Pop
20 marca 2017
Janet Jackson
Janet Damita Jo Jackson (ur. 16 maja 1966 w Gary w stanie Indiana) – wokalistka amerykańska, kompozytorka, autorka tekstów, producentka nagrań, aktorka, tancerka. Wychowała się w Encino, Los Angeles, Kalifornia. Jest najmłodszym dzieckiem w rodzinie Jacksonów pracującym w branży muzycznej. Zaczęła występować na scenie z rodziną już w wieku 7 lat, później rozpoczęła karierę zawodową jako aktorka w różnych odcinkach serialu telewizyjnego The Jacksons z 1976 r.
W wieku 16 lat, w 1982 r. Janet podpisała kontrakt z wytwórnią A&M, która wydała jej samodzielny, debiutancki album w tym samym roku, pod tytułem Janet Jackson. Dwa lata później wydała drugi album: „Dream Street”. Oba jednak nie osiągnęły większych sukcesów.
Przed wydaniem trzeciego albumu studyjnego Control (1986) Jackson podpisała długą współpracę fonograficzną z producentami Jimmy Jam and Terry Lewis. Jej muzyka z Jam i Lewis łączyła współczesny Rhythm and blues z elementami rapu, próbki pętli, potrójnej huśtawki i przemysłowych bitów, które wiele wniosły w muzyce popularnej.
Trzy lata później wydała czwarty album, Rhythm Nation 1814, który pokrył się sześciokrotną platyną w USA.
Wysoką pozycję w MTV zapewniła jej innowacyjność albumów, choreografii i teledysków oraz świadome społecznie teksty piosenek.
W 1991 podpisała pierwszy z dwóch rekordowych kontraktów z wytwórnią Virgin Records, którego wartość wynosiła wiele milionów dolarów i który ustanowił ją jednym z najwyżej zarabiających artystów w przemyśle muzycznym. Wartość kontraktu oszacowano na pomiędzy 32 – 50 mln dolarów. Jej pierwszy album pod etykietą tej wytwórni, Janet (1993) wzmocnił jej publiczny wizerunek jako symbol seksu. W tym samym roku wystąpiła ze swoją pierwszą główną rolą w filmie Poetic Justice.
W 1997 został wydany szósty studyjny album artystki, The Velvet Rope, który tak jak poprzednie albumy przyniósł jej wiele nagród i pochwał.
Pod koniec dekady Janet została mianowana drugim najbardziej odnoszącym sukcesy artystą z lat 90 zaraz za Mariah Carey.
7 album studyjny, All For You z 2001r. kolejnym, piątym albumem studyjnym, który zadebiutował na 1 miejscu na amerykańskiej liście sprzedaży Billboard 200. Zagrała również w kolejnym filmie: Gruby i chudszy 2: Rodzina Klumpów.
Kolejne dwa albumy: Damita Jo (2004) i 20 Y.O. (2006) zostały wydane w tej samej wytwórni.
W 2007 roku zmieniła wytwórnię, podpisując kontrakt z The Island Def Jam Music Group i wydała swój dziesiąty studyjny album – Discipline (2008).
Janet Jackson jest notowana w rankingu Billboard Magazine jako jeden z pierwszej dziesiątki najlepiej sprzedających się artystów w historii muzyki współczesnej, sprzedając ponad 100 milionów albumów na całym świecie. Recording Industry Association of America (RIAA) wymienia ją jako jedenastą najlepiej sprzedającą się artystkę w Stanach Zjednoczonych, z 26 milionami certyfikowanych albumów. Długowieczność Janet w branży stawia ją na równi z kilkoma największymi artystami, jej styl muzyczny i choreografie miały wpływ na szereg współczesnych artystów Pop i R&B.
W 2010 r. zagrała w filmie „For Colored Girls” za który otrzymała Czarną Szpule (Black Reel), w tym samym roku zagrała w kolejnej części „Why Did I Get Married Too?”.
W 2012 r. Po raz trzeci wyszła za mąż za Wissama al Mana.
