Header

Pop

23 lutego 2017

Nino de Angelo

Nino de Angelo (właściwie Domenico Gerhard Gorgoglione) ur. 18 grudnia 1963 w Karlsruhe w Niemczech – niemiecki wokalista.
Nino zyskał sławę, dzięki przebojowi Jenseits von Eden, który odnióśł ogromny sukces. Nino niestety nie był w stanie tego sukcesu powtórzyć…aż do 1989 roku, gdy zaczął współpracę z Dieterem Bohlenem. W 1989 roku, Nino, wraz z jego piosenką, zajął 14 miejsce (z 46 punktami) na Konkursie Piosenki Eurowizji. Ze współpracy wokalisty z Dieterem Bohlenem, wynikł album Samuraj z 11 premierowymi piosenkami i z jednym coverem Modern Talking – There’s Too Much Blue In Missing You. Wydany został jeszcze później album Flieger z dwoma kompozycjami Dietera i Zurück nach vorn z dwoma piosenkami Dietera Bohlena w nowych aranżacjach. Nino de Angelo od 1983 do tej pory, nagrał 16 płyt.

Dyskografia

Junges Blut, 1983
Jenseits von Eden 1984
Nino 1984
Zeit für Rebellen 1984
Time To Recover 1985
Ich suche nach Liebe 1986
Durch tausend Feuer 1987
Baby Jane 1988
Samuraj 1989
Flieger 1989
De Angelo 1991
Verfluchte Zeiten 1993
Schwindelfrei 2000
Solange man liebt . 2002
Zurück nach vorn 2003
Un Momento Italiano 2004
Nino 2005
Das Leben ist schön 2012

materiały źródłowe wikipedii

23 lutego, 2017 0

23 lutego 2017

Rick Astley

Richard Paul Astley, urodził się 6 Lipca 1966 w Newton-le-Willows w Anglii. Jedno z czwórki rodzeństwa, siostra Jayne, oraz dwóch braci Johna & Mike’a. Jego rodzeństwo było od niego starsze. Będąc nastolatkiem rodzice Ricka Ossie i Cynthia rozwiedli się, a On postanowił kontynuowac muzyczne tradycje jego matki.
Nagrywał, tworzył piosenki w klimacie dance pop, na początku lat 80′ śpiewał w grupie FBI, a następnie pracował w studio nagraniowym jako chłopak na posyłki. Czego by nie mówić, było to jednak studio, w którym nauczył się jak powstaje muzyka od kuchni, było to niezwykłe kompedium wiedzy.
Rick nagrał kilka kawałków, ale nikt nie wierzył, że to jest jego głos. Producenci byli przekonani, że taki wokal mogą posiadać jedynie czarnoskórzy wokaliści. A dziennikarze muzyczni uważali nawet, że Rick jest tylko przykrywką dla jakiegoś ciemnoskórego piosenkarza, który chce się wypromować w niekonwencjonalny sposób.
Wreszcie udało mu się zwrócić uwagę producenta nagrań i łowcy talentów Petera Watermana. W 1987 roku wydał swój debiutancki krążek Whenever You Need Somebody, a pochodzący z niego utwór „Never Gonna Give You Up” szybko stał się niezwykle popularny. Album w mgnieniu oka podbił listy przebojów, pobijając nawet płytę Father Figure George’a Michaela.
Według oficjalnej strony artysty album sprzedał się w nakładzie 15,2 mln egzemplarzy!
W osiągnięciu sukcesu pomagali mu panowie Stock, Aitken i wyżej wspomniany Waterman.
Kolejne przeboje, które zapewniły mu status super gwiazdy dyskotek lat 80′ to m.in. „Together Forever”, „She Wants To Dance With Me”.
Największe sukcesy Rick Astley odnosił w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Ciągle kojarzony z trójką producentów i zmęczony współpracą postanowił w roku 1989 zerwać z nimi kontakty.
Powrócił w roku 1991 lansując przebój „Cry for Help”, który znalazł się na krążku zatytułowanym Free.
Na kolejny album fani tego artysty czekali do roku 1993, to wtedy światło dzienne ujrzał album Body & Soul znalazło się na nim 10 nagrań, które nie odbiły się szerszym echem w świecie muzycznym.
Swoją karierę muzyczną przerwał nagle w 1993 roku, sprzedając łącznie 19 milionów płyt. Po latach artysta tłumaczył, że chciał odpocząć od zgiełku popkultury, oraz poświęcić się wychowaniu córki. Podobno odczuwał także lęk przed lataniem samolotami, co było sporą przeszkodą do koncertowania poza Wyspami Brytyjskimi.
W roku 2008 na gali MTV Europe Music Awards Rick Astley został laureatem w kategorii Najlepszy wykonawca wszech czasów!
W 2010 roku, po ponad 17 latach muzycznej ciszy piosenkarz powrócił z nowym nagraniem. Piosenka „Lights Out” wielu byłym fanom nie przypadła do gustu, zarzucali jej i piosenkarzowi zarazem, że jest to zbyt banalny i prosty utwór. W jednym z wywiadów artysta powiedział … Nie boję się, że będą się śmiali, bo wiem, że będą. Mam taką nadzieję. Nie chodzi tu o nabijanie się ze mnie, kiedy śpiewam „Never Gonna Give You Up”, ale o wspólne pośmianie się z tego wszystkiego. Bo ja potrafię już się z tego śmiać.
Ciekawostką, której nie można pominąć jest fakt, że piosenka „Never gonna give you up” pod koniec pierwszej dekady XXI wieku stała się fenomenem zwanym Rick roll. Był to żart , który polegał na wysłaniu linka do piosenki wraz z teledyskiem, kiedy odbiorca oczekiwał czegoś zupełnie innego.
W latach 80′ obiekt westchnień… piosenki szybko wpadały w ucho, popularność wzrastała. Niestety w roku 2012 (kwiecień) pojawił się news jakoby Rick Astley został oskarżony o molestowanie. Na oficjalnej stronie artysty ciężko się dowiedzieć, czy to tylko internetowa plotka, czy też prawda, ale „rysa na szkle” zostanie na zawsze…Życzymy Rickowi… sprawiedliwości.
W sierpniu 2013 roku artysta był gwiazdą Sopot Top Of The Top Festival 2013 i według organizatorów, oraz wielu jego fanów była to najjaśniesza gwiazda tego muzycznego wydarzenia.

