Żeńska hiphopowa grupa Salt-n-Pepa powstała w 1985 roku w nowojorskiej dzielnicy Queens. Właśnie tam, w szkole pielęgniarskiej poznały się dwie wchodzące w skład Salt-n-Pepa dziewczyny: Cheryl James (ur. 8 marca 1964 w Brooklynie, zwana „Salt”) oraz Sandra Denton (ur. 9 listopada 1964 w Kingston na Jamajce, „Pepa”).
Występująca z nimi Deidra „Dee Dee” Roper (ur. 3 sierpnia 1971 w Brooklynie, DJ Spinderella) dołączyła do nich później. Pochodząca od pseudonimów dziewczyn nazwa grupy oznacza „sól i pieprz”. Początkowo zespół nazywał się Supernature, a zamiast Roper w jego skład wchodziła Latoya Hanson. W wydaniu pierwszego singla pomógł dziewczynom początkujący producent (i chłopak Salt) Hurby Azor, dla którego było to jednocześnie pracą zaliczeniową na studia. Utwór nazywał się „The Showstopper” i zyskał lokalną popularność, a po wydaniu w niezależnej wytwórni także zainteresowanie ze strony świata muzyki R&B.
Jako Salt-n-Pepa grupa zadebiutowała niedługo później, pod koniec 1986 roku albumem „Hot Cool & Vicious”, który początkowo nie zdobył wielu słuchaczy. Jednak gdy jeden z DJ-ów i producentów z San Francisco wypuścił własny remiks utworu „Push It”, zainteresowanie zespołem wzrosło. Był to pierwszy większy hit śpiewających dziewcząt, dobrze radzący sobie na listach zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Wielkiej Brytanii (2. miejsce na liście). Jest też jednym z najchętniej granych do tej pory w rozgłośniach radiowych kawałków Salt-n-Pepa. Pomógł też znacznie debiutanckiej płycie, która ostatecznie zdobyła status platyny w USA. Jako jeden z pierwszych hiphopowych składów w historii Salt-n-Pepa dostały też nominację do nagrody Grammy.
W takiej sytuacji zespół szybko przystąpił do nagrania kolejnego dzieła. W lecie 1988 roku ukazał się krążek „A Salt With Deadly Pepa”. W USA zyskał status złota, i choć nie udało mu się powtórzyć sukcesu debiutu, zawierał kilka popularnych singli. Oba najgłośniejsze przeboje, „Shake You Thang” oraz „Twist and Shout”, były tylko przeróbkami zespołu The Isley Brothers i nie pokazały w pełni potencjału żeńskiego tria.
Rok później Salt-n-Pepa rozpoczęły pracę nad kolejną płytą. Tym razem postanowiły zmienić nieco podział ról w grupie i zdecydowały, że wszystkie trzy będą śpiewać, a produkcją, oprócz Spinderelli zajmie się także Pepa. Ponadto zaprosiły do współpracy dwóch nowych producentów. Ostatecznie longplay ukazał się w marcu 1990 roku pod tytułem „Blacks’ Magic”. Był to największy artystyczny sukces zespołu, który bardzo dobrze poradził sobie także na rynku sprzedaży. To właśnie z tego krążka pochodzi bardzo znany i kontrowersyjny przebój „Let’s Talk About Sex”, który na długie miesiące opanował listy przebojów w wielu krajach. Był to jeden z pierwszych tak dużych hitów, który przełamywał społeczne tabu i mówił o seksie tak bezpośrednio. Także inne single z tego albumu okazywały się dużymi przebojami, a niektóre z nich zyskały, podobnie jak sam longplay, status platyny.
Niedługo po wydaniu płyty członkinie formacji zrobiły sobie przerwę w pracy, aby móc urodzić dzieci. – Jeśli wziąć pod uwagę wszystkie te koncerty, występy itd., to musisz mieć jakieś poczucie odpowiedzialności – w wywiadzie dla telewizji VH1 opowiadała po latach o macierzyństwie Pepa, która jako pierwsza doczekała się potomka. – Gdy zaczynałyśmy karierę, to byłyśmy takimi twardymi, szorstkimi dziewczynami, w zasadzie zawsze takie byłyśmy, ale miałam np. okresy, kiedy ciągle przeklinałam na scenie, byłam bardziej prowokująca, bardziej dzika. A potem te wszystkie dzieciaki zaczęły przychodzić na koncerty, stawać w pierwszych rzędach. (.) Było mi naprawdę ciężko, ale przecież jestem piosenkarką. Staram się to jakoś zbalansować, ale z drugiej strony nie chcę stracić prawdziwej mnie, bo mam z tego dużo radości.
Powróciły dopiero po trzech latach, w październiku 1993 roku albumem „Very Necessary”, którego sukces potwierdził ich wielką popularność i pierwsze miejsce pośród rapujących kobiet. Płyta rozeszła się w ponad pięciomilionowym nakładzie w samych Stanach Zjednoczonych i zawierała kilka przebojowych singli, jak „Whatta Man” (nagrany z koleżankami z En Vogue) czy „Shoop”. Salt-n-Pepa ustanowiły przy okazji kilka rekordów, będąc pierwszą w historii żeńską grupą rap ze statuetką Grammy w dłoniach oraz osiągając najlepsze w tej kategorii wyniki sprzedaży w historii.
Status megagwiazd pomógł liderkom zespołu w debiutach filmowych, choć żadna z nich nie odniosła w tej branży wielkich sukcesów. Dlatego też dopiero po dłuższej przerwie artystki spotkały się w celu nagrania kolejnego albumu. Jesienią 1997 roku Salt-n-Pepa wydały płytę „Brand New”, która zyskała pozytywne recenzje w prasie. Jednak zaraz po jej premierze wytwórnia Red Ant Entertainment, w której ukazał się materiał, zbankrutowała i zawiesiła wszelkie wydatki na promocję. Spowodowało to, że wyniki sprzedaży piątego krążka hiphopowego tria były o wiele niższe od spodziewanych, a płyta osiągnęła jedynie złoty status. Brand New” okazał się być ostatnim albumem Salt-n-Pepa, choć zespół nie ogłosił zakończenia działalności aż do 2002 roku i nadal czasem koncertował i występował w akcjach promocyjnych. Atmosfera wewnątrz grupy nie była jednak najlepsza, zwłaszcza po wypowiedziach Salt oraz Pepy, że nigdy nie uważały Spinderelli za pełnoprawną członkinię zespołu, choć ona sama tak uważała. Ponadto Salt przeżyła odnowienie swojej wiary i coraz bardziej niechętnie odnosiła się do „świeckiej” muzyki. Spinderella zajęła się prowadzeniem salonu piękności, jaki założyła w Los Angeles, a dodatkowo zaczęła pracę w tamtejszym radiu. Niekiedy zapowiadała wydanie solowej płyty, jednak do tej pory się ona nie ukazała.
W 2007 roku w telewizji VH1 rozpoczęła się emisja programu pod tytułem „The Salt-n-Pepa Show”, który dokumentował poczynania artystek po rozpadzie tria. Okazał się on na tyle udany, że rok później powstał jego drugi sezon.