W maju 2015 r. Janet Jackson ogłosiła plany wydania nowej płyty oraz wyruszenia w trasę koncertową. Pierwszym singlem do płyty „Unbreakable” była piosenka „No sleep” w duecie z J.Cole. Trasa „Unbreakable” rozpoczęła się w sierpniu 2015 r. Płyta wydana 2 października, zadebiutowała na 1 miejscu listy Billboard 200. . Gwiazda w kwietniu 2016 roku ogłosiła przerwanie trasy koncertowej z powodu planowania rodziny. 3 stycznia 2017 urodziła syna Eissa Al Mana
Albumy
* Janet Jackson (1982)
* Dream Street (1984)
* Control (1986)
* Janet Jackson’s Rhythm Nation 1814 (1989)
* janet. (1993)
* The Velvet Rope (1997)
* All for You (2001)
* Damita Jo (2004)
* 20 Y.O. (2006)
* Discipline (2008)
* The Best (2009)
* Unbreakable (2015)
wikipedia.org
20 marca 2017
Chris de Burg
Właściwe imię i nazwisko brzmi Christopher Davidson urodzony 15.10.1948 w Argentynie. Irlandzki wokalista, autor piosenek, gitarzysta. Syn dyplomaty jego ojcem był Charles Davidson, a matka irlandzka sekretarka Maeve Emily de Burgh.
Ukończył słynnny Trinity Colege w Dublinie w Iralndii.
Występował dla gości w rodzinnym hotelu zamku z XII wieku. Pod koniec 1973 roku koncertował z grupą Horslips, a kiedy w następnym roku spotkał producentów Douga Fletta i Guya Fletchera podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią A&M Records.
Tuż po trasie koncertowej z grupą Supertramp, w lutym 1975 roku wydał debiutanckiego singla „Hold On”, oraz album Far Beyond These Castle Walls. Następny singiel „Flying” przepadł w Wielkiej Brytanii, natomiast doszedł do pierwszego miejsca na liście bestsellerów w Brazylii i okupował tę pozycję przez 17 tygodni.
Kolejny album Chrisa Spanish Train and Other Stories i wybrane z płyty single nie odniosły znaczącego sukcesu na rynku muzycznym. Jedynie w radiu upodobano sobie piosenkę „A Spaceman Came Traveling”.
Mimo braku zainteresowania muzyką artysty w Anglii i USA, w drugiej połowie lat 70′ jego sukcesy w Europie, Ameryce Południowej i Afryce Południowej przebiły wiele renomowanych gwiazd.
W Norwegii album Eastern Wind osiągnął nakład 125 tysięcy kopii, co było rekordowym wynikiem w historii tego kraju, ustępującym jedynie wielkością sprzedaży albumowi Abbey Road grupy The Beatles!
Dopiero jesienią roku 1982 piosenka „Don’t Pay the Ferryman” z albumu The Getaway weszła do Top 50 list bestsellerowych singli w USA i Anglii w samych tylko Stanach Zjednoczonych album ten przebywał na liście bestsellerów przez 5 miesięcy.
Po dwóch latach ukazał się kolejny album tego piosenkarza Man on the Line (11 pozycja w Anglii), który zawierał wielki przebój „High on Emotion”.
Duża kampania reklamowa towarzyszyła wydaniu kompilacji przebojów The Very Best of Chris de Burgh. Promocja ta okazała się na tyle skuteczna, że album ten dotarł aż do szóstego miejsca listy bestsellerów w Anglii i pozostał w zestawieniu przez 70 tygodni!
W sierpniu 1986 roku pojawił się dwudziesty czwarty z kolei singiel Chrisa De Burgha z piosenką „The Lady in Red”, przyjęło się, że piosenka została napisana o pierwszej żonie Chrisa, Diane. Sam Chris De Burgh przyznał że to o niej napisał tę piosenkę przypominając sobie jak pierwszy raz ją zobaczył. Dodał też że zrobił, to dlatego że wiele mężczyzn nie pamięta w co były ubrane ich żony gdy je poznawali.
Utwór ten osiagnął upragnione pierwsze miejsce na angielskiej liście przebojów i pozostał na szczycie przez 3 tygodnie, a z pierwszego miejsca UK Singles Charts piosenka spadła przez „I want to wake up with you” (Boris Gardiner).
Chris De Burgh mówi że napisał piosenkę w 20 minut, a 6 miesięcy ją udoskonalał, dodał też że wie że ma ona wpływ na życie różnych ludzi i że często jest używana na pogrzebach.