Albumy:
1987 Whenever You Need Somebody
1988 Hold Me in Your Arms
1991 Free
1993 Body & Soul
2001 Keep It Turned On
2001 Songwriter (New Song Demos)
2005 Portrait
2016 50

Najważniejsze single:
1987 It Would Take A Strong Man
1987 Whenever You Need Somebody
1987 Never Gonna Give You Up
1988 Together Forever
1988 She Wants To Dance With Me
1988 Hold Me In Your Arms
1991 Cry For Help
1993 Hopelessly
2001 Sleeping

współredagowali motylek/ejtismen

materiały źródłowe własne

23 lutego, 2017 0

23 lutego 2017

Taylor Dayne

Taylor Dayne właściwie Leslie Wunderman (ur. 7 marca 1962 w hrabstwie Nassau w stanie Nowy Jork) – amerykańska piosenkarka, wykonawczymi muzyki pop i house, autorka tekstów i aktorka. Po ukończeniu szkoły średniej śpiewała w zespołach rockowych (Felony i Next), które nie odniosły jednak większych sukcesów. Artystka rozpoczęła karierę solową, w 1987 wydała pierwszy profesjonalny singel z piosenką „Tell It to My Heart”. Utwór ten wszedł do pierwszej dziesiątki na listach przebojów (m.in. Billboard Hot 100). Rok później Taylor Dayne nagrała swój debiutancki album studyjny pod tym samym tytułem.
W 1994 nagrała piosenkę „Original Sin”, której autorem jest Jim Steinman. Utwór ten znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu „Cień” („The Shadow”).
Do 1998 wydała łącznie cztery płyty, zawierające takie utwory, jak „Prove Your Love”, „I’ll Always Love You”, „Don’t Rush Me”, „Love Will Lead You Back”, „I’ll Be Your Shelter” oraz kompilację swoich przebojów zatytułowaną Greatest Hits.
W 1999 jej nowa piosenka „Planet Love” została umieszczona na soundtracku z filmu Flawless z Robertem De Niro. W lat 90. Taylor Dayne zaczęła też zajmować się aktorstwem, zagrała w kilku filmach kina niezależnego i serialach, a w 2001 wystąpiła w musicalu Aida Eltona Johna.
W lutym 2008 po dziesięciu latach przerwy wydała piąty album studyjny. W lipcu 2010 jej piosenka „Facing a miracle” została oficjalnym hymnem 10. zawodów z cyklu Gay Games odbywanych w Kolonii.

Albumy:
1988 – Tell It to My Heart
1989 – Can’t Fight Fate
1993 – Soul Dancing
1998 – Naked Without You
2008 – Satisfied
Single:
1987 – „Tell It To My Heart”
1988 – „Prove Your Love”
1988 – „I’ll Always Love You”
1989 – „Don’t Rush Me”
1989 – „With Every Beat of My Heart”
1990 – „Love Will Lead You Back”
1990 – „I’ll Be Your Shelter”
1990 – „Heart of Stone”
1990 – „Can’t Get Enough of Your Love”
1993 – „Send Me a Lover”
1994 – „I’ll Wait”
1994 – „Original Sin”
1995 – „Say a Prayer”
1996 – „Tell It to My Heart” (remix)
1998 – „Whatever You Want”
1998 – „Naked Without You”
1999 – „Planet Love”
2002 – „How Many”
2003 – „Supermodel”
2007 – „I’m Not Featuring You”
2007 – „Beautiful”

materiał źródłowy wikipedii

opracowane przez witrek dla RM80.pl

23 lutego, 2017 0

23 lutego 2017

Sting

Gordon Matthew Sumner czyli Sting – wokalista, kompozytor, aktor, działacz na rzecz praw człowieka i ochrony przyrody, to niewątpliwie jedna z największych indywidualności w historii muzyki rockowej. Odznaczony tytułem komandora Orderu Imperium Brytyjskiego.

