Hazell Dean, a dokładnie to Hazel Dean Poole, urodziła się 27 października 1952 r. Angielska piosenkarka disco pop, która osiągnęła największy sukces w latach 80, jako czołowa artysta Hi-NRG. Najbardziej znana jest z TOP 10 w Wielkiej Brytanii gdzie umieściła swoje 3 wielkie przeboje ‘’Searchin (I Gotta Find a Man)’’, ‘’Whatever I Do (Where Go I Go)’’ i ‘’Who’s Leaving Who’’. Pracowała także jako autorka tekstów i producentka .
Dean urodziła się w Chelmsford, Essex. Swoją karierę rozpoczęła w połowie lat siedemdziesiątych i osiągnęła znaczącą pozycję w następnej dekadzie, po wielu latach występowania w klubach i pracy na scenie ze swoją marką Hi-NRG. Została wybrana trzy razy jako „Best Live Performer” przez „Federation of American Dance Clubs” (USA) i dwukrotnie jako „Best British Performer” przez „Club Mirror Awards” (UK).
Hazel Dean rozpoczęła karierę od podpisania kontraktu z Decca Records, wydając kilka singli pop/soulowych od połowy do końca lat 70 napisanych i wyprodukowanych przez Paula Curtisa. Dean wzięła udział w konkursie „A Song for Europe” w 1976 roku i zajęła ósme miejsce (na dwanaście) z balladą ‘’I Couldn’t Live Without You for a Day’’, napisaną przez weterana konkursu Paula Curtisa.
Pierwszy album Hazel Dean został wydany po raz pierwszy w 1981 roku. ‘’The Sound Of Bacharach & David’’ był zbiorem coverów napisanych przez Burta Bacharacha i Hala Davida i został wydany tylko promocyjnie do stacji radiowych, aby mogli używać piosenek do wypełniania swoich programów utworami, za które nie trzeba płacić tak dużych opłat licencyjnych. Bardzo rzadki album, który został ponownie wydany komercyjnie po raz pierwszy w 2014 roku.
Dean postanowiła położyć kres swojej popowo/solowej karierze, i wydała swój pierwszy album Dance Hi-NRG ‘’Searchin (I Gotta Find a Man)’’ latem 1983 roku. Chociaż był to wielki hit w klubach, to na listach przebojów doszedł maksymalnie do 76 pozycji.
W lutym 1984 roku weszła na UK Singles Chart z podwójnym singlem ‘’Evergreen’’ / ‘’Jealous Love’’, który osiągnął szczyt na liście przebojów na miejscu 63. W kwietniu 1984 roku Dean ponownie wzięła udział w „A Song For Europe”, kończąc na siódmym miejscu (z ośmiu), z kolejną dramatyczną balladą ‘’Stay In My Life’’, którą sama napisała. W czerwcu 1984 r.
Reedycja ‘’Searchin (I Gotta Find A Man)’’ stała się jej pierwszym singlem, który dotarł do pierwszej dziesiątki listy przebojów w Wielkiej Brytanii, osiągając szczyt na miejscu 6.
Dean wydała następnie kolejny singiel dance ‘’Whatever I Do (Wherever I Go)’’ (wyprodukowany przez Stock/Aitken/Waterman) w lipcu, który osiągnął 4 pozycję na liście przebojów. ‘’Whatever I Do’’ początkowo nosił nazwę ‘’Dance Your Love Away’’, ale utwór został ponownie napisany przez Mike Stocka i Matta Aitkena, ponieważ Dean nie lubiła refrenu. Z ciekawostek przypomnimy, że oryginalną wersję wydał rok później, 1985 roku, artysta Michael Prince.
Kolejne single, ‘’Back In My Arms (Once Again)’’ i ‘’No Fool (For Love)’’, osiągnęły maksymalnie 41 miejsce na listach przebojów. Te single znalazły się na jej debiutanckim głównym albumie popowym, „Heart First” , który nie sprzedawał się dobrze i nie można było go znaleźć na pułkach sklepowych.
W 1985 roku singiel ‘’Harmony’’ (napisany przez Billa Clifta i Petera Marsha) został wydany w Niemczech w wytwórni Bellaphon. W 1985 roku Dean podpisała kontrakt z wytwórnią EMI Records, wydając singiel wyprodukowany przez spółkę Stock/Aitken/Waterman ‘’They Say It’s Gonna Rain’’, który osiągnął 58 miejsce w UK Singles Chart i stał się numerem 1 w RPA. Kolejne single wypadły coraz gorzej, ‘’ESP’’, ‘’Stand Up’’ i ‘’Always (Doesn’t Mean Forever)’’, osiągając najwyższą 75 pozycję na TOP CHARTS w Wielkiej Brytanii. Jednak na początku 1988 roku osiągnęła swój największy sukces, największy hit od czterech lat. ‘’Who’s Leaving Who’’, który osiągnął 4 pozycję. Kolejne single, ‘’Maybe (We Should Call it a Day)’’ i ‘’Turn It into Love’’ (pierwotnie nagrane przez Kylie Minogue i zawarte na jej debiutanckim albumie, „Kylie”), osiągnęły odpowiednio # 15 i # 21 .
Jej drugi album, „Always”, został wydany w październiku 1988 r. i zawierał wiele singli z poprzednich 3 lat, a także nowy materiał. Album znalazł się na 38 miejscu w Wielkiej Brytanii.
Pod koniec lat 80, Hazel Dean opuściła wytwórnię EMI i podpisała kontrakt z Lisson Records, wydając dwa single dla wytwórni. Pierwszym był cover ‘’Love Pains’’ Yvonne Elliman z 1989 roku, wyprodukowany przez producentów PWL Phila Hardinga i Iana Curnowa. Osiągnął # 48 na UK Singles Chart. Upłynęło ponad 18 miesięcy, zanim ukazał się kolejny singiel Dean, we współpracy ze Stock/Aitken/Waterman ‘’Better Off Without You’’, pierwotnie nagrany przez Lonniego Gordona. To była jej najniższa pozycja w rankingu 75 najlepszych singli w Wielkiej Brytanii, osiągając szczyt na miejscu 72. Po porażce tych dwóch singli, Dean przestała współpracować ze Stock/Aitken/Waterman i rozpoczęła współpracę z Ianem Levine, który wcześniej zremiksował i wyprodukował z nią utwory w połowie lat osiemdziesiątych.
W 1996 r. ukazał się kolejny album Hazel Dean, ‘’The Winner Takes It All’’, który został wydany przez Carlton Records. Ten album zawierał covery piosenek ABBA. Utwór tytułowy został wydany jako singiel. W 1999 roku Dean wydała coverową wersję ‘’Living On A Prayer’’ grupy Bon Jovi, a w 2001 roku ukazała się zremiksowana wersja ‘’Who’s Leaving Who’’. Żadne z tych singli nie trafiły na listy przebojów.
W 2013 roku Hazel Dean wydała album ‘’In the Name of …’’ , z wytwórnią Energize records.
W 2015 roku ukazały się jej single ‘’24 Hours’’ i ‘’Nightlife’’, ponownie z Energize, oba zaczerpnięte z albumu „Nightlife” wydanego w tym samym roku.
W 2016 roku ukazały się dwie EP-ki za pośrednictwem Energize records ‘’Evergreen/Judgment Day’’ i ‘’Happy New Year/The Way Old Friends Do’.
Hazel Dean kontynuuje występy na żywo i okazjonalnie nagrywa z różnymi producentami, a utwory pojawiają się na jej oficjalnej stronie internetowej https://hazelldean.net/
Krzysztof Michałek
No comment