New Generation Italo-Disco
26 marca 2017
Peter Wilson
Peter Wilson urodził się 9 marca 1973 w Melbourne, w Australii. Piosenkarz, kompozytor i producent muzyczny. Jego twórczość nawiązuje do lat 80-tych, gatunku italo-disco i brytyjskiego popu PWL.
W latach 1994-1999 Peter Wilson wydał kilka singli w Australii, z których to dwa stały się tam przebojami: „Into The Night” oraz „I Wanna Dance”. Jednak sukces był umiarkowany i Peter skoncentrował się na pisaniu utworów dla innych artystów, jak Amanda Lear czy Samantha Fox.
W 2007 roku Peter Wilson wrócił z albumem Follow Me, wydanym przez brytyjską wytwórnię taneczną Klone Records. Na kolejny album fani Petera musieli czekać 3 lata. W 2010 Wilson podpisał kontrakt z inną brytyjską firmą Energize Records. Miał okazję współpracować z Dave Ford’em i Ianem Curnowem – współpracownikami Stock Aitken Waterman. Wspólnie napisali i wyprodukowali utwory na wydanym w 2011 roku albumie „Stereo”. Współpraca ze studiem Energize Records była na tyle owocna, że Peter Wilson nagrał cztery kolejne solowe albumy: „Laser Lights” w 2012 roku, „Pulastion” w 2013, „Utopia” w 2015 oraz ostatni „Overdrive” w 2017 roku.
Peter Wilson współpracował z holenderskim producentem Mattem Popem, głównym inżynierem dźwiękowym „Stock Aitken Waterman”, z Pete’m Hammond, norweską grupą pop A2E, niemieckim producentem Marco Rochowski i innymi producentami, takimi jak Italoconnection oraz Mirko Hirsch. Współpraca ta odbiła się na brzmieniu utworów tworzonych przez Petera,w których nie brakuje nawiązań do dyskotekowych klimatów New Generation Italo-Disco.
Jako autor tekstów piosenek oraz producent Peter Wilson pracował także z Amandą Lear, Carol Jiani, Haywoode, Nicki French, Sammy Paul, Massive Ego a także z Sabriną.
opracował Artur Góralczyk dla RM80.pl
20 marca 2017
Frank Lozano
Francisco Jesús Lozano Mateosto to prawdziwe imię i nazwisko DJ-a i piosenkarza Frank’a Lozano. Urodzony w Guadalajarze, 55 kilometrów od stolicy Hiszpanii – Madrytu.
Frank Lozano swoją przygodę z muzyką rozpoczął w 1990 roku od nieistniejącego już lokalnego Radio Mouguer 107.8 FM. Tam, we współpracy z innym DJ-em Manolo Rasco stworzyli program „Nowa Generacja”, który dedykowany był nowym gatunkom muzycznym, które królowały w dyskotekach pod koniec lat 80-tych i początkach 90-tych. To właśnie dzięki temu programowi Frank miał przyjemność poznać wielu artystów i producentów tamtej epoki. Niedługo potem obaj zostają zatrudnieni w Disco Pubie Califa de Moguer jako główni dj-e lokalu.
W 1990 roku Frank i Manolo decydują się na założenie własnego zespołu rapowego, zgodnie z wchodzącą wówczas modą na rap. Duet nazywał się The End i stworzył dwa pierwsze dema utworów, które miały zostać wydane na składance Rap Andalusi, którą to serię produkował Benito Peinado dla wytwórni Mano Negra z Sewilli. Ostatecznie wytwórnia zdecydowała się nie umieścić The End na swojej składance.
Frank przeprowadza się krótko potem, w roku 1991 na Majorkę, do swojego przyjaciela Sabas (Bravo & DJ – Isla San Juan). Tam powstają 2 nowe piosenki, które zostają zaprezentowane różnym wytwórniom z Walencji. Niestety ponownie nie udało się wydać piosenek na vinylu. W tym czasie Frank był dj-em w różnych dyskotekach prowincji Huelva. W Clubie Young People poznaje nurt italo-disco i singiel Ivan’a – „Fotonovela”, który zapadł mu w pamięci.