Sting urodził się w 1951 roku w Wallsend robotniczej dzielnicy Newcastle w Anglii. Jest najstarszym z czworga dzieci Audrey Cowell i jej męża, Ernesta Sumnera. Ma brata Philipa oraz dwie siostry: Angelę i Anitę. Sumner został wychowany w tradycji religii rzymskokatolickiej (jego babka pochodziła z irlandzkiej rodziny). Naukę zaczął w szkole podstawowej St. Cuthbert’s – katolickiej instytucji o bardzo surowych zasadach. Następnie zdał egzaminy wstępne na Uniwersytet Warwick w Coventry, by studiować filologię angielską. Wytrzymał tam jeden semestr i wrócił do Newcastle, gdzie przez pół roku pracował na budowie. Później pracował w administracji jako urzędnik w dziale zajmującym się podatkiem dochodowym. W latach 1971-1974 uczęszczał do szkoły o profilu pedagogicznym. Następnie przez dwa lata pracował jako nauczyciel w rzymskokatolickiej szkole podstawowej w Cramlington.. Początkowo grał na basie w jazzowym zespole Last Exit i uczył języka angielskiego.
Sting wyjaśnił, że otrzymał swój pseudonim podczas występu z Phoenix Jazzmen. Na jednym z koncertów wystąpił w swetrze w czarno-żółte pasy. Lider grupy Gordon Solomon stwierdził, że Gordon wygląda jak trzmiel i stąd jego pseudonim Sting (czyli Żądło).
W 1977 roku Sting, Stewart Copeland i Henry Padovani (bardzo szybko zastąpiony przez Andy’ego Summersa) utworzyli w Londynie rockową grupę The Police.
O ile pierwsza płyta grupy – „Outlandos D’Amour” – była jeszcze zbiorem prostych piosenek inspirowanych rockiem i karaibskimi rytmami, to z czasem brzmienie formacji rozwinęło się w stronę formuły, której zwieńczeniem był wydany w 1983 roku krążek „Synchronicity” – kamień milowy w historii rocka i kwintesencja stylu The Police. Wkrótce po jej wydaniu kapela rozpadła się, a Sting skoncentrował się na karierze solowej.
Jednak już w początkach lat 80., jeszcze jako lider The Police, Sting pracował samodzielnie. W 1982 nagrał wersję ballady „Spread a Little Happiness”, która znalazła się na ścieżce dźwiękowej filmu „Brimstone and Treacle”. Współpracował także z Dire Straits przy piosence „Money For Nothing” oraz z Philem Collinsem.

W 1985 roku ukazał się pierwszy solowy album wokalisty „The Dream of the Blue Turtles”. Sting nagrał go na Jamajce, z pomocą znanych muzyków jazzowych takich jak Branford Marsalis, Kenny Kirkland i Omar Hakim, którzy występowali jak Blue Turtles. Trzy najbardziej znane utwory z tego krążka to: „If You Love Somebody Set Them Free”, „Fortress Around Your Heart” i „Russians”.
Wkrótce artysta wyruszył w trasę koncertową, udokumentowaną dwupłytowym wydawnictwem live „Bring On The Night” oraz, noszącym taki sam tytuł, filmem dokumentalnym Michaela Apteda. Dwa lata później ukazał się kolejny longplay wokalisty „Nothing Like The Sun” (tytuł zaczerpnięty z sonetu Szekspira). Stingowi ponownie towarzyszyli muzycy z Blue Turtles, a także trójka gitarzystów: Andy Summers (The Police), Mark Knopfler i Eric Clapton. Na płycie znalazł się utwór „They Dance Alone (Gueca Solo)” – hołd Stinga złożony ofiarom represji w Argentynie.

W 1988 roku artysta wziął udział w trasie koncertowej Human Rights Now! Amnesty International. W ciągu następnych kilku lat Sting bardzo mocno zaangażował się w działania na rzecz obrony praw człowieka, a w szczególności Indian brazylijskich oraz w walkę o zachowanie lasów równikowych nad Amazonką. Pod koniec lat 80. artysta założył własne wydawnictwo płytowe Pangaea, aby promować młodych wykonawców jazzowych i awangardowych.

Następny krążek „The Soul Cages” z 1991 roku – był kolejnym triumfem. Tym razem Sting jeszcze bardziej zwrócił się w stronę spokojnych, balladowych brzmień i tylko w kilku kompozycjach nawiązywał wyraźnie do rockowej przeszłości. W 1993 roku ukazała się, utrzymana w podobnym klimacie, płyta „The Summoner’s Tales”. Znalazły się tam dwa wielki przeboje „If I Ever Lose My Faith In You” i „Fields Of Gold”. Trzy lata poźniej został wydany krążek „Mercury Falling”. Ósmy solowy album Stinga „Brand New Day” pojawił się na rynku w 1999 roku. Zyskał sobie ogromną popularność, szczególnie za oceanem i pokrył się trzykrotnie platyną.

Koncertowy longplay artysty „All This Time” został nagrany w dniu zamachu terrorystycznego na WTC, 11 września 2001 roku. Sting poddał przeróbkom swoje najbardziej znane piosenki. Wśród 16 zamieszczonych na tej płycie utworów znalazły się więc takie klasyki, jak „Mad About You”, „When We Dance”, „Roxanne”, „(If You Love Someone) Set Them Free”, „Fields of Gold”, „Moon Over Bourbon Street” i „Every Breath You Take”.

Przez dwa kolejne lata Sting pracował nad najnowszą studyjną płytą, zatytułowaną „Sacred Love”. Przy tworzeniu albumu artysta ponownie połączył swoje siły z Kipperem – mistrzem klawiszy i programmingu, który również współprodukował albumy „Brand New Day” oraz „…All This Time”. Oprócz Kippera oraz gości – takich jak Mary J. Blige i Anoushka Shankar – muzycy uczestniczący w nagraniu płyty są od lat członkami muzycznej rodziny Stinga. Krążek premierę miał we wrześniu 2003 roku.

W swoich działaniach Sting nie ogranicza się jedynie do muzyki. Występował w wielu filmach, między innymi w „Diunie” Davida Lyncha, „Burzliwym poniedziałku” Mike’a Figgisa czy „Quadrophenii” Franca Roddama. Występował także na deskach National Theatre w Waszyngtonie w adaptacji „Opery za trzy grosze” Bertolda Brechta.

