Adriano Celentano urodził się 6 stycznia 1938 roku w Mediolanie. Szybko musiał zrezygnować z nauki w szkole, aby wspomóc rodzinę, której często brakowało pieniędzy. Jego ulubionym zajęciem stała się praca zegarmistrza. Kiedy miał 17 lat Adriano Celentano obejrzał amerykański film „Szkolna dżungla” z Glennem Fordem i Sidneyem Poitier w rolach głównych.

Za sprawą znajdującego się w nim utworu „Rock Around the Clock” Billa Haleya & His Comets zainteresował się rock and rollem i postanowił zostać piosenkarzem. Wkrótce założył pierwszy zespół Rock Boys, który współtworzył razem z braćmi Ratti oraz Ico Ceruttim. W późniejszym czasie z tą formacją współpracował gitarzysta Giorgio Gaber. Grupa zadebiutowała w 1956 roku w mediolańskim klubie Ancora. Wykonywała wówczas przede wszystkim covery znanych kawałków rockandrollowych. Ciekawostką jest fakt, że Celentano nie znał wtedy języka angielskiego, dlatego postanowił niemal całkowicie pozmieniać oryginalne słowa tych piosenek.

W maju 1957 roku Rock Boys wzięli udział w festiwalu w Palaghiaccio w Mediolanie, gdzie dzięki piosence „Ciao ti diro” udało im się zdobyć główną nagrodę. Celentano bardzo spodobał się dziennikarzom, którzy natychmiast okrzyknęli go nową gwiazdą rockandrolla. Wśród publiczności obecnej w Palaghiaccio znajdował się m.in. Walter Guertler, włoski producent muzyczny i właściciel wytwórni Music. Zaproponował Celentano podpisanie z nim kontraktu i umożliwił nagranie pierwszego singla. W tym samym roku piosenkarz poznał Mikiego Del Prete, który później wiele razy miał okazję pisać dla niego teksty utworów.

W 1958 roku zaczęły się ukazywać pierwsze single Celentano. Guertler na początku chciał, aby były to jedynie nowe wersje znanych utworów wykonywanych przez sławnych artystów. Jako pierwszy ukazał się krążek „Rip it up/Jailhouse rock”, który składał się z przebojów Billa Haleya & His Comets oraz Elvisa Presleya. Dopiero pod koniec 1958 roku producent Celentano postanowił zaryzykować i zgodził się na nowe piosenki śpiewane w języku włoskim. Wkrótce ukazały się takie single jak – wcześniejszy hit z Palaghiaccio – „Ciao ti diro”, „Il Ribelle” (którego kompozytorem był sam Celentano) i „Il tuo bacio e come un rock”. Ten ostatni kawałek przyniósł wokaliście w lipcu 1959 roku główną nagrodę na festiwalu w Ankonie, a także sprzedał się w ciągu zaledwie jednego tygodnia w liczbie ponad 300 tysięcy egzemplarzy.

Zespół Rock Boys akompaniował Celentano w trakcie jego pierwszych solowych występów, jednak w połowie 1959 roku rozpadł się ze względu na odejście Gabera i braci Ratti, którzy skupili się na tworzeniu muzyki jazzowej. Celentano zmuszony był więc poszukać sobie innych muzyków. Szybko porozumiał się z perkusistą Giannim Dall’Aglio (pseudonim „Kokaina”), gitarzystami Gino Santercole i Giorgio Benacchio oraz basistą Domenico Pasquadibisceglie. Stworzyli oni grupę I Ribelli.

22 września 1959 roku Adriano Celentano miał wypadek samochodowy. Obrażenia, które odniósł uniemożliwiły mu kontynuowanie kariery przez miesiąc.