W 1992 roku jest dj-em znanego Disco Pubu El Puerto i do 1995 roku grywa też w rożnych innych dyskotekach Guadalajary i okolic. Rok później otwiera sklep muzyczny i sprzętem dla dj’s.
W roku 1994 poznaje producenta Rafę Gisbert’a, założyciela pochodzącej z Walencji formacji Spanic i proponuje mu nagranie covera nagrania „Fotonovela” z repertuaru Ivan’a. W listopadzie tego roku wybiera się do Walencji aby w studio Spanic nagrać swój pierwszy maxi singiel w stylu Eurodance. Singiel ostatecznie ukazuje się w styczniu 1995 roku. Niestety słabe wyniki sprzedaży nie pozwoliły na nagranie kolejnej wersji eurodance do utworu Ivan’a – „Baila”. Wkrótce potem studio Spanic zamyka działalność. W trakcie promocji singla „Fotonovela” Frank podróżuje i jest gościem wielu imprez i dyskotek. Singiel też dotarł do radia Los 40 Proincipales i był grany w najbardziej znanym w Hiszpanii programie „World Dance Music”.
Po wielu latach pracy jako dj i po późniejszym pozostawieniu muzyki na boku, Frank za sprawą swojego kolegi dowiaduje się, że muzyka italo-disco znów wraca do mody i za jego namową nawiązuje kontakt z hiszpańskim producentem z Sabadell – Tony’m Costa. Pomysł nagrania na nowo „Fotonoveli” przypadł do gustu Toniemu i w 2015 roku powstaje cyfrowa wersja singla sprzedawana elektronicznie bezpośrednio przez wytwórnię Gloobal Music. Rok później Frank nagrywa dla Maxi Music wraz z producentem Juan’em Martinezem, kolejny utwór „Story Of My Life”, który został wydany na niemieckiej serii New Generation Italo-Disco wydanej przez ZYX Music. Jeszcze tego samego roku z kolei dla Gloobal Music kolejny singiel „Forever Love” umieszczony również na składance ZYX-a.
Na rok 2017 zapowiedziany jest kolejny singiel Franka „I Wanna Fly”, który został nagrany na potrzeby pierwszej hiszpańskiej składanki z muzyką Italo-Disco New Generation. Podwójny album zatytułowany jest „Italo Disco Made In Spain” i jest owocem współpracy Gloobal Music i Maxi Music.
opracował Artur Góralczyk dla RM80.pl
18 marca 2017
Mirko Hirsch
Naprawdę nazywa się Mirko Andreas Michael Hirsch i urodził się 20 sierpnia 1977 roku w Niemczech.
Muzyk, wokalista, autor tekstów i producent. Jeden z pierwszych wykonawców tzw nurtu „New Generation Italo-Disco. Jego kompozycje nawiązują stylem do popularnych wykonawców lat 80-tych, a nawet w 2006 roku kiedy ukazał się jeden z jego pierwszych utworów „Fire”, uznano ten numer rodem z lat 80-tych, prawdopodobnie z uwagi na jakość dźwięku.
Oprócz własnych piosenek skomponował wiele przebojów dla innych artystów z kręgu Italo-Disco, takich jak: Ken Laszlo ( „SOS”, „Hej Operator”, „In the Night”, „Fire & Ice”), Albert One, Italove ( „Rhythm of Love”), TQ ( „Let’s Go To Tokio”, „My Fascination”, „Rhythm of Love”), Fred Ventura ( „In the Night”), Linda Jo Rizzo ( „Fingertips”, „There’s a fire”, „Under Fire”), Tiziana Rivale, Retronic Voice („Shot down”), Trans-X (” Video Night „,” My Fascination „), Elen Cora i innych artystów Italo Disco oraz Eurodisco.
