styczeń i luty przynoszą kolejne miłe i zaskakujące chyba wszystkich niespodzianki.Już 1 stycznia 1991 roku radiowy”Rytm”ogłasza wyniki plebiscytu”Radiowa Piosenka Roku’90”.utwór „Co ja w tobie widziałam”zajmuje V lokatę .Trzy tygodnie później okazuje się,że ta piosenka jest II Przebojem Roku 1990 w zestawieniu”Panoramy”.Czytelnicy tegoż tygodnika honorują Magdę Durecką tytułem Piosenkarka Roku’90,a Andrzeja Kosmale Managerem Roku’90.Mało tego,w lutym miesięcznik”Brawo”publikuje swoje Naj.90″.W tym plebiscycie nazwisko Durecka pojawia się w 4 kategoriach,m.in.Wokalistka Roku,w której plasuje się na IV miejscu.Tak wiec z dwuletnim stażem w zawodzie piosenkarka artystka odnosi niepodważalny Sukces!
Nie gorzej wiedzie się jej w roku 1991.Coraz częściej otrzymuje zaproszenia na udział w koncertach,z których korzysta.Na listy przebojów wprowadza dwie nowe piosenki:”Jak w bajce”i”Dziewczyna ze skrzypcami”.Ta druga wiosna’91 odnosi wielki sukces.Bije rekord pobytu na KLP”Panoramy”,a przez 12 tygodni utrzymuje się na liście”Rytmu”.Natomiast”Jak w bajce”w okresie letnim jest tylko 5 tygodni na RPT-Rytm,za to jesienią szybko zdobywa I lokatę wśród przebojów”Panoramy”.
Od marca’91 poznajemy nowe i bardzo oryginalne oblicze Magdy Dureckiej.Z wielką gracją i aktorskim wręcz zacięciem prowadzi Telewizyjne Koncerty Życzeń.W tej roli ogromnie podoba się telewidzom,którzy piszą listy z prośbami o teledyski z jej piosenkami.
29 czerwca bierze udział w jednym z koncertów festiwalu opolskiego.Jej występ odnotowuje jedynie”Panorama”w osobie red.Z.Kiszakiewicza.Na początku lata firma Brawo wydaje 3 nowe kasety Magdy mające ogromne powodzenie u wielbicieli jej talentu,których ciągle przybywa.Zrzeszają się tworząc fan klub”Magda”-jest to również miara popularności.
3 sierpnia w towarzystwie m.in.swojego managera odlatuje w pierwszą artystyczna podroż za Ocean.Dużo zwiedza(m.in.Nashvile-stolicę muzyki cantry,”Graceland”-posiadłość Elvisa Presleya)i dużo występuje.Wśród koncertów najważniejsze są dwa charytatywne na rzecz dzieci i młodzieży niepełnosprawnej w ramach fundacji „Dar Serca”.Piosenka „Dziewczyna ze skrzypcami” zdobywa tytuł Przeboju sierpnia’91 w polonijnej radiostacji chicagowskiej „WKTI” ,a artystka jest jej gościem i współprowadzącą audycję.Wśród wielu wyrazów uznania przez polonijną publiczność wyróżnia się kryształowe puzderko w kształcie serca z wygrawerowanym napisem”MAGDA YOU ARE IN USA.Z Ameryki wraca z bagażem wrażeń,nowych doświadczeń i z piosenką nagraną w Chicago pt.”Otwarte serca,zamknięte drzwi”.W kraju nadal nagrywa TVKZ,udziela wywiadów do prasy,występuje.W grudniu ukazują się aż 3 płyty kompaktowe,m.in.”The best of Magda”.To za nami,a przed-kolejne roczne plebiscyty muzyczne.
U progu 1992 roku Magda Durecka może się poszczycić tytułami:Talent roku’89,Piosenkarka roku’90,Miss obiektywu Opola’90,3 kompaktami,2 longplayami,8 kasetami,półtoramiesięcznym pobytem w USA,wieloma znakomitymi przebojami itd..Ujmując to wszystko w ramy czasowe-3 lata-należy stwierdzić,że sukces Magdy jest ogromny i odniesiony w oszołamiającym tempie.Wielu wykonawców może jej tylko pozazdrościć,a wielbiciele pogratulować.Na pytanie:Jak ocenia swoje dotychczasowe dokonania?-Magda odpowiada:”Dużo tego było,sama się zdziwiłam.Ja myślę,że to wszystko dzięki Andrzejowi Kosmali,bo co ja sama mogłabym zrobić?Taki samotny wykonawca niewiele może zdziałać,ponieważ potrzebny jest ktoś z taka siłą przebicia,jaką ma Andrzej(.)sama nie dotarłabym tak wysoko,jak jestem w tej chwili.Na pewne!.Tu muszę jemu oddać wielki ukłon za to,co zrobił dla mnie”.
Andrzej Kosmala:człowiek-firma,człowiek-instytucja,manager z ogromnym doświadczeniem zna i świetnie wyczuwa potrzeby publiczności.Wie z kim współpracować,wie w które drzwi zapukać,które otworzyć,a które ominąć,by jego podopieczna Magda Durecka była słyszana,by była na tzw.”topie”.On i Ryszard Kniat -znakomity kompozytor,muzyk,aranżer-robią wszystko,żeby Magda miała repertuar i reklamę.Ona z tej współpracy i pomocy korzysta jak umie najlepiej,od siebie dając duży talent,ciekawy głos i pracowitość.

