Header

Pop

27 marca 2017

Dieter Bohlen

Dieter Günter Bohlen (ur. 7 lutego 1954 w Berne k. Bremy w powiecie Wesermarsch, RFN) – niemiecki muzyk, kompozytor i wokalista. Znany przede wszystkim jako członek duetu Modern Talking. Z wykształcenia jest ekonomistą. Muzyką zajmował się od dziecka, w połowie lat 70. koncertował z grupami Da Capo, Aorta i Mayfar. W 1978 roku wydał dwa single z grupą Monza. W 1979 podpisał profesjonalny kompozytorsko-producencki kontrakt z hamburskim wydawnictwem Intersong. Produkował piosenki dla niemieckich artystów oraz wydawał solowe single jako Steve Benson, występował też w grupie Sunday. Jego największym przebojem z tego okresu jest „Hale, Hey Louise” w wykonaniu Ricky’ego Kinga.

W 1984 wraz Thomasem Andersem założył zespół Modern Talking, z którym odniósł międzynarodowy sukces. W międzyczasie komponował i produkował też płyty dla takich artystów jak C. C. Catch czy Chris Norman. W 1987 działalność Modern Talking została zawieszona, a Dieter założył własną grupę Blue System. W 1989 stworzył płytę ze ścieżką dźwiękową do serialu telewizji ZDF „Rivalen der Rennbahn”, która rozeszła się w ponad milionowym nakładzie. W 1991 nagrał utwór It’s All Over w duecie z Dionne Warwick i wydał go pod szyldem zespołu Blue System. W tym samym roku rozpoczął trwającą do 1994 roku i obfitującą w sukcesy współpracę z Bonnie Tyler. W 1997 wydany został ostatni album Blue System, Here I Am.

Na początku 1998 wraz z Thomas Andersem reaktywowali Modern Talking i wydali zawierający remiksy starych przebojów album Back for Good, który na całym świecie znalazł 10 milionów nabywców. Do 2003 nagrał z Modern Talking jeszcze 5 albumów, po czym definitywnie zakończył działalność grupy poprzestając na 12 albumach zespołu. W tym samym czasie zaangażował się w niemiecką edycję programu „Idol” (Deutschland sucht den Superstar). Płyty produkowane przez Dietera dla jego uczestników rozchodziły się w platynowych nakładach, rozwinięta została też współpraca ze zwycięzcą Alexanderm Klawsem oraz finalistą Danielem Küblböckiem. Planowana była współpraca także z drugą w programie Juliette Schoppmann, jednak po jej odmowie Dieter z sukcesami komponował i produkował dla Yvonne Catterfeld.

W 2004 roku wydane zostały ostatnie płyty tych wykonawców z premierowym materiałem od Dietera. W 2005 roku była przerwa w działalności muzycznej i czas większego zaangażowania w życie rodzinne, przyjaciółka Estefania Küster (ostatecznie rozstali się w sierpniu 2006) urodziła Dieterowi syna Maurice’a Cassiana.
W 2006 roku telewizja RTL zdecydowała się na emisję kreskówki opartej na biografii Dietera o tytule Dieter der Film, a sam Dieter równolegle wydał pierwszy album podpisany własnym nazwiskiem. 24 listopada Dieter wystąpił podczas festiwalu Diskoteka-80 w Moskwie, wykonując trzy utwory Blue System oraz miks największych przebojów Modern Talking. Obecnie zajmuje się komponowaniem i produkcją piosenek, współpracując z wywodzącym się z Deutschland sucht den Superstar niemieckim wokalistą Markiem Medlockiem.

Muzyczne projekty Dietera

1. Monza 1978
2. Marcel Mardello 1980
3. David Bernhardt 1980
4. Mac Mono Crew 1980
5. Steve Benson 1980-1981
6. Sunday 1981
7. Ryan Simmons 1984-1985
8. Modern Talking 1984-1987 1998-2003
9. Blue System 1987-1997
10. Countdown G.T.O. 1989-1991

wikipedia.org

27 marca, 2017 0

27 marca 2017

Wham

Brytyjski duet założony przez George’a MICHAEL’A Greka z pochodzenia, oraz Andrew Ridgeley’a (25.06.1963, Windlesham) syna imigranta z Egiptu, razem uczęszczali do szkoły w Bushey.
W 1979 utworzyli grupę The Executive. Wykonywali z nią własne piosenki oparte na rytmach karaibskich, m.in. Can’t Get Used To Losing You (nagrana później przez The BEAT). Pracowali jako kelnerzy (m.in. w dyskotece „Club Tropicana”) oraz jako bileterzy w północnym Londynie.
W 1981 zdecydowali się na występy w duecie, który nazwali Wham! Przedstawili żywą, radosna muzykę taneczną inspirowaną przebojami gwiazd murzyńskich – The SUPREMES, The FOUR TOPS, Smokey ROBINSON And The Miracles, The STYLISTICS, CHIC, Gap Band.

W 1982 roku nagrywają debiutancki singiel „Wham Rap” poruszający problem bezrobocia młodzieży brytyjskiej. Choć piosenka rzadko pojawia się w radiu, to grupa zwraca na siebie uwagę. Niestety nie odnosi ona dużego sukcesu, natomiast „Young Guns” ich druga piosenka staje się prawdziwym hitem dzięki występowi w Top Of The Pops pokazującym niekłamany sexappeal obu chłopców.
Pierwszy kontrakt podpisali w 1982 r. z małą wytwórnią Innervision. Kiedy ukazał się singel „Club Tropicana”, pierwszy album Wham!, „Fantastic”, rozchodził się jak świeże bułeczki, a prawie każda nastolatka w Anglii chciała mieć plakat z Andym i George’em.