W 2011 roku ukazuje się pierwszy longplay zatytułowany „Obession”. Wydany przez wytwórnię Space Sound Records, której notabene właścicielami są polscy muzycy i realizatorzy dźwięku. Na płycie znalazło się 14 utworów i jedno nagranie bonusowe. Z bardziej znanych hitów, które znalazły się na pierwszej płycie kompaktowej Mirko Hirsch należy wymienic „Fire”, „Love Hurts” i równie przebojowy kawałek „Calling Your Number„. Produkcja utrzymana jest w typowo elektronicznym brzmieniu, a wpływ melodyjnego rocka daje się odczuć przy wielu gitarowych solówkach, które idealnie wpasowują się w syntezatorowe brzmienie.
Cztery lata po premierowym albumie ukazuje się druga płyta kompaktowa Mirko, tym razem nakładem niemieckiej wytwórni ZYX Music. Album z 2015 roku zatytułowany „Power Of Desire” miał swoja premierę 13 listopada i był dla fanów Italo-Disco nowej generacji swoistym prezentem na zbliżające się święta. Utrzymany niemal w podobnym klimacie jak pierwszy album. Wydanie albumu poprzedziły single wydane w formie elektronicznej: „Video Night” przy współpracy z Trans-X, „Save Me” z Elen Cora oraz chyba najbardziej znamienny z drugiej płyty – przebój „Mr. Hyde”, nawiązujący do dokonań formacji Radiorama z okresu swej świetności.
W roku 2015 i 2016 Mirko Hirsch wydaje jeszcze dwa albumy w formie elektronicznej, które zawierają remixy i instrumentalne wersje jego wcześniejszych produkcji. Mowa o „Missing Pieces Volume 1 i 2”.
Wciąż tworzy produkcje dla innych artystów, oraz projekty pod innymi szyldami, w których udziela się wokalnie, czego dobrym przykładem może być projekt Dario Silver z albumem „Electric Heartbeat” z 2017 roku.
opracował Artur Góralczyk dla RM80.pl
17 marca 2017
Estimado – This My Lady Like The Night (2015)
17 marca 2017
Estimado – I Can Feel It (2017)
17 marca 2017
Estimado
Estimado, który wcześniej dał się poznać jako DJ. Savage to rosyjski muzyk Sergey Troshchenkov. Urodził się 26 lutego 1971 roku w Czelabińsku, w Rosji. Muzyką zaczął zajmować się w 1985 roku, kiedy rodzice kupili mu pierwszy magnetofon – „??????-211”.
Początkowo pasja wiązała się z kolekcjonowaniem kaset z ulubionymi wykonawcami, takimi jak Modern Talking czy Boney M. Oryginalne wydania były wówczas trudno dostępne na rosyjskim rynku więc często kupował swoją muzykę po prostu na bazarach. Jako nastolatek wykonał pierwsze próby nagrań z pomocą dwóch magnetofonów i mikrofonu. W tamtych czasach ciężko było o komputery więc Sergey po prostu improwizował. Pisał teksty własnych piosenek i próbował sił w szkolnych przedstawieniach. Zawsze przed występem towarzyszyła mu jakaś piosenka Savage – stąd późniejszy przydomek artystyczny – D.J. Savage.
W 2001 roku zakupił swój pierwszy komputer i wówczas zaczęła się jego prawdziwa pasja do komponowania piosenek. Szybko opanował niezbędne programy do tworzenia muzyki. W 2002 roku nagrywa swój pierwszy album, który nazwał „Thanks for Music”. Składał się on z 8 utworów, coverów znanych wykonawców muzyki dyskotekowej, takich jak Lian Ross, Savage, Modern Talking, Michael Bedford, Bad Boys Blue, Jules czy Danuta. Były to kompozycje instrumentalne. Pierwsza piosenka, którą zaśpiewał to „The First Snow” rosyjskiego piosenkarza Żukowa, do której to stworzył własną wersję.