Albumy solowe:

1990 Magda
1993 Diabeł W Przebraniu
1994 Tak Mało Ciebie Mam
1997 W Moim Sercu Gra Muzyka

Tekst źródłowy pochodzi ze strony last.fm

28 lutego, 2017 0

28 lutego 2017

Madonna

Madonna sprzedała ponad 150 milionów albumów, niemal każdy jej krążek znalazł się w pierwszej dziesiątce list przebojów, piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, aktorka, producentka, wydawca i business woman, skandalistka, fenomen dekady lat 80.

Madonna, właściwie Madonna Louise Veronica Ciccone (ur. 16 sierpnia 1958 w Bay City, stan Michigan) to amerykańska piosenkarka i aktorka włoskiego pochodzenia, jedna z najbardziej znaczących kobiet w świecie muzyki. Laureatka siedmiu nagród Grammy. Piosenkarka od 1982 roku utrzymuje się na szczytach list przebojów, nagrywa utwory w wielu gatunkach muzycznych, przybiera dziesiątki wizerunków.

Madonna wg Księgi Rekordów Guinnessa, wydanej w 2007 roku, jest najlepiej zarabiającą piosenkarką w historii muzyki pop. Madonna jest także rekordzistką w kategorii najbardziej dochodowej kobiecej trasy koncertowej wszech czasów (The Confessions Tour). W 2008 roku piosenkarka pobiła jednak i ten rekord, bowiem ostatnia trasa (The Sticky & Sweet Tour) zarobiła ponad 303 mln dolarów.

Urodzona jako trzecia z szóstki dzieci włoskich emigrantów mieszkających w małym przemysłowym miasteczku Bay City niedaleko Detroit. Matka dziewczynki zmarła na raka piersi w wieku trzydziestu lat (1 września 1963), co piosenkarka wielokrotnie określała jako najtrudniejszą rzecz, której stawiła czoło w życiu. Ojciec Madonny ożenił się po śmierci pierwszej żony ze służącą, z którą miał później jeszcze dwoje dzieci. W dzieciństwie pobierała przez kilka miesięcy lekcje muzyki oraz lekcje baletu. Uczęszczała do szkoły Adams High School, gdzie była uczennicą wyróżniającą się w sporcie.
Jest osobą biseksualną.

1977

Za namową swojego nauczyciela baletu, Christophera Flynna, Madonna rzuciła szkołę i wyjechała do Nowego Jorku, aby rozpocząć tam karierę tancerki. Zamieszkała u chłopaka, którego poznała na ulicy i zaczęła pracować jako kelnerka w cukierni Dunkin’ Donuts. Z powodu trudności finansowych podejmowała się wielu niskopłatnych zajęć. Pozowała nago do zdjęć erotycznych i zagrała w niskobudżetowym horrorze A Certain Sacrifice, który trafił do dystrybucji dopiero wtedy, gdy Madonna była już od kilku lat na topie.