Kolejny rok, 1984, przyniósł nowy album, „Make it Big”, ze słynnymi przebojami „Wake Me Up Before You Go-Go” i „Careless Whisper” (wydany jako solowy singel George’a Michaela). Zaczęła się prawdziwa Wham!-mania, głównie dzięki udanemu tournée w USA i bardzo nagłośnionym koncertom w Chinach. Było to wydarzenie na skalę światową! Wham występił jako pierwszy zespół pop-rock w Chinach, gdzie dotychczas nie docierała tego typu muzyka. Na zakup biletów trzeba było mieć pisemne zezwolenie z zakładu pracy, mimo tego 90 tyś. Chińczyków wyraziło chęć obejrzenia koncertów, z tego 3 tyś. stało całą noc w kolejkach. Wham dał dwa koncerty. Każdy wraz z biletem otrzymywał gratisowo kasetę „Make it big”. Nakręcony został film dokumentalny o pobycie duetu w tym państwie pt. „Foreign skies”.
Album „Make it Big” bił rekordy popularności, przez kilka miesięcy znajdował się na pierwszych miejscach w Anglii, USA, RFN, Skandynawii, Holandii, otrzymując miano platynowej płyty. Wham bił rekordy w przemyśle muzycznym, „Careless Whispers” i „Wake me up before you go go” przez 2 miesiące były na pierwszych miejscach w Anglii i USA. George zostaje wybrany piosenkarzem i kompozytorem roku 1984 w Wlk. Brytanii. Radio BBC informuje iż „Careless Whisper” to najczęściej odtwarzany przebój roku. Piosenka gości na liście radiowej Trójki 35 tygodni!
W tym samym roku zespół wydaje singiel na święta „Last Christmas”. Choć w rankigach zajął on drugie miejsce to i tak stał się kultowy. Przez wielu Brytyjczyków jest on uważany za hymn świąt.

Sprzeczności w dążeniach i planach między Michaelem i Ridgleyem stają się coraz bardziej jaskrawe. 29 czerwca 1986 roku odbył się ostatni, bardzo uroczysty koncert na Wembley, zwany „The Final”. I znów rekord. widowisko to zgromadziło 75 tys. fanów duetu, więcej niż „Live Aid”. George i Andrew przybyli ze swymi przyjaciółkami: Katty Jeng i Donią Fiorentino. Wham przypomniał swe największe przeboje, a na scenie w roli pianisty towarzyszył im Elton john.
„The Final” – to również tytuł trzeciego pożegnalnego albumu, który jest podsumowaniem ich ogromnej kariery. Firma Epic wydała również oprawiony w czarna okładkę maxi singiel z utworami: „Edge of Heaven”, „Battle Stations” oraz nową wrsje „Wham rap!”.
Ostatnia wspólna piosenka Wham to „Where did your heart go?” utrzymana w sentymentalnej konwencji.

Po tym spektakularnym koncercie drogi przyjaciół rozeszły się. W styczniu 1991 duet raz jeszcze zaprezentował się publicznie – podczas brazylijskiego festiwalu „Rock In Rio”.

Andrew Ridgeley zadebiutował jako solista płytą „Son Of Albert” (Epic, 1990). Wokalistki znane z wielu nagrań Wham!, Pepsi Demacque (10.12. 1966, Londyn) i Shirlie Holliman (18.04.1962, Londyn), utworzyły duet Pepsi And Shirlie i nagrały płytę „All Right Now” (Polydor, 1987) z takimi przebojami, jak Heartache i Goodbye Stranger.

No, a George Michael, to opowieść na osobny temat…

Albumy:
1983 Fantastic
1984 Make It Big
1986 Music from the Edge of Heaven

Kompilacje:
1986 The Final
1987 12″ Mixes
1997 If You Were There…The Best of Wham!

Ważniejsze single:
1982 Young Guns (Go For It!)
1983 Bad Boys
1983 Club Tropicana
1984 Wake Me Up Before You Go-Go
1984 Careless Whispe
1984 Last Christmas
1984 I’m Your Man
1984 Freedom
1986 A Different Corner
1986 The Edge of Heaven

Teledyski:
Wham! Rap! ( Enjoy What You Do)
Club Tropicana
Young Guns (Go For It!)
Wake Me Up Before You Go-Go
Last Christmas
The Edge Of Heaven
Where Did Your Heart Go
I’m Your Man
Everything She Wants
Freedom
Careless Whisper

źródło: net.com

27 marca, 2017 0

27 marca 2017

Europe

Europe – zespół muzyczny ze Szwecji grający muzykę glam metalową, rockową, hard rockową oraz tradycyjny heavy metal powstały w 1979 roku.
Zespół stał się popularny w 1986 po wydaniu albumu The Final Countdown, z którego piosenka tytułowa oraz ballada Carrie stały się światowymi przebojami. Do samej grupy przypięto łatkę zespołu z jednym hitem. We wczesnym okresie istnienia zespół tworzyli Kee Marcello – gitara prowadząca, gitara rytmiczna, wokal wspierający (1986-1992, 1999) Tony Reno – perkusja (1979-1984), Peter Olsson – gitara basowa (1979-1981), Marcel Jacob – gitara basowa (1981).