Przez kilka lat pracował w swoim domowym studio i nagrywał własne wersje znanych piosenek. Nie tylko z gatunku disco, ale też przeboje techno, jak i również ballady. Pod koniec 2003 roku nagrał kilka nowych piosenek, które zamieścił na nieoficjalnym albumie „Day And Night”.
14 listopada 2009 roku ukończył pracę nad drugim albumem „Winter Night” w stylu lat 80-tych . Na tym albumie można usłyszeć legendarnych wykonawców radzieckich jak i i zachodnich, takich jak: Freestyle, Christina, Mirage a także Savage i kompozycje Axel Breitunga, oczywiście w wersjach Sergeya.
17 lipca 2012 roku w Hiszpanii ukazuje się jego pierwszy singiel na vinylu zatytułowany „Help Me” i „When We W Illusion”, a także jego pierwsza płyta kompaktowa „Help Me-First Album”. Kolejno ukazywały się nowe utwory, które zostały włączone do niemieckiej serii wytwórni ZYX Music – Italo-Disco New Generation. W 2012 roku „Rain of Love” w oryginalnej wersji oraz „When We W Illusion” w wersji specjalnie przygotowanej dla ZYX Music. W 2013 przebój „You Can Fly”.
4 lutego 2014 roku, w limitowanej wersji powstaje też w Hiszpanii drugi album „Come Back To My World”, za sprawą wytwórni Five4it Records. Jednym z największych przebojów z tego albumu to utwór „I Bridge New Life„. Były to ostatnie produkcje pod nazwą D.J. Savage ponieważ już w 2015 roku przybiera swój nowy artystyczny pseudonim – Estimado. W 2015 roku powstaje kompilacja „New Life” – jego wcześniejszych dokonań jeszcze z czasów D.J. Savage, ale już jako Estimado. Rok później owocem współpracy z niemiecką wytwórnią ZYX zostaje wydana płyta kompaktowa z nowymi utworami Estimado. Album z 2016 roku zatytułowano „Here I Am”, tak jak promujący płytę przebój o tym samym tytule.
opracował Artur Góralczyk dla RM80.pl na podstawie informacji z oficjalnej strony artysty
5 marca 2017
Carino Cat – Speed Undercover (2017)
Carino Cat – Speed Undercover
Singiel wydany w marcu 2017 roku
Muzyka i słowa: Andy Sandy, Danny Swinger
21 lutego 2017
M@rgO
Rosyjska piosenkarka disco nowej generacji. Jej prawdziwe imię i nazwisko to Margarita Semanova. Urodziny obchodzi 18 maja, a mieszka w stolicy Rosji, w Moskwie. Tam też ukończyła szkołę muzyczną. Gra na pianinie. Od początku stara się związać z muzyką i organizowaniem imprez. Bierze udział w organizacji rosyjskiej edycji konkursu Eurowizji. Jej fascynacja muzyką dyskotekową lat 80-tych sprawia, że nawiązuje współpracę z ROST – rosyjskim studio, które stara się lansować przyszłe gwiazdy rosyjskiej sceny disco.
Margarita komponuje i pisze swoje pierwsze piosenki, a pierwszą znaną międzynarodowym fanom piosenką jest „Talisman Boy„. Singiel ten, zawierający 3 wersje utworu, niestety oficjalnie nie został wydany. Został nagrany w 2012 roku. Margo nawiązuje kontakty z innymi wykonawcami nurtu new generation italo-disco i wkrótce owocem tej znajomości jest nagrany początkiem lata 2015 roku singiel „My Love In Your Heart”. Numer zaśpiewany w duecie z hiszpańskim muzykiem Mode One staje się przebojem. Po raz pierwszy kompozycja M@rgO zostaje wydana na czarnym krążku dzięki hiszpańskiej wytwórni Five4It Records. Kompozycję dostrzegła też wytwórnia ZYX Music z Niemiec umieszczając go na serii ZYX Italo Disco New Generation, części 5. W roku 2015 nagrywa też kolejną piosenkę „In The Sky”, tym razem zaśpiewaną z rosyjskim piosenkarzem D. White. Utwór ten to piękna ballada w klimacie italo-disco.