1979

Założyła swój pierwszy zespół, The Breakfast Club, w którym oprócz śpiewania grała też na perkusji i gitarze. W tym okresie wspólnie z Stephenem Brayem napisała utwór Everybody, dzięki któremu uzyskała w 1980 kontrakt z wytwórnią płytową Sire. Piosenka Everybody wydana oficjalnie w 1982 była jej pierwszym singlem i teledyskiem, odniosła umiarkowany sukces, głównie na listach R&B. Utwór zdobył popularność wśród bywalców dyskotek.

1983

Wydała swój pierwszy album, Madonna, zawierający pięć przebojów, w tym jej pierwszy międzynarodowy hit Holiday

1984

14 września miał miejsce występ na pierwszej w historii gali rozdania nagród MTV Video Music Awards. W czasie wykonywania tytułowego Like a Virgin ubrana w suknię ślubną wywołała skandal namiętnie tarzając się po scenie w trakcie występu. Album Like a Virgin (1984) był niekwestionowanym międzynarodowym sukcesem sprzedając się w liczbie 20 milionów egzemplarzy, pochodzi z niego pięć przebojów. Za kontrowersyjną prezentację piosenki tytułowej Like a Virgin otrzymała swoją pierwszą nagrodę MTV Video Music Awards.

1985

Zadebiutowała w dziedzinie popularnych filmów, grając niewielką rolę w Zwariowałem dla Ciebie (Vision Quest). W tym samym roku zagrała też tytułową bohaterkę Rozpaczliwie poszukując Susan (Desperately Seeking Susan). Piosenki ze ścieżek dźwiękowych obu filmów takie jak nominowana do nagrody Grammy ballada Crazy for You czy pierwszy numer 1 Madonny w Wielkiej Brytanii Into the Groove stały się jej kolejnymi przebojami. W tym samym roku wspomagana przez zespół The Beastie Boys wyruszyła w swoją pierwszą dużą trasę koncertową The Virgin Tour, obejmującą 14 miast w Stanach Zjednoczonych. W lipcu zainteresowanie piosenkarką wzrosło jeszcze bardziej, gdy magazyny Penthouse i Playboy opublikowały serie aktów piosenkarki, wykonanych w latach 70. 13 lipca zaśpiewała trzy utwory przed 90.000 publicznością na stadionie JFK w Filadelfii w ramach koncertu Live Aid. W dniu urodzin wyszła za mąż za Seana Penna aktora, którego poznała na planie teledysku do piosenki Material Girl. Była w nim w związku przez cztery lata.

1986

Zaprezentowała album True Blue z którego pochodziły kolejne przeboje Live to Tell, Papa Don’t Preach, Open Your Heart, True Blue i La Isla Bonita. Wszystkie single dotarły do top 5 w Stanach Zjednoczonych, zaś trzy pierwsze osiągnęły tam pozycję 1. Album stał się numerem 1 w wielu krajach, utrzymując pozycję nawet przez 20 tygodni. Do dziś krążek sprzedano w 20 mln egzemplarzy.

1987

Ukazał się film pt Kim jest ta dziewczyna? (Who’s That Girl), a wraz z nim ukazał się soundtrack do filmu z tytułowym przebojem oraz odbyła się trasa koncertowa pod takim samym szyldem. Pod koniec roku ukazała się płyta You Can Dance z tanecznymi przeróbkami wcześniejszych przebojów Madonny. Album jest do tej pory jednym z najlepiej sprzedających się albumów z remiksami piosenek.

1989

W marcu wydała piosenkę Like a Prayer ze skandalizującym teledyskiem do niej. Wideoklip, w którym roznegliżowana Madonna tańczy na tle płonących krzyży oraz całuje czarnoskórego Jezusa został potępiony przez Watykan za mieszanie symboli religijnych i erotyki. Piosenka Like a Prayer była wykorzystana również w reklamie Pepsi, z którą Madonna podpisała wówczas kontrakt. Również owa reklama została potępiona przez Watykan, a firma Pepsi natychmiast zdecydowała się wycofać z kampanii z Madonną. Skandal nie zaszkodził jednak samej płycie, która zebrała bardzo dobre recenzje od krytyków i sprzedała się w wielomilionowym nakładzie. Z albumu prócz piosenki tytułowej popularność zyskały także Express Yourself oraz Cherish.