Dyskografia
Albumy
1985 The Dream of the Blue Turtles
1987 …Nothing Like the Sun
1991 The Soul Cages
1993 Ten Summoner’s Tales
1996 Mercury Falling
1999 Brand New Day
2003 Sacred Love
2006 Songs from the Labyrinth
2009 If on a Winter’s Night…
2010 Symphonicities
2013 The Last Ship

Albumy koncertowe

1986 Bring On the Night
1991 Acoustic Live in Newcastle
1996 Live at TFI Friday
2000 Live at Universal Amphitheater
2001 …All This Time
2007 The Journey and the Labyrinth

Składanki

1994 Fields of Gold: The Best of Sting 1984-1994
1997 The Very Best of Sting & The Police
1997 Sting At the Movies

Ścieżki dźwiękowe i albumy wspólne z innymi artystami

1982 The Secret Policeman’s Other Ball – The Music
1993 Demolition Man
1995 The Living Sea: Soundtrack from the IMAX Film
1995 Sabrina: Original Motion Picture Soundtrack
2000 Dolphins: Soundtrack From The IMAX Theatre Film
2007 Welcome to the Voice

Albumy w innym języku niż angielski

1988 Nada Como el Sol – zawiera 5 utworów z albumu Nothing Like the Sun, wykonanych w języku hiszpańskim i portugalskim.

Koncerty w Polsce

Sting występował w Polsce 6-krotnie:
18 czerwca 1996 na warszawskim Stadionie Gwardii – trasa „Mercury Falling”
13 stycznia 1997 w katowickim Spodku – trasa „Mercury Falling”
13 marca 2000 w katowickim Spodku – trasa „Brand New Day”
19 czerwca 2001 na warszawskim Stadionie Gwardii – trasa „Brand New Day”
24 września 2005 na terenie Torów Wyścigów Konnych na Służewcu w Warszawie
26 czerwca 2008 w Chorzowie na Stadionie Śląskim – światowe tournée „The Police”

materiał źródłowy wikipedii

23 lutego, 2017 0

23 lutego 2017

Urszula

Urszula Kasprzak, urodziła się 7 lutego 1960 w Lublinie – polska wokalistka rockowa, znana jako Urszula.

Biografia

W dzieciństwie uczyła się gry na fortepianie i akordeonie. Ukończyła VIII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Lublinie. Uczęszczała także na zajęcia w lubelskim Studium Piosenki. W roku 1977 jako amatorka uczestniczyła w eliminacjach do Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Piosenką Kopciuszek wyśpiewała sobie główną nagrodę – Złoty Samowar.

Rok później (1978) wystąpiła w koncercie Debiuty na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu z piosenką Umieć żyć, która jednak przeszła bez echa.

Urszula zaprzestała śpiewania i podjęła studia na UMCS w Lublinie. Jednak nie zapomniano o niej. W roku 1980 została zaproszona do udziału w Festiwalu Piosenki w Sopocie, by towarzyszyła wykonawcom w chórkach. W tym samym czasie Urszula nagrała w poznańskim studio sześć piosenek z Ryszardem Kniatem (późniejszym liderem grupy Klincz) oraz towarzyszyła Majce Jeżowskiej w chórkach w nagraniu jej debiutanckiej płyty.

Na przełomie lat 1981 i 1982 miały miejsca ważne dla Urszuli wydarzenia. Romuald Lipko (lider Budki Suflera) za namową Jerzego Janiszewskiego zgodził się skomponować dla Urszuli kilka piosenek. Nagrań dokonano 15 czerwca 1982 roku w poznańskim studio Polskiego Radia. Były to: Fatamorgana ’82, Bogowie i demony i Luz blues w niebie same dziury. Piosenką Fatamorgana ’82 Urszula zadebiutowała w lipcu w jednym z sobotnich bloków Zapraszamy do Trójki. W tydzień potem już była na liście.

Lata 1983-1987 to lata współpracy z Budką Suflera. Należy tu wyraźnie zaznaczyć, że Urszula nigdy nie była wokalistką Budki Suflera. Na koncertach zawsze przedstawiano ich jako Urszula i Budka Suflera, bądź Urszula z towarzyszeniem Budki Suflera.

W roku 1983 ukazał się debiutancki album wokalistki, pod tytułem Urszula. Urszula zdobyła drugie miejsce na Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn (Szwecja), nagrodę pisma Mlada fronta na festiwalu Intertalent’83 w Pradze, a także nagrodę za piosenkę Dmuchawce, latawce, wiatr w konkursie Polskiego Radia i Telewizji na Największy Przebój Roku.
W roku 1984 Urszula zadebiutowała na srebrnym ekranie. Zagrała samą siebie w filmie Ryszarda Rydzewskiego Alabama, gdzie wraz z Budką Suflera wykonywała piosenki z płyty Malinowy król.

Wczesną wiosną 1985 roku, z dużym opóźnieniem ukazał się datowany na rok ubiegły drugi album Urszuli – Malinowy Król. W tym samym roku Urszula wystąpiła w musicalu Katarzyny Gaertner Żeglując w dobry czas oraz w filmie Romana Załuskiego Och, Karol. Pochodząca z tego filmu piosenka Baw mnie, zaśpiewana wraz z Sewerynem Krajewskim, została kolejnym przebojem.