Jak zapowiada rok 2017 to praca nad kolejnymi piosenkami.
opracowanie: Artur Góralczyk dla RM80.pl
21 lutego 2017
NEA!
NEA! to niemiecka piosenkarka nowej generacji italo-disco. Naprawdę nazywa się Sylvia Martens, urodzona 9 kwietnia 1981 w Greiz. Na co dzień mieszka wraz ze swoim mężem Karsten’em Kehr w Lipsku, gdzie pracuje jako dziennikarka. Dla Sylvi zamiłowanie do muzyki przychodziło od młodych lat. Skończyła szkołę muzyczną w Wiesbadener nad Renem.
Jako NEA! Sylvia daje się poznać w 2014 roku kiedy to nawiązuje współpracę z Luisem Rodriguezem, odpowiedzialnym za sukcesy Modern Talking czy C.C. Catch. W marcu 2014 roku NEA nagrywa na Majorce swój pierwszy album zatytułowany „80 | 14 – Das Album”. Większość utworów to dzieło zespołu studia Team33. Przy pracy nad albumem Sylvia bierze czynny udział, pisząc teksty wraz ze swoim mężem. W chórkach wspomaga ją też wielka gwiazda italo-disco – Lian Ross. Album promują dwa single „You’ll Get Lucky” oraz utwór „Magic Mystery”, który przyniósł jej wielką popularność .
Niespełna rok później ukazuje się nowy singiel „Puppy Love (Do You Remember)”, wydany przez niemiecką wytwórnię ZYX Music i zapowiadający drugi album NEA!. W tym czasie Sylvia koncertuje i bierze udział w sesjach zdjęciowych promując własną ikonę divy disco nowej generacji. Wszystko co związane z NEA! ma być kolorowe jak lata 80-te. Niemiecki magazyn Express pisze o niej jako niemieckiej „Lady Gaga” muzyki disco. NEA nie próżnuje, nagrywa kolejne piosenki do swojej drugiej płyty. Tym razem większość piosenek to aranżacje specjalizującego się w nurcie new generation italo-disco – hiszpańskiego producenta Tony’ego Costa, nad tekstami zaś pracowała sama Sylvia wraz z mężem. Dwupłytowy album „Face To Face” ukazuje się 20 maja 2016 roku i jest bardzo ciepło przyjęty przez fanów gatunku. Największą popularność NEA zdobyła w takich krajach jak Rosja, Polska, Węgry, Hiszpania, Włochy, jak również po drugiej stronie Atlantyku, w Meksyku, Kanadzie, Wenezueli, Argentynie czy USA. Rok 2017 to dla NEA czas koncertów i dalszej promocji. Latem 2017 roku ukazuje się maxi-singiel „Andrea” – utwór będący jednocześnie projektem wsparcia dla chorej na raka młodej matki. Dochód z singla NEA! przeznaczyła na pomoc w walce z chorobą.
10 sierpnia 2018 roku NEA! wydaje kolejny singiel, jednak stylowo odbiega od dotychczasowego brzmienia Italo-disco nowej generacji. Utwór „Kaleidoskop” to typowy popowy kawałek w nowoczesnym wydaniu. Pozostaje pytanie w jakim kierunku potoczy się dalsza kariera artystki.
opracował Artur Góralczyk dla RM80.pl
18 lutego 2017
Kristian Conde
Urodził się 9 czerwca 1960 roku we Francji. Jako młody chłopak przenosi się do Barcelony, gdzie szuka szczęścia jako model i piosenkarz. W 1986 roku poznaje David’a Lyme. Spotkanie to miało ogromne znaczenie do kariery Kristiana bowiem skomponowany przez Davida Lyme utwór „Dolce Vita” staje się w 1986 roku przebojem dyskotek na całym europejskim kontynencie. Dzięki temu nawet po latach, to właśnie Kristian Conde kojarzony jest z tym przebojem, mimo, że David Lyme również zamieścił ten numer na swoim albumie solowym. Utwór początkowo miał być tylko hołdem dla przeboju Ryan’a Paris o tym samym tytule, wydanym w 1983 roku.