W tym samym roku piosenkarz po raz pierwszy zdecydował się spróbować sił jako aktor. Wystąpił w filmie Lucio Fulciego „I ragazzi del Juke-Box”. Wkrótce pojawiły się kolejne propozycje, dzięki którym Celentano przez następne lata pracował zarówno jako piosenkarz, jak i gwiazdor filmowy. Pojawił się m.in. w „Słodkim życiu” Federico Felliniego oraz takich obrazach, jak „Zakonnik z Monzy”, „Peppino podbija Amerykę”, „Artystyczny kant”, „As” czy też „Jackpot”. Z kolei w 1975 roku został nominowany do Złotej Palmy za własny film zatytułowany „Yuppi du”.Pomimo tak imponującej filmografii jego największą pasją pozostawała muzyka. W 1962 razem z grupą przyjaciół założył wydawnictwo płytowe Clan Celentano, do którego należeli tacy artyści, jak Ricky Gianco, Detto Mariano, Don Backy czy Claudia Mori. W 1964 roku Adriano Celentano poślubił Mori i w ciągu kilku lat miał z nią trójkę dzieci- Rositę, Giacomo i Rosalindę.

W drugiej połowie lat 60. ukazały się dwa wielkie przeboje Celentano. Pierwszym był – wydany w 1966 roku – utwór „Il ragazzo della via Gluck”. Tytuł tego utworu nawiązywał do mediolańskiej ulicy, na której wychowywał się piosenkarz. Następnym hitem był kawałek „Azzurro”, który do dzisiaj jest jedną z najpopularniejszych włoskich piosenek i w ciągu kilkudziesięciu lat był wielokrotnie wykonywany przez innych artystów. Bodajże najbardziej znanym coverem jest wersja niemieckiego zespołu Die Toten Hosen z 1990 roku, która została nagrana ze względu na odbywające się wówczas we Włoszech Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej. Utwór „Azzurro” jest też niezwykle lubiany przez włoskich kibiców piłkarskich – a nawet samych zawodników, którym zdarzało się wspólnie go śpiewać po wygranych meczach. Autorami tej piosenki byli Paolo Conte i Michele Virano. Słowa zostały napisane – specjalnie dla Celentano – wspólnie przez Contego i Vito Pallaviciniego.

W latach 70. w sklepach pojawiło się kilka ważnych dla piosenkarza albumów, z których bardzo istotnym był wydany w 1972 krążek „I mali del secolo”. Artysta zawarł na nim osobiste przemyślenia na różne tematy – po raz pierwszy to on odpowiadał za prawie wszystkie teksty na płycie. Najbardziej znanym utworem z tego albumu był „Ready Teddy”. Pod koniec tego samego roku Celentano zadziwił wszystkich piosenką „Prisencolinensinainciusol”, która przez niektórych uważana jest – ze względu na nietypowy styl śpiewania – za jeden z pierwszych utworów muzyki rap.

Przez kolejne lata Adriano Celentano pozostawał znanym wokalistą, aczkolwiek na większe sukcesy musiał czekać aż do lat 90., kiedy udało mu się wydać kilka całkiem popularnych albumów (m.in. „Il re degli ignoranti” i „Arrivano gli uomini”). W 1997 roku piosenkarz wystąpił specjalnie dla papieża Jana Pawła II.

Dwa lata później ukazał się krążek „Io non so parlar d’amore”, który w ojczyźnie Celentano sprzedał się w imponującej liczbie ponad 2 milionów egzemplarzy. Pochodziły z niego m.in. takie przeboje, jak „L’emozione non ha voce” i „L’arcobaleno”. Podobny sukces odniósł kolejny longplay zatytułowany „Esco di rado e parlo ancora meno”. Przez wiele tygodni nie opuszczał on ścisłej czołówki najpopularniejszych płyt we Włoszech.

Adriano Celentano znany jest także z obecności w programach telewizyjnych, w których pełnił rolę prowadzącego. Jest jednym z najbardziej zasłużonych włoskich piosenkarzy i do dzisiaj stanowi inspirację dla wielu początkujących wokalistów.