Eurodance
27 marca 2017
Gazebo
Gazebo czyli Paul Mazzolini (ur. 18 lutego 1960 w Bejrucie, Liban) – włoski piosenkarz, wykonawca gatunku italo disco. Urodził się w Libanie jako syn włoskiego dyplomaty i amerykańskiej piosenkarki.
Dzieciństwo spędził podróżując z rodzicami po całym świecie. Gry na gitarze nauczył się w wieku 10 lat, by zaimponować nią szkolnej koleżance. Jako nastolatek rozpoczął karierę muzyczną, początkowo były to epizody w zespołach różnych stylów muzycznych – jazz, rock, punk. W 1974 roku założył kapelę szkolną „Skunk Tussle” w Los Angeles. Tam też występował po raz pierwszy na scenie, w szkolnym teatrzyku.
Studiował grę na gitarze klasycznej w Paryżu. Przez kolejne dwa lata przebywał w Londynie, gdzie był zaangażowany w scenę punkową. Następnie wrócił do Włoch i na początku lat 80-tych, dokładnie w 1982 roku poznał i zaprzyjaźnił się z gitarzystą basowym, Pierluigim Giombinim. To wtedy narodził się pomysł na Masterpiece i I like Chopin.
W 1983 roku po ukończeniu studiów literatury francuskiej w Rzymie, wydał debiutancki album, zatytułowany „Gazebo”, na którym znalazł się wielki przebój „I Like Chopin” oraz wspomniany „Masterpiece”. Taneczno-popowy LP sprzedał się w wielomilionowym nakładzie, a singiel „I Like Chopin” znalazł się na szczytach zestawień w 15 krajach.
Kolejny utwór, Lunatic, wydano w 1984 na płycie o tej samej nazwie, w całej Europie zdołała się ona wedrzeć do dwudziestki najchętniej kupowanych płyt.
Następne jego produkcje nie powtórzyły już sukcesu wyżej wymienionych, aż do jesieni 2006, kiedy to singel „Tears for Galileo” osiągnął pierwszą pozycję na liście Euro dance.
Dyskografia
Gazebo (Baby Records, 1983)
Telephone Mama (Baby Records, 1984)
Univision (Carosello, 1986)
The Rainbow Tales (Carosello, 1988)
Sweet Life (Carosello, 1989)
Scenes From The Broadcast (Lunatic, 1991)
I Like Chopin – Best Of Gazebo (Jimco, 1991) – wydane w Japonii
Greatest Hits (Baby Records, 1992)
Classics (RCA Italiana 1994)
Portrait (Giungla-BMG Italy, 1994)
Viewpoint (Softworks, 1997)
Portrait & Viewpoint (Softworks, 2000)
Ladies ! (iTunes Softworks, 2007)
The Syndrone (Softworks, 2008)
I Like Live ?(Softworks 2013)
Reset (2015)
źródło: wikipedia
27 marca 2017
La Bouche
Duet muzyczny stworzony przez wokalistkę Melanie Thornton i rapera Lane McCray, powstały w 1994 roku w Niemczech we Frankfurcie nad Menem. La Bouche daleko było do łatki „gwiazdek dance” zaś w oczach krytyków muzycznych byli szanowanymi muzykami, choć rzuconymi w wir komercyjnej machiny.
Wokaliści pochodzili ze Stanów Zjednoczonych Melanie z Charleston, a Lane z Anchorage. Poznali się w Niemczech, gdzie Melanie pracowała jako wokalistka studyjna, zaś Lance stacjonował wraz z siłami powietrznymi USA, w których służył jako zawodowy żołnierz.
Oboje mieli już za sobą spore doświadczenie na estradzie muzycznej.
Melanie występowała w jazzowych i bluesowych kapelach, użyczała również swojego głosu w rozmaitych projektach muzycznych. Melanie z formacją Le Click wylansowała przebój „Tonight Is The Night”, który to utwór pojawił się potem na pierwszej płycie La Bouche Sweet Dreams.
Lane z kolei miał już na swoim koncie występy w teatrze muzycznym i w dance’owym projekcie Cold Cut.
Za całym przedsięwzięciem duetu La Bouche stał nie kto inny jak Frank Farian, odpowiedzialny wcześniej za sukcesy Boney M, czy Milli Vanilli.