Do trzeciego miejsca na angielskiej liście dotarł w listopadzie roku 1988 singiel „Missing You”, natomiast na szczyt wdarł się miesiąc wcześniej album Flying Colours.
Tym samym piosenkarz zdobył miano mistrza przebojów w stylu pop.
W 1990 roku w Dublinie nagrał album koncertowy, a w następnym roku (1991) w sali Wembley Arena w Londynie wziął udział w koncercie charytatywnym na rzecz uciekinierów kurdyjskich.
W roku 1993 na finałowym wystepie trasy koncertowej po Afryce Południowej piosenkarza słuchało ponad 100 tysięcy ludzi. W roku 1995 arysta stał się na dłuższy czas objektem prasy brukowej, kiedy wyszedł na jaw jego romans z opiekunką do dzieci Maresą Morgan.
Pod koniec tego trudnego dla artysty roku nagrał z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej album Beautiful Dreams. Mimo długiego stażu estradowego Chris De Burgh nadal intensywnie koncertuje ( ponad 2.5 tysiąca koncertów) również i w kraju nad Wisłą można go było wielokrotnie posłuchać i zobaczyć na żywo.
Przez 25 lat związany jest z wytwórnią muzyczną A&M Records, ma na swoim koncie ponad 40 milionów sprzedanych płyt.
W roku 1999 przygotował kolejny album Queit Revolution. Nie zmieniając stylu powstało jeszcze kilka ciekawych albumów. Artysta tworzy świetnie zaaranżowane, przepojone romantyzmem, nostalgią i pełne uroku piosenki.
Artysta nadal mieszka w Irlandii, w hrabstwie Wicklow. Ma trójkę dzieci, jego najstarsza córka Rosanna Davidson (ur. 1984) została Miss Świata w 2003!
Albumy:
1974 Far Beyond These Castle Walls
1975 Spanish Train and Other Stories
1977 At the End of a Perfect Day
1979 Crusader
1980 Eastern Wind
1981 Best Moves
1982 The Getaway
1984 Man on the Line
1986 Into the Light
1988 Flying Colours
1989 Spark to a Flame: The Very Best of Chris de Burgh
1990 High on Emotion – Live from Dublin
1992 Power of Ten
1994 This Way Up
1995 Beautiful Dreams
1997 Live in South Africa
1997 The Love Songs
1999 Quiet Revolution
2002 Timing Is Everything
2004 The Road To Freedom
2005 Live In Dortmund
2005 The Ultimate Collection
2006 The Storyman
2008 Footsteps
2010 Moonfleet and Other Stories
2012 Home
2014 The Hands Of Man
Ważniejsze single:
1975 A Spaceman Came Travelling
1978 Spanish Train / Perfect Day
1981 Waiting For The Hurricane
1982 Don’t Pay The Ferryman
1984 I Love The Night
1984 High On Emotion
1986 The Lady In Red
1988 Missing You
1992 By My Side
1997 So Beautiful
2004 The Words I Love You
2011 Go Where Your Heart Believes
źródło:materiały własne
19 marca 2017
Czesław Niemen
Czesław Niemen, właśc. Czesław Juliusz Wydrzycki (ur. 16 lutego 1939 w Starych Wasiliszkach koło Nowogródka, zm. 17 stycznia 2004 w Warszawie) – polski piosenkarz, kompozytor, multiinstrumentalista i autor tekstów piosenek.
Obdarzony był głosem o szerokich możliwościach, zarówno jeśli chodzi o skalę, jak i możliwości intonacyjne i brzmieniowe; był jedną z największych indywidualności polskiej sceny rockowej, wielokrotnie w awangardzie docierających do Polski kolejnych stylów muzycznych, tworząc równolegle swoją własną, całkowicie autonomiczną muzykę.
BIOGRAFIA
Urodził się w Starych Wasiliszkach koło Nowogródka na należącej wtedy do Polski Grodzieńszczyźnie, jako Czesław Juliusz Wydrzycki. Przesiedlony do powojennej Polski w 1958 roku w ramach tzw. drugiej repatriacji. Rodzina Wydrzyckich zamieszkała w Gdańsku, gdzie Czesław rozpoczął naukę w szkole średniej muzycznej. Równocześnie występował w klubie studenckim Żak w Gdańsku, śpiewając po hiszpańsku i polsku piosenki latynoamerykańskie akompaniując sobie na gitarze. Dwie z tych piosenek pojawiły się potem na jego pierwszej płycie.