Zespół powstał w 1979 w Upplands Väsby, z inicjatywy Joeya Tempesta (Rolfa Magnusa Joakima Larssona), pod nazwą Force. W założeniu miał grać hard rocka. W czasie powstawania zespołu, grupa wydała demo z sześcioma utworami, jednakże te otrzymały negatywne recenzje. Początkowo zespół wydając albumy Europe (1983) oraz Wings of Tomorrow (1984) nie odnosił znacznych sukcesów. Z pierwszego albumu pojawiły się przeboje Seven doors hotel, oraz In the Future to Come, które tymczasowo odnosiły sukces. Z drugiego albumu tymczasowym hitem stał się utwór Stormwind.
W 1985 stworzono utwór Rock the Night, który natychmiast stał się przebojem. Do singla został dołączony także odświeżony utwór Seven doors hotel.
W roku 1985 zespół Europe podpisał kontrakt z Epic Records, a 26 maja 1986 wydany został ich trzeci album studyjny, The Final Countdown, który okazał się najpopularniejszym albumem. Tytułową piosenkę napisał wokalista zespołu Joey Tempest. Sam utwór został zaliczony do najważniejszych utworów glam metalowych na świecie!. Album w przeciwieństwie do pozostałych wzorował się na muzyce glam metalowej i pop metalowej. Płyta znalazła się na listach TOP10 w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii. Obok nagrania The Final Countdown przebojami stały się utwory Rock the Night, Carrie, oraz Cherokee. Album sprzedał się w nakładzie ponad 8 milionów sztuk.

Dwa lata później zespół Europe wydał album Out of This World, który osiągnął tymczasowy sukces. Out of This World to pierwsza płyta na której nie gra John Norum, którego zastąpił Kee Marcello. Wraz z albumem wydany został singel Superstitious, który zajął 31 miejsce na liście Billboard Hot 100, dziewiąte na liście Mainstream Rock Tracks i 34 na liście UK Singles Chart.

W 1992 z powodu wewnętrznych nieporozumień grupa rozpadła się. W czasie przerwy, Joey Tempest, oraz John Norum wydawali albumy pod swoimi nazwiskami.
Europe został reaktywowany w 2004. W tym samym roku ukazała się pierwsza od czasu wznowienia działalności płyta Start from the Dark, która miała znacznie cięższe brzmienie niż pozostałe albumy.
25 października 2006 roku zespół wydał płytę Secret Society, na której znalazł się singel Always the Pretenders. Singel zajął drugie miejsce na liście Sverigetopplistan. Jednakże album bez żadnej promocji przepadł na rynku muzycznym.
28 marca 2010 roku grupa pojawiła się gościnnie w teleturnieju muzycznym Jaka to melodia?.
19 czerwca 2010 roku Europe zagrał koncert w ramach imprezy Wianki nad Wisłą w Warszawie.
Najnowszym studyjnym albumem zespołu jest wydany 27 kwietnia tego samego roku Bag of Bones. W ramach promocji do singla Not Supposed To Sing The Blues zrealizowano teledysk.
1 maja 2012 roku grupa wystąpiła podczas festiwalu Thanks Jimi Festival na Wyspie Słodowej we Wrocławiu.
30 maja 2014 roku zespół wystąpił na koncercie w ramach Międzynarodowego Zlotu Motocyklistów w Dolinie Charlotty – Charlotta Moto Fest 2014, który odbył się w amfiteatrze Doliny Charlotty.

Obecny skład zespołu:
Joey Tempest – wokal prowadzący, gitara akustyczna, gitara rytmiczna, keyboard (1979-1992, od 2003)
John Norum – gitara prowadząca, gitara rytmiczna, wokal wspierający (1979-1986, od 2003)
John Levén – gitara basowa (1981-1992, od 2003)
Mic Michaeli – syntezator, wokal wspierający, gitara rytmiczna (1984-1992, od 2003)
Ian Haugland – perkusja, wokal wspierający (1984-1992, od 2003)

Albumy:

1983 Europe
1984 Wings of Tomorrow
1986 The Final Countdown
1988 Out of This World
1991 Prisoners in Paradise
1993 1982-1992
1997 Definitive Collection
1999 1982-2000
2004 Rock the Night: The Very Best of Europe
2004 Start from the Dark
2006 Secret Society
2008 Almost Unplugged
2009 Last Look at Eden
2012 Bag of Bones
2014 War Of Kings

Single:
1983 „Seven Doors Hotel”
1983 „Lyin’ Eyes”
1984 „Dreamer” – – –
1984 „Stormwind” – – –
1984 „Open Your Heart”
1985 „Rock the Night”
1985 „On the Loose”
1986 „The Final Countdown”
1986 „Love Chaser”
1986 „Rock the Night”
1986 „Carrie”
1986 „Cherokee”
1988 „Superstitious”
1988 „Open Your Heart”
1989 „Let the Good Times Rock”
1989 „More Than Meets the Eye”
1991 „Prisoners in Paradise”
1991 „I’ll Cry for You”
1991 „Halfway to Heaven”
1993 „Sweet Love Child”
1999 „The Final Countdown 2000”
2004 „Got to Have Fait
2004 „Hero” – – –
2006 „Always the Pretenders

Teledyski:
1983 „In the Future to Come”
1986 „The Final Countdown”
„Rock the Night”
„Carrie”
1987 „Cherokee”
1988 „Superstitious”
„Open Your Heart”
„Let the Good Times Rock”
1991 „Prisoners in Paradise”
„I’ll Cry for You”
1992 „Halfway to Heaven”
1999 „The Final Countdown 2000”
2004 „Got to Have Faith”
2004 „Hero”
2006 „Always the Pretenders”