Frankowi bardzo spodobał się utwór „Sweet Dreams” z roku 1994, do którego Melanie podłożyła ścieżkę wokalną i postanowił wydać go jako singel. W tym celu zaproponował jej przewodzenie grupie muzycznej, na którą miał już pomysł co do repertuaru i zakrojonej na szeroką skalę akcji promocyjnej. W ten sposób do składu trafił Lane, dając początek duetowi La Bouche.
Rok później (1995) na listy przebojów trafił ich kolejny utwór „Be My Lover”, uznany w tym samym roku za najczęściej graną piosenkę w Stanach Zjednoczonych i na niemal wszystkich dyskotekach starego kontynentu.
Następnym krokiem było zatem wydanie oficjalnego debiutu duetu. Krążek zatytułowany Sweet Dreams ukazał się w 1995 roku i błyskawicznie znikał z półek sklepowych nie tylko w Europie, ale także i w Stanach Zjednoczonych. Płytę kupiło ponad 8 milionów fanów, a poza Europą, najliczniej sprzedawał się w Brazylii, w Kanadzie i w Stanach Zjednoczonych.
W 1996 grupa wystąpiła w Polsce na Sopot Festival w Sopocie. Również w tym roku ukazała się płyta All Mixed Up z remiksami piosenek zespołu. Po krótkiej przerwie zespół powrócił pod koniec 1997 z nowym singlem „You Won’t Forget Me”, pochodzącym z albumu A Moment Of Love.
Ostatni krążek S.O.S. tego duetu ukazał się w 1998 roku, a płyta nie odniosła sukcesu, przez co Frank Farian przestał interesować się La Bouche i nie inwestował już pieniędzy w promocję grupy. Oburzona takim zachowanie i podejściem do całej sprawy Melanie postanowiła opuścić grupę i rozpocząć karierę solową.
Do zespołu La Bouche dołączyła w jej zastępstwo Natascha Wright, znana ze współpracy z popularnym w latach 90′ raperem MC Hammerem.
W późniejszym czasie ( od roku 2004) Nataschę zastąpiła szwedka Kayo Shekoni. Nowy duet posługujący się marką La Bouche wydał singel „All I Want”, który nie przebił się na listach przebojów.
W tym samym czasie Melanie Thornton zadebiutowała na listach przebojów swoim solowym utworem „Love How You Love Me”. Niedługo przed wydaniem nowego singla „Wonderful Dream (Holidays Are Coming)” i premierą albumu Ready To Fly zginęła w katastrofie lotniczej niedaleko Zurychu 24 listopada 2001 roku (*).
Mimo jej nagłej, niespodziewanej śmierci, firma Coca-Cola wykorzystała nagrany specjalnie na potrzeby świątecznej akcji promocyjnej utwór „Wonderful Dream” zaśpiewany przez Melanie. Utwór odtąd często gości w niemieckich stacjach radiowych właśnie w okresie świątecznym, sama piosenka osiągnęła taką popularność, że stała się największym przebojem Melanie.
W rok po śmierci Melanie (2002), Frank Farian przygotował singel „In Your Life”, promowany jako hołd dla zmarłej piosenkarki. Utwór został zarejestrowany jeszcze za jej życia, ale nigdy wcześniej nie ujrzał światła dziennego. Piosenka dotarła do Top 10 listy przebojów Hot Dance Club Play.
Wydane zostały również dwie kompilacje z największymi przebojami La Bouche.
Lane McCray powrócił na scenę muzyczną dopiero w 2009 roku w duecie z Daną Rayne.
W swojej karierze zespół sprzedali ponad 10 milionów płyt zyskując status „złota” i „platyny” w ponad 15 krajach.
Albumy:
1995 Sweet Dreams
1995 All Mixed Up
1997 A Moment of Love
1998 S.O.S.
2002 The Best of La Bouche (feat. Melanie Thornton)
2006 Greatest Hits
Ważniejsze single:
1994 Sweet Dreams
1995 Be My Lover
1995 Fallin’ In Love
1995 I Love To Love
1996 Forget Me Nots
1996 Bolingo (Love Is In The Air)
1997 You Won’t Forget Me
1998 A Moment of Love
1999 S.O.S.
2000 All I Want
2002 In Your Life
współredagowali motylek/ejtismen
źródło:materiały własne
20 marca 2017
Sandra – Around My Heart (1989)
20 marca 2017
Frank Lozano
Francisco Jesús Lozano Mateosto to prawdziwe imię i nazwisko DJ-a i piosenkarza Frank’a Lozano. Urodzony w Guadalajarze, 55 kilometrów od stolicy Hiszpanii – Madrytu.