W latach 1989-1990 wydała trzy multiplatynowe albumy, w tym kompilację The Immaculate Collection, która stała się jej najlepiej sprzedającym albumem, rozchodząc się na całym świecie w nakładzie ponad 25 mln egzemplarzy. Piosenkarka wystąpiła także u boku Warrena Beatty w ekranizacji komiksu Dick Tracy.

1990

W kwietniu wyruszyła w jedną z najgłośniejszych tras koncertowych w historii muzyki rozrywkowej Blond Ambition Tour. Podczas koncertów w Toronto próbowała aresztować ją policja, która nie chciała dopuścić do występu, w trakcie którego piosenkarka odgrywała scenę masturbacji. W Rzymie z tego powodu koncert musiał zostać odwołany. W tym samym czasie piosenkarka zdołała także zdominować światowe listy singlowe przebojem Vogue. W grudniu wywołała kontrowersje prezentując uznany przez MTV za obsceniczny, klip do utworu Justify My Love. Stacje MTV i VH1 odmówiły emisji klipu. Wówczas Madonna wydała go na kasecie VHS, która jest do dziś najlepiej sprzedającą się kasetą video z teledyskiem.

1991

W maju miała miejsce premiera szokującego filmu dokumentującego trasę Blond Ambition Tour zatytułowanego Truth or Dare (poza USA; In Bed with Madonna; W łóżku z Madonną). Piosenkarka nie tylko utrwaliła w nim najbardziej kontrowersyjne momenty swojej ostatniej trasy koncertowej, ale także pokazała się w nim w łóżku ze swoimi tancerzami.

1992

Ukazał się fotoalbum Sex, zawierający zdjęcia piosenkarki w erotycznych scenach, przez niektórych uznawanych nawet za pornografię. Publikacja spowodowała skandal oraz wzmożone zainteresowanie piosenkarką, które zostało wykorzystane do promocji albumu Erotica. Tytułowy utwór zadebiutował w USA na 2. pozycji na liście airplay i jest to jak dotąd najwyższy debiut piosenki w historii tej listy. Pełna wersja teledysku do piosenki tytułowej była tak kontrowersyjna, że MTV emitowała ją tylko późno w nocy.

1993

Piosenkarka wyruszyła w trasę koncertową The Girlie Show Tour, określaną jako najbardziej wulgarną i naładowaną seksualnie z dotychczasowych jej tras oraz zagrała w thrillerze erotycznym pt. Body of Evidence (Sidła miłości).

1994

Na początku roku przedstawiła bardziej stonowany wizerunek w wideoklipie do utworu I’ll Remember pochodzącego z ścieżki dźwiękowej do filmu With Honors. Piosenka była w USA jednym z największych hitów 1994. W październiku miała miejsce premiera płyty Bedtime Stories, z której pochodzi utwór Take a Bow. Piosenka odniosła sukces w Stanach Zjednoczonych, spędzając na 1 miejscu listy Billboard Hot 100 siedem kolejnych tygodni, stając się dzięki temu największym przebojem Madonny w tym kraju.

1995

Jesienią została wydana składanka najlepszych ballad zatytułowana Something to Remember.

1996

Grając Evę Perón w filmowej wersji musicalu Evita artystka po raz kolejny radykalnie zmieniła swój wizerunek. Ścieżka dźwiękowa z tego filmu była jej dwunastą platynową płytą, a występ w filmie okazał się największym aktorskim sukcesem Madonny, nagrodzonym Złotym Globem. Wcześniej, 14 października urodziła córkę Lourdes Marię Ciccone Leon, owoc związku z masażystą Carlosem Leonem.

1998

3 marca zaprezentowała oparty na elektronice album Ray of Light, który stał się sukcesem na miarę albumu Like a Prayer. Album jest uznawany przez wielu krytyków za najlepsze dzieło muzyczne Madonny. Z płyty pochodzi pięć singli, z których największy sukces odniosły Frozen, Ray of Light oraz The Power of Good-Bye.