Na tym właściwie można byłoby zakończyć opowieść o Kristianie Conde, gdyby nie odrodzenie się nurtu New Generation Italo-Disco. Wówczas Kristian zostaje zaproszony na organizowaną w Polsce imprezę Italo Spain w 2014 roku. Odwiedza Warszawę, aby zaśpiewać swój przebój na żywo. Zostaje dość entuzjastycznie przyjęty i wkrótce po tym wydarzeniu Kristian Conde podejmuje decyzje o powrocie do muzyki. W 2014 roku pisze tekst do nowej piosenki „Forbidden Game”. Utwór zostaje wydany na płycie winylowej przez hiszpańską wytwórnię Five4It Records, a na stronie B singla nagrano nie mniej udaną kompozycję „It’s A Dream”, która czekała w szufladzie Kristiana od dłuższego czasu. Jest też gościem Sthlm Italo Party w 2014 roku co owocuje coraz większą popularnością artysty. Jeszcze tego samego roku nagrywa piosenkę „Disco Come Back” w duecie z nowo wschodzącą gwiazdą disco z Rosji. – Margo. Rok później, w 2015 roku podejmuje krótką współpracę z innym producentem i kompozytorem – Tonym Costa. Owocem tej współpracy jest nagrany utwór „Light In The Dark”. Niestety panowie Costa i Conde nie dogadali się co do praw do utworu i sprawa otarła się o sąd. Niemniej jednak utwór początkowo nagrany dla Kristiana Conde finalnie zaśpiewał Ryan Paris, a Kristian stracił prawo do jego publikacji pod swoim nazwiskiem. Mimo wszystko zamieszanie wokół jego osoby sprawiło, ze został dostrzeżony przez producentów TQ i wspólnie nagrywają odnowioną wersję przeboju „Dolce Vita”. Znów utwór ukazuje się jedynie na solowym albumie TQ. W 2015 roku Kristian nagrywa EP-kę „Oblivion”, jednak oficjalnie produkcja nie została wydana przez żadną wytwórnię. Od początków 2016 roku powołuje do życia projekt Komgo, wraz z Inmą Gomes y Wanlu Lara. Wspólnie nagrywają kolejne utwory, oparte bardziej na muzyce klubowej, nowoczesnym brzmieniu elektronicznym.
Okazuje się, że Kristian Conde nie pożegnał się jednak z muzyką Italo-Disco bowiem 8 września 2018 roku ukazuje się vinyl The Spark nakładem Vintage Pleasure Boutique z Polski. Autorem nagrania jest Rafał Lachmirowicz.
Pozostaje pytanie, czy doczekamy się końcu oficjalnie wydanego albumu z udziałem Kristiana Conde, który raczej zapadnie fanom muzyki dyskotekowej na zawsze ze swoim „Dolce Vita” zaśpiewanym w 1986 roku.
opracowanie: Artur Góralczyk dla RM80.pl
18 lutego 2017
Ken Martina
Ken Martina to artystyczny przydomek holenderskiego muzyka i producenta specjalizującego się w muzyce Italo-Disco nowej generacji. Naprawdę nazywa się J.Kennard van der Bijl, mieszka w Ede, w Holandii, gdzie mieści się jego studio nagrań Beach Club Records. To tam powstają kompozycje Kena Martiny, znanego również pod wieloma innymi pseudonimami, w których partie wokalne śpiewane są przez Ken’a. Jest ich na tyle dużo, że z najbardziej znanych wymienić należy np. Alan Brando, Aldo Lesina, Boy Blue, Captain Apollo, Michael Rimini, Miko Vanilla, Momento, Mr. Blue czy Rynar Glow. Chociaż Ken martina sworzył setki piosenek pod różnymi pseudonimami to jednak nie powstał żaden album sygnowany jako Ken Martina, za to w wielu projektach ukazuje się jako autor, kompozytor, tekściarz i oczywiście producent.