Frank Lozano swoją przygodę z muzyką rozpoczął w 1990 roku od nieistniejącego już lokalnego Radio Mouguer 107.8 FM. Tam, we współpracy z innym DJ-em Manolo Rasco stworzyli program „Nowa Generacja”, który dedykowany był nowym gatunkom muzycznym, które królowały w dyskotekach pod koniec lat 80-tych i początkach 90-tych. To właśnie dzięki temu programowi Frank miał przyjemność poznać wielu artystów i producentów tamtej epoki. Niedługo potem obaj zostają zatrudnieni w Disco Pubie Califa de Moguer jako główni dj-e lokalu.
W 1990 roku Frank i Manolo decydują się na założenie własnego zespołu rapowego, zgodnie z wchodzącą wówczas modą na rap. Duet nazywał się The End i stworzył dwa pierwsze dema utworów, które miały zostać wydane na składance Rap Andalusi, którą to serię produkował Benito Peinado dla wytwórni Mano Negra z Sewilli. Ostatecznie wytwórnia zdecydowała się nie umieścić The End na swojej składance.
Frank przeprowadza się krótko potem, w roku 1991 na Majorkę, do swojego przyjaciela Sabas (Bravo & DJ – Isla San Juan). Tam powstają 2 nowe piosenki, które zostają zaprezentowane różnym wytwórniom z Walencji. Niestety ponownie nie udało się wydać piosenek na vinylu. W tym czasie Frank był dj-em w różnych dyskotekach prowincji Huelva. W Clubie Young People poznaje nurt italo-disco i singiel Ivan’a – „Fotonovela”, który zapadł mu w pamięci.
W 1992 roku jest dj-em znanego Disco Pubu El Puerto i do 1995 roku grywa też w rożnych innych dyskotekach Guadalajary i okolic. Rok później otwiera sklep muzyczny i sprzętem dla dj’s.
W roku 1994 poznaje producenta Rafę Gisbert’a, założyciela pochodzącej z Walencji formacji Spanic i proponuje mu nagranie covera nagrania „Fotonovela” z repertuaru Ivan’a. W listopadzie tego roku wybiera się do Walencji aby w studio Spanic nagrać swój pierwszy maxi singiel w stylu Eurodance. Singiel ostatecznie ukazuje się w styczniu 1995 roku. Niestety słabe wyniki sprzedaży nie pozwoliły na nagranie kolejnej wersji eurodance do utworu Ivan’a – „Baila”. Wkrótce potem studio Spanic zamyka działalność. W trakcie promocji singla „Fotonovela” Frank podróżuje i jest gościem wielu imprez i dyskotek. Singiel też dotarł do radia Los 40 Proincipales i był grany w najbardziej znanym w Hiszpanii programie „World Dance Music”.
Po wielu latach pracy jako dj i po późniejszym pozostawieniu muzyki na boku, Frank za sprawą swojego kolegi dowiaduje się, że muzyka italo-disco znów wraca do mody i za jego namową nawiązuje kontakt z hiszpańskim producentem z Sabadell – Tony’m Costa. Pomysł nagrania na nowo „Fotonoveli” przypadł do gustu Toniemu i w 2015 roku powstaje cyfrowa wersja singla sprzedawana elektronicznie bezpośrednio przez wytwórnię Gloobal Music. Rok później Frank nagrywa dla Maxi Music wraz z producentem Juan’em Martinezem, kolejny utwór „Story Of My Life”, który został wydany na niemieckiej serii New Generation Italo-Disco wydanej przez ZYX Music. Jeszcze tego samego roku z kolei dla Gloobal Music kolejny singiel „Forever Love” umieszczony również na składance ZYX-a.
Na rok 2017 zapowiedziany jest kolejny singiel Franka „I Wanna Fly”, który został nagrany na potrzeby pierwszej hiszpańskiej składanki z muzyką Italo-Disco New Generation. Podwójny album zatytułowany jest „Italo Disco Made In Spain” i jest owocem współpracy Gloobal Music i Maxi Music.
opracował Artur Góralczyk dla RM80.pl
19 marca 2017
Kasia Lesing
Katarzyna Lesing (ur. 1972) ? polska piosenkarka, występująca również jako Kasia Lesing, bądź Kate Lesing.