1999

Początek roku przyniósł Madonnie cztery nagrody Grammy za album Ray of Light. W tymże roku piosenkarka nagrała motyw przewodni do filmu Austin Powers: Szpieg, który nie umiera nigdy zatytułowany Beautiful Stranger. Piosenka w 2000 dostała nagrodę Grammy w kategorii Najlepsza Piosenka z Filmu, stała się także jednym z najczęściej odtwarzanych utworów przez brytyjskie stacje radiowe w historii.

2000

W marcu odbyła się premiera filmu The Next Best Thing (Układ prawie idealny) w którym główną rolę powierzono Madonnie. Piosenkarka nagrała także dwie piosenki na ścieżkę dźwiękową do filmu, z których sukces odniósł wydany na singlu cover utworu Dona McLeana American Pie. We wrześniu odbyła się premiera kolejnego, tym razem tanecznego krążka Music, który stał się numerem 1 w 27 krajach. 22 grudnia wyszła za mąż za brytyjskiego reżysera Guya Ritchiego, z którym ma syna. Wspólnie z Guyem wychowuje starszą córkę oraz adoptowanego w 2006 roku czarnoskórego chłopca. Ritchie wyreżyserował dla niej kolejny kontrowersyjny teledysk do piosenki What It Feels Like for a Girl oraz film Swept Away (Rejs w nieznane).

2001

Madonna wyruszyła w pierwsze od 8 lat światowe tournee zatytułowane Drowned World Tour. Wydanie DVD z koncertem zbiegło się z premierą drugiej kompilacji największych przebojów Madonny Greatest Hits Volume 2, która miała miejsce w listopadzie.

2002

Piosenkarka nagrała przewodni motyw do filmu o przygodach Jamesa Bonda zatytułowany Die Another Day. Do tytułowej kompozycji nagrano jeden z najdroższych teledysków w historii muzyki rozrywkowej, kosztujący 6 milionów $.

2003

W atmosferze skandalu w kwietniu został wydany album American Life. Kontrowersje wzbudził teledysk do tytułowej kompozycji, który przedstawiał wojnę. Teledysk został wycofany, ponieważ jego wydanie zbiegło się z wybuchem wojny w Iraku a chłodno przyjęty przez krytykę album odniósł bardzo umiarkowany sukces, szczególnie w Stanach Zjednoczonych. Madonna wywołała kolejny skandal w trakcie ceremonii rozdania nagród MTV Video Music Awards, gdzie podczas wykonywania utworu Hollywood niespodziewanie pocałowała w usta towarzyszące jej na scenie Britney Spears oraz Christinę Aguilerę. Madonna tworzy serię pięciu bajek dla dzieci. Pierwsza cześć to „Angielskie różyczki”.

2004

Udana, dochodowa trasa koncertowa 2004 roku The Re Invention Tour przyniosła 125 milionów dolarów zysku

Madonna podczas trasy koncertowej promuje album Confessions on a Dance Floor

2005

Pod koniec roku powróciła z nagrodzonym m.in. nagrodą Grammy albumem Confessions on a Dance Floor. Wylansowała jeden z największych przebojów w swojej karierze Hung Up, zawierający wysamplowany fragment utworu Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight) zespołu ABBA.

2006

Latem wyruszyła w kolejną trasę koncertową The Confessions Tour, która stała się najbardziej dochodową trasą w historii kobiecej muzyki rozrywkowej, przynosząc 260,1 mln $ zysku (powiększyło to majątek królowej popu o 11,8 mln funtów). Koncertom towarzyszyły duże kontrowersje w związku z wykonywanym przez Madonnę utworem Live to Tell w trakcie którego była przytwierdzona do ogromnego lustrzanego krzyża mając na głowie koronę cierniową.