żródło: wikipedia

27 marca, 2017 0

26 marca 2017

Urszula Sipińska

Urszula Sipińska (ur. 19 września 1947 w Poznaniu) – polska piosenkarka, kompozytorka, pianistka oraz architekt.
Ukończyła klasę fortepianu w Wielkopolskim Studium Muzycznym oraz Wydział Architektury Wnętrz PWSSP w Poznaniu. W czasie studiów współpracowała ze studenckim teatrzykiem „Nurt”. Koncertowała na całym świecie, zdobywała liczne nagrody na festiwalach. Zakończyła karierę estradową w 1990 roku. Obecnie prowadzi własne studio architektoniczne w Poznaniu. Jak sama zapowiadała – nie zamierza wrócić do śpiewania.
Napisała książkę Hodowcy lalek (2005 wyd. Zysk i Spółka, ISBN 83-7298-796-3), w której opowiada historię kariery piosenkarki w czasach PRL-u.
Artystka powróciła do swojego wyuczonego zawodu architekta wnętrz i prowadzi własne studio architektoniczne w Poznaniu. Zaprojektowała m.in. wnętrze Collegium Polonicum w Słubicach, Centrum Prasowego Międzynarodowych Targów Poznańskich, a także licznych banków, supermarketów i hoteli. Została członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010, oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku.

Największe przeboje:

Zapomniałam (muz. Elżbieta i Urszula Sipińskie, sł. Inka Korniszewska)
Poziomki (muz. Urszula Sipińska, sł. Inka Korniszewska, 1969)
Jaka jesteś Mario (muz. Piotr Figiel, sł. Janusz Kondratowicz)
Komu weselne dzieci (muz. Katarzyna Gaertner, sł. Agnieszka Osiecka, 1974)
To był świat w zupełnie starym stylu (muz. Piotr Figiel i Urszula Sipińska, sł. Janusz Kondratowicz)
Chłopak z drewna (muz. Urszula Sipinska, sł. Agnieszka Osiecka)
Pamiętam nas (muz. Urszula Sipińska, sł. Andrzej Kuryło, 1979] Płynąć (muz. Andrzej Ellman, sł. Andrzej Kuryło)
Są takie dni w tygodniu (muz. Jerzy Konrad, sł. Andrzej Kuryło, 1980)
Mam cudownych rodziców (muz. Andrzej Ellman, Jerzy Konrad, sł. Wojciech Młynarski)
Chcę wyjechać na wieś (muz. Wojciech Trzciński, Andrzej Kuryło)
Muzyk, muzyk (muz. Andrzej Ellman, sł. Agnieszka Osiecka)
Szalala, zabawa trwa (muz. Urszula Sipińska, sł. Urszula Sipińska, Andrzej Sobczak, 1988)
Gdzie ten świat 60-tych lat (muz. U.Sipinska / sł. A.Kosmala, A.Sobczak, 1988 )

DYSKOGRAFIA
Albumy Studyjne
1971 – Urszula Sipińska, reedycja 2001
1973 – Bright days will come/Nadejdą jasne dni
1975 – Zabaw się w mój świat
1980 – Są takie dni w tygodniu/Kolorowy film
1981 – W podróży
1988 – Nie zapomniałam
1992 – Białe święta

Składanki
1995 – The best of Urszula Sipińska
1997 – Antologia vol.1
1997 – Antologia vol.2
1997 – Antologia/Ballady vol.3
1999 – Są takie dni w tygodniu – Złota kolekcja
2000 – Przystanek mojej młodości
2001 – Mędrcy świata monarchowie
2003 – Wołaniem wołam cię
2006 – Nie zapomniałam – Platynowa kolekcja

Czwórki
1970 – Urszula Sipińska
1.Dłonie bliskie, dłonie dalekie
2.Kwiat
3.Poziomki
4.Trzymając się za ręce

1971 – Urszula Sipińska
1.Niepotrzebne mi są róże
2.Tak pięknie grała orkiestra
3.Nie o nas nie i dla nas
4.Po prostu wybacz mi

1972 – Urszula
1.To był świat w zupełnie starym stylu
2.Jaka jesteś Mario
3.Koniec lata
4.Najlepiej wiosną

Single
1972 – Urodzajny rok/Wiem, że w okienku
1972 – Zapomniałam
1972 – Najlepiej wiosną
1973 – Bright days will come/The memory (Meksyk ’72)
1974 – Moja mama grała mi/Fortepian w rzece
1979 – Limit czasu, czyli czy nas jeszcze pamiętasz/Wypożyczalnia snów
1979 – Pamiętam nas/Płynąć
1980 – Trochę żal szalonych lat/Tamten walc
1981 – Chcę wyjechać na wieś/Najcichsza pani

Pocztówki
1967 – Zapomniałam
1968 – Poziomki
1969 – Razem z moim psem
1969 – Jak tam jest
1970 – Ballada indiańska
1971 – Niepotrzebne mi róże
1972 – Tak pięknie grała orkiestra/Po prostu wybacz mi
1973 – Be my baby tonight/One more flower blooms and dies
1973 – To był świat w zupełnie starym stylu/Butterfly
1973 – The bright days will come/Be my baby tonight
1973 – Rafael
1974 – Zioła
1974 – Komu weselne dzieci
1975 – Zabaw się w mój świat
1975 – Kukułeczka
1976 – Gdzie nie ma nas
1976 – Świat moich kilku lat/A kiedy ludziom ludzi brak
1977 – Chłopak z drewna
1977 – Łowca paciorków
1978 – Śpiewam i gram
1978 – Za wolno płynie czas/Radosne dni
1979 – Limit czasu-medlay
1979 – Sentymentalny dzień
1979 – Weź kolorowy film
1979 – Pamiętam nas
1979 – Są takie dni w tygodniu/Ach, cóż to za romans był