Początkowo związana z zespołem Top One, w którym śpiewała w chórku. Brała także gościnny udział w nagrywaniu jego kilku płyt i niektórych występach. Solo zadebiutowała utworem „Świat zza grubych szyb”, do którego teledysk był prezentowany w programie Muzyczna Jedynka . Kolejnym ważnym etapem w karierze było wydanie przez włoską firmę fonograficzną „Discomagic” singla Jamrose z udziałem Kasi „Do the dance”, gdzie obok tytułowego nagrania znalazł się utwór „Do you wanna stay”. Nagranie pochodziło z nadchodzącej solowej płyty, gdyż była to anglojęzyczna wersja piosenki „Nie zostawiaj mnie”. W 1995 r. roku nakładem Jam Records/Magic Records ukazała się solowa płyta „Wielki błękit”. Za jej produkcję odpowiadał Maciej Jamroz (założyciel grup Top One i Jamrose), a teksty piosenek pisali Janusz Kondratowicz, Jacek Skubikowski i Mark Śledziewski.
W latach dziewięćdziesiątych XX wieku Lesing występowała także gościnnie z innymi wykonawcami spod znaku „Power Dance”, m.in. Mr Ghana (Frank Evans), Daniel Skarżyński. Jej wokal możemy usłyszeć również w utworze „Gdy zgaśnie słońce” zespołu Zero. Krążek „Wielki Błękit” w bardzo szybkim czasie uzyskał status złotej płyty. Utwory wokalistki były emitowane na antenie TVP2 w programie „30-ton lista, lista przebojów”. Po tym, jak zniknęła z rynku firma Jam Records, rozpoczęła współpracę z m.in. zespołem East Clubbers oraz ze znanym twórcą muzyki klubowej ? Janardaną (znanym też pod pseudonimem Clubringer).
W 2015 i 2016 roku w wyniku współpracy z Maciejem Jamrozem z grupy Jamrose wydane zostały remiksy utworów „Zamienię w perły”, „Big room”, „Miłość” i „Wielki Błękit”.
Dyskografia
1995 Wielki błękit
materiał źródłowy wikipedii
14 marca 2017
Nana
Nana , Nana Kwame Abrokwa (ur. 5 października 1968 w Akrze w Ghanie) to niemiecki raper i DJ, występujący pod pseudonimem Nana i Darkman. Szczyt jego kariery przypada na drugą połowę lat 90. XX wieku. Jego styl był charakteryzowany jako europejski rap, a teksty mówiły o relacjach z Bogiem, rodziną, a także o rasizmie i holocauście.
Nana przyjechał do Hamburga wraz z matką i braćmi w wieku 10 lat. Na początku lat 90. zaczyna grać jako DJ w klubach hip-hopowych. Współ produkował i rapował również w kilku piosenkach z DJ-em Davidem Fascherem („Here We Go”, „Make The Crowd Go Wild”), pod pseudonimem MC Africa True.
W 1995 dołączył jako raper do projektu Darkness (Bülent Aris i Toni Cottura) reprezentującego eurodance. Ich piosenka „In My Dreams” stała się przebojem. Nanie nie odpowiadał do końca styl Darkness i grupa rozdzieliła się. Obecny pseudonim – Darkman – pochodzi właśnie z tego okresu.
W 1996 Aris i Cottura założyli wytwórnię Booya Music, do której jako pierwszy artysta dołączył Nana. Pierwszy singel „Darkman” doszedł do pierwszej dziesiątki oficjalnej niemieckiej listy przebojów. Następny utwór – „Lonely” – utrzymywał się na pierwszym miejscu przez kilka tygodni. Album Nana wydany w 1997 prezentuje amerykański styl rapu, a na płycie występuje wielu innych członków Booya (m.in. Jan van der Toorn i Alex Prince).
Drugi album – Father – został wydany w maju 1998 i zawierał wolniejsze utwory z bardziej osobistymi tekstami.
Pod koniec 1999, Nana wydał singel „I Wanna Fly”, który został źle przyjęty, z powodu wzrostu znaczenia hip-hopu w języku niemieckim.
Na początku 2001 roku Nana wydał piosenkę w języku niemieckim „Du wirst sehen”. Gest ten nie został doceniony przez międzynarodowych fanów. Singel nie przyjął się i prace nad dwujęzyczny albumem Global Playa został odwołane na życzenie wydawnictwa płytowego.