Ken Martina stworzył swój niepowtarzalny styl, a jego produkcje można rozpoznać w ciemno wsłuchując się w jakikolwiek utwór ze studia Club Beach Records.
Ważniejsze single: Another Melody (2012), Love Is Forever (2013), Goodbye (2013), Fool For Love (2014), A Simple Story (2015)
opracował Artur Góralczyk dla RM80.pl
18 lutego 2017
Stylove
Hiszpański projekt muzyczny New Generation Italo-Disco za którym kryje się Juan Martinez. Urodzony 25 września 1970 roku, pochodzący z Alicante w Hiszpanii, od młodych lat dj i muzyk. W 2010 roku tworzy swoją własną markę jako producent muzyczny, studio nagrań Maxi Music. To właśnie w domowym studio Juan Martinez tworzy pierwsze kompozycje dla Stylove – projektu własnego pomysłu na odradzającą się modę Italo-Disco. W kompozycjach Stylove odnajdziemy nawiazania do wielkich przebojów muzyki dyskotekowej rodem z lat 80-tych, wzorowanych na hitach Kena Laszlo, David’a Lyme, Modern Talking czy C.C. Catch. Za partie wokalne odpowiada sam Juan Martinez, ale też w projekcie Stylove biorą udział inni wykonawcy nowej generacji Italo-Disco. Za jedną z czołowych wokalistek należy uznać Naoky, która wokalnie udzielała się w nagraniach „Tango In The Night” oraz „Story Of My Life”, piosenki, którą oryginalnie Juan wyprodukował pod wspólnym szyldem z Frankiem Lozano. W 2016 roku, kiedy powstały pierwsze piosenki Stylove, Juan podejmuje współpracę z innym hiszpańskim producentem muzycznym – Tony’m Costa. Panowie ściśle współpracują, a pierwszym owocem tej współpracy jest remix znanego przeboju z repertuaru Savage – „Computerized Love”.
Początkiem 2017 roku wydany zostaje na płycie kompaktowej pierwszy album zatytułowany „The Album (The Original Maxi-Singles Collection)” zawierający wszystkie dotychczasowe produkcje pod wspólnym szyldem Stylove. Album został wydany na płycie kompaktowej w wersji limitowanej z prywatnych środków Juana. Jest więc miłą niespodzianką dla fanów gatunku. W 2017 roku Juan Martinez pracuje nad kolejnymi piosenkami, głównie dla innych wokalistów, ale również jak zapowiedział światło dzienne ujrzą nowe produkcje pod szyldem Stylove.
Jako ciekawostkę należy nadmienić fakt, iż Juan Martinez odpowiedzialny jest za jeden z najlepszych mixów ostatnich lat, wydany nieoficjalnie w 2010 roku „Mas Mix Que Nunca – 25 Aniversario”, czyli wyprodukowanego na 25 lecie, znanego z lat 80-tych słynnego mixu o tym samym tytule. Mix ten powstał niejako od podstaw, a artyści nagrali swoje wokale zupełnie na nowo do „odmłodzonych” kompozycji Juana Martineza. Niestety mix z uwagi na zawirowania prawne nie doczekał się oficjalnego wydania.
Opracowanie: Artur Góralczyk dla RM80.pl
17 lutego 2017
Italove – Heading For The Sun (2016)
17 lutego 2017
ItaLove – Too Late to Cry (2015)
17 lutego 2017
ItaLove – L’Amour (2012)
17 lutego 2017
Italove
Międzynarodowa formacja, którą tworzą francuz Dave Laroxx, włoch – dr Matteo i frontmen i wokalista zarazem, pochodzący ze Szwecji Martin Blix. To właśnie Martin, urodzony 2 kwietnia 1973 roku w Järfälla niedaleko Sztokholmu – powołuje do życia w 2012 roku zespół ItaLove. Wszystkich trzech łączy jedna pasja – muzyka z lat 80-tych, a szczególnie do nurtu Italo-Disco, czego dowodem jest nazwa grupy.
