Odeszli znani i lubiani
15 stycznia 2018
Dolores O’Riordan, wokalistka zespołu The Cranberries, nie żyje
11 stycznia 2018
Eddie Clarke nie żyje! Odszedł gitarzysta Motörhead
Nie żyje Eddie Clark, były gitarzysta Motorhead. Muzyk miał 67 lat. Zmarł w szpitalu, gdzie leczył się na zapalenie płuc.
Eddie Clark trafił do Motorhead w 1976 roku. To właśnie on grał w czasach, gdy zespół nagrywał swoje najpopularniejsze płyty „Motorhead” (1977), „Overkill” (1980) czy najbardziej znane „Ace of Spades”.
Po opuszczeniu Motorhead Clark założył zespół Fastaway, z byłym basistą grupy UFO – Petem Wayem.
Eddie Clark był ostatnim żyjącym członkiem składu Motorhead nagrywającego najważniejsze płyty. Lider zespołu Lemmy Kilmister zmarł 28 grudnia 2015 roku, a perkusista Phil Taylor odszedł 15 listopada tego samego roku.
8 stycznia 2018
Ray Thomas, wokalista i założyciel The Moody Blues, nie żyje
W wieku 76 lat zmarł Ray Thomas, wokalista i jeden z założycieli zespołu The Moody Blues.
Ray Thomas zmarł 4 stycznia 2018 roku, ale dopiero teraz poinformowała o tym jego wytwórnia. Nie podano oficjalnej przyczyny śmierci, jednak wiadomo, że od kilku lat Ray walczył z nowotworem prostaty.
Ray Thomas urodził się 29 grudnia 1941 roku w Anglii. W 1964 roku wraz z kolegami powołali w Birmingham zespół The Moody Blues, który jeszcze w tym samym roku wydał singel „Go Now”, który dotarł na szczyt brytyjskiej listy przebojów.
Pierwszy album The Moody Blues ukazał się w 1965 roku pod tytułem „The Magnificent Moodies”, docierając do piątego miejsca w Anglii. Grupa po wydaniu pierwszej płyty przeszła przetasowania w składzie, doszedł do niej wokalista i gitarzysta Justin Hayward i basista John Lodge, a w 1967 roku ukazał się album „Days of Future Passed” z przebojem „Nights In White Satin”. The Moody Blues zaczął odchodzić od stylu brytyjskiej inwazji i podążać w stronę wyrafinowanego rocka progresywnego o klasycyzujących wpływach. W 1968 roku ukazał się album „In Search of the Lost Chord”, zespół zaś płynął na fali wznoszącej i każda jego płyta aż do wczesnych lat 80. docierała do pierwszej dziesiątki w Wielkiej Brytanii, większość z nich także w USA i Kanadzie. Płyty „On the Threshold of a Dream” (1969), „A Question Of Balance” (1970) i „Every Good Boy Deserves Favour” (1971) dotarły w Anglii na szczyt, zaś w USA do pierwszego miejsca Billboardu dotarły albumy „Seventh Sojourn” (1972) i „Long Distance Voyager” (1981).
Ray Thomas opuścił skład The Moody Blues w 2002 roku z przyczyn zdrowotnych, pozostali członkowie wydali bez niego jeszcze jeden album – „December” w 2003 roku.
Ray Thomas funkcjonował także jako artysta solowy, debiutując albumem „From Mighty Oaks” w 1975 roku. Jego drugi solowy album ukazał się w 1976 roku pod tytułem „Hopes, Wishes and Dreams”. Obie płyty zostały ponownie wydane w 2010 roku.
Zespół The Moody Blues zostanie w kwietniu 2018 roku włączony do Rock And Roll Hall Of Fame.
terazrock.pl
7 stycznia 2018
NIE ŻYJE FRANCE GALL
W niedzielę, 7 stycznia, w Paryżu zmarła francuska piosenkarka i zwyciężczyni konkursu Eurowizji 1965, France Gall. Miała 70 lat.
France Gallbyła jedną z najpopularniejszych popowych wokalistek we Francji. Artystka zmarła na skutek choroby nowotworowej w niedzielę 7 stycznia. Pod koniec grudnia była hospitalizowana z powodu „poważnej infekcji”. O śmierci wokalistki poinformował jej przedstawiciel, Genevieve Salama.
U France Gall zdiagnozowano raka piersi w 1993 roku, czyli rok po tym jak jej mąż, Michel Berger zmarł na zawał serca.
Urodziła się 9 października 1947 roku w Paryżu. Wiosną 1963 roku ojciec Robert Gall, namówił córkę do zaśpiewania kilku piosenek, a następnie wysłał je do wydawcy Denisa Bourgeoisa. W lipcu zaproszono France na przesłuchania, które odbyły się w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu. Młoda artystka przeszła przez nie pomyślnie, co zaowocowało podpisaniem kontraktu z wytwórnią Philips Records.