Po długiej przerwie, latem 2004, Nana wydał album „All Doors In Flight No. 7” we własnej wytwórni Darkman Records. Album sprzedawany był wyłącznie na stronie internetowej Nany.
Tak samo dzieje się aktualnie z nowym Albumem Nany – Stand UP!
Dyskografia:
1997: Nana
1998: Father
2004: All Doors In Flight No. 7
2008: 12 Y.O.
2010: Stand UP!
opracowane przez witrek dla RM80.pl
źródło: wikipedia
14 marca 2017
Fun Factory
Fun Factory – niemiecki zespół eurodance z lat 90., którego producentem był Toni Cottura. Zespół powstał w 1993 r., a tworzyli go: Balja, Steve, Rod D. oraz Smooth T. Wydali swój pierwszy CD, NonStop! The Album w 1994 r. Po nagraniu singla Close To You w 1995 r., zespół opuściła wokalistka Balja, której miejsce zajęła Marie-Anett Mey.
W 1996 r. wydali drugi album Fun-Tastic, zawierający kilka hitów takich jak „Celebration”, „Do Wah Diddy”, „I Love You” oraz hip-hopowa przeróbka piosenki „I Wanna B With U” z ich pierwszego albumu. Zdobyli popularność w całej Europie, a nawet na niektórych listach przebojów w USA i Kanadzie. W 1997 r. wydali album z największymi hitami, po czym zespół został rozwiązany.
W 1998 r. reaktywowano Fun Factory, jednak w zupełnie nowym składzie. Ich pierwszy album Next Generation wyszedł w 1999 r. i sprzedał się w 100 tys. egzemplarzy. Muzyka z tego albumu różniła się stylowo od pierwotnego Fun Factory i była w większości utrzymana w stylu hip-hop, reggae oraz pop. Single z tego albumu to np. „Sha-la-la-la-la”, „Party With Fun Factory” oraz „Fun Factory’s Millennium Theme”.
Ich ostatni album ABC of Music wydano w 2002 r., po czym zespół zakończył działalność.
Reaktywacja
Niedawno Fun Factory znowu powrócił w nieznanym jeszcze składzie. Wydali dotychczas jedną piosenkę: Uh la la 2009. Styl przypomina Euroreggae, eurodance, pop, latino.
Skład
Balja: Pierwsza wokalistka, zmieniona przez Marie-Anett Mey przed wydaniem pierwszego albumu.
Marie-Anett Mey: Druga wokalistka. Urodzona w Paryżu, Francja.
Smooth T.: Prawdziwe nazwisko – Toni Cottura. Urodzony we Włoszech.
Steve: Prawdziwe nazwisko – Stephan Browarezyk. Wokalista towarzyszący.
Rod D.: Prawdziwe nazwisko – Rodney Hardison. Urodzony w USA.
Nowe Fun Factory:
Annett: Główna wokalistka. Prawdziwe nazwisko – Annett Möller.
Al: Wokalista i raper. Prawdziwe nazwisko – Alfonso Walser.
T-Roc: Raper, zwany także Tiger One lub Tiger Style.
Albumy:
1994 Non-Stop
1995 Fun-Tastic
1996 All Their Best
1997 The Party – Non-Stop
1999 Next Generation
2002 ABC of Music
2006 10th Anniversary Greatest Hits (kompilacja)
Single:
1992: Fun Factory Theme
1993: Groove Me
1994: Close To You
1994: Take Your Chance
1994: Pain
1995: I Wanna B With U
1995: Celebration
1996: Oh Yeah Yeah (I Like It!)
1996: We Are The World
1996: Prove Your Love
1996: Doh Wah Diddy
1996: Don’t Go Away
1996: Love Of My Life
1996: I Love You
1998: Party With Fun Factory
1999: Sha-La-La-La-La
2000: House Of Love
2001: I’ll Be There
2002: Tam Tam Taram Tam
2003: Let It Happen
2003: Self Control
2005: Ilarie (Fun Factory presents Buttons)
2006: Fiesta De Samba
2008: Be Good To Me
2009: Uh La La
2009: I Wanna B With U 2009
2010: Shut Up!
2013: On Top Of The World ?
opracowane przez witrek dla RM80.pl
źródło:wikipedia/internet