2007

W styczniu magazyn Forbes umieścił ją na 4. miejscu najbogatszych kobiet show-biznesu, szacując wartość jej majątku na 325 milionów dolarów. W pierwszej połowie 2007 roku wzięła udział w kampanii reklamowej firmy odzieżowej Hennes & Mauritz, na potrzeby której zaprojektowała specjalną linię ubrań zatytułowaną M by Madonna. 7 lipca wystąpiła na Live Earth w Londynie. Koncerty na rzecz kryzysu cieplarnianego na ziemi zorganizował, były wiceprezydent USA Al Gore. Madonna specjalnie na potrzeby koncertu na stadionie Wembley nagrała piosenkę Hey You, która miała swoją premierę na stronie internetowej firmy Microsoft. Podczas występu na żywo królowa popu zagrała kolejno cztery utwory: Hey You, Ray of Light, La Isla Bonita (gościnnie z zespołem Gogol Bordello) oraz Hung Up. W listopadzie 2007 podpisała umowę z nową wytwórnią płytową Live Nation opiewającą na kwotę 120 mln $. Zgodnie z jej postanowieniami piosenkarka w ciągu 10 lat wyruszy 4 razy w trasę koncertową oraz w ciągu dwóch lat od podpisania kontraktu wyda nowy album.

2008

Pod koniec marca ukazał się pierwszy singel 4 Minutes, zwiastujący nowe studyjne wydawnictwo. Wysokobudżetowy wideoklip do utworu, w którym obok Madonny pojawiają się Justin Timberlake oraz Timbaland wyreżyserował duet Jonas & François. 28 kwietnia nastąpiła światowa premiera nowego studyjnego albumu zatytułowanego Hard Candy, nad którym piosenkarka pracowała od początku 2007 m.in. z Timbalandem, Justinem Timberlake, Pharrellem Williamsem. Hard Candy jest ostatnim albumem studyjnym wydanym przez wytwórnię Warner Bros. W sierpniu Madonna wyruszyła w kolejną światową trasę koncertową zatytułowaną The Sticky & Sweet Tour. Podczas występu w Los Angeles przy utworze Human Nature obok królowej pop pojawiła się Britney Spears. Trasa została uznana za bardziej dochodową niż The Confessions Tour. Pod koniec czerwca 2008 r. pojawił się nowy teledysk Madonny do drugiego singla z albumu Hard Candy pt. Give It 2 Me. W teledysku oprócz Madonny pojawił się Pharell Williams. W listopadzie ukazał się trzeci już singiel promujący Hard Candy – Miles Away jednak zabrakło dla niego teledysku (pierwotnie miał nim być zapis z najnowszej trasy Madonny, The Sticky & Sweet Tour). Planowane jest również wydanie czwartego singla z utworem Beat Goes On, jednak na razie szczegóły są nie znane. W listopadzie rozpoczął się proces rozwodowy artystki z Guyem Ritchie. Pretekstem do rozwodu była zdrada Madonny. Madonna uzyskała rozwód 21 listopada 2008 roku. W grudniu ukazały się zdjęcia Madonny promujące dom mody Louis Vuitton. Według doniesień Madonna za sesję dostała $10 000 000.

2009

W pierwszym kwartale 2009 Live Nation zapowiedziało premierę 3 kompilacji największych hitów Madonny, oraz DVD z zapisem koncertu z najnowszej trasy, The Sticky & Sweet Tour. Będzie to wydanie dwupłytowe, zawierające dokument ukazujący powstawanie landrynkowego show lub CD z utworami z trasy. Pod koniec stycznia oficjalny fanclub Madonny, Icon poinformował o drugiej części jej ostatniej trasy. The Sticky & Sweet: Reloaded ponownie obejmie Europę, a także Azję i Australię, grając m.in. koncert na warszawskim lotnisku Bemowo.

2010 – obecnie…

W styczniu 2010 Madonna wykonała „Like a Prayer” podczas koncertu charytatywnego Hope for Haiti Now: A Global Benefit for Earthquake Relief. W marcu ukazał się jej trzeci album koncertowy, Sticky & Sweet Tour, który – jako pierwsze wydawnictwo w jej karierze – został oficjalnie wydany przez Live Nation, choć wciąż dystrybuowany był przez Warner Bros. W kwietniu tego samego roku wyemitowano „The Power of Madonna” – odcinek serialu Glee, poświęcony Madonnie i jej muzyce, który sama artystka skomentowała: „wspaniały w każdym stopniu” i pochwaliła jego scenariusz oraz przesłanie równości. Glee: The Music, The Power of Madonna, minialbum z coverami jej utworów, pełniący funkcję ścieżki dźwiękowej do odcinka, zadebiutował na pierwszym miejscu listy Billboard 200 i sprzedał się w USA w około 98 tysiącach sztuk.