żródło: wikipedia

26 marca, 2017 0

25 marca 2017

Perfect

Perfect – polski zespół rockowy, założony w 1977 roku, działający do dziś (z przerwą w latach 1983 – 1993).
Lata 70. XX wieku
Zespół został założony w roku 1977 przez perkusistę Wojciecha Morawskiego, basistę Zdzisława Zawadzkiego i gitarzystę Zbigniewa Hołdysa. Wokalistami zespołu byli Zbigniew Hołdys i Basia Trzetrzelewska.
Pierwotny skład zespołu w 1977 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew, lider
Zdzisław Zawadzki – gitara basowa
Basia Trzetrzelewska – śpiew
Ewa Korczyńska-Konarzewska – śpiew
Wojciech Morawski – instrumenty perkusyjne
W ankiecie pisma Non Stop uznany za debiut roku 1978, a utwór Jego nie ma za najlepszy utwór rockowy.
Na początku swej działalności zespół towarzyszył znanym gwiazdom, m.in. Annie Jantar i Halinie Frąckowiak oraz występował w klubach polonijnych w USA. Używał wtedy szyldu „Perfect Super Show And Disco Band”. Nazwa zespołu pochodzi od Christine Perfect-McVie, która w zespole Fleetwood Mac śpiewała i grała na instrumentach klawiszowych.

Lata 80. XX wieku
W Sylwestra 1980 zespół zadebiutował w warszawskim studenckim klubie Stodoła z całkowicie nowym repertuarem i w sformowanym przez Hołdysa nowym składzie. Dołączyli Ryszard Sygitowicz (gitara) Piotr Szkudelski (perkusja) oraz Grzegorz Markowski (wokal). Poprzedni perkusista, Wojciech Morawski, przeszedł do zespołu Porter Band. W kilka miesięcy zespół stał się jedną z najpopularniejszych grup polskiej sceny muzycznej.

Skład zespołu w 1980 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew
Zdzisław Zawadzki – gitara basowa
Ryszard Sygitowicz – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Grzegorz Markowski – śpiew

W tym samym roku wydał pierwszą płytę, tzw. Biały Album (od koloru okładki). Pod koniec 1981 roku sprzedano ok. miliona egzemplarzy tego albumu. Z tego czasu pochodzą wielkie przeboje Nie płacz Ewka (Hołdys/Olewicz), Chcemy być sobą (Hołdys/Hołdys), Ale wkoło jest wesoło (Hołdys/Hołdys) i Niewiele ci mogę dać (Hołdys/Olewicz).
W 1982 roku zespół zawiesił działalność na kilka miesięcy pod wpływem stanu wojennego. Jesienią 1982 Perfect wznowił koncerty z całkowicie nowym repertuarem, który znalazł się na płycie UNU. Nowym gitarzystą w miejsce Ryszarda Sygitowicza został Andrzej Urny, zaś Zdzisława Zawadzkiego zastąpił Andrzej Nowicki. Z tego czasu pochodzą inne wielkie przeboje autorstwa Zbigniewa Hołdysa (muzyka) i Bogdana Olewicza (słowa): Autobiografia, Objazdowe Nieme Kino i Wyspa, drzewo, zamek.
Na wiosnę 1982 r. utwór „Pepe wróć” na krótko przed jego premierą był promowany na antenie Trójki – puszczany był sam wokal Grzegorza Markowskiego wykonującego słowa
Odkąd ciebie brak
tracę dobry smak
błagam, pepe wróć

Przez prawie 3 lata zespół był najpopularniejszą grupą rockową w Polsce i absolutnym hegemonem na rynku płytowym oraz listach przebojów.
W marcu 1983 roku Zbigniew Hołdys ogłosił decyzję o rozwiązaniu zespołu, który koncertował jeszcze do czerwca 1983. Ostatni koncert zespół zagrał na festiwalu w Opolu.

Skład zespołu w 1983 roku:
Zbigniew Hołdys – gitara, śpiew
Andrzej Nowicki – gitara basowa
Andrzej Urny – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Grzegorz Markowski – śpiew

W 1987 roku zespół połączył się na krótko, by zagrać dwa koncerty – w Hali „Olivia” w Gdańsku i dla 40 tysięcy ludzi na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie oraz koncerty w katowickim Spodku.
W 1989 roku Perfect bez Markowskiego, z Hołdysem jako wokalistą, wyjechał do USA, gdzie zagrał szereg koncertów w amerykańskich klubach w Nowym Jorku, Los Angeles i San Francisco. M.in. jako pierwszy zespół z Europy Środkowej wystąpił w legendarnym klubie CBGB’s (Nowy Jork). Skutkiem koncertów granych wyłącznie dla amerykańskiej publiczności były znakomite recenzje w mediach (telewizja ABC, dziennik New York Times, magazyny „Newsweek”, „Village Voice”, i „Spin”).
Lata 90. XX wieku
W 1992 roku Hołdys definitywnie rozwiązał zespół Perfect i na wiele lat wycofał się z życia muzycznego.
W 1993 zespół Perfect powrócił, już bez Hołdysa, na tournée w Stanach Zjednoczonych. Po sukcesach za Oceanem i namowach fanów, zespół postanowił się reaktywować na stałe.
W 1994 Perfect dał koncert w katowickim Spodku (zarejestrowany i wydany na płycie Katowice Spodek Live’94 (2xCD). Płyta dedykowana jest Andrzejowi Nowickiemu.). Spodek podczas tamtego koncertu wypełniony był po brzegi. W tym samym roku Perfect wydał płytę Jestem.
W 1997 roku Perfect wydał płytę Geny, która zawierała przebój 'Niepokonani’. Krążek otrzymał status złotej płyty. Po wydaniu płyty z zespołu odszedł Ryszard Sygitowicz, którego zastąpił Dariusz Kozakiewicz, który poprzez swój na styl gry (tzw. „wioślarz”) do dziś nazywany jest polskim Hendriksem. Chwilę potem zespół opuścił Andrzej Nowicki, którego zastąpił Piotr Urbanek.
W 1999 wyszła płyta Śmigło. Odbyła się też trasa z okazji XX-lecia istnienia zespołu. 7 kwietnia 2000 roku zmarł na serce Andrzej Nowicki.