W początkach kariery, po odniesieniu pierwszych sukcesów w konkursach wykonawców amatorów, zaczął w nagrodę występować z zespołem Niebiesko-Czarni. W 1963 roku wystąpił na pierwszym festiwalu w Opolu z piosenką Wiem że nie wrócisz. Pomimo że nie dostał żadnej nagrody, stał się dzięki temu utworowi oraz piosence Czy mnie jeszcze pamiętasz? bardzo popularny (1964). Występował na koncertach w Polsce oraz we Francji. Zaczął też za namową żony Franciszka Walickiego zamiast swojego nazwiska posługiwać się pseudonimem artystycznym Niemen, jako nie tylko atrakcyjniejszym marketingowo w Polsce, ale także łatwiejszym do wymówienia dla cudzoziemców. Z czasem uczynił z tego pseudonimu swoje oficjalne, urzędowe nazwisko.
Debiutował na początku lat sześćdziesiątych jako piosenkarz big bitowy – m.in. wokalista zespołu Niebiesko-Czarni, śpiewając rock and rollowe i rockowe piosenki w stylu The Beatles. Do największych przebojów pierwszego okresu należały dynamiczny utwór Czy wiesz? i sentymentalna ballada Pod papugami. Wkrótce jednak Niemen zaczął zmierzać w stronę ambitniejszej muzyki adresowanej do bardziej wymagającej młodzieży akademickiej. Piosenka Dziwny jest ten świat – najbardziej znany z polskich protest-songów – stała się hymnem młodzieży końca lat sześćdziesiątych. Niemen jednak nie poprzestał na tym. W swej twórczości włączał się w kolejne dominujące na świecie w muzyce rockowej prądy, tworząc własne, indywidualne i charakterystyczne odmiany muzyki – od psychodelicznego rocka, przez symfonicznego rocka progresywnego (album Niemen Enigmatic z monumentalnym Bema pamięci żałobny rapsod do tekstu Norwida), aż po awangardowy jazz-rock – albumy Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 oraz muzyki elektronicznej.
Niemen początkowo grający na organach Hammonda, z wolna rozbudował swoje klawiszowe instrumentarium, dodając najpierw melotron, a potem jako pierwszy polski muzyk, syntezator Mooga. Nowoczesne i drogie wówczas wyposażenie, pozwoliło mu nagrać w 1975 całkowicie elektroniczny album Katharsis, stawiający go w jednym rzędzie z takimi awangardowymi muzykami i grupami jak Tangerine Dream, Klaus Schulze i Vangelis.
Czesław Niemen zdobył pewną popularność na Zachodzie, zwłaszcza w krajach anglosaskich (gdzie nagrał kilka awangardowych albumów), lecz mimo swego wielkiego potencjału artystycznego, nigdy nie zdołał się przedrzeć do pierwszej ligi progresywnego rocka. Pozostał czynnym muzykiem także w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku koncertując, komponując i sporadycznie nagrywając, zajmując się głównie pisaniem muzyki filmowej i teatralnej. W latach 90. zajął się również malarstwem oraz grafiką komputerową. Był wegetarianinem.
W roku 1964 Czesław Niemen wraz z grupą Niebiesko-Czarni występuje przed koncertem Marleny Dietrich w Sali Kongresowej w Warszawie. W pierwszej części koncertu Marlena Dietrich słyszała utwór Niemena Czy mnie jeszcze pamiętasz, który następnie nagrywa na płytę z własnym tekstem (Mutter, hast du mir vergeben).
Zmarł 17 stycznia 2004 w szpitalu onkologicznym w Warszawie na raka jelita grubego. Jego zwłoki, zgodnie z ostatnią wolą artysty, zostały spopielone. 30 stycznia urna z prochami została złożona w katakumbach na Starych Powązkach w Warszawie. Żegnało go ok. 2,5 – 3 tysięcy ludzi, w tym oficjalni przedstawiciele władzy. W momencie rozpoczęcia pogrzebu, o godzinie 13:00, z inicjatywy Marka Niedźwieckiego, wiele stacji radiowych w Polsce wyemitowało „Dziwny jest ten świat” oddając w ten sposób hołd Niemenowi.