W 2010 Madonna wydała wraz ze spółką Macy’s kolekcję ubrań zaprojektowanych przez jej córkę Lourdes, „Material Girl”. Wchodzące w jej skład stroje inspirowane są punkowym stylem lat 80. XX wieku, którym interesowała się wówczas sama Madonna. Niedługo później producent odzieży L.A. Triumph Inc. pozwał artystkę do sądu, twierdząc, że „Material Girl” jest nazwą handlową, pod którą od 1997 spółka sprzedaje ubrania, a sama Madonna używa jej bezprawnie. W owej sprawie znalazł się wniosek o zaniechanie dystrybucji kolekcji i oddanie producentowi wszystkich dochodów zarządzanej przez piosenkarkę linii. Tymczasem Madonna potwierdziła plany otwarcia międzynarodowej sieci klubów fitness nazwanej Hard Candy Fitness. Otwarcie pierwszej takiej siłowni miało miejsce 29 listopada 2010 w mieście Meksyk. We wrześniu 2011 na weneckim festiwalu filmowym zaprezentowano premierowo W.E., drugi wyreżyserowany i napisany przez Madonnę film, który zyskał mieszane recenzje. Produkcja opowiada o romansie brytyjskiego króla Edwarda VIII z Wallis Simpson.

Wiosną 2012 roku ukazał się dwunasty album studyjny Madonny MDNA, którego głównym producentem jest William Orbit (współpracujący z Madonną nad płytami Ray of Light z 1998 i Music z 2000). W lutym ukazał się natomiast pierwszy promujący go singel, natomiast 5 lutego artystka wystąpiła w przerwie finału Super Bowl (half-time show).

materiał źródłowy wikipedii

28 lutego, 2017 0

28 lutego 2017

Bonnie Raitt

Bonnie Raitt – (ur. 8 listopada, 1949) – amerykańska piosenkarka i gitarzystka rockowa i popowa, przedstawicielka blues rocka i współczesnego popu. Bonnie Raitt debiutowała w końcu lat sześćdziesiątych XX wieku śpiewając folk rock z silnymi wpływami bluesa. Raitt była swoistym fenomenem na zdominowanej przez mężczyzn scenie blues rocka. Mimo tego, a może właśnie dzięki temu, zdołała się wybić osiągając status gwiazdy kultowej.

Raitt śpiewała swym nieco skrzeczącym głosem przy akompaniamencie gitary. Okres największej popularności artystki przypadł na lata siedemdziesiąte. W latach osiemdziesiątych kariera jej się załamała. Dopiero album Nick of Time, nagrany w 1989, przywrócił jej status gwiazdy, lecz już w innym gatunku muzyki. Bonnie Raitt powróciła na sceny z nowym popowym repertuarem, kierowanym w stronę dojrzałego odbiorcy. Nawet jednak w tym okresie Reitt nie do końca zrezygnowała ze swych bluesowych ciągot, i wpływ tej muzyki wyraźnie daje się zauważyć nawet w jej najnowszych produkcjach. Największym przebojem Bonnie Raitt był Something to Talk About. W 1990 jej album Nick of Time otrzymał Nagrodę Grammy. W 2000 Bonnie Raitt została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame.

Dyskografia

1971 Bonnie Raitt
1972 Give It Up
1972 Sigma Sound Studios 72
1973 Takin’ My Time
1973 Sofa Blues [With Little Feat] 1974 Streetlights
1975 Home Plate
1977 Sweet Forgiveness
1979 The Glow
1982 Green Light
1986 Nine Lives’
1989 Nick of Time
1991 Luck of the Draw
1994 Longing in Their Hearts
1995 Road Tested [live] 1998 Fundamental
2002 Silver Lining
2005 Souls Alike
2006 Bonnie Raitt & Friends
2012 Slipstream
2012 The Lost Broadcast – Philadelphia 1972

tekst źródłowy z wikipedii

28 lutego, 2017 0