XXI wiek
Pierwszą płytą XXI wieku w Polsce był koncertowy album „Live 2001”.
W 2002 zespół Perfect odważył się na połączenie muzyki rockowej z muzyką symfoniczną. Zwieńczeniem tego projektu była płyta „Symfonicznie”, nagrana z Polską Orkiestrą Radiową, która pobiła dotychczasowy Polski rekord na rynku muzycznym, gdyż już po dwóch tygodniach od premiery, uzyskała status platynowej płyty.

W 2003 Grzegorz Markowski, wraz ze swym zespołem, zorganizował happening. O godzinie 8 rano, w centrum Warszawy, na dachu budynku „’Cepelia'” zespół zagrał koncert. Koncert zakończył się zatrzymaniem przez policję Grzegorza Markowskiego, za zakłócanie porządku publicznego.
W 2004 Zespół wydał swoją szóstą płytę studyjną, zatytułowaną „Schody”. Początkowo borykano się z problemami, lecz w końcu wydano płytę tylko w internecie. Perfect jest pierwszym polskim zespołem, który zdecydował się na wydanie swej premierowej płyty wyłącznie w internecie. Za ten krok zespół został nagrodzony specjalną nagrodą i otrzymał statuetkę Światowego Dnia Telekomunikacji, którą otrzymują wyłącznie osoby i instytucje szczególnie zasłużone dla polskiej teleinformatyki. 1 kwietnia, w dniu wydania płyty „Schody”, zespół promował swój najnowszy projekt koncertem w Warszawskiej Stodole. Pod koniec roku, Perfect zdecydował się wydać „Schody” na płycie kompaktowej i płycie analogowej.

Bieżący skład zespołu:
Grzegorz Markowski – śpiew
Jacek Krzaklewski – gitara
Dariusz Kozakiewicz – gitara
Piotr Szkudelski – instrumenty perkusyjne
Piotr Urbanek – gitara basowa

W 2006 zespół obchodził swoje 25 urodziny. Podczas Festiwalu Jedynki Sopot 2006 zespół odebrał Honorowy Złoty Mikrofon przyznany przez Polskie Radio, oraz odbył się koncert z okazji 25. urodzin Perfect-u.
W 2007 wydane zostało pierwsze koncertowe DVD Perfect-u, „Z wtorku na środę”. Zawiera ono koncert z warszawskiej Stodoły, zarejestrowany 11 kwietnia 2007 roku. Podczas tego koncertu, zespół zagrał swoje największe przeboje.DVD „Z wtorku na środę”dostało status złotej płyty, która została wręczona zespołowi 21 listopada podczas koncertu w klubie Stodoła. Zespół Perfect został również gwiazdą trasy Lata z radiem 2007, na której wykonywał specjalnie napisaną piosenkę Lato z MP3.
W roku 2008, miała miejsce reedycja płyty „Symfonicznie”.
10 listopada 2008 roku, zespół Perfect otrzymał w Sali Kongresowej specjalną nagrodę „Super Dziób” Radia WAWA za całokształt twórczości oraz 30 lat istnienia.

DYSKOGRAFIA
Albumy studyjne:
1981 – Perfect (Debiutancki album zespołu).
1982 – UNU. Album był kilkakrotnie wznawiany – w 1983 (Tonpress KAW; kaseta), 1990 (Tonpress; CD/kaseta), 1999 (Polmusic; CD/kaseta), 2002 (Andromedia; CD) i 2003 (A.A.MTJ; CD).
1994 – Jestem.Album został wydany ponownie w 1995 przez Koch International.
1997 – Geny.Ostatni album z udziałem Andrzeja Nowickiego i Ryszarda Sygitowicza.
1999 – Śmigło.Pierwszy album z udziałem Piotra Urbanka i Dariusza Kozakiewicza.
2004 – Schody.Album został najpierw wydany w internecie za pośrednictwem portalu Interia.pl.
2010 – XXX
2014 – DaDaDam (2014

Single:
1981 „Chcemy być sobą”
„Nie płacz Ewka”

1982 „Niewiele Ci mogę dać”
„Pepe wróć”
„Idź Precz”

1983 „Zamieniam się w psa”

1994 „Całkiem inny kraj”
„Nie daj się zabić”

1996 „Kołysanka dla nieznajomej”
1997 „Niepokonani”
„Wyznanie lwa”
„Idźcie do domu”

1999 „Zamykam oczy – widzę przestrzeń”
„Miłość rośnie w nas”
„Śmigło”
„Ten Moment”
2001 „Lokomotywa z ogłoszenia”
2004 „EM” ” Schody

Z Patrycją Markowską:
Perfect wydał dwa single wraz z córką wokalisty, Patrycją Markowską.
2003 „Kołysanka”
„Każdy oddech Twój”

Kompilacje
Utwory Perfectu pojawiły się na kilkudziesięciu składankach, w tym kilkukrotnie na płycie promującej Listę Przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia. Lista przedstawia kompilacje wydane oficjalnie przez Perfect.