Rok 1986 to kolejna płyta, zatytułowana Urszula 3. Rok ten to również kolejny film – tym razem Urszula wystąpiła w telewizyjnym serialu kryminalnym Pawła Karpińskiego Na kłopoty Bednarski. W życiu osobistym był to dla Urszuli ważny rok. Poznała swojego przyszłego męża – Stanisława Zybowskiego.

W lutym 1987 Urszula ruszyła w trasę koncertową po USA. Ważniejsze występy to: Beacon Theatre na Broadwayu, Red Parrot (znana dyskoteka na Manhattanie), polonijny klub Polonez w Chicago, Cardinale Club, a także uczelnie w takich miastach jak Filadelfia, Waszyngton, Detroit, Chicago, Nowy Jork, Boston. Również w tym roku urodził się syn Urszuli i Stanisława Zybowskiego – Piotr.

W roku 1988 Urszula powróciła z USA przywożąc ze sobą datowaną na rok 1989 pierwszą polską płytę kompaktową z muzyką rozrywkową – The Best Of Urszula & Budka Suflera wydaną przez Rock Studio z Nowego Jorku. Jeszcze w roku 1988 ukazała się jej ostatnia płyta analogowa, a zarazem pierwsza nagrywana bez udziału zespołu Budka Suflera – Czwarty raz. Producentem nagrań został Stanisław Zybowski. Na tej płycie Urszula po raz pierwszy zaśpiewała własne teksty. W tym samym roku wzięła udział w nagraniu dwóch piosenek na płytę zespołu Klincz Jak lodu bryła.

W roku 1989 Urszula wystąpiła podczas koncertu Polska Promocja na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie z nowym zespołem Jumbo, którego liderem był Stanisław Zybowski.

Lata 1990-1994 Urszula spędziła w Stanach Zjednoczonych, gdzie koncertowała dla publiczności polskiej i amerykańskiej. W tym czasie ukazały się jej kolejne płyty: Urszula & Jumbo (1992) Best Of…Budka Suflera & Urszula (1992) oraz wydana z okazji jubileuszu dziesięciolecia działalności artystycznej Greatest Hits Of Urszula (1992).

W 1994 roku Urszula wzięła udział w amerykańskiej trasie koncertowej Budki Suflera z okazji dwudziestolecia istnienia zespołu, podczas której przyjmowana była entuzjastycznie. W tym też roku powróciła do Polski.

21 marca 1996 roku w klubie Tango miała miejsce premiera pierwszej po powrocie z USA płyty Biała droga. Album został przyjęty entuzjastycznie i szybko zyskał miano Multiplatynowej Płyty. W tym samym roku Urszula uczestniczyła w festiwalu w Opolu oraz Sopot Rock Festiwal. Brała również udział w koncercie Przystanek Woodstock dla 30-tysięcznej widowni na lotnisku pod Szczecinem, a także zarejestrowała materiał na płytę koncertową Urszula akustycznie, która miała premierę 6 grudnia 1996 i szybko zdobyła status Platynowej Płyty.

23 listopada 1998 odbyła się premiera płyty Supernova, która również uzyskała status Platynowej Płyty.
26 kwietnia 2001, po długim oczekiwaniu, ukazał się Udar, nagrodzony Złotą Płytą. 25 sierpnia podczas Sopot Festival Urszula otrzymała najwyższe trofeum, jakie artysta może zdobyć na festiwalu w Sopocie – statuetkę Bursztynowego Słowika za całokształt dokonań artystycznych.
22 listopada 2001 w warszawskim szpitalu Akademii Medycznej na raka zmarł mąż Urszuli – Stanisław Zybowski. Pomimo tej tragedii Urszula nie poddała się.

17 czerwca 2002 ukazał się dwupłytowy album The Best przygotowany przez Urszulę i jej męża z okazji dwudziestolecia pracy artystycznej. Kompilację wzbogacił także jeden premierowy utwór „To, co było raz”, z muzyką Zybowskiego. Urszula napisała do niego nostalgiczny, ale pełen nadziei tekst, którym żegna się ze swoim mężem, rozpoczynając kolejny etap w swoim życiu. Nieco ponad miesiąc później album uzyskał status Złotej Płyty.
Późną jesienią 2002 roku, jako dodatek do miesięcznika Przyjaciółka ukazał się pierwszy w karierze wokalistki album z kolędami.

Jesienią 2005 roku ukazał się nowy singel artystki „Dziś już wiem”, w którym Urszula „rozmawiała” ze swoim zmarłym mężem Staszkiem, któremu ten utwór był poświęcony. Muzykę stworzył Łukasz Pilch, gitarzysta Budki Suflera. „Dziś już wiem” okazał się wielkim przebojem, jednak zapowiadany wówczas nowy album nie ukazał się przez kolejne cztery lata.

W październiku 2008 roku Urszula nagrała wspólnie z zespołem Czarno-Czarni dwie piosenki na ich płytę „Potęga dansingu”, której premierę zaplanowano na wiosnę 2009 roku. Natomiast w kwietniu 2009 roku pierwsze od czterech lat solowe nagranie Urszuli, „Wstaje nowy dzień”, zostało zakwalifikowane do konkursu „Premiery” festiwalu piosenki w Opolu. W maju artystka postanowiła jednak wycofać się z niego, z powodu kontrowersyjnej decyzji organizatorów o konieczności występowania z półplaybacku. Premiera piosenki odbyła się ostatecznie w czerwcu. Promuje ona nowy album Urszuli, który na rynek trafi jesienią.