Upamiętnienia
Od 2004 imię Czesława Niemena nosi Promenada w Częstochowie i rondo w Bielsku-Białej, a także w Sopocie oraz skwer w centrum Gdańska. Imię Czesława Niemena nadano 26 maja 2006 roku Zespołowi Szkół Muzycznych we Włocławku, a 31 maja 2008 Publicznemu Gimnazjum nr 2 w Strzelcach Opolskich, gdzie odsłoniono także pomnik piosenkarza. 2 czerwca 2009 roku jego imię przyjęło Gimnazjum nr 25 w Warszawie.
17 czerwca 2009 roku Narodowy Bank Polski wyemitował monetę powszechnego obiegu o nominale 2 zł ze stopu Nordic Gold. 19 czerwca 2009 wyemitowano dwie srebrne monety kolekcjonerskie o nominale 10 zł, wybite stemplem lustrzanym: okrągłą i kwadratową (klipa). Umieszczono na nich wizerunki Czesława Niemena i jego płyt. Projektantem obu monet oraz rewersu monety powszechnego obiegu jest Robert Kotowicz
Piłka nożna
Piosenka Niemena Sen o Warszawie od 12 marca 2004 r. jest wykonywana przed każdym spotkaniem Legii Warszawa na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie jako hymn kibiców.
Wydarzenia kulturalne
W roku 2004 (20 sierpnia) oraz 2009 (23 sierpnia) na festiwalu w Sopocie jeden dzień poświęcono twórczości Niemena, a od jesieni 2005 r. w Słupsku odbywa się Festiwal Młodych Talentów Niemen Non Stop pod patronatem Miejskiego Centrum Kultury w Słupsku, prezydenta Słupska i marszałka województwa pomorskiego, na którym młodzi artyści śpiewają utwory Niemena oceniane przez profesjonalne jury. Od 2009 r. festiwal ten obejmuje patronatem medialnym TVP Kultura. Stowarzyszenie Pamięci Czesława Niemena corocznie organizuje zjazd niemenologów w Łagowie.
Muzeum
20 lutego 2011 roku we wsi Stare Wasiliszki na Białorusi, w domu urodzenia Czesława Niemena, otwarto muzeum jego imienia. W domu znajduje się część oryginalnego wyposażenia, w większości podarowanego przez mieszkańców Wasiliszek, którzy otrzymali je od rodziny artysty w czasie ich wyprowadzki do Polski.
DYSKOGRAFIA
Albumy studyjne
1967 Dziwny jest ten świat (LP) – pierwsza złota płyta w Polsce
1968 Sukces (LP)
1969 Czy mnie jeszcze pamiętasz? (LP)
1970 Enigmatic (LP)
1971 Niemen (2 LP, tzw. „Czerwony Album”)
1972 Strange Is This World (LP, wyd.RFN)
1973 Ode to Venus (LP, wyd. RFN)
1973 Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 (2 LP, tzw. „Marionetki”)
1973 Russische Lieder (LP, wyd. RFN)
1974 Mourner’s Rhapsody (LP, wyd. RFN, Wielka Brytania, USA)
1975 Niemen Aerolit (LP)
1976 Katharsis (LP, całkowicie elektroniczna muzyka)
1978 Idee Fixe (2 LP + SP)
1980 Postscriptum (LP)
1982 Przeprowadzka (MC)
1989 Terra Deflorata (LP)
1991 Terra Deflorata (wersja rozszerzona) (CD)
1993 Mouner’s Rhapsody (wersja poprawiona i uzupełniona) (CD, wyd. USA)
1995 Sen o Warszawie (CD)
1997 Moja i twoja nadzieja’97 (CD)
2001 spodchmurykapelusza (CD)
Albumy koncertowe
2007 41 Potencjometrów Pana Jana
2009 Kattorna JJ72 / Pamflet na ludzkość JJ75 (2 CD)
Składanki
1979 The Best of Niemen (LP)
1991 Gwiazdy mocnego uderzenia: Czesław Niemen (LP)
2001 Czas jak rzeka (CD)
2002 od początku I (6 CD)
2003 od początku II (6 CD)
2008 Spiżowy krzyk
2009 Nasz Niemen (2CD, utwory wybrane w plebiscycie przez fanów)
Minialbumy
1964 – Locomotion