W 1965 roku reprezentowała Luksemburg podczas Konkursu Piosenki Eurowizji w Neapolu, który wygrała. Wykonała piosenkę „Poupee, die cire, poupee de son”, autorstwaSerge’a Gainsbourga. Kiedy France Gall miała szesnaście lat, Francja usłyszała jej pierwszy singel „Don’t Be So Stupid”, który stał się wielkim hitem. W 1964 roku Gainsbourg napisał kolejny utwór dla France Gall, zatytułowany „N’ecounte pas les idoles” – który był na czele francuskiej listy przebojów.
Kilka lat później ta młoda artystka podjęła współpracę z Marice Teze, dzięki któremu stworzony został oryginalny repertuar. W lecie 1965 roku France Gall wyruszyła w kilkumiesięczne tournee po Francji, będące połączeniem występów solowych z pokazami cyrkowymi. W tym samym roku Gall zawitała do branży filmowej. Podkładała głos głównej bohaterki w filmie „Alicja w Krainie Czarów”. Artystka zagrała również w filmie Federico Felliniego „Juliet of the Spirits”. Wystąpiła u boku Christie Lebail.
W 1997 zmarła córka France Gall, o imieniu Pauline. Dziewczynka miała poważne kłopoty zdrowotne. Od śmierci córki Galla zagrała kilka, okazjonalnych koncertów. Piosenkarka była patronem jednej z francuskich organizacji na rzecz bezdomnych kobiet.
W latach 80. France Gall wylansowała wielki przebój „Ella, Elle L’a”, który w 2008 roku na warsztat wzięła belgijska wokalistkaKate Ryan. Na wieść o śmierci Gall, Ryan opublikowała na swoim Instagramie trzy zdjęcia Francuzki z dopiskiem o podziękowaniach za jej muzykę.
Czytaj więcej na http://muzyka.interia.pl/wiadomosci/news-nie-zyje-france-gall-miala-70-lat,nId,2505114#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome
19 grudnia 2017
Leszek A. Moczulski – autor tekstów piosenek – nie żyje
W niedzielę 17 grudnia zmarł Leszek Aleksander Moczulski – jeden z najbardziej znanych polskich poetów, autor tekstów do piosenek Grechuty, Skaldów czy Turnaua. Moczulski był również autorem tekstu oratorium „Nieszpory Ludźmierskie”. Miał niespełna 80 lat.
Leszek Aleksander Moczulski urodził się w 1938 r. w Suwałkach. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1959 r. publikował w „Dzienniku Polskim”, a także w „Tygodniku Powszechnym” i „Gościu Niedzielnym”.
Był autorem wielu utworów, m.in. Skaldów („Cała jesteś w skowronkach”), Marka Grechuty („Korowód”), Grzegorza Turnaua („Do wód”) czy Czesława Niemena („Z pierwszych ważniejszych odkryć”).
niedziela.pl
29 listopada 2017
Nie żyje Mitch Margo, wokalista The Tokens.
W latach 60. The Tokens umieścili w sumie 11 nagrań (w tym m.in. „I Hear Trumpets Blow” i „Portrait of My Love”) w Top 100 listy „Billboardu”.
Grupa powstała na gruzach The Linc-Tones, w składzie której był wówczas m.in. Neil Sedaka. Gdy w The Tokens pojawili się bracia Margo, Mitch miał zaledwie 13 lat. W 1961 r. pojawił się singel „Tonight I Fell in Love” (współautorem był Mitch Margo), który dał grupie sporą popularność.Na szczyty list przebojów trafili za sprawą piosenki „The Lion Sleeps Tonight”. To cover utworu „Mbube” nagranego przez południowoafrykańskiego wokalistę Solomona Lindę, choć po latach członkowie The Tokens twierdzili, że to oni stworzyli część muzyki do „The Lions Sleeps Tonight”.
Wielokrotnie coverowane nagranie „The Lion Sleeps Tonight” pojawiło się też w filmie „Król Lew” (1994) w scenie z udziałem Timona i Pumby.
29 listopada 2017
Nie żyje lider zespołu Wańka Wstańka & Ludojades – Krzysztof Bara
Słynny rzeszowski wokalista rockowy, legenda Jarocina, wokalista Wańka Wstańka & Ludojades nie żyje. W wieku 51 lat odszedł Krzysztof „Bufet” Bara, o czym poinformowała rodzina artysty. Frontman od lat zmagał się z cukrzycą.
Krzysztof „Bufet” Bara był współzałożycielem zespołu Wańka Wstańka & Ludojades, występującego niekiedy pod skróconą nazwą Wańka Wstańka, który uformował się w 1986 roku w Rzeszowie. Formacja funkcjonowała na scenie z przerwami do 2012 roku. Bez wątpienia największym sukcesem zespołu był występ na festiwalu w Jarocinie w 1987 roku, gdzie zaprezentowali między innym utwór „Leżajski Full”, który otrzymał nagrodę publiczności.
Choć stan zdrowia Krzysztofa Bary regularnie się pogarszał, był on związany z muzyką i sceną niemalże do ostatnich dni swojego życia. Aktywnie uczestniczył we współtworzeniu rzeszowskiej sceny rockowej i był uważany z jednego z jej liderów.
terazrock.pl