W sierpniu i październiku 2009 roku Urszula wystąpi jako gość zespołu Budka Suflera na koncertach w Sopocie podczas festiwalu Sopot Hit Festiwal oraz w Katowicach, z okazji 35-lecia jego istnienia.

Po śmierci męża Urszula związała się z Tomaszem Kujawskim, czego efektem były narodziny jej drugiego syna, Szymona (ur. w maju 2003 roku).

W kwietniu 2014 odbyła się płytowa premiera projektu Miłość mi wszystko wyjaśniła, w którym wzięła udział Urszula. Płyta ukazała się dla uczczenia kanonizacji Jana Pawła II. Tekstami utworów były wiersze Papieża, do których Robert Janson skomponował muzykę.

27 maja 2014 ukazał się album Wielki odlot 2 – Najlepsze 80-te z 10 największymi przebojami Urszuli z lat 80. nagranymi na nowo oraz 2 premierowymi singlami: „Wielki odlot 2” oraz „Mała”.
30 maja podczas festiwalu TOPtrendy Urszula, jako pierwsza polska artystka, po raz drugi w karierze odebrała nagrodę Bursztynowy Słowik za całokształt twórczości. 2 grudnia album Wielki odlot 2 – Najlepsze 80-te został wydany na płycie winylowej.

8 stycznia 2015 Urszula została odznaczona przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

DYSKOGRAFIA

Płyty analogowe

1983 Urszula – Savitor SVT004
1984 Malinowy król – Polton LPP013
1985 Urszula 3 – Arston ALP007
1988 Czwarty raz – Polskie Nagrania Muza SX2630

Płyty CD-Audio

1989 The Best Of Urszula & Budka Suflera – Rock Studio New York
1992 Urszula & Jumbo – Rock Studio New York; Polton;

Teledyski: I am on my own
1992 Best Of…Budka Suflera & Urszula – TA Music,
1992 Greatest Hits Of Urszula – Rock Studio New York,
Single: Rysa na szkle
1996 Biała Droga – Zic Zac,
Single: Euforia, Konik na biegunach, Woodstock, Na sen, Niebo dla Ciebie, Ja płaczę, Biała droga
Teledyski: Euforia, Na sen, Niebo dla Ciebie, Ja płaczę, Biała droga
1996 Urszula akustycznie – Zic Zac,
Single: Coraz mniej, Dmuchawce, latawce, wiatr, Za twoje zdrowie mała
Teledyski: Coraz mniej, Dmuchawce, latawce, wiatr
1998 Supernova – BMG Poland,
Single: Anioł wie, Dnie-YE!, Żegnaj więc, Supernova, Rysa na szkle, Depresja
Teledyski: Anioł wie, Dnie-YE!, Żegnaj więc
2001 Udar – BMG Poland,
Single: Udar, Piesek Twist, Klub samotnych serc, Progress
Teledyski: Piesek Twist, Klub samotnych serc, Progress, Bridget Jones
2002 The Best – BMG Poland,
Single: To, co było raz (nie wróci już)
Teledyski: To, co było raz (nie wróci już)
2004 Gwiazdy XX wieku: Urszula, największe przeboje, część 1, BMG Poland,
2004 Gwiazdy XX wieku: Urszula, największe przeboje, część 2, BMG Poland,
2010 Dziś już wiem
2013 Eony snu
2014 Wielki Odlot 2. Najlepsze 80-te

Kasety magnetofonowe

1983 Urszula – Polmark, 1983
1984 Urszula – Polmark, (zawiera repertuar z płyty Malinowy król)
1986 Urszula 3 – PZN,
1988 Czwarty raz – Polskie Nagrania Muza,
1992 Urszula & Jumbo – Polton,
1992 Best Of…Budka Suflera & Urszula – New Abra
1992 Greatest Hits Of Urszula, vol. 1 – Phonex
1992 Greatest Hits Of Urszula, vol. 2 – Phonex
1992 Greatest Hits Of Urszula, vol. 3 – Phonex
1992 Greatest Hits Of Urszula, vol. 4, Special Edition – Phonex
1996 Biała Droga – Zic Zac,
1996 Urszula akustycznie – Zic Zac,
1998 Supernova Zic Zac,
2001 Udar – BMG Poland,
2002 The Best – BMG Poland,
2003 Złota kolekcja – Baw mnie – Pomaton EMI,

Składanki

Płyty analogowe

1977: Laureaci XIII Festiwalu Piosenki Radzieckiej Zielona Góra 77, Muza LP SX-1604 (piosenka „Kopciuszek”)
1983 Na luzie, Savitor SVT003 (piosenka „Fatamorgana ’82”)
1983 Top ’83, Klub Płytowy Razem Z-SX0748 (piosenka „Dmuchawce, latawce, wiatr”)
1984 Music from Poland ’84, ZPR-001/2 (piosenka „Slowly Walking”)
1984 Przeboje 40-lecia vol. 5, Muza SX-2205 (piosenka „Dmuchawce, latawce, wiatr”)
1984 Top ’84, Muza Z-SX0748, Z-SX0754/Klub Płytowy Razem RLP-004 (piosenka „Malinowy król”)
1984 Budka Suflera 1974-1984 – Budka Suflera, Muza SX-2180 (piosenki „Cień wielkiej góry” i „Jest taki samotny dom”)
1985 Żeglując w dobry czas, MAK ZSMP MAK001 (piosenka „Polka idolka”)
1986 Music from Poland at Midem ’86, Muza SX-773/4 i SX-2291/2 (piosenka „Light up my senses” z Klincz)
1988 Jak lodu bryła – Klincz, Pronit PLP0068 (piosenki „Pod latarnią”, „Koty”)
1989 Stan strachu – Obywatel GC, Muza SX-2851 (wokaliza)