Wracając jednak do Martina, to jeszcze przed utworzeniem ItaLove stawia pierwsze kroki jako kompozytor. W 2005 roku współtworzył piosenkę „Rain”, która reprezentowała Szwecję w konkursie Eurowizji. Martin miał też krótki epizod aktorski w serialu „Hombres”. Był też jednym z jurorów w telewizyjnym programie mody. Zdobyte doświadczenia na pewno pomogły zespołowi ItaLove w wykreowaniu swojego niepowtarzalnego „image”.
Pierwsze utwory jakie nagrali w 2012 roku dla fińskiej wytwórni Flashback Records, specjalizującej się w muzyce Italo-Disco, stały się od razu wielkimi przebojami. „Strangers In The Night” oraz „L’amour” zostały docenione na całym świecie. Przy produkcji obu singli wydanych na vinylu mamy też mały polski akcent, za okładki obu odpowiedzialny jest Rafał Lachmirowicz, a za mastering Damian Lipiński.
Na kolejny wielki przebój grupa nie każe czekać długo. Rok później ukazuje sie kolejny udany singiel „Follow Me To Mexico”. Utwór ten oczywiście zostaje doceniony w Meksyku, gdzie 28 stycznia 2017 roku zespół reprezentuje Martin Blix i daje wielki show na festiwalu Patrick Miller Fest obok innych gwiazd muzyki Italo-Disco.
Od 2013 roku zespół nagrywa kolejne piosenki oraz współpracuje z innymi artystami, ikonami Italo-Disco lat 80-tych. W ten sposób zespół nagrywa w grudniu 2013 roku z Kenem Laszlo „Disco Queen”, a w roku 2014 z TQ – gwiazdą New Generation Italo-Disco, przebój „Rhythm Of Love”. W późniejszym czasie powstają kolejne tego typu piosenki – „I Need Your Love” w 2016 roku, ponownie nagrana z TQ, oraz końcem tego samego roku wraz z Fredem Venturą – „Never Surrender”.
Początkowo grupa wstrzymywała się z wydaniem swojego albumu i za każdym razem powtarzali, że nie są zainteresowani taką produkcją, jednak w jednym z komunikatów początkiem 2017 roku Martin przyznał, że pracują nad pierwszym albumem i ostatecznie został on wydany 26 maja 2017 roku pod tytułem „The Album” prze polską wytwórnię Analog Language.
Grupa stała się jednym z czołowych przedstawicieli tzw. New Generation Italo Disco, a ich piosenki ukazują się na znanych fanom gatunku składankach ZYX Italo-Disco New Generation, które wydaje cyklicznie niemiecka wytwórnia ZYX Music.
Gratką dla polskich fanów był występ zespołu Italove na imprezie Baltic Party, który miał miejsce 19 maja 2017 roku na promie Stena Line. Zespół zaprezentował się w pełnym składzie i zaśpiewał wszystkie swoje przeboje oraz „I Need Your Love” w duecie z Lindą Jo Rizzo. Publiczność była zachwycona występem a sam koncert niewątpliwie przeszedł do historii imprezy Baltic Party jako jeden z najciekawszych.
Należy wspomnieć dwie ostatnie produkcje zespołu: I Trust You (Like I Trust Myself) – nagrany w 2017 roku oraz rok później „At The Disco”. Na wydanym jesienią vinylu „At The Disco” grupa zaprezentowała również swoją interpretację przeboju „Hypnotic Tango” z repertuaru My Mine, który oryginalnie wydany był w 1983 roku.
Ważniejsze single:
Strangers In The Night (2012)
L’amour (2012)
Follow Me To Mexico (2013)
Disco Queen (2013)
Too Late To Cry (2015)
We Don’t Care (2015)
Heading For The Sun (2016)
Never Surrender (2016)
I Trust You (Like I Trust Myself) (2017)
At The Disco (2018)
opracowanie Artur Góralczyk dla RM80.pl