1964 – Czas jak rzeka
1964 – Hippy, Hippy Shake
1964 – Jeszcze sen
1966 – A Varsovie
1966 – Sen o Warszawie
1967 – Dziwny jest ten świat
1978 – Sen srebrny Salomei
Single
1962 – Adieu Tristesse / El Soldado De Levita
1963 – Na swojską nutę
1963 – W rytmie Madisona
1964 – Les Noir et Blue – Les Idoles de Pologne
1968 – Obok nas / Baw się w ciuciubabkę
1969 – Io senza lei / Arcobaleno
1969 – Una luce mai accesa / 24 ore spese bene con amore
1969 – Re di cuori
1970 – Oggi forse no / Domani
1972 – Romanca Cherubina / Mazurek
1972 – Strange is This World / We’ve Got The Sun
1975 – Mleczna droga / Dorożką na Księżyc
1979 – Nim przyjdzie wiosna / Pokój
1982 – Witaj przygodo zielona / Przeprowadzka
1986 – High Horse / Pod papugami
2002 – Jagody szaleju
Pocztówki dźwiękowe
1970 – Nie wiem czy to warto
1974 – Jodełki, sosenki
1975 – Włóczęga
1979 – Nim przyjdzie wiosna
Albumy poświęcone Czesławowi Niemenowi
2007 – PRO FORMA – Niemen a cappella
2009 – Artur Dutkiewicz – Niemen Improwizacje
2009 – Janusz Radek – Dziwny ten świat – opowieść Niemenem
2012 – Stanisław Soyka – W hołdzie mistrzowi
żródło: wikipedia
19 marca 2017
Basia Trzetrzelewska
Barbara Trzetrzelewska – Urodzona 30.09.1954 w Jaworznie (Polska), piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów, producentka nagrań, odniosła światowy sukces nagrywając muzykę będącą mieszanką współczesnego jazzu i popu, o charakterystycznym południowoamerykańskim brzmieniu.
Basia jest jedynym polskim wykonawcą któremu udało się umieścić swoją piosenkę na amerykańskiej liście przebojów US Top 40, a jej album London Warsaw New York zdobył status platynowej płyty w Ameryce.
Śpiewała w amatorskich zespołach szkolnych, gry na fortepianie uczyła ją matka. Z grupą Astry odniosła pierwsze sukcesy na Festiwalu Awangardy Beatowej w Kaliszu w roku 1969. Trzy lata później nawiązała współpracę z grupą wokalną Alibabki. Z Alibabkami uczestniczyła w festiwalach w Opolu i Sopocie, koncertowała w NRD,ZSSR, Czechosłowacji. Po przegranym procesie w sporze o prawo do nazwy Alibabki przeszła do grupy Babiniec.
W roku 1977 znalazła się w pierwszym składzie Perfectu. Z tym zespołem występowała w polonijnych klubach w USA. Charakter wykonywanej muzyki określa najlepiej często używana nazwa grupy – Perfect Super Show and Disco Band!
W 1978 roku zamieszkała w Stanach Zjednoczonych, a po dwóch latach przeniosła się do Londynu i tu nawiązała współpracę z zespołem Bronze grającym jazz i funky. Następnie przeszła do profesjonalnej grupy Matt Bianco, z którą w roku 1985 nagrała album Whose Side are You on?. Mieszanka lekkiej muzyki pop, jazzu i latynoskiej rytmiki odniosła sukces, zwłaszcza na rynku angielskim. Z tej płyty pochodzą przeboje „Half a Minute” i „Get Out of Your Lazy Bed”.
W roku 1985 razem z pianistą i kompozytorem Dannym White’em opuściła zespół, decydując się na karierę solową. Pierwszy solowy album Time and Tide nagrany pod pseudonimem Basia, w roku 1988 w USA osiagnął nakład jednego miliona egzemplarzy. Piosenka „Time and Tide” dotarła do 26 miejsca listy bestsellerowych singli tygodnika Billboard, a „New Day For You” osiagnęła 53 miejsce.