Płyty CD-Audio

1996 Melodie z ulubionych seriali 1964-1989 vol. 1 Pomaton EMI CD POMCD 054 (piosenka „Sweet, Sweet Tulipan”)
1996 Melodie z ulubionych seriali 1964-1989 vol. 2 Pomaton EMI CD 1013812 (piosenka „Sweet, Sweet Tulipan”)
1997 Być wolnym Tic Tac TIC-001-3-97CD
utwór „Co się z tobą dzieje”
1997 Wznieś serce Columbia CD 488820-2 (piosenka „Niebo dla ciebie”)
2003 RMF FM – Moja i Twoja muzyka, Pomaton EMI 0659003 (piosenki „Kto by Cię chciał pokochać” i „Jeśli mnie nie znasz”)
2003 Ladies, Sony BMG 82876553452 (piosenka „Gdy mi ciebie zabraknie”)
2005 Kayah – The Best and The Rest, BMG 828766 66552 (piosenka „Uwierz, to nie ja” duet z Kayah)
2005 M jak Miłość (piosenka „Dziś już wiem”)
2007 Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.

Inne płyty

2003 Złota Kolekcja – Baw mnie – Pomaton EMI, (płyta niezgodna ze standardem CD-Audio, nie odtwarza się w niektórych odtwarzaczach samochodowych oraz na komputerach pracujących pod kontrolą wolnych systemów operacyjnych; pod Windows odtwarza pliki audio o pogorszonej jakości)

Kasety magnetofonowe

1985 Polka idolka, Polmark (piosenka „Polka idolka”)
1997 Playboy play…, BMG Poland (piosenki: „Uwierz, to nie ja” duet z Kayah, „Na sen”)
2003 Złota Kolekcja – Baw mnie – Pomaton EMI (piosenka „Baw mnie” duet z Sewerynem Krajewskim)
Oprócz wyżej wymienionych płyt i kaset ukazały się także płyty CD-Audio dołączone jako gratisy do kolorowych tytułów prasowych. Zawierają one popularne piosenki z repertuaru Urszuli, ale także piosenki dla dzieci i kolędy

źródło: wikipedia

23 lutego, 2017 0

23 lutego 2017

Irena Jarocka

Irena Jarocka urodziła się 18 sierpnia 1946 r. w Srebrnej Górze koło Kcyni, zmarła 21 stycznia 2012 roku w Warszawie.

Kariera
Ukończyła V Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Gdańsku-Oliwie przy ulicy Polanki 130 na wydziale wychowania muzycznego u profesor Haliny Mickiewiczówny. Następnie ukończyła Wydział Biologii Studium Nauczycielskiego także w Gdańsku. Uczestniczyła w konkursach dla piosenkarzy amatorów, współpracowała z Zespołem Estradowym Marynarki Wojennej Flotylla. Debiutowała już w wieku 20 lat (w 1966 roku) w Klubie Rudy Kot w Gdańsku, w tym też roku pierwszy raz wystąpiła na KFPP w Opolu. Wielokrotnie występowała na MFP w Sopocie. W 2007 roku wydała autobiograficzną książkę, wywiad – rzekę „Motylem Jestem, czyli piosenka o mnie samej” nakładem wydawnictwa Prószyński i Spółka.

Wyjazdy i występy
Już w roku 1966 udanie wystąpiła na IV Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 1969-1973 przebywała na stypendium w Paryżu. Doskonaliła tam swoje umiejętności wokalne i sceniczne min. w Petit Conservatoire de la Chanson przy słynnej paryskiej Olympii. Nagrywała płyty dla firmy Philips i koncertowała u boku takich gwiazd jak Michel Sardou, Enrico Macias, Charles Aznavour czy Mireille Mathieu. Koncertowała w kraju i za granicą, w RFN, Czechosłowacji, Bułgarii, Szwajcarii, we Włoszech, Portugalii, Luksemburgu, Australii, we Francji oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. Współpracowała m.in. z zespołami Polanie, Czerwone Gitary i Budka Suflera. Do Stanów Zjednoczonych wyjechała na stałe w 1990 roku. W roku 2003, była gwiazdą festiwalu w Syracuse. W roku 2007, wróciła do kraju.

W filmie
Wielkim sukcesem piosenkarki była rola aktorska u boku Andrzeja Kopiczyńskiego w ekranizacji kinowej przygód inż. Stefana Karwowskiego z serialu telewizyjnego Czterdziestolatek w filmie Motylem jestem, czyli romans 40-latka do scenariusza Jerzego Gruzy (który był także reżyserem) i Krzysztofa Teodora Toeplitza. Piosenkarka zaśpiewała do filmu wiele swoich i wiele nowych piosenek takich jak: Motylem jestem czy Po prostu człowiek.

Działalność publiczna
Zarejestrowano wiele recitali i programów z udziałem piosenkarki w Ośrodkach TVP Gdańska, Łodzi, Poznania, Wrocławia, Katowic i Warszawy, takich jak: Irena Jarocka zaprasza, Irena Jarocka i jej goście, Spotkanie z gwiazdą (z udziałem Michaela Delpecha), Mężczyzna na niepogodę (z Romanem Franklem), Największe przeboje Ireny Jarockiej, Zwariowany dzień, Bo wszystko jest piosenką francuską i wiele innych. Występowała również w programie TVP 3 Muzyka łączy pokolenia.