1993 1971-1991 Historie Nieznane .Na albumie umieszczono utwór „What for?” będący angielskojęzyczną wersją piosenki „Po co ?”.
1995 Ballady
1998 Gold.Złote Przeboje
1999 Platynowa Kolekcja.Perfect: Twoja Era Muzyki
2002 Perfect Symfonicznie.Album nagrany wraz z Polską Orkiestrą Radiową
2004 Perfect dla Polpharmy
2007 Perfect Symfonicznie – Platinum.Reedycja albumu Perfect Symfonicznie. Album został wydany w ograniczonym nakładzie. Na albumie ukazał się jeden wcześniej niepublikowany utwór – „Póki mam jeden sen”.
2016 Perfect The Greatest Hits

Albumy koncertowe
1983 Live-Album zawiera zapis dwóch koncertów zrealizowanych jesienią 1982 w warszawskim Klubie Stodoła.
1987 Live April 1’1987-Album został początkowo wydany na trzech płytach gramofonowych. Wydany ponownie przez Pronit Records w 1988 formacie LP i MC. W 1992 wydana została reedycja albumu (Polton Records) z identyczną listą utworów.
1994 Katowice Spodek Live ’94-W 2003 została wydana reedycja albumu (Art-Studio Camer-Ton) na dwóch płytach CD.
1998 Suwałki Live ’98

Wydanie promocyjne:
2001 Live 2001-Do albumu dołączono teledysk utworu „Vampiria de luxe”. Ponadto na płycie znajduje się pięć mówionych ścieżek dźwiękowych zatytułowanych „Grzegorza M. wyznanie X”.

2007 Perfect – Trójka Live.Wydanie promocyjne. Płyta zawiera zapis koncertu zespołu z okazji Dnia Dziecka z 1 czerwca 2001. Na albumie zawarte są dwie słowne zapowiedzi Marka Niedźwieckiego.

5 maja 2014 zapowiedziana została premiera kolejnego albumu studyjnego grupy zatytułowanego DaDaDam, krążek ukazał się 6 czerwca nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia. Album zawiera 12 kompozycji i jest pierwszym albumem w historii grupy bez tekstów Bogdana Olewicza. Tego samego dnia na antenie radiowej Trójki pojawił się premierowy utwór „Wszystko ma swój czas” z tekstem autorstwa Jacka Cygana.
Premiera albumu miała miejsce 9 czerwca 2014, płyta ukazała się nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia.
Album jest zwrotem zespołu w kierunku cięższej, rockowej muzyki. Zawiera 12 kompozycji i jest pierwszym albumem w historii grupy bez tekstów Bogdana Olewicza.
27 czerwca 2014 album uzyskał oficjalnie status złotej, a następnie 25 lutego 2015 roku platynowej płyty.
8 marca tego samego roku zespół wystąpił w ramach jubileuszowego koncertu Niepokonani. 35-lecie Perfectu w Atlas Arenie w Łodzi. Gościnnie wystąpili Patrycja Markowska, Igor Herbut, oraz Ryszard Sygitowicz.

żródło: wikipedia

25 marca, 2017 0


23 marca 2017

Wilki

Wilki – polski zespół rockowy, a później pop rockowy, założony w 1991 roku w Warszawie przez Roberta Gawlińskiego.
Zespół został założony w 1991 roku w Warszawie przez Roberta Gawlińskiego. W 1992 roku, podczas sesji do albumu Wilki, ustalił się skład zespołu. Prace nad płytą rozpoczęły się w klubie Stodoła, w składzie Robert Gawliński – śpiew, Mikis Cupas – gitara elektryczna, Michał Rollinger – instrumenty klawiszowe, Adam Żwirski – gitara basowa, Darek Nowak – perkusja. W trakcie prac nad nagraniami zmarł nagle Adam Żwirski. Jemu też dedykowany jest utwór Son of the blue sky. Album po wydaniu okazał się bestsellerem, włącznie z nakładami pirackimi mógł rozejść się w nakładzie nawet miliona egzemplarzy. Wszystkie utwory na płycie były autorstwa Roberta Gawlińskiego, który objął obowiązki lidera grupy. Piosenki Son of the blue sky, Aborygen, Eli lama sabachtani zdobywały krajowe listy przebojów, zyskując dużą popularność.
W roku 1993 ukazał się album Przedmieścia, który różnił się od poprzednika bardziej rockowym i funkowym brzmieniem. Album został dobrze przyjęty przez publiczność i przyniósł kolejne przeboje, jak Nie zabiję nocy, czy Moja Baby.
W 1994 roku pojawił się koncertowy i akustyczny album grupy, Acousticus Rockus. Na album trafiły kompozycje z dwóch pierwszych płyt, kilka nowych piosenek, a także cover słynnego Snu o Warszawie z repertuaru Czesława Niemena.