Lekkie, taneczne i delikatne swingujące utwory zapewniły również sukces płycie London Warsaw New York z 1990 roku, album ten rozszedł się także w nakładzie ponad 1 miliona egzemplarzy szczególnie dzięki przebojowi „Cruising for Bruisin”, który uplasował się na 29 miejscu listy Billboardu.
Na kolejnej płycie z roku 1994 The Sweetest Illusion do wykorzystanych wcześniej tanecznych rytmów bossa novy i samby, doszły nowe akcenty latynoskie między innymi salsa.
Rok po trasie koncertowej w Polsce w 1995 roku na płycie Basia on Broadway znalazły się jej największe przeboje zarejestrowane podczas występu w Neil Simon Theatre w Nowym Jorku. W zespole akompaniującym powiększonym o instrumenty perkusyjne, sekcję dętą i wokalną zagrał także saksofonista Jay Beckenstein z grupy jazzowej Spyro Gyra.
Trzy lata później Basia wydała składankę swoich największych przebojów, Clear Horizon – The Best of Basia, na kórej pojawiły się całkiem nowe cztery piosenki. Był to zarazem pożegnalny album Basi dla koncernu Sony Music, z którym była związana od początku swojej światowej kariery.
Pomimo wieloletnich międzynarodowych sukcesów i oddanej rzeszy fanów w niemal każdym zakątku świata, Basia porzuciła karierę w 1998 roku. jak wspomniała w jednym z wywiadów było to spowodowane śmiercią jej ukochanej matki.
W roku 2004 powróciła na scenę reaktywując z Dannym White’em i Markiem Reillym brytyjską grupę Matt Bianco w oryginalnym składzie i wydając album Matt’s Mood, który także zdobył uznanie krytyki. W 2005 roku cały zespół ruszył w międzynarodową trasę koncertową, a zaraz po jej zakończeniu Basia i Danny White przystąpili do prac nad nowym solowym albumem wokalistki.
Po blisko 15 latach (2009), Basia powróciła na rynek z czwartym studyjnym albumem, It’s That Girl Again, promowany singlem „A Gift”, a na rynku amerykańskim „Blame It on the Summer”.
W roku 2011 Basia wydała swój drugi koncertowy album w karierze, From Newport to London: Greatest Hits Live… and More. Materiał nagrano w łódzkim klubie Wytwórnia podczas ostatniego z trzynastu koncertów w Polsce, które w czterech seriach odbywały się w ramach jej ostatniego światowego tournée. Album zawierał dodatkowo dwa premierowe studyjne utwory, w tym duet z Mieczysławem Szcześniakiem. Basia nagrała z nim jeszcze jeden duet, tym razem na jego album Signs, wydany w listopadzie.
W styczniu 2013 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył wokalistkę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i popularyzowanie polskiej kultury muzyczne
Basia, to artystka znana z tego, ze do swoich nagrań włącza polskie akcenty np. fragmenty melodii ludowej, słowa lub wręcz całe piosenki przykładem jest utwór „Dzień się budzi”.
Albumy:
1987 Time and Tide
1989 London Warsaw New York
1994 The Sweetest Illusion
1995 Basia on Broadway
1998 Clear Horizon – The Best of Basia
2009 It’s That Girl Again
2011 From Newport to London
Ważniejsze single:
1986 Run For Cover
1987 Time And Tide
1987 Promises
1990 Cruising For Bruising
1990 Baby You’re Mine
1993 More Fire Than Flame
1994 Third Time Lucky
1995 Half a Minute
2009 A Gift
2009 Blame It on the Sumer
współredagowali: motylek/ejtismen
źródło:materiały własne
19 marca 2017
Krzysztof Antkowiak
Krzysztof Antkowiak ur. 27 stycznia 1973 w Poznaniu. Wokalista pop, a także kompozytor i autor tekstów, syn muzyka Witolda Antkowiaka co nie jest bez znaczenia, gdyż na estradzie zadebiutował już jako pięcio letnie dziecko.
Jednak to parę lat później, na Festiwalu Piosenki Dziecięcej w Koninie, odbył się jego oficjalny debiut.
W 1988 roku na Festiwalu w Opolu, Krzysztof Antkowiak w melodyjnej piosence „Zakazany Owoc” zdobył nagrodę publiczności. Wydał rownież pierwszą płytę, pod tym samym tytułem, która okryła się złotem.