Piosenkarka włączyła się w działalność organizacji Echo International, czego efektem były dwie konferencje w Gdyni promujące zdrowie kobiety. Irena Jarocka jest bardzo aktywna publicznie i medialnie także w USA, gdzie występowała w 2006 roku w specjalnym programie Ewy Drzyzgi Amerykańskie Rozmowy w toku, którego tematem byli znani Polacy próbujący ułożyć sobie życie za oceanem. Piosenkarka ma również wiele zainteresowań. Jej hobby to nauka, literatura, film, a także sport – podróżowanie, wspinaczki górskie, i spływy po rwących rzekach, oraz gotowanie.
Artystka pracowała również nad autobiografią zatytułowaną Piosenka o mnie samej.

Nagrody i odznaczenia
1968 – I miejsce w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki (za piosenkę: Gondolierzy znad Wisły)
1971 – Nagroda Srebrny Gronostaj na festiwalu w Rennes (za interpretacje muzyczną)
1973 – Nagroda Srebrny Pierścień na FPŻ w Kołobrzegu (za piosenkę: Ballada o żołnierzu, któremu udało się powrócić)
1975 – II nagroda na Coupe d’Europe Musicale w Villach (Austria)
1976 – Wyróżnienia na festiwalu w Tokio (Japonia) (za piosenkę: Odpływają kawiarenki)
1976 – Nagroda Srebrny Gwóźdź Sezonu 1975 przyznawany przez redakcję „Kuriera Polskiego”
1978 – Wyróżnienia na Festiwalu w Palma de Mallorca (za piosenkę: Wymyśliłam cię)
1978 – II nagroda na festiwalu w Dreźnie (NRD) (za piosenkę: Mój słodki Charlie)
1978 – Wyróżnienia na festiwalu w Limassol (Cypr)

Filmografia
1974 – Ile jest życia Wykonanie piosenki
1976 – Motylem jestem czyli romans 40-latka Rola Ireny Orskiej piosenkarki oraz wykonanie piosenek
1996 – Bar „Atlantic” Wykonanie piosenki
2000 – Twarze i maski Wykonanie piosenki

DYSKOGRAFIA

Albumy studyjne
1974 – W cieniu dobrego drzewa, reedycja 2001
1976 – Gondolierzy znad Wisły, reedycja 2001
1977 – Wigilijne życzenie, reedycja 2001
1977 – Koncert
1978 – Być narzeczoną twą, reedycja 2001
1981 – Irena Jarocka
1987 – Irena Jarocka
1992 – My french favourites
2001 – Mój wielki sen
2004 – Kolędy bez granic
2008 – 24 X – Małe rzeczy
2010 – Ponieważ znów są Święta
2012 – Piosenki francuskie

Single
1969 – Il faut y croire/Tu me reviendras
1970 – Tant que la barque va/Et ce sera moi
1974 – Śpiewam pod gołym niebem/Wymyśliłam Cię/Nie wrócą te lata/W cieniu dobrego drzewa
1975 – Junge Liebe/Warum weint der Wind
1975 – Kocha się raz/Zawsze pójdę z tobą
1976 – Sag ihm, das ich ihn liebe/Auf dem Bahnsteig Nr 8
1976 – Odpływają kawiarenki/Przeczucie
1976 – Sto lat czekam na twój list/By coś zostało z tych dni
1977 – Morgenrot/Unser Zelt aus Stroh
1978 – Garść piasku/Chyba się warto o mnie bić
1978 – Niech tańczą nasze serca/Mój słodki Charlie
1978 – Nie wiadomo, który dzień/Wszystko dam
1978 – Być narzeczoną twą/Przeoczone, zawinione
1978 – Nadzieja/Był ktoś
1979 – Piosenka spod welonu/Mon Harley Davidson/Plaisir d’amour/Aranjuez mon amour
1980 – To za mało/Nie odchodź jeszcze
1981 – Tańczy niedziela/Gimmie some lovin
1981 – Mam temat na życie/Bliski sercu dzień
2001 – Magia księżyca/Dance remix Motylem jestem, Kawiarenki, Nie wrócą te lata
2002 – Na krakowską nutę
2008 – Małe rzeczy (muz. A. Abramek, P. Sot, tekst E. Warszawska, 2008 Universal Music Polska)
2010 – Break Free – duet z Michaelem Boltonem
2010 – Ponieważ znów są Święta

Składanki
1995 – Wielkie przeboje
1995 – Kolekcja vol.1
1995 – Kolekcja vol.2
1998 – Odpływają kawiarenki – Złota kolekcja
2002 – Złote przeboje – Platynowa kolekcja
2003 – Motylem jestem
2006 – Moje złote przeboje – Platynowa kolekcja
2006 – Piosenki o miłości – Platynowa kolekcja
16 listopada 1998 w serii płytowej Złota Kolekcja ukazała się płyta Odpływają Kawiarenki z największymi przebojami Ireny Jarockiej, w której skład weszły 23 piosenki (m.in. Gondolierzy Znad Wisły, Wymyśliłam Cię).
2010 – Największe przeboje 1 – nowe nagrania największych przebojów, cz. 1
2010 – Największe przeboje 2 – nowe nagrania największych przebojów, cz. 2

W październiku 2001 roku ukazała się jej płyta Mój wielki sen. Krążek, bardzo różnorodny stylowo, zawiera zarówno ballady jak i przebojowe w nowatorskiej aranżacji twórców najmłodszego pokolenia.

źródło: wikipedia

23 lutego, 2017 0