Zespół zawiesił działalność w 1995, wtedy to lider Robert Gawliński wydał pierwszy samodzielny album, Solo, natomiast Mikis Cupas i Marek Chrzanowski zaangażowali się w projekt Hopsa.
W 1997 Robert Gawliński opublikował album Kwiaty jak relikwie, w latach 1998 i 1999 następne – X i Gra. W solowych albumach Roberta Gawlińskiego miał udział Andrzej Smolik.
W roku 2000 ukazał się album Największe przeboje, zawierający piosenki wybrane zarówno z dotychczasowej dyskografii Wilków, jak i solowej Roberta Gawlińskiego. Wydanie albumu doprowadziło do ponownego spotkania się muzyków zespołu i w rezultacie, reaktywowania grupy.
W 2001 roku zespół, w składzie sprzed zawieszenia działalności zespołu, ruszył w trasę koncertową i jednocześnie rozpoczął pracę nad nowym albumem.
W 2002 roku w rozgłośniach radiowych pojawiła się piosenka Baśka. Utwór zdobył główną nagrodę na festiwalu w Opolu i stał się przebojem lata 2002. 31 sierpnia 2002 ukazał się nowy album 4, który za sprawą piosenki promującej zdobył dużą popularność.
W roku 2003 ukazała się „walentynkowa” wersja albumu, wzbogacona wywiadami z muzykami oraz piosenką Here I Am, którą zastąpiono Balladę o Tolku Bananie.
W 2004 zespół nagrał Watrę. Płytę promował utwór Bohema. Watra już po pierwszym miesiącu sprzedaży zdobyła status Złotej Płyty. Popularność zdobył także drugi singel z krążka, zatytułowany Słońce pokonał cień.

Na początku 2006 roku nastąpiły zmiany w składzie Wilków. Odszedł perkusista Marcin Szyszko i basista Marcin Ciempel, którzy zastąpieni zostali przez Huberta Gasiula i Leszka Biolika. W tym samym roku zespół został nagrodzony Bursztynowym Słowikiem w kategorii „Nadzieja Roku” oraz kilkoma Mikrofonami Popcornu. Na przestrzeni lat zespół zdobył też kilka nagród Fryderyków. 10 listopada 2006 roku ukazał się nowy album Wilków – Obrazki, promowany przez utwór Na zawsze i na wieczność, a później Love story. Płyta nie powtórzyła sukcesu swoich poprzedniczek.
W maju 2008 roku zespół nagrał utwór Idziemy na mecz z okazji Mistrzostw Europy w piłce nożnej. Utwór został zaprezentowany podczas konkursu premier na Festiwalu w Opolu, jednak nie odniósł sukcesu.

27 lutego 2009 zespół Wilki zarejestrował koncert MTV Unplugged. Grupa wykonała 20 utworów w specjalnych, akustycznych aranżacjach w warszawskim Studio Buffo. Na liście piosenek znalazły się największe przeboje zespołu, jak „Eli lama Sabachtani”, „Baśka”, utwór „Heart of Gold” autorstwa Neila Younga. Zespół wykonał również jeden premierowy utwór. Wilki zaprosiły do współpracy Kasię Kowalską, która w duecie z liderem zespołu – Robertem Gawlińskim – wykonała przebój „Cień w Dolinie Mgieł” oraz Reni Jusis, która zagrała na fortepianie i zaśpiewała w utworze „Beniamin”. Koncert nagrywany był przy akompaniamencie czteroosobowej sekcji smyczkowej i dwuosobowej sekcji dętej. Telewizyjna premiera koncertu miała miejsce w MTV Polska 8 kwietnia. „MTV Unplugged Wilki” zostało wydane również na CD i CD/DVD. Album uzyskał status złotej płyty. W lutym 2010 roku wydawnictwo uzyskało nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii: album roku rock. Od wiosny 2009 roku zespół ponownie zawiesił działalność, a lider (Robert) nagrał piątą już płytę solową. Tym razem jego głównym partnerem nagrań nie był, jak przy czterech poprzednich, Andrzej Smolik (instr. klawiszowe w zespole Wilki), lecz basista zespołu, Leszek Biolik. Na początku 2011 roku zespół opuścił Biolik, którego zastąpił Stanisław Wróbel. Skład uzupełnił także gitarzysta Maciej Gładysz.
Muzycy

Obecny skład zespołu
Robert Gawliński – gitara, śpiew (1991-1995, od 2001)
Mikis Cupas – gitara (1991-1995, od 2001)
Maciej Gładysz – gitara (od 2011)
Stanisław Wróbel – gitara basowa (od 2011)
Andrzej Smolik – instrumenty klawiszowe (1993-1995, od 2001)
Hubert Gasiul – perkusja (od 2006)

Byli członkowie
Michał Rollinger – instrumenty klawiszowe (1992)
Adam Żwirski – gitara basowa
Marek Chrzanowski – gitara basowa (1993-1995, 2001-2002)
Marcin Ciempiel – gitara basowa (2002-2004)
Leszek Biolik – gitara basowa (2006-2011)
Dariusz Nowak – perkusja
Marcin Szyszko – perkusja (1993-1995, 2001-2006) (zmarł 04.06.20013)

Dyskografia

Albumy
1992 Wilki
1993 Przedmieścia
1993 Wilki Live
1994 Acousticus Rockus
2000 Największe przeboje
2002 4
2004 Watra
2006 Obrazki
2009 MTV Unplugged
2012 Światło i mrok
2016 Przez dziewczyny

Single
1992 Eroll
1992 Son of the Blue Sky
1992 Aborygen
1993 Eli lama sabachtani
1993 N’Avoie
1993 Nie zabiję nocy
1993 Ballada Emanuel
1994 Moja „Baby”
1994 Jeden raz odwiedzamy świat
1994 Letnia piosenka
1994 A moje bóstwa płaczą
1995 Sen o Warszawie
2002 Baśka
2002 Urke
2002 Ja ogień ty woda
2003 Here I Am
2004 Bohema
2005 Słońce pokonał cień
2005 Niech mówi serce
2006 Atlantyda łez
2006 Na zawsze i na wieczność
2007 Love Story
2007 Zostać mistrzem
2009 Obudź mnie
2012 Rachela
2013 Spłonąć i odejść

żródło:wikipedia

23 marca, 2017 0