Piosenki w jego wykonaniu, szybko zajmowały najwyższe miejsca na listach przebojów, a ogromny sukces zaowocował również w liczne koncerty w kraju i zagranicą.
W połowie lat 90′, dorosły już Antkowiak powrócił na scenę nawiązał wtedy kontakt z Grzegorzem Ciechowskim wydając album zatytułowany Delfin (97′). Tytułowa piosenka i parę innych takie jak „Ena”, „Zakochany Anioł”, „To stało się w Krakowie”, były prezentowane w stacjach muzycznych, lecz sam album, nie był zbyt wielkim wydarzeniem muzycznym, na polskim rynku wydawniczym.
Za to pojawienie się Krzyśka na planie dużego ekranu, w kultowym hicie filmowym Młode Wilki 1/2 już odbiły się szerszym echem, zostawiając za sobą piosenkę z filmu „Kiedy chce odejść”.
Piosenkarz sprawdził się też, w duecie z Edytą Górniak, z którą nagrał polską piosenkę świąteczną „Pada Śnieg”. Przez krótki okres był jej życiowym partnerem. Jest też autorem kilku piosenek dla Kai Paschalskiej, wystąpił jako gość specjalny w utworze „Dla Mamy”.
Ukończył Liceum Muzyczne w Poznaniu, a potem klasę fortepianu na Akademii Muzycznej w Poznaniu
Po zniknięciu ze sceny, cały czas pozostawał aktywny muzycznie. Pracował nad nową płytą, czasem pojawiał się na scenie, nieco eksperymentując ze swoją muzyką, tworząc utwory soulowe, jak i w iście klubowym klimacie wraz ze swoim zespołem DrumMachina.
Szukając inspiracji, w wolnej chwili oddał się swojemu hobby – paralotniarstwu.
Muzycznie zaś niezmiennie „Zakazany Owoc” pozostaje największym przebojem w dorobku artysty, mimo licznych prób przebicia tego sukcesu.
Dziś Krzysztof Antkowiak jest jedną z twarzy kampanii społecznej Pomaganie jest trendy. Oprócz niego w działania na rzecz chorych na nowotwory włączyli się między innymi Alicja Węgorzewska, Iga Wyrwał, Maciej Orłoś i Krzysztof Cugowski.
Od maja 2012 roku pracuje wraz z kompozytorem i gitarzystą Dexem.
Albumy:
1989 Zakazany owoc
1997 Delfin
Ważniejsze nagrania:
Lekcja angielskiego
Pada śnieg duet z Edytą Górniak
Przyjaciel wie
Time (z zespołem Adieu)
Wesoła szkoła
Za mały
Zakazany owoc
Zwariowane Sam na Sam
źródło:własne materiały
17 marca 2017
Alison Moyet – Other (2017)
17 marca 2017
Alison Moyet – Other
Alison Moyet zapowiedziała premierę dziewiątego solowego albumu, który opatrzyła tytułem „Other”. Longplay ukaże się 16 czerwca. Na pierwszy singel wokalistka wybrała nagranie tytułowe. „Other” jest następcą wydanego w 2013 roku „The Minutes”, na którym to albumie Alison powróciła do swoich elektronicznych korzeni, i który trafił na 5. pozycję najlepiej sprzedających się płyt w Wielkiej Brytanii. Teledysk do piosenki przedstawiający Angielkę wykonującą piosenkę można obejrzeć tutaj .
Oto tracklista:
1. I Germinate
2. Lover, Go
3. The English U
4. The Rarest Birds
5. Beautiful Gun
6. Reassuring Pinches
7. April 10th
8. Other
9. Happy Giddy
10. Alive
Alison Moyet rozpoczynała swoją karierę na początku lat 80. we współtworzonym wraz z Vince’em Clarkiem (eks-Depeche Mode) duecie Yazoo (albumy „Upstraits At Eric’s” z 1982 i „You And Me Both” z 1983). Pierwszy solowy krążek Moyet ukazał się w 1984 roku i nosił tytuł „Alf”. Od tamtej pory artystka sprzedała ponad 23 miliony płyt w samej Wielkiej Brytanii, a jej single święciły triumfy na listach przebojów na całym świecie. Jeden z nich, „Is This Love?”(1986), odniósł bardzo duży sukces również w Polsce.
koncertomania.pl
